De Viertorenwachter,
Dae staet un dan, grôôt in sterruk,
Anno 1837, un grôôt werruk.
As,t donker oort op Schouwen,
luchten kleure in donkerblauwen.
Dan gae de lichten drôôie,
mit korte in lange zwaoien.
s,Aevends in bêdde, du de herdienen,
zie je dan z,n lichten schienen.
t, Voelde velig in vertrouwd,
as de nacht zich toevouwd.
Vlak vô ,t slaepen vroeg ik dan,
Wat wil jie laeter ôre Jan ?
"Dae kom jie nog wel us achter,
ik dienke Viertorenwachter.
Je za,t wé zie, op un dag,
Hijs ik déér toch echt de vlag"!
Zo sprak m,n broer wé êêl beslist,
omdat ,n ,t bliekbaer zeker wist.
In t,was ok zo, nae twintig jaer,
Viertorenwachter aldaer!!!
Un wachter in hart in nieren,
mit kennis in benôdigde papieren.
Trots overzag,n ,t Schouwse land.
Alert op drenkeling of bosbrand.
,s Nachts un baeken, bundels licht.
onveranderd - vertrouwd gezicht.
Ie leef nie meer, deze loaste wachter,
Ut licht zwaoit deu, zwakker,- zachter.....
De toren van Jan, ie zwaoi nae mien,
as ik over ut eiland rie.
In aoltied, a o l t i e d , zwaoi ik stille in vlug,
in zie ik Jan e v e n terug..........
Centina.
20-12-2008 om 00:00
geschreven door duinkonijn
|
