Even de wereld verlaten.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wandelend kun je de gedachten laten stromen

zonder tegenstand van vreemde woorden

zonder gedachten van andere die ons denkbeeld beinvloeden

zelfs de omgeving heeft geen reden van bestaan

we zouden de ogen kunnen sluiten en op automatische piloot verder stappen

ware het niet dat onverwachte hindernissen ons zouden stoppen

de gedachten stroom kan onderbroken worden door plotse beeldkringen

ons onderbewuste tracht zich te mengen in het heden,

vervlogen feiten manifesteren zich zonder aanwijsbare reden

het filosoferen word gebroken als een spiegelglas

men ziet nog wel het weerspiegelde maar het is vervormd

uiteen gereten als na een ontploffing

in partjes verdeelt ales een oude taart

plots word het beeld vermenigvuldigd

herhaald als de woorden van een stotteraar

de wandelstap vertraagt en word voorzichtig

het denkpatroon is uitgerokken

de rem wordt aangehaald

de gedachten worden flitsende sterren

het geheel brokkelt af als oud brood

de opmgeving neigt naar chaos

de gedachtestroom begint te kronkelen

scherpe bochten doen vertragen

tot een doodlopende straat van woorden

het magische moment is verbroken

alle daagse gedachten rukken op

de wandel tocht loopt mank

iedereen kan nu binnendringen

we vertoeven weer in het heden

toch blijft in ons achterhoofd een moment van geluk doorstromen

alsof het ons gelukt is even de wereld te verlaten.

ela