Torenhoeve appartement.Een vakantiehuisje aan zee.
Duinkonijn
21-10-2006
duindoorn.
21-10-2006 om 20:14
geschreven door duinkonijn
18-10-2006
Een beetje beroemd.
Opgroeien aan de voet van de vuurtoren. Naar school fietsen. Haamstede 5 km. Later naar Zierikzee. 20 km. Op school kreeg ik eens de opdracht een verhaal te schrijven over een actueel onderwerp. De voorloper van de latere scriptie. Ik heb een heel boek gemaakt met als onderwerp "Kustverlichting in Nederland" Natuurlijk kies je als kind een onderwerp dicht bij huis. Lekker makkelijk. Ik schreef alle vuurtorens in Nederland aan om gegevens en foto,s van de diverse torens.Dat alles ging met tekst in een plakboek. De beoordeling op school van het boek was prima en het boek kreeg thuis een plaatsje in de boekenkast.
Totdat mijn vader bezoek krijgt van de schrijver Romke v/d Veen. Deze schrijver gaat een boek schrijven over de kustverlichting in Nederland. Waarop mijn vader niet zonder trots mijn plakboek te voorschijn haalt. De schrijver wil er graag gebruik van maken en zo gebeurt het dat ook over mijn persoontje geschreven wordt en mijn tekst en afbeeldingen gebruikt worden in het boek. Het boek is inmiddels uitverkocht maar met een beetje geluk vind u er nog een in een antiqueraat. "Vuurtorens over vierboeten lichtwachters en markante bouwwerken."
De teks over Haamstede begint op blz 119. "Een vuurtoren met de lichtwachterswoning aan de voet is als een klein dorpje. daar wonen de mensen, de wachters, met hun gezinnen, sterk op elkaar aangewezen, lief en leed met elkaar delend. In de winter door sneeuwval geisoleerd, in de zomer omgeven door nieuwsgierige toeristen. Daar ook groeien kinderen op, ver van school en ver van de winkels; kinderen op wie vuurtorens een onuitwisbare indruk maken, meer dan op enig ander kind. Zij raken vertrouwd met de natuur, het strand en de zee, met de schepen in de verte en de mensen daaop". tot zover de tekst van Romke. Een van die kinderen ben ik.
Flessenpost. Romke schrijft daarover: "Eens liep de 15jarige M langs het strand, speurend naar allerlei aangespoelde zaken. En waarvan iedereen droomt, gebeurde haar: ze vond bij "Verklikker" (een lichtopstand als geleidelicht in de duinen" strand een fles met een briefje erin, met naam en adres. Daarna ontwikkelde zich een langdurige correspondentie tussen een Nederlandse vuurtorenwachtersdochter en een voor haar onbekende Amerikaan". "Na 13 jaar werd een persoonlijke ontmoeting mogelijk"
Nog altijd schrijf ik met mijn "bottelfriend".
Naar aanleiding van dit laatste stukje uit het boek werd er weer een verhaal in het damesblad "Margriet"gepubliceerd. Het zelfde verhaal verschijnt ook in het boek "Een droevige morgen brengt vaak een mooie dag".van de schrijver Dick Walda en fotograaf Mattheus Engel. Bosch&keunig nv. isbn 90 246 4437 2 . Toch wel bijzonder zo,n vuurtorenkind.
Ik herinner mij nog een voorval wat toch wel typisch voor lichtwachterskinderen moet zijn. Het is donker en er staat een harde wind.4 a 5 Bf. Beneden in de woonkamer horen we hoe er boven op de vuurtoren een lichtkogel wordt afgestoken. Een witte, als antwoord op een rode die afgestoken wordt op zee. Schip in nood. Mijn broertje en ik willen dolgraag naar boven, naar het wachthuis bovenop de vuurtoren om alles van dichtbij mee te maken. Helaas het mag niet van vader. Dan naar het strand, mischien is daar wat te zien. Op het strand aangekomen zien we 4 mannen uit het water komen die proberen een moterbootje op het droge te trekken. Zelf zijn ze helemaal door en door nat. Ook zij hadden de rode lichtkogel gezien en probeerden hulp te gaan bieden aan het in nood geraakte zeilschip, wat aan de grond zat richting verklikkerstrand. Bij deze actie kwamen ze zelf echter in moeilijkheden en werden op het strand gezet door de branding. Behalve met een nat pak kwamen ze met de schrik vrij.Thuis keken ze wel vreemd op toen wij met 4 kletsnatte mannen thuis kwamen. Iedereen ging onder een lekker warme douche en er werd wat droge kleding van mijn vader te leen meegegeven. Een taxi bracht de mannen weer bij hun auto op de Flipjeshaven in Kamperland. Aan het zeiljacht werd assistentie verleend door de reddingsboot.
18-10-2006 om 22:17
geschreven door duinkonijn
11-10-2006
doucheruimte
Foto van de doucheruimte. let op het verbindend aspect: de zwarte lijn en de gebruikte tegels aan de muur.De zwarte tegels op de vloer.
11-10-2006 om 00:00
geschreven door duinkonijn
Wastafelmeubel met spiegel
foto van de vernieuwde badruimte
11-10-2006 om 00:00
geschreven door duinkonijn
Het vernieuwde toilet.
De toilet-douche ruimte werd geheel betegeld en voorzien van nieuw sanitair. Herrinnert u zich nog de nieuwe keuken? In deze natte ruimte is gewerkt met dezelfde kleuren. Zwart marmeren tegels op de vloer, de marmeren tegels aan de wand en het verbindend aspect, het smalle zwarte tegel lijntje.De assesoires zijn van rvs.Er is voldoende bergruimte binnein de spiegelkast en er is ook gedacht aan de elctrische ventilatie. Een toiletbril in zw marmeren kleuren maken het geheel af met als finisching touch de scheer/make-up spiegel die gedraaid kan worden voor een groter beeld.
11-10-2006 om 00:00
geschreven door duinkonijn
De z.g. kinderkamer
Ook de kinderkamer werd volledig gerenoveerd. In nautische sfeer. Ook hier weer de laminaatvloer,de kleuren.Alle ramen aan de achterzijde werden voorzien van ventilatie-roosters zodat de natte ramen door condens tot het verleden behoren. (meerdere opnamen volgen nog).
11-10-2006 om 00:00
geschreven door duinkonijn
De slaapkamer
Natuurlijk kan er ook geslapen worden. Het zeil op de vloer werd vervangen door laminaat.Er werd geschilderd, andere verlichtig, een nieuw bed, matrassen en dekbedden. Alle hoezen voor het dekbed zijn 1 pers,
De linoleumsnede die u op de foto ziet is van een onbekende maker. Voorstellende mannen en paarden.
11-10-2006 om 00:00
geschreven door duinkonijn
10-10-2006
wat vooraf ging
Mijn eerste herinnering aan de Torenhoeve gaar terug naar mijn jeugd. Het terrein waar wij als buurkinderen speelden. Er kwam een nieuwe eigenaar, een zwembad voor de gasten. Niet voor de buurkinderen. s,avonds was er echter geen toezicht op het terrein dus konden wij naar hartelust zwemmen. Het zwembad was voor ons aantrekkelijker dan de zee. Een zwembad kenden we toen nog niet.
Er kwam ook een tennisbaan(gravel) Het was mijn vader die in zijn vrije uren het onderhoud aan de tennisbaan deed. Hij rolde de baan met een grote tol, een soort wals. Daarna kon er weer gespeeld worden. De baan werd ook verhuurd. De eerste z.g tweede woningen werden gebouwd en het waren die mensen die de baan huurden voor een partijtje tennis.
Mijn opa metselt in dienst van bouwbedrijf L.Tieleman de buitenmuren van het nieuwe hotel gedeelte. Het bouwbedrijf wat later ook de appartementen zal zetten. Na zijn pensionering houdt Dhr Tieleman zich bezig met de schilderkunst.(autodidact) Er hangen nu verschillende werken van zijn hand (aquarel) in mijn appartement.
Mijn eerste vakantiebaantje is op deTorenhoeve. Onder leiding van Mw Kik leer ik de kamers schoon te maken. Dat we dicht bij het strand zitten is te zien aan het zand wat op de bruin gebeitste houten vloer ligt. In de avonduren kom ik nog een paar uur terug voor de afwas. De keuken en de eetzaal zitten in een apart gebouw, los van het hotel. Bij de ingang aan de Wilgenweg waar nu de zalen zijn.
De Torenhoeve is in 2002 volledig gerenoveert. De oude sfeer is zeker rondom de bar, het zitje bij de open haard en het restaurant gedeelte "voor" weer helmaal terug. Het overige is aangepast aan de eisen van deze tijd.
Op 1 september 1977 wordt het appartement aangekocht. De eerste eigenaar is een man die het leuk vindt een appartement te bezitten waar hij regelmatig naar toe kan. Een wandeling maakt over het strand en daarna een lekker kopje koffie of een dinner in het restaurant op het zelfde terrein. Over de inrichting maakt hij zich niet zo druk en zo gebeurt het dat het ingericht wordt met meubels die anderen of hij zelf niet meer in eigen huis wil hebben. De keuken bestaat uit een bruine Bruynzeelkeuken, 5 kastjes en verder zonder luxe. Er wordt electrisch gekookt. Het toilet en de doucheruimte is half met beige tegels betegeld.
In 2004 word ik de nieuwe eigenaar. De omgeving is UNIEK, Het plekje FANTASTISCH. Het appartement gedateerd, zoals dat met een mooi woord heet.
Ik volg een curcus binnenhuisarchitektuur bij "de Woonwijzer" in Nieuwdorp. Een leuke curcus waar ik veel van opsteek en wat ik toe kan passen in mijn eigen appartement. Er volgt een jaar van verbouwen. winkelen, beslissingen nemen, zoeken, en tussendoor gasten ontvangen.
10-10-2006 om 00:00
geschreven door duinkonijn
09-10-2006
lente
Meidoorn in bloei aan de achterzijde van het appartement. Het uitzicht van beide slaapkamers.Er is een slaapkamer met een 2 pers bed en een kleinere slaapkamer met een stapelbed. ruimte dus voor 4 pers. Lekker rustige omgeving. Wakker worden met het ruisen der golven en het geluid van de vogels.
i.v.m het plaatsen van de radar bovenop de vuurtoren werd de oude kop vervangen. Deze kreeg een plaatsje op de haven van Burghsluis en is nu in gebruik als kantoor van de havenmeerster
