Wij waren steeds je grootste fans

als je ons begroette was het net een dans

wij zien nog je kleine kopje aan de deur

Je guitig neusje snoof de nieuwe geur

Je nieuwsgierigheid dreef je binnen

je kwispelstaartje prikkelde onze zinnen

opgroeiend werd jij onze beste vriend

bij droefheid maakte jij ons goedgezind

rustend in onze armen

deed je ons hart verwarmen

De schok van je verdwijnen deed ons beven

Er ontbrak plots iets in ons leven

je later langs de weg te moeten vinden

deed ons beseffen hoe wij je minden

De tranen kwamen zonder schroom

We leefden wekenlang als in een slechte droom

… hondje van onze dromen

Eens zullen we elkaar weer tegen komen.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />               ela

Je kunt niet vatten hoe vrolijk wij zijn geworden

het was zalig dat niemand morde

De zon scheen reeds in ‘t zenit

Alles leek plots helder wit

Geen haren meer in zetels en op stoelen

Geen natte proppen meer in de schoenen

Geen plakkende tong aan onze wangen

Geen klonters meer die onder je staart hangen

Het dagblad bleef mooi opgevouwen

geen scheuren in onze mouwen

de kast en stoelpoten

blijven voortaan onbespoten

onze neus antwoordt geen keutels

geen gezoek meer naar onze sleutels

Ons bed ruikt niet meer naar de hond

het is nu weer heerlijk gezond

Dat je aangereden werd langs de baan

heeft ons enorm goed gedaan

‘t werd tijd dat je verdween

samen met de reuk van je knabbelbeen

De enige die nog treuren om jou zijn de buurman en zijn vrouw

Zij gaven je soms een snoepje

wij kregen het dan terug uit je poepje

Neem ons dus niet kwalijk dat we vrolijk zijn