In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
Hoe het werkt om van je naam een acroniem te maken.? Kijk bij Bojako !
Zoeken in blog
Inhoud blog
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Een interessant adres?
Hier staat wat
En nog wat
Het bruidsboeket dat het beter wist
klikgevoelige poëzie (het blog van Baron Ernst) door Ronald Milo
>
19-11-2007
Vlaming zijn Geprangd tussen gevoel en rede.
In verband met de splitsing van BHV en de huidige communotaire fratsen nog even mijn mening . Als Vlamingen zitten we een beetje gevangen tussen gevoel en rede althans ik toch. Ik voel mij Vlaming in hart en nieren. Ik voel mij veel minder Belg en als ik goed nadenk eigenlijk helemaal niet en misschien toch een klein beetje. In elk geval veel minder dan toen de rode Duivels nog goed speelden! Alsof dit een argument is zeg nu zelf. Daarna voel ik mij Europeaan en tenslotte wereldburger. Op dit hoogste niveau is er momenteel nog niet veel competitie. Maar je weet maar nooit hoe ver of dichtbij de uiterste uithoek van het heelal is en welke gevaren er in melkweg Boo456 in de uiterste westhoek van de Andromedanevel schuilen? Soms denk ik dat het verkeerd is om zo in categorieën te denken. Zijn we niet allemaal mensen ? Natuurlijk wel maar moeten de dieren daarom van onze solidariteit verstoken blijven? Neen nietwaar. En de levenloze dingen zijn die niet waardevol? Je ziet waar je naartoe gaat!
Om het begrijpelijk en een beetje in de hand te houden heeft de mens nood aan naamgeving, klassificatie en eens men tot een zekere klasse behoort begint de solidariteit te spelen. Niet dat men de solidariteit met de andere klassen daarom laat schieten maar binnen een bepaalde groep die zich een bepaalde identiteit heeft aangemeten is de solidariteit naar de groepsmaten toch altijd groter dan naar buiten toe. Deze solidariteit en groepsverbondenheid zal des te hechter zijn naarmate ze op meer diepmenselijke waarden berust.
Ik neem als voorbeeld de familie. Waarom zien wij onze kinderen liever dan de buurjongen of -meisje. Diegene die beweert dat dit niet zo is, is naar mijn mening heel christelijk maar totaal ongeloofwaardig, wat niet wil zeggen dat dit hetzelfde zou zijn, alhoewel ik het toch wel een beetje denk, maar dat is een hoogst persoonlijke mening. Van in den beginne heeft de mens zich in sociaal verband gegroepeerd van familie naar sibbe, van sibbe naar clan van clan naar stam en van stammen naar volk. Dus ik denk uiteindelijk dat het wel goed is zich te catalogeren als Vlaming. Ik mag dus wel tot het groepje behoren dat zich Vlaming beschouwt.
Maar nu komt de moeilijkheid.Wat moet je doen of zijn om tot het groepje te mogen behoren? Wat is een Vlaming? In mijn (oude) editie van Van Dale staat er Vlaming: een persoon "geboortig" uit Vlaanderen ook Zuid-Nederlander genaamd. Volgens Van dale heeft het dus alles met territorialiteit te maken. Een jongetje geboren in Vlaanderen met een mama afkomstig uit Nieuw-Zeeland en papa uit Equatroiaal Guinea is dus bij geboorte op de Kalmthoutse heide Vlaming ook al gaat hij nadien in Oezbekistan wonen en spreekt huid uitsluiten Zuid-Nepalees? Ik denk dat we beter uitgaan van andere criteria. Maar welke ? Taal ?
Een Vlaming is een individu dat Vlaams praat. Ik vermijd hierbij vrijwillig de termen Nederlands en Zuid-Nederlands. De eerste omdat Vlaams misschien wel Nederlands maar Nederlands daarom nog geen Vlaams is en de tweede omdat Zuid-Nederlands bij de Noord-Nederlanders altijd al een beetje minachtend bijtoontje heeft gehad. Maar een jongetje wiens voorouders eeuwen aan het Oost-ende van de grote zandbank hebben geleefd en tegen de zee hebben gevochten voor een tuintje om hun prei in te planten en dat door omstandigheden in Zuid-Frankrijk is beland en daar school gelopen heeft en geen woord Vlaams spreekt is dus geen Vlaming meer ook al woont hij nu in Zottegem ?
Het is dus blijkbaar niet eenvoudig. Een genetisch patroon misschien ? Maar dan komt men al snel terecht in de rassentheorie en iedereen weet nog wel wat voor een monsterachtige aberraties hieruit ontstaan zijn. Dus van de rassentheorie spaar ons heer. De Vlaming zal wel ooit een genetisch patroon gehad hebben maar na de bezetting door de Romeinen, de Franken, de in lijving achtereenvolgens bij Frankrijk en Duitsland, Boergondië, Spanje, Oostenrijk, Frankrijk, Nederlanden en België; nog twee Duitse bezettingen en een koloniaal verleden zal er van de Vlaamse genetische code geen geentje ( of moet het gennetje zijn ?) meer overblijven gelet op de gewoonte van bezetters om zich met het plaatselijk vrouwvolk in te laten en zich er daarna mee te vermengen zoals dit zo plastisch heet. Ik zal dus Titi moeten gelijk geven er zijn graden in het Vlaming zijn. Naargelang we ons meer met bodem, taal en kultuur verbonden voelen zijn we meer Vlaming.
Daar is de oplossing zie :cultuur !! Vlamingen zijn zij die zich met de Vlaamse cultuur verbonden voelen. Alleen " there is a hole in the bucket, dear Lisa, dear Lisa a hole "* want we verschuiven het probleem alleen maar van de definitie van Vlaming naar die van de Vlaamse cultuur. Moeten we Charles Théodore Henri De Coster met zijn in het Frans geschreven roman "la Légende d'Ulenspiegel" (de legende van Uilenspiegel) tot de Vlaamse cultuur rekenen of niet? Zijn wij bereid Lamme Goedzak op de helling te zetten ? Zo zijn er talloze voorbeelden te geven.
Vlaming zijn blijft dus wat vaag, er zijn gradaties in het Vlaming zijn. Een Vlaming is dus iemand die ergens maar niet noodzakelijk in Vlaanderen woont en daar misschien geboren is; meestal, maar niet noodzakelijk altijd, Vlaams spreekt ( en in een bijzonder geval mag hij zelfs een beetje Vlaamsonkundig zijn) maar zich het grootste gedeelte van zijn tijd gedraagt ( en niet altijd even bewust - maar ook niet altijd even onbewust) overeenkomstig de normen van de Vlaamse cultuur, die niet echt goed defini ëerbaar is en in zijn breedst mogelijke zin moet worden opgevat. Een definitie waar men de prijs voor bondigheid en duidelijkheid niet zal mee winnen. Maar voorlopig zullen we het er hier moeten mee doen
(in een volgende aflevering wordt dit nog uitgediept en zullen we spreken over nationaliteiten en de grote Vlaamse frustraties: het Frans,de Coburgers of de van Belgiës en talloze andere pietluttigheden. )
* Er is een gat in de emmer , beste Lisa, beste Lisa een gat. Een kringliedje ondermeer door Hendrik Schoonfontijn ( Harry Bellafonte) prachtig gebracht.
Ik ben een Europese Vlaming en ik leef halverwege Brussel en Aalst.
Omdat ik zowat met alles wat Titpoes schrijft in haar laatste posting oneens ben en ik niet alles in een reactie op haar blog kwijt kan volgt hier mijn commentaar. Het heeft niets persoonlijks want ik vind ons Titi zeer sympathiek, maar het duurt al lang dat ik met haar schrijftoon overhoop lig; dus het moet er eens af. Titipoes schrijft behendig en vlammend. Plezant om lezen maar het zijn typisch eenzijdige bijna anarchistische geschriften. Ons Titi heeft op alles en nog wat commentaar, boort zaken de grond in maar stelt er zelden of nooit iets constructiefs voor in de plaats. Zij is dus een typisch voorbeeld van de huidige media. Afbreken en dan laten liggen tot een ander de boel opruimt. Het moet gezegd dat zo een taaltje door de meeste mensen wel aardig gesmaakt wordt
Natuurlijk moet er kritiek zijn en natuurlijk mag die al eens negatief zijn maar er moet ook wat constructief op volgen. Haar antwoord op de vraag: "wanneer een buitenlander ( uit Nieuwpoort of Bastogne ?) naar haar woonplaats informeert" weten we dus. Het lijkt een goed antwoord "tussen Brussel en Gent" , gelijkend op het "de Bruges à Gand " van een zekere Brell. Maar Aalst er bijbetrekken wil ze niet want Aalst wordt met carnaval geassociëerd! En dan ? Venetië, Nice, Keulen en Rio toch ook. Volgens haar is het Aalsters carnaval het summum van wansmakelijkheid. Daarbij legt ze weer de nadruk op de negatieve aspecten van dit feest en wordt de toon een beetje hautain, afstandelijk. Deze negatieve aspecten zijn er ongetwijfeld maar dit is ook een een "volks"-feest, waar gedurende gans het jaar talloze Aalstenaars mee bezig zijn om de praalwagens in elkaar te steken. En ze mogen gezien worden die praalwagens. Het heeft dus ook gedurende gans het jaar een sociale betekenis. Aalstenaars van alle rang en stand doen er aan mee. Ik geef toe, ik doe er ook niet aan mee. Het ligt mij niet. Maar daarom ga ik het ook niet met een superieur glimlachje veroordelen als wansmakelijk. Nuance.
Dirk Martens, Valeer de Saedeleer, Karel Vinck en Dimitri Verhulst tot daar toe . Louis Paul Boon is ander paar mouwen. Deze jongen heeft uitstekende dingen voortgebracht. Zijn roman de Kapellekensbaan en ook andere zijn inderdaad meesterwerken. Zijn pornografische kunstwerken daarentegen zijn volgens mij althans al even wansmakelijk als een "voil jannet". Maar smaken en kleuren kunnen verschillen. Er is dus geen alleszaligmakende waarheid er zijn altijd nuances. En nuances dat is wat ik mis in de schrijfsels van ons Titpoes. Ze ploft haar standpunten neer met een ongenuanceerd gemak dat sterk aanleunt bij de al even ongenuanceerde slagzinnen van het door haar - en terecht waarschijnlijk (al is ook hier enig nuance op zijn plaats ) - gehate Vlaams Belang.
Wat is er nu begot verkeerd aan vuil jeanetten met blote tetten, en eens de beest uithangen kan een uitlaatklep zijn voor veel frustatie. Allemaal kwestie van gradatie. De uitspraken van ons Titi lijken mij hier eerder aan te leunen bij een voor mij nogal wansmakelijk intellectualisme ( en zo is ze nochtans niet dacht ik toch) . Dat er bij het carnaval al eens wat ontspoort valt zeker te betreuren maar dat gebeurt bij het voetbal ook . Moet men het voetbal daarom als sport veroordelen? Neen, men moet naar de oorzaken van dit geweld zoeken.
Een tipje opgelicht van haar schrijfstijl : Odilon Mortier vertolkt volgens haar een simplistische snul, dit wordt door haar ( en dat is een gekend media procédé ) nog eens extra in de verf gezet door hem een uitstekend muzikant en bandleider te noemen. Even ophemelen en daarmee nog wat meer de dieperik in. Dit getuigt bovendien opnieuw een beetje van een gevoel van intellectuele superioriteit. Volkse humor is te laag bij de grond. Nu zal Titipoes wel vinden dat ik zeer hard voor haar ben en dat is ook zo. Ik weet zeker dat ze het zo niet bedoelt wat niet belet dat het zo overkomt.
Het bietenveld van 1302. Inderdaad het afslachten van 1200 Franse ridders ( want de Vlamingen hadden afgesproken om geen gevangenen te nemen ook al was het losgeld aanlokkelijk) is inderdaad niet iets om fier over te zijn. Ook hier is weer enige nuance op zijn plaats want de tegenpartij was niet veel beter. Dit is natuurlijk maar een flauw excuus. Wat wel blijkt uit dit geschiedenislesje is dat de Vlamingen zelden front hebben gevormd. Ook hier waren er Liebaerts ( komt van luipaard -in die tijd maakte men nog geen heraldisch onderscheid tussen een leeuw en een luipaard) en Leliaarts, beide partijen waren Vlamingen die tegenover elkaar stonden en de stad Gent lag hopeloos overhoop met Brugge en Ieper om van Rijssel, Dowaai en Orchies nog te zwijgen. Dus zeker geen voorbeeld van eendracht die "la force" maakt. Een slachtpartij is en blijft volgens mij daarenboven een slecht symbool voor een volk. Maar ja, de slag bij Kosovo betekent voor de Serven zowat hetzelfde. Het is dus geen exclusief Vlaams verschijnsel.
Maar als dit geen voorbeeld is, mag men ook de Vlaamse beweging en haar daarbij horende bewogen geschiedenis van collaboratie toch niet ongenuanceerd afschieten. De partij Rex van Degrelle heeft in Vlaanderen trouwens weinig aanhang gehad en was een vrijwel zuiver Waals fenomeen (er waren in Vlaanderen andere partijen die collaboreerden). Maar bij de collaboratie zou ik toch onderscheid maken ( nuanceren) tussen de economische collaboratie waar grote namen rijk op geworden zijn om dan vlak voor het eind van de oorlog hun kazak te keren en de Witte Brigades te steunen met hun zwart ( in alle betekenissen van het woord) verdiende geld en daarnaast zij die mensen verraadden voor eigen gewin of uit nijd en de, wat ik zou noemen, "zachte" collaboratie aan de andere kant. De eersten dat waren de echte en verwerpelijke collaboreurs maar niet de naïeve jongeling die zich, opgeruid tegen de Bolsjevisten door de pastoor van zijn eigenste gemeente, aansloot bij de Divisie Langemark om in Rusland gaan te sneuvelen tegen de "duivelse Roden". Wie treft hier schuld de jongeling of de pastoor ? Of de naïeve activist die geloofde dat Vlaanderen onder het hakenkruis een betere toekomst tegemoet ging en met "Signaal" en "Die Adler" leurde. Er is collaboratie en collaboratie. Amnestie en amnestie. Amnestie behoeft geen amnesie te zijn. Men kan niet alle wol over de zelfde kam scheren.
Over Erikson wil ik het niet hebben dat is inderdaad een extremist en het vernoemen niet waard maar over Schiltz, die naar haar zeggen een salonnationalist was, daar zou wel wat over te zeggen vallen. Het is een mening en het is haar goed recht een mening te hebben alleen waarop is dit gebaseerd ? Ik dacht dat die man een gematigde strekking vertegenwoordigde die bovendien de Vlaamse zaak behoorlijk gediend heeft. En gematigheid ligt mij, dus laat mij toe niet akkoord te gaan. Bovendien werd het "salon"-begrip uitgevonden voor "salonsocialisten". In deze context heeft het woord trouwens meer zin gezien de sociale tegenstelling tussen de "salons" waarin "deftige" dames hun geparfumeerde genodigden ontvingen om te discussiëren en te musiceren ( en andere minder flatante dingen) en het "grauwe werkvolk" dat een socialst geacht wordt te vertegenwoordigen. Ondertussen is dit grauwe werkvolk echter uitgegroeid tot een goed gevoede middenklasse en om de werkelijke armoede bekommert zich niemand meer. Laat staan de socialisten . Al zal ook dit weer genuanceerd moeten worden. Toch is naar mijn mening de crisis van links te wijten aan het feit dat links zich blind staarde op blauwrode coalitie en het salonsocialisme en niet op de oude klassenstrijd. Klassenstrijd in die zin dat de echt behoeftigen die links nodig hebben en de echte bedreigingen van de globalisatie te weinig aandacht krijgen en het socialistisch "not done" is om over de migartie en haar maatschappelijke moeilijkheden een boom op te zetten. Persoonlijk ben ik niet echt links. Toch is links er nodig al was het maar om extreem rechts in bewang te houden. Herdenk jullie strategie dus. Terug naar de bron.
Dan past ons Titi een trukje toe in haar betoogje over Voeren. Wie weet dat liggen?. Dat wil dus zeggen: " Hoe onbelangrijk is die kwestie". Wel Myanmar (Birma) wisten velen onder ons ook niet liggen. Is het probleem van de dictatuur aldaar daarom minder belangrijk? Natuurlijk niet. Het is alleen maar een truukje, door toe te geven dat zij het ook niet weet liggen (maar ik weet pertinent dat dit niet het geval is) stelt zij zich alleen nog maar geloofwaardiger op. Het is een media-trukje om het gelijk aan uw kant te halen. Zij is dus wel degelijk moeders slimste zoniet dan toch de leepste. In elk geval schijnt ze de provocatie van een zekere heel aparte mijnheer Happart vergeten.
Dat een onafhankelijk Vlaanderen geen modelstaat zou zijn. Daar kan ik inkomen. Daarmee natuurlijk de, toch echt bestaande, problemen van de baan schuiven getuigt van een extreem simplisme zoniet een soort volksverlakkerij. Men kan niet loochenen dat er een kloof is gegroeid tussen de beide gemeenschappen. Het gaat hem natuurlijk niet over het feit dat iedere Waal een luilak is en iedere Vlaming het toppunt van ijver. Dat is al even grote volksverlakkerij. En ja, het is waar aan de zee en in de Ardennen en ook op de markt van Zellik merkt men daar weinig van. Het volk ligt daar niet wakker van en toch sluimert er iets. Om maar een voorbeeld te noemen op het gebied waar ik thuis in ben: in de gezondheidssector staan onze verwachtingen lijnrecht tegenover elkaar op talrijke punten. Er zijn ziekenhuizen in Wallonië en Brussel en waar 95 % van de bevallingen gecompliceerde bevallingen zijn ( dit betaalt meer via het RIZIV en de patient voelt er toch niet zo veel van ). Natuurlijk zijn er ook in Vlaanderen dergelijke ziekenhuizen. Alleen hier zijn het uitzonderingen en in het zuiden is het eerder regel. De numerus clausus, de reglementering op de zware uitrusting, de generieken enz enz.. In al deze dingen denkt men in het zuiden anders dan in het noorden. Werklozenbeleid, bestrijding van de criminaliteit, enz en etcetera. Allemaal voorbeelden.
De transfers zijn ook niet denkbeeldig. Het verweer dat Wallonië ooit de welvaart van Vlaanderen verzekerde en de transfers in omgekeerde richting gingen is helaas eens sprookje. Sinds 1830 tot nu is de richting van de transfers Noord- Zuid. Ja zelfs onze brave Vlaamse mijnwerkers droegen bij aan het in stand houden van het socialistische zuiden en liberale Brussel. Wat niet wil zeggen dat men daarom de solidariteit moet in twijfel trekken maar als men zakgeld geeft mag men toch wel eens vragen waar het naartoe gaat.
Dus een verdere staatshervorming lijkt mij noodzakelijk zonder dat men daarom solidariteit moet laten schieten. Alleen welke federale staat ter wereld gaat weigeren om meer bevoegdheden te krijgen ?. Alleen Wallonië en Brussel. Ik zie het Minesota(USA), Chihuahua(Mexico), Saksen(Duitsland) of Sant Gallen (Zwitserland) dit niet doen. Waarom doen ze het dan ? Het is het uitzoeken waard lijkt mij.
Men kan zoveel op de politiekers steken als men wil, maar iemand moet het toch doen. La critique est aisée l'art est difficile of de beste stuurlui staan wal. Al die ongenuanceerde kritiek op de politici maakt dat de man op de straat (die mij lief is en ook Titipoes maar ze vergeet het soms ) nog meer afkeer krijgt van de politiek. Wat de opbloei van extreem rechts en links alleen maar kan bevorderen. En extremisme is gevaarlijk.
Dat de Vlamingen zich helaas vaak in de luren hebben laten leggen is helaas maar al te waar. Het waren Brusselse en Luikse heethoofden die in 1830 de monstruositeit van de Belgische staat geschapen hebben hierbij gesteund oor de Franskiljonse bovenlaag van Vlaanderen die opgejut werden door de clerus waaronder aartsbisschop de Méan omdat ze bevreesd waren dat het protestantisme zijn intrede zou doen met onderwijs in de volkstaal. Van deze monseigneur de Méan is er trouwens een uitspraak bekend dat er in België een volk was om te dienen en een volk om te heersen. Je mag eens raden wie wat was !. Ik heb het al gezegd.:Vlamingen zijn geen kampioenen in eendracht. Eendracht maakt macht is slechts een vertaling van l'Union fait la Force. En den Union was vroeger wat nu Anderlecht is. Maar de Vlamingen zijn blijkbaar supporetrs van den "Standaar" zou ons Titi zeggen (en daar heb ik als Aalstenaar nu eens geen boontje voor. Nietwaar mijnheer Blavier*).
Natuurlijk wil dit allemaal niet zeggen dat al de Walen slecht zijn en al de Vlamingen goed. Verre van daar. Dat deze stellingen gebruikt worden door de politici en nog eens dik in de verf gezet door de media is wel waar. Maar een land heeft de politici die het verdient in een democratisch land als het onze. Maar daarom is dit alles geen ver mijn bed show. Waarom zijn deze politici verkozen dacht je? Ze hebben hun mandaat te danken aan een hardere houding die dus wel ergens zal leven onder het volk of tenminste een deel ervan . Ofwel weten we niet meer voor wie we kiezen? Dan zijn we pas echt een apenland. .
En als ons Titipoes te keer gaat tegen Sjeba en Pedigree dan heeft ze natuurlijk gelijk. Er zijn mensen die honger lijden en dieren die hier in luxe leven. Dat is schrijnend maar een realiteit. Maar dan moet men de lijn doortrekken en bezoeken aan la Maison du Boeuf worden dan ook beter vervangen door stortingen in een noodfonds. Dit is natuurlijk ook onzin maar ik wil maar zeggen gebrek aan nuance is altijd gevaarlijk.Volgens mijn hond is Pedigree ook beter verteerbaar als Royal Canin. Het zal die Royal zijn denk ik. Als hond wordt je ook beter hier geboren als in China. Over deze themas zullen we andere keer eens hele boom opzetten maar de grond van de zaak is dat als wij hier iets willen aan doen we een deel van onze welvaart zullen moeten opofferen. Niet meer maar ook niet minder.
Maar hoe kan een maatschappij als hoogste goed verkeersveiligheid vooropstellen, terwijl ze tegelijkertijd de luxueuze reclames met de auto als fetisj verheerlijkt die in een mum van tijd optrekken aan 200 km/uur? Wel een snelheidsbegrenzer zou misschien uitkomst bieden. Helaas of gelukkig maar (nuance) zal dan naast Zolder ook Francorchamps zijn deuren moeten sluiten en zal tabaksreclame meteen ook daar vervallen. Of dit onze zuiderburen zal zinnen is een ander paar mouwen en je kan ze misschien 90% maar ook zeker geen 100% ongelijk geven (er is altijd voor en tegen). Maar goed hier kan ons Titpoes een punt hebben: een auto die 200km rijdt als je nergens meer dan 120/130 mag rijden heeft geen zin evenmin als het zin heeft uw badwater eerst op te warmen tot 60° C om er dan via de mengkraan koud water bij te doen. Wat betreft de toenemende intollerantie waarbij het geluid van de ijsman en spelende kinderen een voorbeeld zijn heeft ze meer dan gelijk . Alleen vraag ik mij af. Is dit algemeen of zijn dit geïsoleerde gevallen die door de media worden opgeblazen en waarvan we nu weet hebben door diezelfde media.
De media zouden eens uit zichzelf - niet gedwongen want dan ruikt het naar censuur,- een gewetensonderzoek moeten doen over wat nu eigenlijk belangrijk is en wat bijkomstig. Is een auto die op de E40 door de middenberm rijdt meer en beter nieuws dan een sluimerend conflict tussen Pakistan en India om Kasjmir om maar iets te zeggen ! Heeft de onderbroek van de verloofde van prins Harry meer nieuwswaarde dan een onderzoek over de resistentie van malaria parasieten tegen medicatie. Het zal van ons zelf afhangen vrees ik zolang de de "br" van onderbroek ons meer interesseert dan de " z "van het onderzoek vrees ik dat er niet veel verandering zal komen.
Laten we ons gelukkig prijzen dat we niet moeten rondsjokken met een kunstheup zoals die ouwe loeder met zijn twee krokodillen. Ik ben zeker niet koningsgezind maar ik vind het al te gemakkelijk om op de pianist te schieten via een lichamelijk gebrek. Dit is een goede schrijver onwaardig. Er zijn andere argumenten uit de kast te halen om Albert eens in zijn hemd te zetten al ware het maar het negeren van zijn natuurlijke dochter., waarvan ik het op de heupen krijg ( sorry nu doe ik juist hetzelfde als Titi) .
En een woordje over Vlamingenhater, mijnheer Maingain, wiens ongewenste intimiteiten als correspondentie in mijn bus vielen tijdens vorige verkiezingen, valt daar niets over te zeggen beste Titipoes? Ik dacht van wel maar je kan natuurlijk ook niet alles uitdiepen !
Ook het onbesuisd schieten op de Tjeven (CD&V) en al wat naar katholiek ruikt is een van de eigenschappen van ons Titi . Maar laten we eerlijk zijn, de tjeven ( gesterkt door de heilige sacramenten van het NV-A) houden toch nog voet bij stek tegenover de goed gespeelde verontwaardiging van Di Rupo en consoorten. Het is trouwens SP-a die, samen met de PS en de Groenen, om politiek strategische redenen niet willen meedoen aan de de noodzakelijke staatshervorming alhoewel Van de Lanotte er wel van overtuigd is dat ze noodzakelijk is ( Moest ik Titi zijn ik zou hier schrijven: het is trouwens de, door haar zo geliefde SP-A , die samen met de PS à la Carolo en de Groene loverboys van ons vogelende Mie en de al te langdurende Durant om politiek strategische redenen niet wilen meedoen aan de staatshervorming alhoewel Van de Lanotte er van overtuigd is dat ze noodzakelijk is en Genez het gegeneerd van hem mag zeggen. )
Tot slot dat we in een landje van belofte leven zal ik niet ontkennen maar het moet kunnen blijven duren en daarvoor zijn er een aantal dingen nodig waar over gesproken dient te worden. Naast een noodzakelijke staatshervorming,-Vlaanderen zal ondermeer sneller vergrijzen-, moet het ook mogelijk zijn over problemen met onze islamitische landgenoten te praten in alle sereniteit. Maar uit zuiver multiculurele bescheidenheid blijven ontkennen dat er problemen ( bijvoorbeel de getto-vorming - je zal maar de bezitter zijn van een rijhuisje dat plots voor 40% aan waarde verliest) zijn is niet echt realistich. Dit hoeft zeker niet op racistische of al te veralgemeende basis ( er zijn groter problemen dan kruisbeelden en hoofddoeken in klaslokalen en op openbare plaatsen ) maar een discussie ten gronde met alle betrokken partijen zou zeker op zijn plaats zijn.
Dan het gedichtje. Je weet Titipoesje ik hou van poëzie maar ik zou zeggen :
Ontussen kwamen mensen om, Stierven dieren, Brandden huizen af En verwilderden velden met of zonder politiek dit zijn gebeurtenissen van alle tijden
Het is de politiek niet die de mensen doet sterven , de huizen afbranden of zoals, wat actueler is, de diesel doet opslaan. Want geloof mij het Vlaams front dat op dit ogenblik standhoudt zal waarschijnlijk eerder in elkaar stuiken op de dieselprijs dan op de het Waalse " non" (ja "het" niet "de" Waalse non, al komt het op hetzelfde neer . Hier gebruik ik weer een techniek van Titi) ." Iedereen zorgt voor "zijn zak" en dat is nu voor één keer een gezegde dat ( bijna) zonder nuance kan worden uitgesproken voor iedereen zowel voor het zogenaamde klootjesvolk als voor de politicus met de pet en de royale "van Belgiës ",( waarvan een exemplaar vandaag in badjas rondtoerde door Brussel !!)
Wat ik hier vooral wil betogen is dat: zoals ons aller Titpoes schrijft, men ook vaak in de media schrijft: straffe uitspraken, one-liners en gemakkelijk verstaanbare taal en duidelijke stellingname met vaak weglaten van wat essentiëel is. Af en toe een humoristische knipoog. Allemaal veel aantrekkelijker dan een genuanceerd betoog dat langdradig en zagerig klinkt. Titipoes het slachtoffer van haar populariteit. Ze komt althans bij mij over ( ik heb niet te pretentie voor iemand anders te spreken en nog minder de bedoeling iemand te bekeren ) zoals ze het niet wenst .
Ik zou nog één klein citaatje ter overdenking willen aanhalen. "Begië heeft geen nationaliteit gezien het karakter van zijn inwoners, kan het er ook nooit een hebben. In feite heeft België geen politieke reden van bestaan"
Vindt U dit overdreven,, ik misschien ook maar het komt uit de pen van ons aller "Leopold I , koning der Belgen ( daarom dus niet koning van België) " . Is er een onverdachter personage te vinden. Cynisch dan toch hé van Albert I . Als jouw grootvader er zo over dacht om jouw naam "van Saksen-Coburg" te laten veranderen in "van België" ( uiteraard met kleine v) . Om nogmaals te nuanceren men mag toch van gedacht veranderen of niet soms. U ziet alles is betrekkelijk.
Voilà het is er af. Het was misschien wat hevig maar het is goed bedoeld
Niet zo subtiel echter klinkt de deur van slaande ruzie die met klamme vleugels wordt bijgelegd Muziek des duivels die nog doordringend scherp ruikt naar geschroeide veren en licht aangebrande trots
Violen
Haar wentelende lippen gaan als waren het zanggodinnen gedragen in volkomen evenwicht op zegetocht naar mijn tegenstribbelende mond
De glimlacht stolt in het bronzen beeld dat haar als gegoten zit
En ik weerbaar in mijn kandelaar ben nog stijve kaars genoeg om ze als weerwoord gedempt maar innig licht te geven
het laatste spel van de eerste viool
wanneer tussen huid en been alleen nog plaats is voor pijn. wanneer alleen zijn eenzaamheid wordt vergeten zijn regel is mijn god wat heb ik dorst. maar god heeft sluitingsdag en beethoven is doof -genietend van gelatenheid- als bruidegom van de dood onderga IK ongewenste intimiteiten. obsceniteit van ziekte. zoals stof de bezem zoekt, zo zoekt mijn lichaam d aarde. verbrand mij. stuur mijn as aan god terug, als staal met of zonder waarde.
een viool met ingevallen wangen
wanneer tussen huid en been alleen nog plaats is voor pijn wanneer zelfs een vriend de ogen sluit en zwijgt omdat de klacht wanhoop is geworden wanneer gevoelens kreupel kruipen omdat ze niet meer kunnen gaan wanneer een redelijke liefde aan overdreven medelijden is gestorven dan heeft dit leven al was het kort net iets te lang bestaan
de viool netjes verscheurd
wanneer tussen huid en been alleen nog plaats is voor pijn wanneer penis en begeerte nooit meer de kop opsteken wanneer zelfs de kracht te masturberen aan mijn vingers is ontgaan wanneer heimwee naar liefde verschroeid in pijn is opgegaan wanneer bij het laatste oordeel der lusten ik >veroordeeld wordt bij verstek dan heeft satan mij verraden verrek ik zou toch staande sterven maar lig hier in mijn eigen drek
Stoort het je als ik je klaprozen op de vensterbank en niet op tafel schik ? Verbaast het je dat mijn liefde niet bezwijmt, niet meer stuurloos in het water springt? Inderdaad ja, tijd dringt Alles nog eens uit praten ? Nu,...koffie, frisdrank ...of liever thee ?
Je strijkt meisjesachtig door je lange haar
Het zat inderdaad niet mee een half woord telt soms voor twee Maar 't koelend vuur kan misschien nog dienst bewijzen misschien nog uit de as verrijzen?
Stoort het je als ik eerst de poezen voer ? want anders wordt het voor hen veel te laat
ja, wanneer de liefde kreupel gaat als een kat voor 't vuur is ingedut duurt het wellicht een uur of twee voor de begeerte haar weer wakker schudt
Hij slijpt het staal op al zijn lippen kust zijn Vrede vaarwel -met een intiem gebaar- -als in een triviale roman- sluit hij wat haar nog rest aan vagina voor zich en zijn centurio's af
Een wonde schreeuwt in kinderkleuren Een veldslag komt op haar borsten klaar De wilde weide trilt als de ledikant onder het bucolisch sneuvelen iedere stoot glijdt pikant over de witte hel een blinde jarretel als rouwband
Toen de kanonnen verkrampt zwegen Zij, voldaan maar zonder krachten de boomgroepen en de gelijnde graven met een zucht ontsteeg Mompelde hij traag en in groot formaat bewogen nog half verscholen tussen zijn zwarte hengsten "Mijn Vrede," -(hoe prettig klinkt die naam boven de stille stafkaart niet ?)-
wit en groene schaduwen helder vloeibaar als noodweer
eigenhandig geschikt met feestelijke weemoed niets is heviger dan wit
ogen die uit ogen stralen omarmde armen rijkdom die bekent beklemt
het dan lastig haperend hemd stram weefsel dat reeds ruikt naar zweet gebroken waterkruik zo ongeschonden ruisen van de stuwdam laag als de waterstand benedensluis
groen en zwarte schaduwen intens wit grijs en helderrood
zij wast de teerste plekjes in de huidplooien van dit verminkte vogeljong zorgzaam voorkomt ze de doorligwonden van zijn hart haar sterke maar vermoeide hand lost zijn opstandigheid op in bedpannen en rolstoelen met de föhn waait ze de dofheid uit zijn haren de droefheid uit zijn blik de zwaartekracht beseft niet hoe zwaar dit is In haar ruime hart verplaatst ze al de meubels van haar meisjesdromen steeds opnieuw om meer plaats te maken voor dit nukkig kind eens voelde ze het in het ei bewegen nu beweegt het alleen haar nog zij is de zwaartekracht die zichzelf overwon en daarom kanker kreeg
want tegen haar ogen ben ik niet bestand zal ik dan weer mijn stem vertalen mijn huig het volk injagen zoals de poëzie op school waar ik mijn vader overtrof in wiskunde en wijs-
begeerte
hoe lang reeds denk ik niet meer aan haar
kindervel
hoe lang reikt de herinnering ik heb hier lang genoeg gewoond om het meesterschap van haar voetstap over het krakend hout te erkennen
kijk uit
zij is de lichtreclame van onbereikbaarheid
jawel,
ik herlees het boek tot ik gestorven ben maar laat mij toch op zijn minst bij haar ontwaken
Cyberpesten is een nieuw fenomeen en nog veel erger dan gewoon pesten, het is ....TECHNOPOWER
Elke vorm van pesten gebeurt berekend. De pestkop wil pijn doen, kwetsen. En het gebeurt telkens opnieuw. Pesten vertrekt bovendien vanuit een machtspositie.
Als pesten gebeurt via nieuwe informatie- en communicatietechnologie (internet, gsm...), spreken we van cyberpesten. Het klassieke pesten krijgt vaak een verlengstuk in cyberspace.
Pesten via sms, mail of via het internet is de nieuwe manier van pesten. Gewoon lekker anoniem, niemand die je kan pakken. Maar wat is het effect van cyberpesten? Is het niet erger dan gewoon ouwerwets pesten?
Na mobbing, stalking, bullying en steaming is er nu ook cyberpesten: pesten via nieuwe media als internet, sms- en emailberichten. LOL (Laughing Out Loud) ten koste van de ander. De catalogus van grensoverschrijdend gedrag - waarbij de ene mens of een groep mensen de andere tot object van zijn eigen willekeur maakt - is weer uitgebreid.
Dat zelfs pestkoppen trendgevoelig zijn, maakt de virtuele pesterijen niet minder reëel voor de slachtoffers. Reëler zelfs, grover en belastender. De pester dringt nu immers via internetverbinding of gsm binnen in de privéterritorium van de gepeste.
Bij pesten via een website of nieuwsgroep leest iedereen mee. Anoniem pesten maakt de gepeste nog weerlozer. Hij weet niet tegen wie hij zich moet verweren en vertrouwt niemand meer.
De gepeste wordt er op den duur paranoïde van, niet wetende van wie de kwetsende boodschappen komen. Beledigende of bedreigende mails of sms'jes sturen, zich als iemand anders voordoen in cyber-space, roddels verspreiden.
Cyberpesten is al stevig doorgedrongen in het leven van de tieners en jongeren en nu ook spijtig genoeg bij de mensen die beter zouden moeten weten: de senioren.
De daders zien het vaak als een grap en schatten de kans klein in dat ze gevat worden. De slachtoffers krimpen. Ze zijn nergens veilig, ook thuis niet.
Cyberpesten is hard en heeft een grotere impact dan het klassieke pesten. De meeste slachtoffers zwijgen, uit angst voor nog meer pesterijen, of zoals bij Seniorennet sluiten ze uiteindelijk hun blog af.
Er zijn verschillende soorten van pestgedrag:
- verbaal pesten: beledigende, agressieve, vernederende, bedreigende, vijandige of seksueel suggestieve boodschappen via mail, gsm, sms, chatten, of blogs.....
- non-verbaal pesten: pornografische en obscene foto's doorsturen, foto's van het slachtoffer bewerken en op het web zetten.
- fysiek pesten: schade aanrichten aan de computer door virussen op te sturen, iemands mailadres hacken en zijn paswoord veranderen, supergrote bestanden doorsturen...
- sociaal pesten: uitsluiten uit onlinegroepen...
- indirect pesten: private of gênante informatie over een slachtoffer verspreiden, online privégesprekken opslaan en doorsturen, de elektronische identiteit van het slachtoffer overnemen, populariteitstesten of pestsites op een website plaatsen...
De technologie maakt nieuwe manieren van pesten mogelijk (digitale camera's in de gsm...)
Cyberpesten gebeurt vaak door 'bekenden': (ex)vrienden, kennissen..., maar ook door 'onbekenden' die je online hebt ontmoet.
De Pesters....
- schatten hun kennis over internet hoog in en voelen zich daardoor machtig;
- zitten erg vaak op het internet;
- ervaren de behoefte om zich te laten gelden en zijn vaak ook dader bij het klassieke pesten
- slaan het liefst toe vanuit een veilige, anonieme positie
- hebben vaak een voorkeur voor gewelddadige computerspelletjes
- misbruiken de kwetsbaarheid van het slachtoffer (naïviteit, angsthaas, minder thuis in ICT, geïsoleerd...)
- zijn vaker mannen dan vrouwen.
De slachtoffers:
- zijn ook vaak doelwit van het klassieke pesten
- weten vaak niet wie de dader is
- zoeken naar antwoorden. Wat moeten ze doen (negeren, steun zoeken, ander mailadres of blog aanmaken...)?
- verzwijgen meestal wat ze meemaken. Ze zijn bang (om uitgelachen, nog harder gepest te worden), bezorgd, of leggen de schuld bij zichzelf: «Ik zal het wel verdiend hebben, ik kan inderdaad niet meer dan een button maken....»
- gaan vaak onvoorzichtig om met internet (zetten persoonlijke informatie of foto's op het web...)
De toeschouwers:
- ervaren het cyberpesten vaak als onrechtvaardig, maar weten niet hoe ze moeten reageren of zijn bang voor represailles, sommigen genieten zelfs mee van de vernedering van de gepeste en van het pesten zelf.
Waarom wordt er gepest? Uit verveling en revanche? Voor de lol?
Niet alleen jongeren, blijkbaar nu ook senioren experimenteren en gaan op zoek naar zichzelf. Internet wordt een virtueel sociaal oefenveld, met weinig controle. Maar waarom pesten ze?
- Cyberpesters hebben niet noodzakelijk een probleem: ze doen het als grapje, uit verveling, of om aandacht te krijgen.
- Omdat ze zelf met een probleem zitten (revanche, jaloezie...). Ze hebben niet genoeg sociale of oplossingsvaardigheden .... («Hier ben ik de machtige, hier sta ik!»).
De gevolgen van cyberpesten zijn vaak harder en hebben een grotere impact dan het klassieke pesten, wegens:
- het anonieme karakter
- het indringende (cyberpesten gebeurt niet buiten het dringt thuis binnen)
- de reikwijdte (het aantal toeschouwers is groter bij cyberpesten)
- het onomkeerbare (een foto in cyberspace kan je nooit meer terughalen)
De dader voelt zich erg machtig, het slachtoffer vaak erg machteloos.
In vergelijking met het klassieke pesten:
- kan cyberpesten anoniem gebeuren, de pesters veranderen hun identiteit, De daders voelen zich veilig, er is weinig drempelvrees: «Ze kunnen mij toch niet vinden.»
- zijn de daden losgekoppeld van de effecten. De dader en het slachtoffer zijn niet fysiek aanwezig, waardoor de pester geen directe emotionele feedback krijgt van het slachtoffer en zich niet geremd voelt. Het pestgedrag wordt veel directer en brutaler. Wetten en sociale normen uit de echte wereld vervagen in cyberspace.
- hoeft de pestkop niet fysiek of sociaal sterk te staan, het is via zijn cyberkennis (technopower) dat hij in een machtspositie komt.
- is het slachtoffer vogelvrij en kan hij niet ontsnappen. Hij is nergens en nooit veilig. Zelfs de veilige thuisplek raakt besmet door het pestvirus.
Wat kan je specifiek doen bij cyberpesten? Hoe reageer je op de pester?
Maak duidelijk dat jij dat pestgedrag niet accepteert.
Tracht als het kan een dialoog aan te gaan met de pester. Probeer samen zicht te krijgen op de diepere beweegredenen. Waarom doet hij dat? («'t Is maar een spelletje» !!!)
Speel in op zijn inlevingsvermogen («Hoe zou jij reageren mocht dit jou overkomen?» «Zou je wat hier staat ook 'in real life' oog in oog tegen me durven zeggen?»).
Stel een mogelijke sanctie zo lang mogelijk uit. Doe een beroep op het verantwoordelijkheidsgevoel en het gezond verstand van de cyberpester. Vraag hem wel op te houden met zijn pestgedrag en mogelijke berichten enz. te verwijderen.
Verwittig de klachtendienst bij ernstige vormen van cyberpesten.
Cyberpesten is complex.
Indien je een klacht wil indienen, verzamel dan bewijsmateriaal, je moet reakties niet deleten maar laten staan en afdrukken.
Misschien kan je helpen het pesten op een technische manier te stoppen. Je kan de administrator op de hoogte brengen. Die kan de pestkop waarschuwen en zelfs verwijderen. Providers kunnen pestsites verwijderen. Bij ontvangst van ongewenste e-mails of berichten op kan je ook de zender blokkeren. Dat klinkt mooi in theorie, maar in de praktijk loopt dat wel wat minder vlot (providers doen stroef en pesters veranderen voortdurend van identiteit).
Bij ernstige gevallen (stalken, reële bedreigingen) kan je het Federal Computer Crime Unit (FCCU) van de politie inschakelen. Die kan bv. op zoek gaan naar het IP-adres van de computer van waaruit pestboodschappen vertrekken. Cyberpesters vinden altijd ontsnappingswegen. Maar alles is ook te traceren. Mensen denken dat ze nooit gesnapt zullen worden.
Veel mensen weten niet wat de consequenties zijn als ze iemand belachelijk maken op het web. Het lijkt een spel.
Laat merken dat je het probleem van cyberpesten kent en dat je het niet duldt.
We moeten ons niet afzijdig houden in cyberspace: het is nodig dat anderen weten hoe wij over cyberpesten denken.
Elke vorm van pesten gebeurt berekend. Het is geen grap, het is niet leuk! De pestkop wil pijn doen, kwetsen!
geschreven door Bojako
http://blog.seniorennet.be/bojako/
tijdens afwezigheid van Baron Ernst
toemaatje:
Voor diegene die Cyberpesters op hun blog willen blokkeren hierna alvast het IP nummer van :
Wat brengt er ons toe in onze huidige maatschappij zo dikwijls het conflict model te hanteren in plaats van het overlegmodel ? Graag had ik met jullie hierover eens van gedachten gewisseld. Is het omdat bij het conflict model de zwakkere uitgeschakeld wordt ten gunste van de sterkere en het principe van "het overleven van de sterktste" opnieuw gaat primeren. Is het omdat de natuurlijke selectie die nu, daar ze gedeeltelijk werd uitgeschakeld ( door geneeskunde en maatschappelijke vangnetten), terug haar plaats opeist.
Het staat inmiddels onomstotelijk vast; wie zich onderaan de sociale ladder bevindt leeft minder lang dan hij die zich aan de top bevindt. (Daar ik een beetje aan ADHD lijdt kan ik soms aardige bokkensprongen in mijn gedachtengang maken. Nu ik dit hier schrijf merk ik in mijn laatste zin dat omdat ik in algemene termen spreek ik uit gewoonte "hij" gebruik:". Hij die zich aan de top bevindt en noiet zij die.. ". Zo zie je maar hoe aan onze gedachtengang onbewust seksisme werd aangeleerd ).
Dus de natuurlijke selectie schijnt nog te werken alleen zou de inhoud van de "fittest" in "survival of the fittest" nu moeten vervngen worden door "survival of the wealthiest", de rijkste. Het gaat hier niet om de glamour en glitter rijken, want die doen verwoede pogingen genoeg om hun gemiddelde leeftijd te laten samenvallen met deze van the "poorest" (de armste).Maar het gaat hier om diegene die helemaal op de achtergrond, zonder op te vallen steenrijk worden ten koste van de middenmoot. Want laat ons eerlijk zijn; de globalisering schijnt er voor te zorgen dat de tot nu toe in onze contreien vrij ontwikkelde middenklasse langzaam aan aan het verdwijnen is. Enkelen slagen er in zich te bewegen naar de upper-class en de rest glijdt langzaam maar zeker af naar de underdogs.
Nu kan de natuurlijke selectie blijkbaar haar slag niet meer thuishalen via de gezondheid en de lengte van het leven. Paradoxaal ? Want de armen leven minder lang ! Neen, ze leven minder lang maar in elk geval nog lang genoeg om kinderen voort te brengen en daarom niet minder dan in rijk gezin eerder het tegendeel. Ook zij die lijden aan een erfelijke ziekte slagen er nu , in tegentelling tot begin vorig eeuw nog, zich behoorlijk voor te planten met al dan niet met medische hulp. Dus hier zal de natuurlijke selectie haar slag niet meer thuishalen maar zij loert op wraak.
Het verdwijneen van de middenklasse als dit wordt toegelaten zal de wereld opdelen in "haves" en "haves not's ". Een van de belangrijkste drijferen om conflicten en hogere mate oorlogen tegen te gaan is "bezit en de bescherming ervan". Wie niets bezit kent het begrip stelen niet. Wie sterft van honger zal voor eten vechten. Dus ... weerwraak door een oorlog tussen de "haves" en de "haves not's" ? Opnieuw selectie van de fittest. Is de voortdurende hantering nu reeds van het conflictmodel een voorbode van deze tijden. Of ben ik te pessimistisch. ?
Persoonlijk heb ik nogal eens vaak dit conflict model gehanteerd omdat ik op voorhand wist aan de zo aan de winnende zijde te staan. Maar na rijp overleg ben ik tot de overtuiging gekomen dat het beter is, voor beide partijen trouwens, van het overleg model te hanteren. Dit is de enige manier om de natuurwet van de " survival of the ..X- est" te omzeilen. en de god die deze regel uitgevonden heeft te tarten. Ten onrechte zeggen mijn tegenstrevers want zo zal je op termijn het menselijk ras verzwakken tot het gedoemd is te verdwijnen. Wel dan liever verdwijnen als de dinosaurussen dan een arrogante supermens te creëren. De mens is nu al arrogant genoeg.
Ik zie het al zo een klein supermensje aan de hand van een steriele superhero-embriotic-fatherlike- machine en dito feminal birth-giver-companion-structure , dat zeurt om een zakje van die rubber-fleshlike " homo sapiensjes" (zoals het gezien heeft in de hologram-film van "Humanic Parc") om oorlogje mee te spelen waarbij het ene sapiensje het andere sapiensje opvreet in de verbeelding van het supermensje dat ze tenslott allemaal platslaat en in de green-like-flower-and-grass-projected-image laat rondslingeren om met open mond zich voor de driedimensionele-spiegelkast te staan vergapen aan een fluorescerend-geel geverfd plastic dinosaurusje made in Taiwan , maar nu zo antiek als pyramide. Een woord waarvan de oorspronkelijke betekenis niet meer te achterhalen valt maar in elk geval heel, heel oud is. Naast hem komt een identic-genetic-twin -modelletje staan met een rubber-fleshlike sapiensje in de hand. Het eerste supermensje wil ineens zijn sapiensje terug. Hij kijkt zijn identic-genetic twin-like modelletje recht in de ogen want dat is de enig mogelijke blikrichting bij eens upermensje en vraagt zich enstig af: zal ik nu het confict model of het overleg model hanteren ? Want dat zijn de enige mogelijkheden die het programma voorlopig toelaat.
en over de drie belangrijke drijferen zijn liefde, macht en dood (Sigrid Spruyt)
of de drie belangrijke drijferen zijn: liefde, gezondheid en geluk (Friedl Lesage)
of deze "In mijn leven heb ik nooit geheimen gehad; het volstaat de vraag te stellen en ik beantwoord ze op een zo eerlijk mogelijke wijze." (Jan Decorte)
of "als je in dit land niet af en toe je kas opfret ben je een plant. (Urbanus)
of " ik heb zestig soorten tomaten in de oogsttijd is dat een volle dagtaak ( Europees commissaris van Miert)
of Eén diepgaand gesprek is beter dan honderd uur bloggen
Het illustreren van kinderboeken is al even belangrijk als ze te schrijven
Het beste maar ook het moeilijkste is te leven in harmonie met het geluk van je ongeluk.
Of iemand eerlijk is zie ik aan ... zijn handen
Wie veel leest behoedt zichzelf voor het eikeldom
Het essentiële selecteren leert men pas na veel opstaan ( en daarvoor moet men eerst vallen of slapen gaan)
Die morgen in de krantenwinkel ! DE STRING VAN POETIN en de olievooraden onder het Noorpoolijs, maar met geen woord werd er gerept van de expeditie van Baron Ernst naar het graf waar op 24.01.1917 l'abbé Saunière werd in neergelaten. TOP SECRET was het geworden door de bemoeienissen van de plaatselijke consul te Carcas Sonne met medewerking van het ministerie van Buitengewone en Buitenlandse zaken onder de leiding van waarnemend minister Gehucht.
De baron en zijn gezelschap waren die morgen in alle stilte van de vroegte vertrokken naar Rennes le Château.
-"Mijnheer de baron" vroeg de eerder schaars geklede Anemone op flemende toon " nu we toch onderweg zijn, kun je ons niet een beetje vertellen waarover het hier gaat "
Maar natuurlijk mijn pied-de-poeleken" antwoordde de baron minzaam" we gaan op zoek naar de schat"
Oh, oh oH , een schat" riepen de meisjes in koor " wat enig!"
"Enig, zeg dat wel " beaamde de baron en hij keek even streng naar Ollie, die zijn staart zat te likken, wegens de jeuk die een zekere Venus, de Vlo hem in deze contrijen bezorgde.
"Laat dat nu even Ollie Boy, ik ga jullie de geschiedenis van de abbé Saunière uit de doeken doen "
Deze man werd geboren op 11 april 1852 te Montazels in het departement van de Aude. Montazels bevond zich niet zo heel ver van Rennes. Hij maakte deel uit van een zeer talrijke familie. Zijn moeder Marie Hugues en zijn vader Joseph Saunière hadden in totaal 11 kinderen. Berenger was hiervan de tweede. Zijn vader bijgenaamd "Cubié", was burgervader geweest van Montazels. Verder was hij ook waarnemer voor de meelfabriek en opzichter van het kasteel van de markies van Cazermajou en daarna van mijnheer Bourzès. Joseph en Marie waren in 1850 getrouwd en op de trouwacte werd Joseph betitteld als zijnde "schatbewaarder van de kerkfabriek van Montazels". Op de verschillende geboorteactes van zijn kinderen wordt hij nu eens, burgemeester, eigenaar, dan weer landbouwer en eigenaar en opzichter van het kasteel genaamd.
Bérenger zelf is van nature uit onbeschaamd, onafhankelijk, rechtschapen maar wars van ieder gezag. Hij heeft een athletische gestalte en een doordringende blik. Hij loopt school in het college St. Louis te Limoux. Onder druk van zijn familie kiest hij voor een geestelijke loopbaan en treedt binnen in het seminarie van Carcassonne in 1874. Vijf jaar later in juni 1879 wordt hij priester gewijd. Hij oefent eerst enkele ambten uit in zijn departement als vicaris van Alet van 16.07.1879 tot 1882, pastoor van de dekenij van Clat (282 inwoners) van 16.06.1882 tot 1885.Hij is ook professor aan het seminarie van Narbonne maar door onenigheid met zijn overste wordt hij uiteindelijk benoemd door Mgr Félix Billard, bisschop van Carcassonne, tot pastoor van Rennes le Château"(298 inwoners ) op 01.06.1885.
De benoeming in Rennes-le-Château lijkt niet echt een bevordering. De kerk is vervallen, een aantal ramen zijn dichtgespijkerd en het dak lekt. De pastorij is er zo mogelijk nog erger aan toe. De nieuwe pastoor bestookt het gemeentebestuur met vragen om financiële hulp want in het republikeinse Frankrijk zijn alle kerkgebouwen eigendom van de overheid. Pastoors worden betaald door een "ministerie van godsdienst" en de verhoudingen tussen kerk en staat zijn niet altijd optimaal. Ook Saunière zal dat ondervinden. Na een anti-republikeinse preek wordt zijn wedde een tijd lang geschorst...
Hij is zo openlijk antirepublikeins dat hij door de prefectuur verplicht wordt van 01.12.1885 tot 07.1886 zijn parochie te verlaten en opnieuw les te gaan geven aan het seminarie te Narbonne. Onder druk van de gemeente echter komt de prefect op zijn beslissng terug en in mei 1890 heeft hij naast Rennes ook de parochie van Antugnac te bedienen waar hij iedere zondag de mis opdraagt. Van af zijn aankomst in het dorp leeft hij eerder op een armoedige wijze en tracht zijn dagelijks menu wat uit te brieden door te jagen. Hij vat een zekere vriendschap op voor Marie Dénarnaud zijn dienstmeid, die hem heel zijn leven zal blijven dienen en later zijn erfgename worden. Zij werd in 1868 te Espéraza, een ander klein dorpje in het departemen van de Aude, geboren. Rond zijn vijftigste heeft hij een glazen oog en naar het schijnt speelde hij veelvuldig op de loterij (Loterie de la Maison de retraite des Artistes....) Zijn verhouding met Marie zijn huishoudster is nogal tweeslachtig In zijn dagboek kan men hieromtrent het volgende lezen: 19/04/1892 - terugkeer van Carcasonne- s'avonds groot drama - Marie keert naar haar thuis terug 22/04/1892 - mooi weer - Marie blijft me mijn maaltijden brengen.
"Marie zal nog wel wat anders gebracht hebben dzan plat du joerkens " mompelde Ollie terwijl hij een stokbrood aansneed om het over het hongerige gezelschap uit te delen. "Baai ze wee," imiteerde hij Frau Spiegeleieren, die ondanks haar Duitsklinkende naam van Engelse komaf was " weten jullie waarom het stokbrood lekkerder smaakt in Frankrijk dan in Belgie" "Ik heb zo mijn vermoeden dat het is omdat....." begon milo en vervolgde"......."
Toen plots Ollie met zijn grote hoeven de salon kwam binnenvallen
-"Patron", riep hij blijkbaar helemaal ontredderd," patron, ze zijn ons voor, ze zijn al weg en ze gaan een film maken !"
-"Wilt u alstu. in de juiste volgorde antwoord geven op de volgende vragen" antwoordde de baron heel rustig. -"Ten eerste wie zijn ZE ? Ten tweede waar zijn ZE ? Ten derde waarom zijn ZE ons voor ? " en toen begon hij blijkbaar een beetje zijn geduld te verliezen " en last but not least welke film kan er nu in godsnaam belangrijker zijn dan: Wie wordt het Frans-tje van Phaedra Hoste in opvolging van Paul Okon, Pieter Loridon en Roger de Vlaeminck, een afvalwedstrijd achter dernies waarin Phaedra zich niet fysiek maar emotioneel zal blootgeven; om dan tenslotte met de uitverkorene tot het omgekeerde over te gaan ? "
-" Allez allez Zimbabweer ?" probeerde Guust
-"Beter Zimbabweer of zelfs geen weer dan Belgisch weer " schertste de milo van tussen de boobies van Frau Spiegeleieren.
-"Genoeg gelachen" bromde de baron" Mijn beste ezel beantwoord mijn vragen !
Dat had de baron echter niet moeten doen. In het bijzijn van al dat vrouwvolk Ollie een ezel noemen. Dat was tegen de zere poot gestampt. (Want bij een paard heet een poot een been maar bij een ezel is het been een poot).
Ollie mocht dan al een ezel wezen maar in het publiek stond hij erop om met "mijnheer den ezel" aangesproken te worden. Zelfs milo met zijn neus tussen de boobies voelde het aan zijn tenen dat er iets niet pluis was. De spanning in de kamer was te snijden en het hardnekkig stilzwijgen van Ollie drong zelfs tot de baron door, die zich echter van geen kwaad bewust verder ging:
-"Allez ezeltje vertel op, wie zijn ZE !"
-"De ogen van Ollie schoten vuur, hij liet zijn oren hangen en zijn staart ging kaarsrecht omhoog staan als een antenne.. en hij begon als een radio de nieuwsberichten te debiteren: .... " de koning heeft zich op het paleis teruggetrokken om de drie wijzen ook bekend als de drie koningen te raadplegen .... "
-"Stop nu eens met die onzin "
-" en en stout ketje... Milketje, heeft zich kanariepietjes gekocht, gaat graag naar de GB en Ikea... vindt Brussel de economische motor van den Belgiek .... met zo ongeveer 20% werklozen... bijna allemaal laaggeschoold en ééntalig Frans... en de politica die in een huiselijk parlement wel pannekoeken met chocoladesaus zou willen bakken voor de kindertjes van de parlemandatarissen... vindt dat Brussel naar het Waals Gewest moet overgeheveld worden.... moet er nog zand zijn bij de chocoladesaus ?... en verder vernemen we uit doorgaans goed ingelichte bron dat een zeer gevoelige ezel beter bekend als Ollie wil aangesproken worden met mijnheer den ezel ! "
-Al goed, al goed, mijnheer den ezel Ollie. Wil je nu uiteindelijk zeggen wie ZE zijn ?
-"Natuurlijk wil ik dat. ZE zijn de B.B.C. En ZE gaan een documentaire maken !"
-"Over de opblaasbare Antarctica basis Saint Elisabeth van Alain Hubert ?" opperde milo die zich ondertussen bevrijd had uit zijn omklemmende omgeving en een mondje wou meepraten om te laten zien dat hij ook mee was met de actualiteit
-"Neen, over l'abbé Saunière en de ... awel ge weet wel.. wat nog geheim moest blijven"
-"Potverdekke" gromde baron Ernst "Hoe zijn die daar achter gekomen mijn haren rijzen ten berge "
-"Ik voel nog iets te berge rijzen, schatje" fluisterde Naomé, die zich op de schoot van de baron genesteld had.
-"We moeten ZE voor zijn" schreeuwde milo
-"Opzij opzij opzij. Komaan. We hebben ongelofelijke haast, we moeten lopen, springen vallen en weer opstaan" schetterde Frau Spiegeleieren, die eigenlijk Hoho en in feite zelfs Holy Creezy heette ( maar ze wou werk en privé gescheiden houden en had daarom dit pseudoniem aangenomen op een van de zeldzame momenten dat ze nuchter was en niet in zwijm lag omdat zo haar echte naam ...[censuur]* niet zou bekend worden).
-"Vooral vallen en opstaan om naar de kelder te gaan achter Leffe " dacht milo erbij, maar hij was altijd al een pessimist geweest want Frau Spiegelei ging naar de kelder om een simpele Palm , waar De Haene en andere Brabantse Trekpaarden zot van en fier op zijn !
-"We vertrekken onmiddellijk" riep de Elsie en zij begon de Marseillaise te zingen maar in het Vlaams alhoewel ze van Franse komaf was of er toch dicht bij woonde: " Laat oe-ons gaan , kinderen van de Faterland, ze zullen hem niet temm, de dag van glorie is gepasseer, zolang de leeuw kan klauw zolang hij geen tandprothese heef... "
-"Jamaar, jamaar" opperde milo " we moeten wel eerst nog naar die rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbecue. "
-"Een wat?" vroeg de baron
-"Een rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbecue. Ge weet toch patron die barbecue bij de rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier.
- "Och ja , bij de barbier van rabarberbarbarabarbarbarenbaarden"
-"Ja inderdaad de barbier van de baarden van de rabarberbarbarabarbarbaren."
-"Jaja, die Barbaren van de rabarberbarbarabar".
-"Juistde bar van rabarberbarbara waar die barbaren altijd samenkomen"
-"Inderdaad"
-"Oe-waarde landgenote oe-wil iemand mij uitleg wie rabarberbarbara is " imiteerde Anemone de bestemmeling van een brief aan een postzegel.
-"Wel zei milo rabarber Barbara is Barbara van de Rabarberbarbarabar, die zo goed rabarber konfituur kan maken vandaar dat men haar Rabaraberbarbara noemt en haar bar de Rabarberbarbarabar en de barbaren die er komen de rabarberbarbarabarbarbaren en hun baarden rabarberbarbarabarbarbarenbaarden en de barbier die die baarden al jaren verzorgd de rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier en het is naar die barbier zijn barbecue de rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbecue dus dat we nog moeten gaan."
-"Ja," zei de baron en we hebben het plechtig beloofd dat moet dus maar eerst. Rennes zal niet gaan lopen en die van de B.B.C. weten toch niet wat wij weten !"
-"Wat weten wij " vroeg Naomé ?
-" Dat is een goed bewaard rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbecuegeheim meisje" zei de baron maar zet u nog eens op mijn schoot ik zal het u uitleggen. Lang lang geleden leefde er op dit slot een zekere Barbaarse Barbara die heel goed Rabarbaerconfituur kon maken BarbaarseBarbaraRabarberconfituur........
* Gezien deze dame zowat op het hele internet bekend staat om haar inlevingsvermogen en haar ernst, hebben wij bij Ernst besloten de censuur in te voeren, ondanks het feit dat dit bij wet en door de keikoppen van de Wetstraat verboden is. Het politieke journaille zal ons dit allicht kwalijk nemen maar wij beloven plechtig voor hen een Stockholm syndroom** te zullen ontwikkelen.
**Stockholm syndroom is een syndroom*** waarbij de gegijzelde een zekere sympathie ontwikkelt voor de gijzelnemer.
***Een syndroom is een verzameling van klinische symptomen**** die samen voorkomen bij een persoon
****Een symptoom is een kenmerk of klacht, behorend bij een bepaalde ziekte. Anders dan in het Engels, waar een symptom een klacht (beleving van de patiënt)***** is.
*****Het moge u hierom dus wel duidelijk zijn waarom wij de censuur hebben ingevoerd
De baron was ondertussen ook opgestaan en zat samen met milo in de gezellige keuken van het kasteel te ontbijten. Milo had de ontstuimige Frau Spiegeleieren niet kunnen verhinderen om met een vurige furie naar de kelder te trekken om zich in de verste uithoeken ervan te gaan verschansen met een goedkope fles schuimwijn van Denaldi, waardoor alle andere flessen van de baron het schaamrood op het etiket kregen. Hij had het opggeven.
"Wel beste milo", begon de baron" van achter zijn ochtendkrant."Dat probleem is dan opgelost, of nog beter die twee problemen zijn opgelost".
Milo hoorde het in Rennes-le-Château donderen en vroeg verwonderd: "Welke twee problemen, patron?"
"Wel beste rentmeester en vriend, sprak de baron, terwijl hij de krant naast zich neerlegde, " de problemen met god".
"Ik wist niet dat wij problemen hadden met god"
" Wij niet alleen, beste kerel, maar de ganse mensheid. De hamvraag is namelijk: waar is god ? En nu lees ik hier in de krant dat de chief-squaw van de Holywood pimpernelletjes , ene Paris Hilton, god gevonden heeft in los Angeles in de gevangenis. Dus god zit in de gevangenis te Los Angeles en meteen is ook het probleem over het geslacht van god opgelost. Vermits het een vrouwengevangenis is en vermits het geslacht van de gevangenen degelijk wordt gecontroleerd en de oppasters ook allemaal vrouwen zijn, de directie incluis; is god dus ...een vrouw !!!"
Milo floot tussen zijn tanden van bewondering. "Dat verwondert mij nu geen sikkepit zie, gezien het wispelturig karakter van god moet HIJ wel en vrouw zijn. Maar zou l'abbé Saunière dat ook al geweten hebben ? Dat kan van kapitaal belang zijn voor onze zaak " merkte hij oprecht verwonderd op.
"Het zou kunnen, beste rentmeester, het zou kunnen maar het zou ook niet kunnen. Daarom dat we ons naar Rennes zullen begeven om daar ter plaatse de zaak verder te onderzoeken."
"Ik hoop vurig dat ze niet drinkt, die Mevrouw god" voegde de rentmeester en zuchtend aan toe toen Frau Spiegeleieren zichtbaar aangeschoten, met het haar vol spinnewebben en het kleed besmeurd met vlekken gemorste drank, de keuken binnenstrompelde met een: "Sjoeke, ik heb dorst".
Milo hoorde plots Berlioz alle registers van "la damnation de Faust" opentrekken maar werd blijkbaar vakkundig bijgestaan door een plots verschijnende Anemone (en de twee andere gratieën"), die zich tot Spiegeleieren richtte met een " Hier mijn mevrouwtje drink mijn warm chocomelkske maar op ". Milo voelde de warmte hem rond het hart slaan door de aanblik van de drie beeldige meisjes die in hun korte baby-dolletjes de keuken waren binnen gekomen, toen hij plots bemerkte dat Frau Spiegeleieren boven zijn schouder het kopje met hete chocomelk had laten omvallen op het tasje zodat het hete bruine vocht over zijn colbertje stroomde en er ter hoogte van de hartstreek als het ware een mini-afbeelding van de monding van de Zambesi vormde.
Onderwijl neuriede onze zwaarborstige Walkure "Si tu me amas " van il Divo in de vier stemmen van deze mannelijke diva's. Frau Spiegeleieren kon drinken als een huzaar maar ze kon ook zo goed vierstemmig neuriën als acht kozakken samen, zodat de stemming in de keuken omsloeg en iedereen door een nostalgisch gevoel " van een geliefde die in het donker verdwijnt" werd bevangen.
De stemming werd echter onderboken toen Gust, vol enthousiasme de keuken binnenstormde met "Alle koffers zijn gepakt mijnheer de baron, alles is klaar voor het vertrek!!". Gust zijn stem klonk als een donderslag bij een al maximaal bewolkte hemel. Hij was immers een oude Vietnam sergeant-veteraan en gewoon te brullen in plaats van te spreken.. In die functie was hij trouwens goed beviend geweest met Leonard Matlovich, de eerste militair die in de U.S.A. openlijk voor zijn homoseksualiteit was uitgekomen en op wiens graf de prachtige woorden staan: " Ze gaven me een medaille om twee mannen te doden en ontsloegen mij om er één te beminnen." Dit even terzijde.
De meisjes stoven naar boven weeklagend over het feit dat ze nog niet klaar waren met hun make-up en toilet. De baron riep echter geruststellend naar boven "Haast jullie maar niet, kindjes, we hebben nog al de tijd, we vertrekken pas deze middag.
Naomé riep nog even van op de trap:"Mijnheer de baron wacht nog effekens, ik haal gauw nog een van mijn al wat versleten kleedjes voor die arme schooier van een bedeldame"
Frau Spiegeleieren, liet alsof ze niets gehoord had en neuriede ondertussen "Mon coeur s'ouvre а ta voix " uit Samson en Dalila van Camille Saint-Saлns, ondertussen hield ze milo in een tedere en liefhebbende greep zodat zijn hoofd tussen haar onmetelijke boezem verzwond en zijn neusstem ( want zijn neus was nog het enige zichtbare onderdeel van zijn aangezicht), waarmee hij het liedje meeneuriede bijna een falsetto timbre kreeg. Toen plots...
De volgende morgen was het heel stilletjes op het kasteel. Gust, die de vorige avond thuisgebleven was, was de enige die al van bij het geuzen ( het moet niet altijd kriek zijn, een geusken is ook lekker) van de dag aan slag was. Hij pakte de koffers voor het ganse gezelschap. Want inderdaad onze vrienden vertrokken die dag naar Frankrijk.
"Naar waar gaat de reis, mijnheer de baron ?" had Gust de dag voordien geïnformeerd, toen de baron hem meedeelde dat de groep op reis ging.
"Naar Rennes, mijn beste man"
"Het zal daar ook geen goed weer zijn, hé mijnheer. Het regent snottebellen in Normandië
" Neenee, niet naar Rennes in Normandië maar Rennes-le-Château in het gebied van de Catharen, het stadje van l'abbé Berenger Saunière, de schat der Catharen, de Heilige Graal en geboorte acte van Christus" weerlegde de baron. Dus was Gust, die van al die wijze dingen niet veel wijzer werd, deze morgen ijverig aan het pakken geslagen. Enfin aan het pakken gegaan want er was nog niemand op om hem te slaan.
In de keuken had Mussie-mus ondertussen al een heel vingerhoedje camille- en rozenbottelthee uitgedronken omdat ze draaierig was maar in haar ijver om de thee te zetten was ze tegen de keukenkast gevlogen zodat ze nu een vingerhoedje melissethee (Melissa officinalis) aan het zetten was tegen de hoofdpijn. Haar vriendinnetje Afrodite, de water- en broodvlo, lag met stijve ledematen, een stijve nek en een mond vol blaren (( ze, verder eiseres genoemd, had immers schrijver dezes (=genetief), verder de verweerder genoemd, 450.000 keren moeten in zijn gat bijten, vandaar de blaren en de stijve nek)) het liedje " Florentijnse nachten van Bob Scholten te neurieën in haar comfortabel zonnepitje. Want niets beter voor een vlo om in te pitten dan een zonnepitje zonder pitje.
Ook Foefke was ondertussen wakker geworden en huppelde gezwind de slaapkamer van het baasje in sprong op het bed en begon het gezicht van milo zo ijverig af te likken alsof het een zwarte pens, weliswaar zonder mosterd, op een Vlaamse kermis was. Milo stak zijn getormenteerd hoofd onder het hoofdkussen maar Foefke, die dit spelletje nog nooit had gespeeld, begon te blaffen dat horen en horen er bij verging.
Plots schoot dan ook Frau Spiegeleieren wakker met een kreet die niet moest onderdoen voor Bianca Castafiori.'s mooiste en luidste aria's " Mijn minnaret, waar is mijn minnaret ?" Waarop de milo van onder het kussen antwoordde: " Kijk eens in het naaimandje". Dit leverde hem het toewerpen van een furieuese blik op, die Frau Spiegeleieren na het werpen ervan weemoedig door de kamer liet dwalen. Tot haar oog viel (waarbij het zich ernstig verstuikte) op een halfvolle fles Vanille-jenever van Filliers.
Milo die het gevaar had zien aankomen en het alleminst voorang van rechts wilde verlenen, gritste de fles nog net voor haar neus en vooruitstrevende boezeroes weg waarbij hij net niet kon verhinderen, al zijn loodservaring ten spijt, met hogergenoemde boezeroes in aanvaring te komen. Waarbij het kostelijk vocht zich over de parketvloer verspreidde als ware het een miniatuuruitvoering van een satelietfoto van de Nijldelta. Foefke die dacht dat dit ritueel bij het nieuwe spelletje hoorde begon ijverig het drankje van de vloer op te likken. Waarna het Woodpecker-Teka-design-parquet opnieuw glansde en glimde alsof het met Dumbo (voor uw met hardwax geoliede houten vloer )* twee keer per jaar werd opgepoetst.
"Sjoeke ge weet toch dat drinken zo vroeg op de morgen niet goed is voor jouw lever en mijn libido."
"Met uw libretto heb ik niets te maken", grijnsde Frau Spiegeleieren, en ze stevende schuin, als een transatlantieker met chronisch invaliderend reuma aan zijn schroeven, naar de keuken. Ze sloeg daarbij zo krachtig met haar vuist op de keukentafel dat mussie-mus zich verslikte en bijna verdronk in de melisse thee wat voor een mus toch een bijzonder pijnlijk einde moet zijn "eindigen als een vliegende vis, die verdrinkt". **
Afrodite verpinkte echter geen poot en begon het liedje de Ranke Roos van Ronnie Temmer te zingen, zonder enige reden op te geven waarom ze van deuntje veranderde. Hierop opmerkzaam gemaakt door Mussie-mus, die vond dat het liedje niet paste bij de omstandigheden, schakelde Afrodite onmiddellijk over op "Zet je vanachter " van Willy Lustenhouwer.
(wordt vervolgd tot in Rennes-le -Chвteau op zijn minst)
* De inkomsten voor de reclame in dit verhaal worden integraal in een fonds van de auteur gestort en worden uitsluitend aan "goede dranken" gespendeerd.
**Gelukkig is er sinds het voorval met Afrodite in dit verhaal wel reanimatiemateriaal voor vliegende deelnemers voorhanden. Zodat Mussie er met de schrik en een lege vingerhoed van afkwam.
