Een dag als alle anderen

maar dit zou snel veranderen

meestal staat de kat paraat om ons te wekken

ditmaal liet ze iedereen vertrekken

nergens was ze te bekennen

ze kwam ons dus niet jennen

dit vonden wij wel ongewoon

zou zij zich vergissen, dit leek een droom

we stonden op, ons snel verfrissen

dan tafelwaarts, we hoorden de eieren al sissen

niets beroerde onze benen

geen harig pluisje, niets om te strelen

bij het nuttigen van een boterham

riepen we onze stembanden lam

niets mocht helpen, geen reactie

geen kat die zich meldde, geen actie

dus gingen we zoeken in het huis

even kijken in haar kattenhuis

niets, een leeg nest geen kat

op de knieën dan maar, voor de kast

geen pluisbol, we waren verrast

Boven op de kast ook niets te zien

waar zat ze nu die boerentrien

de slaapkamer terug opgezocht

knielend voor het bed, ruggen in een bocht

geen kat, rug en spieren worden stram

we riepen nogmaals, wilden dat ze kwam

maar niets ze liet zich nergens zien

de zetels snel verzet, geen kat te zien

                          Mijn liefste werd al ongerust

zij werd steeds als eerste wakker gekust

nu was haar dag verstoord.

Ze dacht, de kat is weg, misschien vermoord

gaan lopen voor een of andere kater

ik kreeg de volle laag, was ik een kattenhater

niets mocht helpen ze was niet te zien

geslagen gingen we zelfs buiten zien

geen kat, was ze toch dood

onze bloeddruk ging snel in het rood

we kwamen binnen zeer verslagen

in onze hoofden cirkelden vele wagen

waar was toch onze lieve schat?

wij hielden van haar, wist je dat?

we moesten samenspannen en verder zoeken

we verlegden alle vesten en broeken.

alle dozen werden verzet

de kasten ver open gezet

we gingen bedrukt terug naar de keuken

de koffie was koud, het brood in deuken

Deuken? hoe kan dat nu, het was toch glad

en zie daarop de tafel stond onze kat.

Mamau, mamau was alles wat ze zei

12-08-2007 om 14:20 geschreven door ela  

Mijn Buggenhout

Buggenhout mijn paradijs

Geen zee geen strand geen bergen

Enkel rust en samenleven

Zonder bommen die doen beven

Je laat mij toe te dromen van eeuwigheid

Alsof ik steeds word aangetrokken

Die heerlijkheid wil ik niet vergokken

Ze houden in mijn armen

En wiegend in de zon verwarmen

Mijn stap behoedzaam drukken

Niets vertrappelen

Dat moet lukken

Buggenhout blijft mij behagen

Vriendschap en vrolijkheid bewaren

Met zijn allen nar ons bos

Een stap naar gezondheid voor allen

Je kan er mijmeren, verleden overdenken

Zie de bomen ze wenken

Rond de kapel, lieflijk gegeven

Door deemoed en stilte omgeven

 Ooit zal ik z’on plek nog vinden

Met alles wat mijn hart begeert

Een paradijs voor velen

’t Is Buggenhout als je dat maar weet.

                      ela

04-08-2007 om 18:32 geschreven door ela  

WASDAG

Ligt de kat daar ergens op de bank?

misschien daarachter op de vensterbank

dat kan dar zit ze veel de laatste tijd

vooral na een lange speeltijd

ze zoekt steeds nieuwe plekjes

hier en dar achter de rekjes

ze tracht zich steeds te verbergen

of is het om ons te tergen

weet ze wel dat wij haar snel missen

telkens is het voor ons gissen

telkens vinden we haar op een andere plek

welke plaatsjes ze vindt, het is te gek

ik ging dus op zoek naar haar

drie stappen ver en ik was klaar

daar zat ze geboeid te staren

we lieten onze ongerustheid varen

maar, midden in het deurgat?

dat is niets voor een speelse kat

wat zit jij hier onbeweeglijk

ik dacht bijna aan een lijk

ze bewoog geen oor of spier

haar roepen hielp geen zier

ze staarde naar de deur van de wasautomaat

waarin kleurig wasgoed baad

even een kort klagend geluid

zou ze denken aan een lekkere buit

vlug keek ze achterom

ze wilde mij zeggen, hou je stom

zie je niet hoe mooi het is

verstoor niet deze hoogmis

waar zie je nog die prachtige kleuren

kan iets je meer opbeuren

de muziek is al beter geweest

dit lijkt op een grollend beest

maar ik laat mij niet verstoren

al most hier iemand beginnen boren

ik laat die kleurtjes niet los

al vraag je mij mee naar het bos

dit is beter dan spelen

hier zal ik mij niet vervelen

plots begon de machine te zwieren

een snelheid om te gieren

de kat sprong op en verdween

ik riep nog waar ga je heen

ze luisterde niet, ze had genoeg gezien

ze lag reeds op haar deken en snorde

deze dag was voor haar in orde

nagenieten was nu van belang

en toch kwam weer die drang

nog eenmaal ging ze speuren

misschien zou het nogmaals gebeuren

                    ela

15-07-2007 om 01:14 geschreven door ela  

Jaargetijden

‘s Morgens tijden de mistige dauw

je voelt nog niet de echte kou

bomen staan stilletjes te treuren

dood, vermengd zich met de laatste zomergeuren

't is herfst

 
Kou snijdt aan de rand van je oren

wind tracht door je rug te boren

ieder is zwaar ingepakt

de levensvreugde lijkt verzwakt

't is winter

't eerste geel en wit zet zich boven

de kleur ontplooit zich in alle hoven

men laat zich door de zon lijden

zie de eerste fietsen, ziet ze rijden

't is lente

 
Nu is er overdaad in alles

men waant zich reeds in Cannes

de lijven worden stilaan bloot

niemand denkt nog aan de dood

't is zomer.

02-07-2007 om 01:51 geschreven door ela  

De winterjas

Het was stil in de slaapplaats

Geen getik geen verengekraak

Toch hoor ik plots gedempt geraas

Uit de verte als uit een waas

Het was de kleerkast die zich roerde

Alsof de kleren een gesprek voerden

De winterjas, net gekuist

In de kast gehangen aan een buis

Bedekt door een plastieken zak

Bij zijn vrienden , sprak

Dag dames en heren kennen jullie me nog

Ik was hier zo’n vier maand geleden toch

Als dikste broertje uit het nest

Van plaats gewisseld met een vest

Ik mocht naar buiten, kreeg een borsteling

Ik voelde mij toen als een koning

Vervolgens kom ik op schouders op straat

Men dacht, na een lange rust is hij wel paraat

Net buiten werd ik overvallen

Door dakgoten, of waren het watervallen

Mijn haartjes werden soms scherp als glas

Thuis koelde ik als in een sauna af

Dar bij de kachel bleef ik met een trauma

Van koud naar warm en weer

Dat hield ik geen maanden meer

Soms wenkte de stomerij

Voor vuile vlekken op mijn zij

Soms was het romantisch mooi

Dicht tegen een lieflijke prooi

Ik mocht haar mee omarmen

Haar lenden helpen verwarmen

Dan weer werd ik haast versmacht

Door een andere zware vracht

Eens stak men mij bijna in brand

Sigaretten as was op mij geland

Mijn haartjes kregen een rare geur

S’ avonds ruzie aan de voordeur

Eens bleef ik eenzaam achter op een stoel

Tot het kuisen van de boel

Gelukkig was ik daar gekend

En als een prins fraai verwend

Ik bleef er overnachten zonder geld

Men bleek op mij gesteld

En nu mijn vrienden wil ik rust

Uw tijd komt wel, wees gerust

Na enkele maanden heb je zelf een verhaal

Tot zolang wil ik rusten aan dit staal

                    ela

24-06-2007 om 16:22 geschreven door ela  

Even de wereld verlaten.

Wandelend kun je de gedachten laten stromen

zonder tegenstand van vreemde woorden

zonder gedachten van andere die ons denkbeeld beinvloeden

zelfs de omgeving heeft geen reden van bestaan

we zouden de ogen kunnen sluiten en op automatische piloot verder stappen

ware het niet dat onverwachte hindernissen ons zouden stoppen

de gedachten stroom kan onderbroken worden door plotse beeldkringen

ons onderbewuste tracht zich te mengen in het heden,

vervlogen feiten manifesteren zich zonder aanwijsbare reden

het filosoferen word gebroken als een spiegelglas

men ziet nog wel het weerspiegelde maar het is vervormd

uiteen gereten als na een ontploffing

in partjes verdeelt ales een oude taart

plots word het beeld vermenigvuldigd

herhaald als de woorden van een stotteraar

de wandelstap vertraagt en word voorzichtig

het denkpatroon is uitgerokken

de rem wordt aangehaald

de gedachten worden flitsende sterren

het geheel brokkelt af als oud brood

de opmgeving neigt naar chaos

de gedachtestroom begint te kronkelen

scherpe bochten doen vertragen

tot een doodlopende straat van woorden

het magische moment is verbroken

alle daagse gedachten rukken op

de wandel tocht loopt mank

iedereen kan nu binnendringen

we vertoeven weer in het heden

toch blijft in ons achterhoofd een moment van geluk doorstromen

alsof het ons gelukt is even de wereld te verlaten.

ela

18-06-2007 om 10:53 geschreven door ela  

Woordspelletje

Fietsen  is veel afstand  afleggen

Afleggen  gebeurt aan `t einde van het  kaarten

Kaarten  heb je nodig bij het  trekken

Trekken  doen de slaven aan de  riemen

Riemen  kunnen barsten bij te grote  spanning

Spanning  doet veel vrouwen de mond sluiten

Sluiten doet  het concert mat krachtige  maten

Maten  leggen veel afstand  af bij het  fietsen

ela

10-06-2007 om 11:12 geschreven door ela  

Ruimte geven

Eens wil ik de ruimte in.

Mij vergapen aan wat verder is

kijken naar wat orde is

een orde in zovele fasen

zo duidelijk dat het zal verbazen

de oneindigheid van deze ruimte

laat zien hoe alles heeft een plaats

 ik wil eens kijken hoe de kern

zich handhaaft in zijn rijk

zich omringt met zijn vazallen

die mooi op afstand blijven hangen

en draaiend hun weg bewandelen

de kern als kern herkennen

de meeste kronen door het wezen

en al staat dit alles ver van ons te wezen

het geeft ons toch een goed hint

geef iedereen de ruimte die hij of zij verdient

je zal dan merken dat voor iedereen

hoe klein ook van gewicht

een reeks vazallen aan de kroning werkt

dat iedere vazal die ruimte krijgt

op zijn beurt wordt gekroond

hoe simpel ook de kroon

hoe nietig ook het werk

zo wordt ieder koning van zijn eigen kerk

elke sprong voorwaarts in de ruimte

laat zien dat het kan als je maar wil

dat niemand zijn hoofd moet laten zakken

en niemand zijn hoofd door de wolken moet steken

de een zal merken dat zijn eenvoudig werk een kroon verdiend

de ander waant zich wel de koning

maar moet bedanken dat hij niet kan bestaan

als niemand rondom de kern hem kan herkennen

die niet ronduit kan bekennen

02-06-2007 om 15:13 geschreven door ela  

Twijfel

Welke lade zou ik nu eens opentrekken?

Ze lijken allemaal zo op elkaar

Neem ik de eerste of de laatste?

Als ik de laatste neem wordt zij de eerste

Als ik de eerste neem blijft alles bij het oude

Ik kon ook de derde of de vierde nemen

Maar…is dit nu van links of rechts geteld?

Zal in het midden meer wijsheid steken?

Of is dit meer aan de kant?

Een lade beleven lijkt een goed begin

Maar, neem ik geen lade van verleden?

Die had ik reeds gehad dat is tweemaal beven

Zou ik de lade van de vreugde nemen?

Of grijp ik mis en beroer de lade van de droefheid

Ik zou met rode ogen en natte wangen verder moeten stappen

Misschien neem ik de lade van de levensbeschouwing

Maar mis ik, kan het de lade van de godsdienst zijn?

Dan zou ik weer gebogen lopen

Onder een last van hel en duivel en fanatiek behouden

Een lade van de levenslust

Zou alle andere overtreffen

Vergis ik me dan zou de dood zich etterend gaan verspreiden

Beter is te zeggen laat maar komen wat er komt, dan…

Welke lade zou ik nu eens opentrekken?

ela

27-05-2007 om 11:31 geschreven door ela  

BIJ JOU IS HET MOOI

Hoe mooi kan ik mijzelf vinden

Zelfs zonder spiegelbeeld

Mijn binnenste beroeren is genoeg

Dan draag ik alle geestelijke kleuren

Mijn aura wordt dan zichtbaar

Voor hen die het willen zien

Mijn stap wordt lichter

Elke aanraking is lief

Alleen weet ik niet of het mag

Of het bij jou wel gepast zal zijn

Mijn denken is dan bruisend

Het parelt als champagne

Mijn witte bril wordt roze

Bij jou voel ik de schoonheid

Ze wordt over mij uitgestort

Dringt bij mij naar binnen

Nu gaan mijn kleuren mengen

Mijn aura opent zich

Trekt je slurpend binnen

Ik laat mijn ego vallen

Word onooglijk en zwak

Het is of ik jou wil worden

Alsof ik nooit anders ben geweest

Te mooi om waar te zijn

Wat maak ik mij dan druk

Schoonheid heb ik niet nodig

Mijn aura in de vuilniszak

Jij bent wat ik nodig heb

Jij draagt mij torenhoog

Ik voel mij meegenomen

Zwevend op jou schoonheid

Dan ben ik jou, dan is het goed

ela

22-05-2007 om 10:05 geschreven door ela  

Dwaallicht

Dwaal ik

of ben ik verdwaald

Kan ik je winnen

Kan ik bij je binnen

Zijn de nevels dicht

Raak ik de weg kwijt

Word ik bruusk gestopt

Mijn leven geschokt

Eens wil ik je kussen

Of zal het een kikker wezen

Loop ik misschien weg van jou

Weet dat ik aan lieve woordjes bouw

Geef een teken ik dwaal nog blind

Zonderblinddoek geen verdwalen

Jou lippen vinden, laat mij winnen

Een dwaallicht verdwaalt in zinnen

                   ela

23-04-2007 om 11:11 geschreven door ela  

KLAAR ZIJN

Ben er helemaal klaar voor

een maand heeft het geduurd

ben nu wakker en droog

loop weer met gespannen boog

De bazen krijgen duivelskoppen

stoelen worden torenhoog

werktafels worden bloed arena’s

medewerker noemt men houten klaas

Vrije tijd veranderd in thuiswerk

ontbijtbuffet wordt nu snel een koffie

champagne belletjes worden wolkbreuk

gezelschapspellen lijken niet meer leuk

De buurvrouw lonkt naar mij als vroeger

buurman leent mijn boormachine

alles valt weer in het oude spoor

dus… ik ben er klaar voor.

ela

14-04-2007 om 13:29 geschreven door ela  

MIJMERINGEN

Zelfs op het duurste feest

Ben ik een eenzame geest

Ik draai en keer in droefenis

Ik voel de druk van het gemis

Ik voel dat ik niets voel

Zonder jou is alles maar gewoel

          Ela

Ik wil naar buiten

Al was het door de ruiten

Het uitspansel vol woorden schrijven

Woorden die mijn liefde bewijzen

In kleuren naar je hart

Helder lichtend, nooit nog zwart

          Ela

Plaats je auto dicht tegen de mijne

Laat onze lampen samen schijnen

Loop met me samen door de deuren

Koop hemden in dezelfde kleuren

Laat onze liefde schitteren en schijnen

Dicht bij elkaar als parallelle lijnen

          Ela

 
Vaar met mij mee naar de horizon

Daar vinden we de bron

De start van nieuw beleven

Het zoete van de liefdeskus

Dit leidt tot een hoog genot

De horizon, lijn in de spot

          Ela

Ik wil in je armen als de kat

Dan kan ik je besnuffelen als een rat

Van je proeven als een zuinige muis

Open bloeien als spa-bruis

Mij vleien tegen je borsten

Me voelen als de rijkste vorsten

          Ela

Liefde voor de kat

Haar sheba steeds voorzien

Haar brokjes ernaast bovendien

Ik voel mij maar tevreden van binnen

Als chaka loopt te spinnen

          Ela

14-04-2007 om 13:24 geschreven door ela  

DOOR DIK EN DUN

Twee ruwe handen

zacht verstrengelt

steeds reikend

steun betrachtend

de winter verwarmen

de zomer bekoelen

samen en toch apart

Eén vinger breken

tien anderen staan tot steun

samen een vuist

de dam tegen elke druk

onverbrekelijke muur

scheiding is niet echt

de geest blijft twee in een

Elke crash brengt samen

de vuisten persen moed

einde is nu onbestaande

geest en lichaam een motief

liefde en geluk voor elk

een beter leven tegemoet

het kan…, je zal het zien
 ela

08-04-2007 om 10:49 geschreven door ela  

SPIJT?

Heb geen spijt vandaag

zet je hoed op en recht je kraag

het komt zeker door je faam

van sterke man, zeker was je bekwaam

je eerlijkheid van recht vooruit

kan niet worden uitgebuit

Voor sommigen is dat gevaar

breken met oud valt hen zwaar

zij kijken enkel achterom

hun lijnen stippelen krom

heerschappij afgeven is niet wat zij willen

halsstarrig stijf houden van de billen

wat ooit was zal blijven

wat nog komt is enkel kijven

Laat je niet opslokken door de groep

blijf wie je bent, brul als het moet

heb geen spijt van wat niet gebeurt

bereidt je op samenwerking voor

DE WERELD DRAAIT DOOR!

ela

08-04-2007 om 10:45 geschreven door ela  

DICHTERBIJ DAN JE DENKT

Het moment nadert

Met oerkracht

Gevoel op doek

Het weten brontst

Een hart in vervoering

Voor de sidderende ree

Ooit zou het zover zijn

De pijn wordt milder

Als altijd bij de start

Het voelt als nooit geweest

Geen dokter nodig

Nu even niet

De klap komt aan

Vertrouwen ondermijnd

Geen weten meer

Woordeloos ondergaan

Overmacht erkennen

Verstand op nul

Nog even glimlachen

Onrust omspant het lichaam

Overgave is kompleet

Opgedrongen hulp

Dokters werken snel

Strikte bewegingen

Helpende handen

Geluid dringt door

Lampen prikkelen scherp

Besef van redding

Pijn is draaglijk, blij

Wedloop naar verbetering

Een weg met hindernissen

ela

31-03-2007 om 14:59 geschreven door ela  

P A S E N

Lachende gezichtjes

Pretoogjes achter het raam

Watertandend gesmak

De eerste tandjes knarsen

De kin blinkt van het vocht

De oogjes doorpriemen de tuin

Ze wachten op het signaal

Een startschot naar blijheid

De tuin in als lieve konijntjes

Waggelend zoeken naar lekkers

Hinnikend geluid een lachsalvo

Het eerste ei met strik, het rammelt

Vlug het mandje in, toch even likken

Hier achter de boom, in de struik

Daar een suikeren haas

Ginds een treintje in chocola

De mand raakt vol, genoeg nu

Terug naar binnen, snel gaan proeven

Moeder roept nog, verder gaan, verder gaan

Het helpt niet, de buit is binnen

Snel een slabbetje en smullen

Moeder haalt de rest uit de tuin

Legt ze stiekem in de mand

Bruine mondjes, vettige vingers

Oogjes sluiten zich van deugd

Vuile mondjes raken het kussen

Moeder krimpt even, maar ach!

Eenmaal per jaar dit lieve gedoe

De schoonheid van het blije kind

Pasen zuigt dit overmatig aan

Elke glimlach heeft zijn reden

De klokken zijn er weer

Het kroost slaapt zacht

Moeder denkt al aan de nacht

Geroep van pijnlijke buikjes

Dat gaat wel over

Dit is het nagerecht van PASEN

ela

31-03-2007 om 14:52 geschreven door ela  

Puur

Geld wil je wel bezitten

het mag in je zakken samen klitten

de stof doen scheuren

zich aan de grond besmeuren

je zal je bukken snel en vlug

je wil het zeker wel terug

zonder kan je wel leven

maar snel gaat dit vervelen

men zet je aan de kant als zieke

je bent niet meer als Janneke en Mieke

je wordt door de maatschappij bespuwd

alle vriendschap is geluwd

je wordt niet meer voor vol aanzien

je bent ineens de grote trien

maar blijven de centjes in je zakken

zet je algauw de anderen te kakken

dan ben je koning van de straat

een mogelijke potentaat

de weldoener van zij die handelen

je mag nu overal wandelen

pas op voor het scheurtje in je pak

snel zit je weer zonder dak

je kan chagrijnig zijn en nukkig

geld alleen maakt niet gelukkig

een samenspel van rollend geld

en geld spaarzaam uitgeteld

doet het in onze cultuur

meer lovend, blijf altijd puur

ela

25-03-2007 om 14:16 geschreven door ela  

Iedereen

Wat zijn ze allen toch verscheiden

de enen lachen de anderen lijden

daar tussen in vindt men de meeste

diegenen die soms wenen, dan weer feesten

bij welke groep wil jij behoren

kom toch uit je ivoren toren

meng van alles wat doorheen

wat vreugde, ernst en geween

laat je meeslepen in het leven

sta niet altijd maar te beven

grijp wat je grijpen kan

wees sterk, steek aan die vlam

en moet je toch eens even wenen

tracht dan het beste mee te nemen

ga over ernst naar lach

en houd het ganse jaar, die dag

die je de vreugde heeft geschonken

in je dagboek rood staat te lonken

je kunt alles begeren

de wereld willen regeren

maar vergeet niet je te vermaken

laat vreugde je volop raken

vergeet dat tunnelzicht

de magerheid, het overgewicht

zorg dat je middelmatig lijkt

enkel goud en gewicht moeten geijkt

alle andere zaken kan je relativeren

hoogmoed uit je hoofd weren

je neigen naar je medemens

hem helpen bij 't veroveren van zijn wens

bij dood hen helpen rouwen

bij geboorte, mee in de touwen

verzamel vrienden om je heen

en wordt als hen, als iedereen.

ela

25-03-2007 om 14:12 geschreven door ela  

Ga terug!

Heb je soms een sombere dag?

Ga dan snel terug naar vorige lach

stop de tijd en laat iedereen wachten

koester even die vrolijke gedachten

je zult zien, het zal je gezicht omtoveren

in een krans vol lovereren

in een heldere lichtstraal

zonder duivels kabaal

Het zal zorgen voor bloementuilen als torens.

met de kleuren van de staart van paradijsvogels

het zal de emotie even breken

op ieders lippen een lach losweken

je ganse entourage laten drijven

op het woelige water zonder kijven

en al is die lach zo dun als spinnenrag

iedereen zal zeggen dat het mag

het helpt hen dan zeker een stap verder

ze zullen u aanvaarden als hun herder

uit dus nooit je sombere gedachten

Ga terug de wereld wil wel wachten.

ela

22-03-2007 om 14:18 geschreven door ela