Opstaan

Het donker van de nacht houdt alles samen

het zoemen van de wekker klinkt gevaarlijk

alsof een trein uit de tunnel wil razen

het zwart uiteenrijten en verdelen

naast mij dwarrelt een diepe zucht

een lichaam drukt zich in dekking

mijn blote arm trotseert de koude

raakt de klok in vogelvlucht

een slang die terug in haar hol kruipt

even nog de donkerte proeven

iets van mij zal toch de koelte moeten trotseren

mijn knie misschien of mijn teen

dan maar mijn hele been en bil

het gaat nu snel als water

ik glijd het bed uit zonder drukte

de voeling met de vloer doet vloeken

wie heeft dat tapijt weggenomen

oh ja, gisteren naar de droogkuis

de snelheid vertraagt w<eer even

koude grijpt mijn schouders

ik moet hier weg, mij bedekken

mijn ogen even open wrijven

de eerste stappen worden pijnlijk koud

nu raast mijn bloed, stuwt warmte uit

de nacht verlaten wordt steeds moeilijker

                    ela

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />