Torenhoeve appartement.Een vakantiehuisje aan zee.
Duinkonijn
18-01-2009
Een schip is zo zeewaardig als zijn schipper. Een verhaal uit een oude
Jaren geleden stonden er verschillende verhalen in het maandblad Margriet Later werden deze verhalen gebundeld in het boek:"Een droevige morgen bregt vaak een blijde dag"door Dick Walda en foto,s van Mattheus Engel. uitgeven bij Bosch & Keuning NV. zie ook Margriet,nr 48 3 december 1982.
Een schip is zo zeewaardig als zijn schipper.
Ja ....ik ben opgegroeid met de vuurtoren. Hij stond eingelijk een beetje in de weg, precies voor het raam van onze kamer. Je keek er altijd tegenaan. Mijn vader was vuurtorenwachter en het eerste wat ik vroeg als ik thuiskwam: Waar is papa? Want die verschillende diensten van hem kon ik absoluut niet uit mijn hoofd leren. Ik wist nooit wanneer hij wel of niet boven zat. En als mijn moeder zei:hij is boven, dan wist ik wel ongeveer wanneer hij weer naar beneden kwam.
Elke keer 226 treetjes omhoog en weer omlaag. Soms ging ik ook wel eens naar boven. Je had dan een fantastich uitzicht en je voelde je hoog boven de wereld. Mijn vader vond het leuk als ik even kwam. Ik luisterde dan naar de visserijband en eingelijk raakte ik spelenderwijs vertrouwd met het werk.
Wij woonden in een gemeenschap van vijf families van vuurtorenwachters, mensen die waren verbonden aan de kustwacht. Een vrij kleine groep dus. De mannen hadden allemaal iets met de toren te maken. Je leefde er van, maar je leefde - en dan bedoel ik vooral ik de mannen - er ook voor. Een vuurtorenwachter heette officeel lichtwachter Tegenwoordig heet zo iemand zee-verkeers-ambtenaar.
Wij aten ,s middags warm. Maar de aanvang van de maaltijd werd altijd stijk en zet afgesteld op de diesten die vader had. Mijn moeder en de kinderen pasten zich daarbij aan. Als mijn vader dienst van 17.00-20.00 uur had, dan kreeg hij zijn broodmaaltijd boven. In het trapgat van de toren hing een tasje met een hengsel bevestigd, waarin de broodmaaltijd en de thermoskan met koffie zaten. Als ik het bracht dan belde ik even. Mijn vader wist dan dat ik er was en liep de twee bovenste metalen trappen af om het tasje te kunnen ophijsen. Je hoorde duidelijk zijn voetstappen klinken: een heel vertrouwd geluid.
Op een gegeven moment bedacht ik leuke dingen. Ik ging bijvoorbeeld morse leren en drukte dan op het belletje in morse papa. Of papa koffie Ik weet niet of hij het altijd opving, maar het was voor mij het idee dat ik op zo,n manier met mijn vader in contact stond die daar hoog boven in de toren zat.
Ik heb als jong meisje een album aangelegd met beschrijvingen en afbeeldingen van alle vuurtorens van Nederland. Kranteknipsels er over, brieven die ik kreeg van collega,s van vader.
Ik heb trouwens toch een sterke neiging om dingen te bewaren, in te plakken, te oreden. Je kunt mijn leven in plakboeken terugvinden.
Ik leefde eingelijk - rond die vuurtoren - in een kleine wereld. Ik reed met de andere kinderen elke dag naar school. vijf kilometer heen, vijf kilometer terug, om de beurt voorop rijden. Later, naar Zierikzee, twintig kilometer heen en twintig kilometer terug. Het was net, voor mijn gevoel, alsof ik altijd tegenwind had. Alsof de wind in de tijd dat ik op school was draaide om op de terugweg weer tegen te zijn.
Zo,n kleine gemeenschap heeft uiteraard nadelen. Als ik wel eens met een of ander vriendje door Zieikzee liep, bijvoorbeeld een jongen die niet zo in de smaak viel, dan werd er dirct naar huis gebeld: ze loopt met die of die. Sociale controle, die in dat geval benauwend werkte.
Ik ben wel eens naar huis gebracht door een jongen op een bromfiets. Moest op 22.00uur thuis zijn. Dat werd natuurlijk over tienen. Afscheid..... kussen... En dan draaide mijn vader die ons al van verre had zien aankomen plotseling de seinlamp van de vuurtoren naar beneden, zodat we precies in het felle licht stonden, die jongen en ik. En dan riep hij : het is mooi zo, ...naar binnen.
Ik denk dat het strand en de zee voor een belangrijk deel mijn doen en laten hebben beinvloed. Je leeft er innig mee samen. Als ik nu thuiskom en ik loop de tuin in dan hoor ik in de verte de zee. Ik hoorde vandaag de schepen op het Veerse Meer, omdat de wind deze kant opstaat. Als ik naar het strand ga, hoop ik iets te vinden. Spannend zoiets. Hoeft maar een kleinigheidje te zijn, kan niet schelen wat. Je loopt meestal wel tegen iets aan. Een mooi stuk hout, een bijzondere schelp. Toen ik 15 jaar was en eens langs het strand liep vond ik een fles met een briefje er in van een Amerikaan. Of ik terug wilde schrijven. Dat heb ik gadaan. Er ontstond een intensieve correspondentie, heel romantisch. Die Amerikaan was leraar en we schrijven vandaag de dag nog met elkaar. Toen hioj van Amerika naar Duitsland verhuisde om daar te gaan werken hebben mijn man en ik hem opgezocht. Het was de bedoeling dat we even langs zouden gaan, koffie drinken en dan er weer vandoor. We waren n.l op weg naar onze vakantiebestemming. Ik was na zo,n langdurige correspondente - 13 jaar lang - natuurlijk zeer nieuwsgierig. Wij kwamen daar, en ik stelde mij voor als zijn bottlefriend. Hij vond het fantastich!. Wees ons de logeerkamer en we moesten blijven slapen. We zijn daar een week lang gebleven. De nederlandse vlag hing uit. We zijn ongeloofelijk gastvrij onthaald.
Niet alleen door mijn bottlefriend ook door de bewoners van het plaatsje waar hij woonde. Hij had ze namelijk verteld van het briefje in de fles, zoveel jaar geleden.
Wij hebben hier in Zeeland een vrij intensief scheepvaartverkeer. Als er een schip of scheepje - er komen immers steeds meer pleziervaartuigjes - in nood verkeert schieten ze een vuurpijl af. En de vuurtorenwachter schiet dan ook een vuurpijl af ten teken dat hij de hunne heeft gezien. Hij alarmeert dan onmiddelijk de reddingsboot .Binnenkort verandert dat allemaal, worden de communicatiemiddelen uitgebreid en krijgt de vuurtoren de beschikking over een marifoon, dat is een apparaat waardoor de mensen op de schepen onderling met elkaar kunnen praten.
Ik weet nog dat de Ebrobij ons voor de kust is vergaan, een gebeurtenis die je nooit meer vergeet. Mijn vader heeft tijdens zijn diesten verschillende keren meegemaakt dat hij moest ingrijpen en dat de reddingsboot er op af werd gestuurd. Ja, doordat er steeds meer jachtjes komen en steeds meer mensen op zee gaan vissen worden de risico,s groter. Er moet vaker worden ingegrepen, de mensen onderschatten de zee. Ze raken al in paniek als er wat golfslag komt. Buitje regen en wat wind er bij en de boel kan fout lopen. Het water dat op je afkomt, dat harde waaien erbij, je wordt koud 3n nat:paniek! Niet meer weten wat je moet doen.
Mijn man en ik hebben zelf een zeilboot en een schip is zo zeewaardig als zijn schipper, vinden wij.
We hebben een boot van bijna zeven meter, waarop zes mensen kunnen. Ik vind het fijn om mensen om me heen te hebben. Maar we zijn nog nooit in paniek geraakt...
Ik heb een scanner en ik luister er zeer frequent naar: onderlinge communicatie, de visserijband, radio Schevenigen.
Mijn broer zit op de reddingsboot. En als die boot uitvaart dan belt mijn vader op. Dan zet ik mijn scanner op kanaal 14 om te volgen wat er precies gebeurt. En dan luister ik totdat ze weer binnen zijn. Hoe laat het ook wordt, ik blijf luisteren. Het liefst zou ik er tussen springen om te helpen. Ik was vroeger lid van de strand-reddingsbrigade. Ik liep ook patroulle, haalde kleinde kinderen uit het water. Dan kon is soms een grote mond van Pa krijgen, omdat ik me met zijn kind bemoeide. De dankbaarheid van mensen laat soms veel te wensen over. Ook bij het echte reddingswerk heb ik die onverschilligheid gemerkt.
Mijn man en ik hebben elk weekend-diest op de Jan-Heymans; een schip voor de bodembescherming van de Oosterschelde.Dit in verband met de toekomstige dam, een onderdeel van de Deltawerken. We houden de wacht, moeten zorgen dat alles blijft functioneren. We zitten van donderdag tot zondag op dat grote schip. Heel fijn zo rustig, zo samen. Maar toch zijn we zeer attent op alles wat er om ons heen op zee bebeurt. En als ik denk dat er iets mis is, bel ik mijn vader die nu hoofd van de kustwacht is.
Ik ben zo vertrouwd geraakt met de zee, met alles wat ermee gebeurt. En de vuurtoren geeft me een veilig gevoel.
Gisteravond heb ik mijn man naar de Jan-Heymans gebracht. Daarna ben ik nog even bij mijn ouders langs geweest. En toen ik wegreed..... was er de flits van de toren.Ik zag ,m in mijn auto, in mijn spiegeltje.
Dat gaf een goed gevoel............
Naschrift: Je moet dit artikel lezen alszijnde in die tijd.
Mijn vader en mijn man zijn inmiddels overleden. De stormvloedkering is al jaren af. De reddingsboot krijgt het nog steeds drukker door alle pleziervaart en overige watersporten. De vuurtoren is niet meer bemand, Schevenigen radio, bestaat niet meer. Ik ben inmiddels met funstioneel leeftijdontslag (een soort pensioen) als ambulanceverpleegkundige. De boot heb ik niet mee. Nu ben ik in het gelukkige bezit van een vakantieappartementje onder deze vuurtoren. U zult kunnen begrijpen hoe gelukkig ik daar mee ben.
18-01-2009 om 00:00
geschreven door duinkonijn
20-12-2008
De Viertorenwachter, zeeuws voor vuurtorenwachter.
De Viertorenwachter,
Dae staet un dan, grôôt in sterruk,
Anno 1837, un grôôt werruk.
As,t donker oort op Schouwen,
luchten kleure in donkerblauwen.
Dan gae de lichten drôôie,
mit korte in lange zwaoien.
s,Aevends in bêdde, du de herdienen,
zie je dan z,n lichten schienen.
t, Voelde velig in vertrouwd,
as de nacht zich toevouwd.
Vlak vô ,t slaepen vroeg ik dan,
Wat wil jie laeter ôre Jan ?
"Dae kom jie nog wel us achter,
ik dienke Viertorenwachter.
Je za,t wé zie, op un dag,
Hijs ik déér toch echt de vlag"!
Zo sprak m,n broer wé êêl beslist,
omdat ,n ,t bliekbaer zeker wist.
In t,was ok zo, nae twintig jaer,
Viertorenwachter aldaer!!!
Un wachter in hart in nieren,
mit kennis in benôdigde papieren.
Trots overzag,n ,t Schouwse land.
Alert op drenkeling of bosbrand.
,s Nachts un baeken, bundels licht.
onveranderd - vertrouwd gezicht.
Ie leef nie meer, deze loaste wachter,
Ut licht zwaoit deu, zwakker,- zachter.....
De toren van Jan, ie zwaoi nae mien,
as ik over ut eiland rie.
In aoltied, a o l t i e d , zwaoi ik stille in vlug,
in zie ik Jan e v e n terug..........
Centina.
20-12-2008 om 00:00
geschreven door duinkonijn
20-05-2008
verantwoording naam
Iemand die in Haamstede geboren is wordt hier wel "Duinkonijn"genoemd. Ik ben geboren in Haamstede, in een mooi wit huisje in de duinen onder de vuurtoren van Haamstede.Ik heb hier leren lopen, ik speelde hier, ik ben hier opgegroeid en heb de omgeving hier zien veranderen. Nu ben ik in de gelukkige omstandigheid hier zelf een plekje te hebben.
Een van de appartementen op het terrein van "de Torenhoeve". Vroeger was "de Torenhoeve"een oude boerderij. Mijn eerste herinnering gaat terug naar de tijd toen juffrouw Truus van der Stadt daar woonde en daar een theeschenkerij runde. Op het grasveld bij de boerderij stond een bok. Zo eentje met een grote sik. Inmiddels waren wij (mijn vader,moeder en ik) verhuisd en nu woonden we helemaal echt onder de vuurtoren. Mijn vader werd vuurtorenwachter, later hoofd kustwacht. Als kind had ik altijd wel een poes, die na enige tijd de duinen in trok, jonge konijnen opvrat en niet meer terug kwam. Meestal had de poes dan al wel voor nageslacht gezorgd dus was er vervanging. Natuurlijk konden we niet alle jong geboren poesjes houden en zo gebeurde het dat tante Truus (ik noem haar nog steeds zo, geen familie) van de Torenhoeve een van onze poesjes kreeg.Toen later het poesje spelend op mijn afkwam kostte dat een heleboel tranen. Dat brengt mij op het volgende verhaal. Ik had ook altijd een konijn in een kooitje. Dat ging lange tijd goed. Ik moest er zelf voor zorgen. maar zo rond de kerstdagen werd het konijn verkocht. Het was dan al flink gegroeid en van die centjes werd een ander konijn gekocht. IK heb het verhaal heel lang geloofd totdat ik als volwassene het verhaal een keer zit te vertellen en ja hoor,...... ik geloofde niet meer wat ik zelf zat te vertellen. Ook ben ik eens thuis gekomen met een dode bunsing in mijn armen. met de woorden "kijk eens mama wat een lief konijntje". Ik heb daar geen trauma aan overgehouden, wel de liefde voor de natuur, de zee en de duinen. Een oom die jachtopziener was heeft denk ik ook veel bijgedragen aan mijn liefde voor alles wat er in de natuur gebeurt.
20-05-2008 om 20:25
geschreven door duinkonijn
Locatie
De ingang naar het appartementencomplex. "de Torenhoeve" Nieuw-Haamstede, Schouwen-Duiveland. Nederland.
De omgeving van de vuurtoren tot aan het zweefvliegveld wordt tegenwoordig Nieuw-Haamstede genoemd. Het dorp Haamstede ligt op 5 km afstand.
De Westhoek heeft de breedste zandstranden van Zeeland. de totale lengte 17 kilometer. Schouwen-Duiveland beschikt over 1100hectare bos-en duingebied, met een rijke flora en fauna. Het gebied is zeer geschikt om te fietsen. Door de ANWB zijn inmiddels vier verschillende bewegwijzerde fietsroutes met daarin leuke pick-nick plaatsen uitgezet. Dreischor, groen&tuin route 20 km De Westenschouwenroute 33 km De platte van Schouwenroute 38 km De Caissionroute Ouwerkerk 60 km Ook wandelaars kunnen hier kilometers lange wandelingen maken. Staatsbosbeheer organiseert het gehele jaar door excursies door unieke natuurgebieden. o.a door de Meeuweduinen en de Boswachterij Westerschouwen. Meer info bij de vvv Schouwen en Duiveland.
20-05-2008 om 20:24
geschreven door duinkonijn
12-05-2008
uit de pers, berichten over toerisme
'België goede markt voor toeristisch Schouwen-Duiveland'
donderdag 24 april 2008
BURGH-HAAMSTEDE - Schouwen-Duiveland kan meer Belgische toeristen trekken.
Het moet dan de nadruk leggen op de goede fietsvoorzieningen en de 'lege' kust, want dat zoeken Belgen juist in het buitenland. Dat zegt Bram Straatman, die bij het Nederlands Bureau voor Toerisme en Congressen onderzoek doet naar het vakantiegedrag van onze zuiderburen.
Een verbetering van de culinaire mogelijkheden in de streek zou ook een goede zaak zijn, meent Straatman. "Een sterrenrestaurant in de streek zegt een Vlaming meer dan welke campagne ook."
Wilt u reserveren in mijn appartement? Snel even mailen of bellen.0031 640366399 of zend een mail via het blog. Het appartement grenst aan de Meeuweduinen, onder de vuurtoren, vlak bij strand en en heeft een restaurant met groot terras op het terrein " De Torenhoeve"
'Goed restaurant trekt Belg'
door Martijn de Koning. PZC vrijdag 25 april 2008
BURGH-HAAMSTEDE - Een sterrenrestaurant zou het aantal Belgische toeristen flink doen toenemen.
Die (wat prikkelend bedoelde) opmerking komt van Bram Straatman, die bij het Nederlands Bureau voor Toerisme en Congressen onderzoek doet naar het vakantiegedrag van onze zuiderburen.
Straatman vertelde woensdagavond tijdens een bijeenkomst van participanten van de VVV Schouwen-Duiveland over het gedrag van de Vlaamse toerist. "Je kunt in een campagne nog zo duidelijk maken dat het eten hier best goed is, dat valt in het niet bij de uitstraling van een sterrenrestaurant", gaf hij aan. Zeeland staat in België goed bekend om de kreeft en de mossel, maar daarvoor gaan Vlamingen specifiek naar Philipine en Yerseke. "Voor de rest is een Belg niet zo tevreden over ons culinaire aanbod."
Naast de minder positieve kanten verbeteren, is het natuurlijk ook zaak om de goede uit te buiten. En dat moet bijvoorbeeld op Schouwen-Duiveland geen probleem zijn. "Belgen zoeken naar gebieden om te fietsen en naar een stille kust", zegt Straatman. "In Vlaanderen wordt je zo van de weg gefietst. En de kust is er helemaal vol gebouwd."
Zeeland kent ieder jaar een paar miljoen Belgische bezoekers. Van hen is het overgrote deel (zo'n 96 procent) Vlaming. Ongeveer 130.000 van hen overnachten ook in de provincie. "Belgen zijn niet zo reislustig, maar áls ze komen, besteden ze goed", gaf Straatman nog een 'positieve' eigenschap van de zuiderburen aan.
Reden én aanbod genoeg dus om meer Belgen naar het eiland te halen, vindt ook VVV-directeur Jurgen Klapwijk. Die trend is overigens al bezig, geeft hij aan. "De komst van de Westerscheldetunnel heeft wat dat betreft een goede invloed gehad, maar ook los daarvan zien we een stijging van het aantal gasten uit dat land." De VVV werft actief onder Vlamingen, Op de regionale zender in Antwerpen, via advertenties en op beurzen."
12-05-2008 om 00:00
geschreven door duinkonijn
26-04-2008
Zweefvliegen, Meevliegen??
Zweefvliegen op Midden-Zeeland
Via de secretaris van de VMZ, Peter Strayer, zijn kadobonnen verkrijgbaar. Op vertoning van een kadobon kan een keer meegevlogen worden met een tweezitter zweefvliegtuig van Vliegclub Midden Zeeland.
De bon wordt uitgegeven voor een lierstart of een sleepstart .
De bonnen kunnen besteld worden bij Peter Strayer:
telefoon: 0111-652577
Meevliegen op Haamstede zie ook www.vch.nl of vraag inlichtingen bij de slagboom bij de ingang van het veld.
Cadeaubon Met de cadeaubon van Vliegclub Haamstede heeft u een origineel cadeau in handen. Met de cadeaubon kan iemand een ronvlucht vanaf Vliegveld Haamstede met een zweefvliegtuig maken. De cadeaubon is verpakt in een luxe rode envelop. Op de achterkant staat een uitleg over Vliegclub Haamstede en over rondvluchten, een routebeschrijving etc.
26-04-2008 om 00:00
geschreven door duinkonijn
27-03-2008
Kastelen.
Slot moermond te Renesse
Even ten oosten van het dorp Renesse ligt het kasteel Moermond. Het kasteel ligt in de zoom van de duinen in de gemeente Schouwen-Duiveland op het voormalige eiland Schouwen. Wat we nu zien is het derde slot op deze plaats. Het kasteel had twee voorgangers, bij opgravingen in 1957 zijn de fundamenten ontdekt.
Het werd rond 1229 gesticht door Constantijn van Zierikzee. De bekendste bewoners zijn ongetwijfeld Jan van Renesse, welke een persoonlijke vriend van Floris de V was. Als ook van het Geslacht van Haamstede. Door veldslagen werd het slot tot tweemaal toe verwoest, maar telkens weer herbouwd.
Na de watersnoodramp van 1953 bracht een grondige restauratie in 1955 het slot weer in de originele staat terug. Sinds de bouw van de Stormvloedkering in de Oosterschelde, is het Slot o.a. in gebruik als hotel en congrescentrum.
Het landgoed van ongeveer 45 hectare rondom het Slot is vrij toegankelijk voor wandelaars.
met dank aan landgoed Moermond.nl
27-03-2008 om 15:49
geschreven door duinkonijn
02-03-2008
Slot Witte van Haamstede
Graaf Floris IV
Omstreeks 1200 stierven de eerste bezitters van Haamstede, het geslacht van Haamstede uit. Het kasteel of wat er toen ook voor een gebouw stond, kwam daardoor in handen van de Hollandse graaf Floris IV. Graaf Floris IV maakte met de Heren van Zierikzee in 1229 een afspraak. De heren kwamen overeen dat ze hun Zierikzeese bezittingen op Duiveland zouden omruilen tegen een aantal bezittingen van de graaf op Schouwen, waaronder een burcht van Haamstede. Hoe of deze burcht er uit gezien heeft is niet bekend, misschien was het maar een houten woontoren.
Op de plaats van het huidige Slot Haamstede stond vroeger een ouder kasteeltje.
Heren van Zierikzee
Vanaf het moment van de goederenruil splitste het geslacht van de heren van Zierikzee zich in twee takken; de ene tak noemde zich Van Renesse, de andere Van Haamstede.
Witte van Haamstede
Omstreeks 1300 overleed de laatste Van Haamstede zonder nageslacht na te laten. En zo kon de graaf van Holland, Jan I, zijn broer Witte van Holland met de heerlijkheid Haamstede belenen. Deze bezitting werd nog eens uitgebreid met de goederen, die in het bezit waren van Jan van Renesse, want Jan I had die goederen in 1297 verbeurd verklaard. In de jaren hierna kreeg Witte, die zich nu Van Haamstede noemde, de kans zijn bezit nog verder uit te breiden, waardoor hij dus meer aanzien kreeg. In een akte uit 1313 is sprake van een steenhuis. Witte van Haamstedeliet de houten donjon verstenen. Het geslacht van Haamstede kwam echter in financiële moeilijkheden en raakte rond het midden van de 15e zijn bezit en het kasteel voorgoed kwijt.
Deze stenen donjon vormt nog steeds het oudste deel van het huidige kasteel. De twee huidige torens, die uit veel later tijd dateren, zijn daar tegenaan gebouwd. Witte van Haamstede was kennelijk een kundig veldheer, want hij heeft in de strijd van Holland tegen Vlaanderen steeds een belangrijke rol gespeeld. In 1321 werd hij opgevolgd door zijn zoon Floris. Omdat het geslacht een rol speelde in de Hoekse en Kabeljauwse twisten kregen ze nog al eens moeilijkheden met hun bezit, dat hen van tijd werd afgenomen.
Uitbreiding in de 15e eeuw
Omstreeks het midden van vijftiende eeuw raakte het geslacht van Haamstede haar bezit definitief kwijt. Het kasteel kwam aan Lodewijk van Gruuthuse, die heer van Brugge was. Hij was getrouwd met Margareta, een dochter van Hendrik IV van Borsele. Dit echtpaar heeft Haamstede behoorlijk uitgebreid, want Lodewijk kwam uit een geslacht dat gewend was aan luxe.
Brand in het kasteel
In 1525 brak het noodlot echter toe. Het verhaal gaat dat de Heer van Haamstede ter ere van de overwinning van Karel V op de Koning van Spanje een groot feest had georganiseerd. Om zijn feest tot ver in de omtrek zichtbaar te maken, wilde hij zijn huis laten baden in het licht. Daarop gaf hij de opdracht om talrijke tonnen, gevuld met teer in brand te steken. Het bleef echter niet bij de tonnen, algauw stond heel het slot in lichterlaaie. De kasteelheer trachtte in allerijl zijn bezittingen uit de vuurzee te redden en vluchtte vervolgens met zijn paard en rijkdom weg. Maar het dier was zo verschrikt door de steeds dichterbijkomende vlammen dat het zijn bereider afwierp en met bezittingen en al recht in zee liep en verdronk. Nog steeds zou de geest van het paard ronddwalen in de buurt van het slot. Men vertelt zelfs dat, wanneer men goed luistert, het geklingel van de juwelen en rijkdommen die op het paard waren gezadeld, te horen zijn.
Het kasteel werd een ruïne. Het kasteelterrein met de ruïne veranderde na de verwoesting veelvuldig van eigenaar. In 1609 kwam het complex in handen van Jacob van Eijnde, omdat hij trouwde met Clara van Raephorst, die de ruïne van haar moeder had gekregen. Het echtpaar begon aan een restauratie van Haamstede. Toen ontstonden de beide torens, die nu aan weerszijden van de oude donjon staan. Een van de torens fungeerde als traptoren, die de verbinding tussen de verschillende verdiepingen tot stand bracht.
17e en 18e eeuw: uitbreidingen
Het duurde meer dan tachtig jaar eer het gebouw, toen in handen van Jacob van Eijnde en Clara Raephorst weer werd heropgebouwd. Tijdens deze restauratie werd de donjon geflankeerd door twee torens, waarbij de kleinste dienst deed als traptoren. In de loop van de eeuw werd het complex nog verschillende malen uitgebreid. 19e eeuw:Restauratie
Verbouwingen
Ook volgende eigenaren hebben zich kosten noch moeite getroost om het kasteelcomplex verder uit te bouwen en te verfraaien. Tegen 1700 kwam Haamstede in het bezit van de familie Mogge, die het kasteel tot het midden van de negentiende eeuw in bezit hield. Het kasteel Haamstede werd toen verkocht aan enkele notabelen uit Zierikzee, tot ten slotte één van hen uiteindelijk eigenaar werd van kasteel Haamstede. Dat was Cornelis van der Leck de Clerq, die notaris was in Zierikzee. Hij werd de nieuwe ambachtsheer van Haamstede, die in 1886 werd opgevolgd door zijn zoon. Deze laatste liet Haamstede uitvoerig restaureren, waarbij het kasteel van een pleisterlaag werd voorzien. De laatste telgen uit dit geslacht brachten Haamstede in een vennootschap in, die het kasteel met bijbehoren exploiteerde.
Restauratie kasteel Haamstede
In de zestiger en zeventiger jaren(1973) van de vorige eeuw werd het kasteel voor de zoveelste maal ingrijpend gerestaureerd, dit maal met medewerking en steun van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg. In 1981 werd het kasteel Haamstede met de directe omgeving gekocht door de Vereniging Natuurmonumenten. Daarmee bleef kasteel Haamstede voor de toekomst bewaard. De familie van der Lek de Clercq die het kasteel aan Natuurmonumenten verkocht had in 2004 nog het recht over het gebruik van het kasteel en het bos.
Ligging en opening
Kasteel Haamstede ligt in het centrum van Haamstede, juist ten westen van de kerk en is van alle zijden te bezichtigen. Het kasteel wordt nog steeds particulier bewoond. Het kasteel is daarom niet dagelijks door het publiek te bezichtigen
Het Kasteel is gelegen op een vrij klein kasteeleiland (motte) dat volledig omgeven is door een hoge bakstenen muur. In de oude muur zijn, onder anderen aan de brug, nog de vlieggaten met achterliggende broedruimten voor de duiven te vinden. Deze vlieggaten zijn zeldzaam op de gemeente Schouwen-Duiveland. Een bakstenen brug met monumentale poort verleent de toegang tot het domein. Op het eiland staan nog steeds, tussen de mispels en leilinden, de ruïnes van de kelders en bakovens van het middeleeuwse slot. Aan de noordzijde van het plein staat het koetshuis.
Het kasteel zelf bestaat uit de middeleeuwse donjon (13e eeuw). De woontoren heeft een zeer hoog onderhuis met daarboven nog twee bouwlagen. Het centrale woongedeelte wordt ingesloten door twee torens waarvan de kleinste een traptoren is. De onderstukken van beide torens zijn eveneens van middeleeuwse oorsprong. De torens zelf dateren uit de 17e eeuw. Aan de grootste toren grenst een andere groot volume met gekanteelde dakrand. Ook naast de linker toren ligt een bouwmassa. Onder andere deze specifieke architectuur en compositie van de verschillende bouwvolumes geven aan het complex een cultuurhistorische waarde.
Het park
Naast het kasteel ligt het enige loofbos van Schouwen-Duiveland, dat ook tot het kasteel behoort. Het park maakt samen met de Zeepeduinen deel uit van het natuurgebied Slot Haamstede.
Het slotbos heeft een typische 19e eeuwse onregelmatige geometrische aanleg. Diverse lanen leiden de bezoekers door het prachtige bos, langsheen de rododendrons, sneeuwklokjes, hyacinten, narcissen en speenkruid. Ruim dertig vogelsoorten hebben vinden er in de lente een broedplaats. Op het domein zijn ook nog twee kleine bunkers uit WOII te vinden. In deze bunkers overwinteren honderden vleermuizen.
Het park heeft door zijn ouderdom en onregelmatige geometrische aanleg een zekere cultuurhistorische waarde. De uitzonderlijke fauna en flora geeft aan het domein tevens een grote natuurwaarde.
Van tijd tot tijd worden er echter excursies naar het kasteel georganiseerd, waarbij kasteel Haamstede en de omgeving bezichtigd kunnen worden.
Bronnen
J.P. van den Broecke, Middeleeuwse kastelen van Zeeland, Delft, 1978.
L.A. Dijckmeester-de Brauw en Mr. F.Th. Dijckmeester, Slot Haamstede, serie 'Nederlandse kastelen', Nieuwe reeks deel 22, uitg. NKS, 1989.
Toeristen lijken weer in Zeeland vakantie te willen vieren. Voor het eerst sinds jaren is er een kentering te zien in het aantal overnachtingen. Zo staat te lezen in de Provinciale Zeeuwse Courant van zaterdag 30 juni 2007. En er komen steeds meer mensen uit Belgie zo lees ik in deze zelfde krant.
Dit blijkt uit cijfers van 2006 en de verwachting voor het lopende seizoen. Een Aantrekkende economie en goed weer in de vakantieperiodes spelen daarin een rol aldus het kenniscentrum toerisme en recreatie. Een andere reden is dat mensen vaker een korte vakantie boeken en het e.v minder mooie weer voor lief nemen. De provincie Zeeland staat op de zesde plaats op de binnenlandse vakantiemarkt. Men komt hier hoofdzakelijk om te wandelen en te fietsen. Pas op de derde plaats staat het strandbezoek.
Wat merk ik daarvan in de praktijk.
Ja,- het aantal overnachtingen c.q. boekingen stijgt. Ik kan echter nog niet aangeven waardoor dit komt. 2 jaar door derden laten verhuren. Nu ik het sinds 1 januari 2007 zelf doe merk ik een lichte stijging.
Mogelijke oorzaken: adverteren in tijdschrift en op internet. persoonlijke ontvangst en service klantvriendelijk. compleet appartement mooie omgeving.
Als dit zo is dan zou er volgend jaar nog mond op mond reclame bij kunnen komen. (als iedereen dit nu eens tegen zijn vrienden en kennissen verder vertelt, dan komen we al weer een heel eind).
Veel mensen brengen hun eigen fietsen mee, anderen huren een fiets. Er wordt inderdaad veel gefietst, zelfs tot over Noord-Beveland. Het is dan ook een mooie route. Stormvloedkering heen en over de Zeelandbrug terug. Ik doe het u nog niet na.
01-07-2007 om 00:00
geschreven door duinkonijn
15-06-2007
de Vroongronden
Rijdend met de fiets vanaf het appartement "Duinkonijn" kunt u bij de nieuwe appartementen die op de plaats van het oude gemeentehuis gebouwd zijn linksaf slaan. U rijd nu op de Vroonweg. De oude weg naar Renesse. U zult merken dat deze weg en het fietspad na een eindje gefietst te hebben geheel verdwenen zijn. U passeert een wildrooster en de vrije natuur ligt voor u. Alleen toegankelijk voor fietsers en wandelaars. Via deze mooie route kunt u naar het volgende dorp, Renesse fietsen.
De Vroongronden, een karakterestiekgebied bestaande uit een samenstel van stranden,kalkrijke oude duinen,klifduinen,stuifduinen,duingraslanden houtwallen, droge en natte valeien,bos, grasland en vroongronden. 2291 ha groot
Vroongrond =oorspronkelijk heilige land,soms openbaar land. Ook "oude" duingronden zijn van oorsprong vrije grond, grond waarvoor geen (dijk)geschot betaald behoefde te worden.
Dit oude zandverstuivingslandschap uit de middeleeuwen is door de eeuwenlange begrazing afgevlakt en verschraald. Een halfopen duinlandschap wordt nu door de runderen in stand gehouden.
Het nabijgelegen gebied "de Maire" onderscheid zich van de andere herstelprojecten doordat hier ook een overschot aan regenwater van elders in de valeien mag infiltreren. Daarmee een bijdrage leverend tegen de verdroging. "de Maire"bij de campings "Duinhoeve"en "Ginsterveld"
Deze 2 gebieden bezoeken in een fietstocht is mogelijk. Vanaf de vuurtoren neemt u de afslag naar de Maire en via de Jonge Jan Boeyesweg komt u weer uit op de Vroonweg.
15-06-2007 om 18:16
geschreven door duinkonijn
de Vroonplas in Renesse
Hier mag met vergunning gevist worden.
15-06-2007 om 18:00
geschreven door duinkonijn
25-05-2007
Kunst, kijken en beleven.
Houd u van kunst? Kunst kijken, kopen, kunstenaars ontmoeten en praten over hun werk het kan allemaal in de Schouwse Westhoek.
Iedere laatste zondag van de maand 12.00-17.00 uur nodigen galerieen, ateliers en beeldentuinen van profesionele kunstenaars u uit.Zie ook www.rondje-kunst.nl
De 12 deelneemers van Rondje Kunst in Burgh-Haamstede informeren u graag over de achtergrond van hun werk en werkwijze. Met mooi weer is Rondje Kunst goed met de fiets te doen. De routekaart brengt u langs alle locatie,s en onderweg kunt u bij uitstekende restaurants iets eten of drinken. Lekker in de buitenlucht, geniet u nog meer van al het schoons wat de Schouwse Westhoek u zoal te bieden heeft.
Op loopafstand van het appartement"duinkonijn"vindt u de beelden en iconen van Marian van Puyvelde, Torenweg 46 in Nieuw-Haamstede. Ook het Atelier/galerie van Cees van Oostmalle, schilderijen van de Zeeuwse kust. is vlakbij, u vindt het aan de ligusterlaan 6.
Ook in het appartement "Duinkonijn" vindt u verschillende kunstwerken van Zeeuwse kunstenaars. o.a Jac Benschop (broer van Nel) en van Hans de Brouwer, natuurschilder. Logeren tussen kunst.
Elke derde zondag van de maand van 13.00-17.00uur De blik op kunst route. in Renesse Deelnemers: Blikmuseum "de Blikvanger" Atelier "Uit de kunst" beschilderde oesterschelpen en tot sieraad verwerkt. Stoofweg 5 Renesse. Verschillende kunstenaars waaronder Conny Vink keramiste,en diverse kunstschilders, en glasgraveerster laten hun werk zien in het "Opstapje" aan de achterzijde van het dorpshuis in Renesse.
Bij alle deelnemers krijgt u een stempel op een kaart. Tegen inlevering van deze kaart ontangt u in het eveneens deelnemende "Motel De Zeuwse Sromen" Jan v Renesseweg , een kop koffie voor de halve prijs. Folders zijn verkrijgbaar op de diverse locaties en bij de VVV.
Juni 2008
De Kunstschouw, al vele jaren een begrip op Schouwen-Duiveland
Kunstschouw Westerschouwen 14 tot en met 22 juni 2008 Westelijk Schouwen-Duiveland, Zeeland circa 40 lokaties - Gratis toegankelijk
Tijdens de derde week van juni staat de westhoek van Schouwen traditioneel in het teken van de Kunstschouw: de grootste manifestatie op het gebied van beeldende kunst in Zeeland. Ieder jaar opnieuw bezoeken duizenden kunstliefhebbers de tientallen lokaties waar beeldende kunst tentoongesteld wordt. De meer dan 100 deelnemende kunstenaars, afkomstig uit diverse disciplines, zijn veelal zelf aanwezig. Zij komen overal vandaan. zie verder www.kunstschouw.nl waarvan ook dit stukje tekst. Met dank. Verschillende foto,s van een eerder gehouden kunstschouw op de locatie "Torenhoeve" vindt u naast de artikelen.
25-05-2007 om 00:00
geschreven door duinkonijn
11-03-2007
Het appartement is klaar
Het is allemaal wel heel mooi geworden. Een vakantiewoning om te genieten. Sfeer in huis.De natuur rondom, het strand dichtbij. In de directe omgeving, zweefvliegen, wandelen, fietsen, paardrijden. Kortom alles aanwezig om het verblijf zo prettig mogelijk te maken. 2 slaapkamers w.v een met stapelbed en op de andere staat het 2 pers bed met aparte matrassen. 1 pers dekbedden zijn aanwezig.
Eingelijk is het nooit klaar. Er zullen steeds wensen blijven en e.v verbeteringen aangebracht worden. Zo staat een zonnescherm nog op mijn verlanglijstje.
11-03-2007 om 00:00
geschreven door duinkonijn
10-03-2007
De nieuw Keuken
De inrichting is voltooid. U neemt hier een kijkje in de toaal vernieuwde keuken. Een keuken met combimagnetron, koelkast, afzuigkap, keramische kookplaat en afwasmachine. Ook de badkamer, geheel nieuw heeft hetzelfde tegelpatroon als in de keuken.
Wist u dat de spar supermarkt op z,n 500meter afstand wijn verkoopt met op het etiket de vuurtoren van Haamstede.
10-03-2007 om 00:00
geschreven door duinkonijn
26-12-2006
Duinkonijn zelfstandig
Na enige tijd in de grote tuin te hebben rondgesprongen is het nu tijd om zelfstandig het grote duingebied te betreden. Voordeel betere service, direct en persoonlijk contact, meer flexibiliteit.
Dit is een plaatje van vorig jaar. De ingang van het appartementencomplex."de Torenhoeve" waar het appartement "duinkonijn" te vinden is in nr 28. Torenweg 38/28, 4328 KB Nieuw-Haamstede
26-12-2006 om 00:00
geschreven door duinkonijn
24-11-2006
herfstweekje 2
Hier is te zien hoe het hoog water zorgt voor de afkalving van het duin. De eerste najaarsstorm laat dit resultaat zien aan de schouwse kust. Aan de ene kant komt er wat bij elders gaat er wat af. Het zelfde gebeurt met de zandbanken voor de kust ook die wandelen.
24-11-2006 om 00:00
geschreven door duinkonijn
21-10-2006
duindoorn.
21-10-2006 om 20:14
geschreven door duinkonijn
18-10-2006
Een beetje beroemd.
Opgroeien aan de voet van de vuurtoren. Naar school fietsen. Haamstede 5 km. Later naar Zierikzee. 20 km. Op school kreeg ik eens de opdracht een verhaal te schrijven over een actueel onderwerp. De voorloper van de latere scriptie. Ik heb een heel boek gemaakt met als onderwerp "Kustverlichting in Nederland" Natuurlijk kies je als kind een onderwerp dicht bij huis. Lekker makkelijk. Ik schreef alle vuurtorens in Nederland aan om gegevens en foto,s van de diverse torens.Dat alles ging met tekst in een plakboek. De beoordeling op school van het boek was prima en het boek kreeg thuis een plaatsje in de boekenkast.
Totdat mijn vader bezoek krijgt van de schrijver Romke v/d Veen. Deze schrijver gaat een boek schrijven over de kustverlichting in Nederland. Waarop mijn vader niet zonder trots mijn plakboek te voorschijn haalt. De schrijver wil er graag gebruik van maken en zo gebeurt het dat ook over mijn persoontje geschreven wordt en mijn tekst en afbeeldingen gebruikt worden in het boek. Het boek is inmiddels uitverkocht maar met een beetje geluk vind u er nog een in een antiqueraat. "Vuurtorens over vierboeten lichtwachters en markante bouwwerken."
De teks over Haamstede begint op blz 119. "Een vuurtoren met de lichtwachterswoning aan de voet is als een klein dorpje. daar wonen de mensen, de wachters, met hun gezinnen, sterk op elkaar aangewezen, lief en leed met elkaar delend. In de winter door sneeuwval geisoleerd, in de zomer omgeven door nieuwsgierige toeristen. Daar ook groeien kinderen op, ver van school en ver van de winkels; kinderen op wie vuurtorens een onuitwisbare indruk maken, meer dan op enig ander kind. Zij raken vertrouwd met de natuur, het strand en de zee, met de schepen in de verte en de mensen daaop". tot zover de tekst van Romke. Een van die kinderen ben ik.
Flessenpost. Romke schrijft daarover: "Eens liep de 15jarige M langs het strand, speurend naar allerlei aangespoelde zaken. En waarvan iedereen droomt, gebeurde haar: ze vond bij "Verklikker" (een lichtopstand als geleidelicht in de duinen" strand een fles met een briefje erin, met naam en adres. Daarna ontwikkelde zich een langdurige correspondentie tussen een Nederlandse vuurtorenwachtersdochter en een voor haar onbekende Amerikaan". "Na 13 jaar werd een persoonlijke ontmoeting mogelijk"
Nog altijd schrijf ik met mijn "bottelfriend".
Naar aanleiding van dit laatste stukje uit het boek werd er weer een verhaal in het damesblad "Margriet"gepubliceerd. Het zelfde verhaal verschijnt ook in het boek "Een droevige morgen brengt vaak een mooie dag".van de schrijver Dick Walda en fotograaf Mattheus Engel. Bosch&keunig nv. isbn 90 246 4437 2 . Toch wel bijzonder zo,n vuurtorenkind.
Ik herinner mij nog een voorval wat toch wel typisch voor lichtwachterskinderen moet zijn. Het is donker en er staat een harde wind.4 a 5 Bf. Beneden in de woonkamer horen we hoe er boven op de vuurtoren een lichtkogel wordt afgestoken. Een witte, als antwoord op een rode die afgestoken wordt op zee. Schip in nood. Mijn broertje en ik willen dolgraag naar boven, naar het wachthuis bovenop de vuurtoren om alles van dichtbij mee te maken. Helaas het mag niet van vader. Dan naar het strand, mischien is daar wat te zien. Op het strand aangekomen zien we 4 mannen uit het water komen die proberen een moterbootje op het droge te trekken. Zelf zijn ze helemaal door en door nat. Ook zij hadden de rode lichtkogel gezien en probeerden hulp te gaan bieden aan het in nood geraakte zeilschip, wat aan de grond zat richting verklikkerstrand. Bij deze actie kwamen ze zelf echter in moeilijkheden en werden op het strand gezet door de branding. Behalve met een nat pak kwamen ze met de schrik vrij.Thuis keken ze wel vreemd op toen wij met 4 kletsnatte mannen thuis kwamen. Iedereen ging onder een lekker warme douche en er werd wat droge kleding van mijn vader te leen meegegeven. Een taxi bracht de mannen weer bij hun auto op de Flipjeshaven in Kamperland. Aan het zeiljacht werd assistentie verleend door de reddingsboot.
18-10-2006 om 22:17
geschreven door duinkonijn
11-10-2006
doucheruimte
Foto van de doucheruimte. let op het verbindend aspect: de zwarte lijn en de gebruikte tegels aan de muur.De zwarte tegels op de vloer.
i.v.m het plaatsen van de radar bovenop de vuurtoren werd de oude kop vervangen. Deze kreeg een plaatsje op de haven van Burghsluis en is nu in gebruik als kantoor van de havenmeerster
Slot moermond te Renesse
Omstreeks 1200 stierven de eerste bezitters van Haamstede, het geslacht van Haamstede uit. Het kasteel of wat er toen ook voor een gebouw stond, kwam daardoor in handen van de Hollandse graaf Floris IV. Graaf Floris IV maakte met de Heren van Zierikzee in 1229 een afspraak. De heren kwamen overeen dat ze hun Zierikzeese bezittingen op Duiveland zouden omruilen tegen een aantal bezittingen van de graaf op Schouwen, waaronder een burcht van Haamstede. Hoe of deze burcht er uit gezien heeft is niet bekend, misschien was het maar een houten woontoren.
