De aarde brengt ons leven de aarde brengt ons dood soms is het mooi daar te vertoeven soms brengt ze ons verschrikking ontneemt de mens zijn dagelijks brood
Een kerf in de ondergrond een siddering van oerkracht vallend puin, kolkend water slijk verdoofd, puin verplettert
een kreet van ontreddering is er nu geen later? het eden is grof en rauw kinderen wenen klagend ouderen apathisch de wereld kijkt geschrokken toe
Vele handen willen helpen weinigen zijn in staat nog lang zal dit ons heugen maar het is het einde niet, we moeten voort. ela
Tranen uit het oude oog zout en bitter zwalpend tussen ongeloof en diep verdriet het ingevallen gezicht doorkerft de lippen trillend de lach is zwaar verwoest niemand meer om te omarmen geen warmte meer ijzig adervocht de zondvloed is de dader de aarde lacht hen uit elke stap is nu te zwaar het lichaam dreigt te barsten een zondvloed van treurnis de laatste tranen droggeweend overmand door radeloze moeheid. En.............? ela