ik ben niet meer dezelfde
als toen je van me hield
voorbij is de woede
van toen je me verried
voorbij is de schaamte
van toen je me verliet
ik laat je los in vrede
voorbij is mijn verdriet
dammie

Ieder moment gaan er deuren voor mij open naar nieuwe mogelijkheden.

Ik benut de kansen die vandaag op mijn pad komen.

Hoe ga je om met een somberheid?
Je gaat er Niet mee om.
Het gaat met jou om.
Het is alom tegenwoordig.
Je kunt je er niet voor verstoppen.
Je kunt er niet even pauze van nemen.
Het IS er en het blijft bij je zolang het wil.
Je kunt er niets tegen doen.
Het is groter dan je zelf bent.
Het omhult je helemaal en je moet wachten, tot het weggaat.
Er is geen enkele manier waarop je somberheid kunt ontlopen.
Je moet wachten tot het je verlaat
en dat gebeurt, altijd!
Zo maar ineens breekt de zon door de wolken en somberheid verdwijnt.
Dat is telkens weer wonder.
Het is het wonder waarop ik nu wacht.
dammie

Ik, Dammie, trek warmte en zonneschijn aan,

nu en continu en op alle niveaus van mijn bestaan.

Ik heb je lief mijn lief

zo lief heb ik jou

en jou alleen

ik wil bij je zijn

alle uren van de dag

alle dagen van mijn leven

alleen bij jou

voel ik mij thuis

jij bent mijn rots

mijn zekerheid

mijn vaste burcht

blijf bij mij, mijn lief

alle uren van de dag

alle dagen van jouw leven

dammie

het is een heerlijke dag

om tien uur ben ik al bij je op de bouw

precies op tijd

ik geef de stenen aan en jij metselt ze

het is heerlijk om samen met jou op de stelling te staan

ik geniet van het weidse uitzicht

van het stenen aangeven

van het jou zien werken

ik geniet van het gewoon naast jou zijn, stenen aangeven

samen werken,samen zijn

om één uur maak ik de lunch klaar

spaghetti piri piri

koele sangría met veel vruchtjes en ijsblokjes

we blijven gewoon op de stelling zitten

met ons bord op schoot

na het eten blijf ik zitten kijken naar het  uitzicht

jij komt met je hoofd in mijn schoot liggen

ik streel je over je lief bolleke

geef je tedere kusjes op je oogleden,

je neus, je mond

terwijl ik zachtjes je haren streel, val je in slaap

ik geniet van het mooie uitzicht over de velden

en van jouw nabijheid

na anderhalf uur kus ik je voorzichtig wakker

het is tijd om verder te gaan met metselen

we werken tot zes uur

toen moest ik naar huis

ik geef je kusje, zeg: tot morgen en ga weg

je zwaait me na..............
dammie

mijn onmogelijke liefde.........
ik hou zielsveel van jou,

ik zou je teder in mijn armen willen nemen,

je lieve gezicht tussen mijn handen houden

je haren strelen,
je voorhoofd kussen en je lieve ogen

ik weet dat het onmogelijk is,
maar,

ik zou je zo heel graag vasthouden,

je zomaar in mijn armen nemen,

en teder tegen me aandrukken,

je haren strelen en je lief gezicht,

vlinderkusjes geven op je lieve ogen,

je neus, je mond,

zomaar even heel dicht bij je zijn....

dammie

het is de eerste avond van mijn verlof,
de eerste avond zonder jou
ik mis je heel erg
de eerste avond zonder jou is altijd het ergst
ik kan niet slapen en zit op mijn balkon, naar de hemel te staren, soms zie ik de maan op zee schijnen en dan weer bliksemt het......
die bliksem treft mijn hart.......
ik mis je zo er dat het pijn doet
in gedachten ben ik bij je
ik doe net of je nu naast mij zit
je slaat een arm om mij heen
en fluistert lieve woordjes in mijn oor
je blijft bij me tot ik in slaap val
dammie

Op de plek, waar zielen wachten tot het hun tijd is om geboren te worden, in een mensenleven, op aarde, was er een zieltje, dat heel bang was, om naar de aarde te gaan, want op aarde, zo had ze gehoord, zou ze  iemand ontmoeten van wie ze zou gaan houden en die ander zou dan zómaar bij haar weg kunnen gaan.
Ze wist zeker, dat ze dat niet zou overleven.
Ze had op voorhand al heel grote angst, paniek zelfs, als ze er alleen maar aan dacht, dat die ander, van wie ze zóveel zou houden, weg zo gaan...........

Ze was zo bang, dat ze maar liever niet naar de aarde wilde gaan.

Er was daar nog iemand, die bang was, maar hij was juist bang voor mensen die in paniek raakten.

Hij had gehoord, dat hij op aarde van iemand zou gaan houden én dat er op aarde heel veel mensen waren, die in paniek raakten.

Hij was bang dat hij juist van iemand zou gaan houden, die heel vaak in paniek raakte.
Hij wilde dat niet; hij had een grote hekel aan paniek.

God, in al zijn wijsheid, stuurde hen op hetzelfde moment naar de aarde, en in het ene zieltje plaatste Hij een magneetje met Angst + en in de andere ziel een magneet met Angst -

zodat Hij zeker wist, dat ze elkaar aan zouden trekken,

om samen hun angst te overwinnen.

Ze konden zich aan elkaar slijpen.

dammie

Ik kom naar je toegevlogen, op vlindervleugels.

Je bent aan het werk in de hof.

Ik neem je liefdevol in mijn armen,

aai je over je lief bolleke,

geef tedere kusjes op je voorhoofd,

je lieve ogen, je neus, je mond......

We horen bijen zoemen, vogels fuiten.

Rozen verspreiden hun heerlijke geur.

Wat is de wereld mooi, hier in de hof.

Ik zou op deze plek willen blijven,

met jou in mijn armen..............

voor altijd............
dammie

Ik, Dammie, heb een rijk en bruisend leven, vol aangename ontmoetingen, prettige activiteiten, liefde, tederheid, romantiek, geld, geluk, gezondheid, rijkdom, welvaart, welzijn en welbehagen.

je kwam naast me zitten
en vertelde me uitgebreid
waarom je niet verder wilde
met mij
en al die tijd
voelde ik slechts jouw dij
tegen die van mij
dammie

Ik zit in de trein en zie dat de heide in bloei staat..........

ik herinner me, hoe we verliefd we waren, jij en ik,........onze wandelingen, de picknicks...........

impulsief neem ik de beslissing uit te stappen bij het eerstvolgende station.
Het is een prachtige, zonovergoten dag.

Ik wandel een heel stuk over de heide, genietend van de mooie bloemetjes, de zon, het zingen van de vogels, de berken met hun mooie witte stammen.......

Dan zie ik een lieflijk tafereeltje, een man die in zijn eentje zit te picknicken onder een berk.

Als ik langs hem wil lopen, nodigt hij me uit om bij hem te komen zitten.

Even aarzel ik.......zomaar, bij een wildvreemde op het picknickkleed aanschuiven.........kan dat wel.........

De man heeft een vriendelijke uitstraling, die maakt dat ik mijn schroom overwin en gewoon bij hem op het kleed ga zitten.

Hij schenkt me een glas jus d'orange in en geeft me een bruin broodje met kaas, tomaat en komkommer,

het smaakt heerlijk, we genieten zwijgend van de mooie natuur.

Hij vertelt over zijn grote liefde, die hem helaas, ontvallen is en ik durf hem over jou te vertellen, jij die mijn grote liefde was.

We herkennen gevoelens van verdriet, bij elkaar, maar ook van verlangen naar nieuwe liefde.

Aan het eind van de middag nodigt hij me uit, met hem mee naar huis te gaan, hij woont aan de rand van het heideveld, in een schattig wit huisje, met groen/rode deuren en blinden.

Hij maakt een eenvoudig maal voor ons beiden,

hij dekt de tafel buiten met een vrolijk rood/wit geruit kleed.

Ik voel me zo vertrouwd bij hem, zo veilig en zo gelukkig,

en ik weet.........dit is een nieuw begin,

het oude is voorbij, het nieuwe is begonnen....

dammie

moed betekent voor mij  volhouden,
in donkere tijden, als ik de weg kwijt ben en almaar in kringetjes ronddraai,
zonder te weten waarheen te gaan, 
ik ben dan stil en wacht tot het licht gloort........
dammie

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij naar hem toe

regen en wind doen er niet toe

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het waait en regent dat het giet

ik denk: vannacht ga ik maar niet

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het sneeuwt en het vriest

ik blijf thuis en voel me triest

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij door de mist

maar zie: het is een list

het spel was niet voor mij

zijn liefde is voorbij

dammie

Op een koude winteravond

kom ik op de fiets, door de sneeuw naar jou toe

het is een bar koude, donkere avond,

maar mijn hart is warm en mijn hoofd is vol geluk,

want ik ga de nacht doorbrengen bij mijn grote liefde,
bij mijn lieve, warme, tedere, passievolle geliefde

heel de weg naar jou zing ik, jubelt mijn hart van blijdschap.

Als ik eindelijk bij je aankom is het al elf uur.

Jij bent heel blij dat ik, ondanks sneeuwstorm heelhuids bij je aangekomen ben.

Je sluit me teder in je armen en kleedt me uit,

als verrassing en verwelkoming heb je het bad vol warm water laten lopen............

het is echt zó tof, zó lief, zó teder en zó zorgzaam van je............

ik stap in het warme bad, jij komt erbij en samen genieten we van de weldadige warmte..........

je hebt  wijn binnen handbereik staan,

we klinken op een heerlijke nacht samen.......

als het badwater koud begint te worden en wij helemaal warm zijn, stappen we uit bad en drogen elkander teder en liefdevol en heel zorgvuldig af

je steekt de kaarsen in de slaapkamer aan

we nemen de wijn mee

we kruipen onder het dekbed, dicht tegen elkaar aan, 
we zijn eindeloos gelukkig, alleen al door elkaar vast te houden........

we vallen zielsgelukkig in elkaars armen in slaap...........een verrukkelijke slaap........telkens als we even wakker worden, kijken we elkaar blij verheugd aan, in de wetenschap: je bént er nog.........de nacht is nog niet voorbij......en je bent er nog........nog altijd bij mij...........

ik hoor de lieve geluidjes waarmee je ademhaalt als je slaapt.........en ik heb je zo lief, zo eindeloos lief.......

jij houdt mij vast terwijl ik slaap en je hebt me lief, zo eindeloos lief.........samen slapen.........in elkaars armen...........het toppunt van geluk

jouw Dammie

Iedere dag gaat het in ieder opzicht steeds beter met mij.

Ik word wakker...... hoor de vogels fluiten........kijk op de wekker 09.09 uur, een mooie tijd om wakker te worden op een herfstochtend.....

er ís iets, maar ik weet niet wát, iets, dat me vaag verdrietig maakt.

Ik blijf nog even liggen, heb immers geen haast om op te staan, geen afspraken vandaag, vrije dag, dus geen haast.

Dan, ineens, wéét ik wat er is............ dit is de eerste ochtend in maanden, dat ik wakker werd, zonder meteen aan Jou te denken.

Ik begin je te vergeten............

denken aan jou gebeurt niet meer automatisch, zelfs niet bij het wakker worden

denken aan jou brengt geen vreugde meer en ook geen verdriet

Ik mis de vlinders die ik voelde, als ik aan je dacht, ik mis het geluk dat ze brachten

maandenlang hield ik van jou, dacht ik altijd aan jou, droomde ik constant over jou, ging ik slapen met een gedachte aan jou, stond ik op met een gedachte aan jou

en nu is dat voorbij

de vlinders van verliefdheid, die er heel de winter waren, ondanks sneeuw en kou, die sterke vlinders

zijn gestorven in de lente, kort voordat de zomer beginnen zou,

op een mooie pinksterdag, gingen ze dood, zómaar,

zonder waarschuwing vooraf

ze zijn weg

ik mis ze, een beetje,

maar het is beter zo

want jij hield nooit van mij.

dammie