De baron zat een beetje gegeneerd aan de ontbijttafel. Debbie was nog niet op. Anemoontje zat te kwebbelen met Elsietje en de milo zat de gazet te lezen en riep plots.

Hier zie, patron , hier zie. Er is een Fransman en dan nog geen echte die beweert dat ge ne baron van het derde knoopsgat zijt.

Laat eens zien jongen, laat eens zien.

A propos patron, uwe plastron hangt in de chocomelk fluisterde Elsie altijd bereid haar evennaaste ter hulp te komen

De baron liep rood aan van woede.

Wat ? Ik een baron van het derde knoopsgat ! Als ons mamaan dat leest zal het er stuiven. Al generaties lang zijn wij baronnen van het tweede knoopsgat en mijn ofergrootfader is nog door Willem II (Nvdr:die van Duitschland niet die van de sigaren) tot erfelijk baron "zonder knoopsgat" gemaakt na de slag bij Wyandottekapelle waar mijn ofergrootfader een gans regiment fransen hun galoschen afgepakt had. Het is een schande zo de mensen beledigen

Dat zal wel jalousie zijn patronneken, ons Elsieken zal rap eens een communikeeken naar die gazet sturen ze, sprak Anemone, en ze gaf Elsie een kusken in haar nek.

Maar chouken toch, fleemde Debbie, die in haar doorzichtig nachtponnetje de trap afkwam tot de patron. Ze zag er nog wel moe en een beetje afgepeigerd uit. Maar chouken schenk mij liever een koffeken in plaats van u af te jagen in zo een Frans wijnboerke van niemendalle en vertelt gij dan nog iens verder van die Jeannotepie en ze nestelde zich op de schoot van de patron en draaide er zich vast in gelijk een vijs in een... awel ge weet wel zo van die dinges waar dat ze een vijs indraaien hé. Zijne plastron hing zo een beetje over haar schouder en de chocomelk liep in een klein straaltje tussen haar borstjes gelijk de stroom in het land van melk en honing. De patron liet haar betijen, schraapte zijn keel en ging een heel klein beetje meer naar rechts op zijn stoiel zitten en begon:

Awel Jeanottepie wou dus naar boven om de ganse nacht de liefde te spelen.

OOOH ja de liefde, kom patron we gaan terug naar boven.

Debbieieie.....mondteketoe sprak de milo zachtjes maar streng.

Die heeft zeker vannacht buiten in de regen gestaan, dacht Anemone luidop maar de milo reageerde niet en zweeg in alle talen en de patron ging verder

Wablief Jeanottepie ! Liefde spelen !-zei eerwaarde vader Paddecrapeaud- Maar jongen gij zijt met uwen kop tegen een boom gelopen in dat bos zeker. Na alles wat dat meisken heeft meegemaakt. Jeanottepie denk nu toch eens na. Zo een meiske die voor het eerst van haar moeders huis weg is. Die angst, die onzekerheid, een nieuw leven. Het avontuur. Hmmmm. En na alles wat ik heb moeten, uitvinden om haar te doen inslapen ga jij haar nu van de slag wakker maken om liefde met haar te spelen. Kom eens hier. Kom eens hier. Ik zou maar oppassen als ik jou was want als ze "het Kwaad" krijgt.

Het Kwaad ??

Ja, het Kwaad dat jonge vrouwen krijgen als ze plotseling in hun eerste huwelijksnacht uit hun slaap worden gewekt. Een vieze ziekte

Ooh,... dat wist ik niet

Dan weet ge het nu

OOok, ik had er al bijna ziek gemaakt. Nog een geluk dat gij er zijt Paddecrapeaud. Weet ge wat ik zal doen eerwaarde vader ik zal naar boven gaan maar ik zal niet bij haar gaan slapen.

Heel goed, jongen, heel goed. Weet ge wat, ga naar boven en ga op een ander kamer slapen. En morgenvroeg als ge goed uitgerust zijt dan kun je nog liefde spelen zoveel als ge wilt.

Ja maar wij gaan niet wachten tot morgenvroeg, he chou, meesmuilde Debbie. Maar de patron legde haar met een strenge blik het stilzwijgen op en ging verder

Ja ,just morgenvroeoeoeg, morgenvroeooeoeg , morgenvroeoeooeoeg

En content, vol verwachting trekt hij naar boven de trap op naar de zolderkamer. En terwijl dat hij naar boven trekt passeert hij de kamer waar Melissa ligt te slapen en de deur staat op een kier. Hij gaat effekens piepen en hij ziet haar liggen op het bed. Het maanlicht valt op de lakens

Zo schooon. Met haar schouders zo blank van vel en haar zwart haar dat gelijk een doorschijnende sluier over haar gedrapeerd ligt en waaruit die blote borstjes komen piepen en die welvingen in het tegenlicht van de maan die haar heupen verraden en die lange slanke benen en dat voetje, oooh, zo delicaat. OOoh , ziet toch eens wat een schoon voetje dat ze heeft wat een prachtig voetje

Zonder dat hij het weet gaat hij de kamer binnen om haar beter te kunnen bekijken en hij gaat op het bed zitten.

(op fluistertoon )Ooooh, moet ge nu eens zien hoe schoon dat ze slaapt. Oooh, weet ge wat (fluistert nog gedempter) ik zal er gaan bijliggen. Alleen maar om te kijken. Heel de nacht lang hoe schoon dat ze slaapt. Maar mijn broek is vuil.. die kan ik beter uitdoen. -hij trekt zijn broek uit- en mijn hemd is ook vuil- en hij ontkleedt zijn eigen tot op zijn bloot vel en hij schuift tussen de lakens. Oooh, oooh, ge moet nu toch eens horen hoe schoon dat ze ademt

Melissa, half slapend doet haar ogen open van pure voldoening en hij ,hij bekijkt haar met zijn bedeesde ogen en Melissa die denkt natuurlijk dat daar nog altijd Paddecrapeaud nevens haar ligt. Den eerwaarde vader Paddecrapeaud die tot kort ter voren zijn verdorven lusten op haar had botgevierd en ze strekt haar hand uit naar de schouder van Jeanottepie en zij streelt hem. Ze vlijt zich tegen hem aan ze strengelt zich in zijn armen en ze kronkelt haar benen rond zijn tintelend lichaam. Ze kantelt zich helemaal tegen hem aan. Zelfs een stroom die zwelt en zwelt en uit zijn oevers barst is niets in vergelijking met wat dat daar op gang komt. Zijn oren beginnen te branden, de koorts gutst door zijn maag en zijn tenen beginnen te trillen. Jeanottepie totaal overstelpt door zoveel ongekende gevoelens  denkt dat hij ter plekke gaat doodgaan. Heel zijn lichaam dat kleppert en klappert alsof er wel tien, twintig, dertig harten tegelijkertijd bloed door zijn aders pompen. Dat is de eerste keer dat er een dusdanige gloed door zijn lichaam trekt vanaan zijn kop tot aan zijn tenen. Hij strekt zijn hand uit naar Melissa en Melissa die voelt die hand die zijn weg zoekt over haar buik en in haar sluimer-slamerslaap zegt ze:

Maar allez schat begint gij nu weer, krijgt gij daar nu nooit genoeg van !

Toet, toet op dat moment stopt er een bus met Hollanders op de parking van het kasteel en een groep oranjehuiden, op weg naar de foetbalmatch, compleet met toeters en bellen, mutsen en oorlogskleuren, die de grootste Sioux zouden doen verbleken van nijd, overspoelt het kasteelpein. Elsie stuurt als een weerlicht de meisjes naar boven. De patron loopt naar achter om zijn korte versleten lederhozen en zijn tirolerhoek met floschkens aan te trekken kwestie van er als een echte Duitse baron uit te zien en Elsie neemt haar entrée-ticketten en begint vlijtig de Hollanders te tellen want er is er toch altijd eentje die voor niets tracht binnen te geraken. De milo legt een nieuwe knoop in zijn das, trekt zijn cravate recht en vouwt zijne plastron achter de revers van zijn vest en begint zijnen uitleg. Beste mensen, schloss Steinbohr werdt opgericht in .......maar de meeste Hollanders zitten al in het cafetaria hun boterhammekens op te eten. Voetbal en kultuur. Nog nooit fan gehoord, bij ons in Feyenoord !.

Mensch, mensch, mensch. Vandaag opgestaan met "zo een kop". De milo had ook "zo een kop" maar die heeft hij al jaaaaren.Ik moet toegeven het was laat. De gasten van gistenavond hadden allemaal hun croissantskes opgegeten en waren al naar huis vertrokken. Zonder boe of ba , schoon manieren ! Rosa van de Kamiel die had mij nog een kuske komen geven voor ze vertrokken want er was iets gebeurd met de Kamiel zei ze maar ik weet nu niet meer of het echt was of dat ich dass gedroomd heb. Rosa is zo een beetje mijn type moet ge weten. Op dat gebied ben ik  helemaal anders als de milo. Een hond met een roksken aan en hij zou der nog achterzitten. De Gust wist van niets, maar dat is geen referentie want die weet nooit van iets.. Elsie wist het ook niet en Anemone en Debbie moet ge zoiets niet vragen. Anemone lag plat op haren buik in het gras naast het zwembad een groot boek te lezen van zeker wel duzend bladzijden. Een trilogie in vier delen over het leven van een papa die doodongerust was. Ik ga niet zeggen over wat dat hij ongerust was daarvoor moet ge den boek lezen. 't Is trouwens veel beter dan de film. Haar tongsken hing met een puntje uit haar mond en ze ging met haar vingerken zo regelken per regelken naar beneden en iedere keer als ze van regelken verwisselde bewogen haar borstjes en haar kontje van links naar rechts. "Schoen zicht" zou Paddecrapeaud gezegd hebben.

A propos de Jeanootepie reed dus gelijk ne Spaanse hazewind, die ze niet aan een boom opgehangen hebben, met zijn schoonmama naar huis. Hij galoppeert eindeloos ver door het bos tot aan de stroom dan eindeloos ver helemaal met de stroom mee, kataklop, kataklop, gallop, gallop, tot bij de brug dan kataklop kataklop over de stroom en dan heel dat eind weer terug langs de stroom pataploum pataploum tot bij den oude watermolen en dan nog een heel eind door het bos tot bij het huis van Barbarie.
-Barbarie we zijn er. Hier is uw huis en merci moeke Barbarie voor die schoon dochter die gij mij cadeau heb gedaan. (Kusje) en nu, nu moet ik naar huis, zenne, moeke Barbarie, ja want ik moet liefde gaan spelen heel de nacht. Ik ben zo blij moeke Barbarie ik zou kunnen vliegen van blijdschap. Moek Barbarie, ik ben ribedebie.
- Heu oh heu, wat heeft dat paard? Het mankt.

Hij stapt van dat paard en hij kijkt naar de poot van dat paard. Een spijker. Dwars erdoor. Zoiets (hij wijst iets van 20 cm lang). Gotdomme welke bandiet heeft dat paard een spijker door zijn poot geklopt ? Dat zijn toch geen grappen niet meer. Potten en pannen aan zijn staart tot daar toe of een klein nageltje maar zo een een vijfduimer. Moeke Barbarie zet dat paard maar op stal en morgen kom ik terug en dan gaan we er morgen samen met naar de hoefsmid en dan laten we het opereren. De sukkel. Maar nu, nu heb ik geen tijd want ik moet naar huis liefde gaan spelen heel de nacht. Ik ga te voet. Als het moet dan moet het. Salut.

En hij loopt en loopt. Alles wat hem kan geven. Door het bos tot bij de ouden watermolen en dan eindeloos ver langs de stroom tot aan de brug over die brug en dan heel dat end langs die stroom terug. Lopen, lopen, lopen tot aan het bos dan nog heel het stuk door het bos tot bij zijn huis en als hij daar aankomt is hij buiten adem

Ochgot, zuchtte Debbie, de sukkelaar en nu moet hem nog...De baron keek haar even streng aan en warempel ze begon een beetje te blozen en Anemone lachte "Melissa zal misschien nog adem hebben als Padde..." Meiskens zei de milo de baron niet altijd onderbreken hé anders geraken we nooit aan het einde van dit verhaal.

Just milo. Dus zijn hart boenkt tegen zijn ribben alsof het naar buiten wil en in het schemerlicht van de maan vindt hij de trap. Hij wil aan de beklimming beginnen en wat ziet hij daar boven ...

"Paddecrapeaud "roepen Elsie,Debbie en Anemone in koor. Of zijn schoonmoeder misschien spotte de milo.

Just meiskes, den eerwaarde vader Paddecrapeaud. Zijn soutane helemaal open alles op het gemakske aan het dichtknopen.

Eerwaarde vader Paddecrapeaud wat doet gij daar boven ? Zo helemaal uitgekleed?

Euh euh Ikke, nikske jongen, nikske. Ik had een intiem comissie te doen ziede en ik ben het dan maar effekens in den hof gaan doen. Maar zeg Jeanottepie hoe komt het dat ge zo laat zijt jongen ?

Och, niks, groot paard, spijker maar vertelt mij eens hoe is het met mijn Melissa ?

Och ik heb daar de grootste moeite van de wereld met gehad, he jongen om haar in slaap te doen vallen. Vaneigens het werd alsmaar donkerder en donkerder en ze heeft een schrik gepakt en ze is beginneen schreeuwen "Waar is mijn man? Waar is Jeanottepie? Ik zal hem nooit meer terugzien. Het is zo donker. Er zitten wolven in het bos ze gaan hem aan stukken trekken. En ik heb gezegd: maar neen kind hij is immers groot en sterk en hij kan zijn manneken staan. Maar ik heb haar wat moeten troosten ennnn het wou niet direct helpen dan heb ik haar wat moeten strelen ennnn uiteindelijk heb ik haar een kuske moeten geven Euh zoals dat ge zelf gevraaagd had he. En awel finalement heb ik haar dan toch kunnen toedekken

Ooooh.., merci eerwaarde vader Paddecrapeaud. Oooh.. wat zou ik zonder u zijn he en nu eerwaarde vader, nu ga ik naar boven liefde spelen heel de nacht

OOOOOH JA, JA -riep Debbie -liefde spelen heel de nacht. Ja zeg heel de nacht kom mijnheer den baron wij gaan dat ook spelen. Het is een plezant spelleken en ge kunt dat met twee spelen maar ook met drie of vier of vijf allez mijnheer den baron laat u niet trekken kom mamaan is hier toch niet. Ze trok de baron bij zijn cravat omhoog en keek hem zo diep in zijn ogen dat hij er bijzichtig van wierd. Ze schopte haar schoentjes uit, zwierde haar bloesken in de keuken, schoot met haar jartellen een balleken uit de soep naar den baron en liep den trap op naar haar kamer en den baron erachter gelijk een bronstig veulen. De milo stond tegen de piano geleund het spektakel gezapig af te kijken. Elsie zei op een nijdig toontje tegen hem en Anemone. En jullie twee wat gaan jullie doen. Ik blijf bij U zei Anemone en ze stak haar boek van wel duzend bladzijden in haar decolleté, dat nu monsterachtige afmetingen begon aan te nemen. Ze ging achter Elsie staan en begon voluptueus tegen Elsies kontje te kronkelen. Begrepen -zei de milo- ik zal maar eens gaan wandelen naar het bos of nog beter ik ga eens naar de Kamiel zijn blog dat is hier helemaal niet ver af. Door het bos tot aan de stroom en dan tot aan de brug.....ja ' t kan alle dagen geen kermis zijn... de brug over een eind langs de stroom .... en godweet wat mankeert de Kamiel;;; tot aan de ouen molen..... en Rosa is ook niet mis..dan in het bos. Maar, potverdekke,  neen zeg hé, wat doekik nu -zei hij in zijn eigen-. Van het gerief van een kameraad daar blijft ge toch af EN IK MEEN HET. Oh mijn duvelsen duvel he maar gelukkig heb ik nog een engelbewaarder en die heeft gezegd " Kamiel moet nog rusten! Rosa moet hem verzorgen! Kamiel is uwen vriend dus...!  En het blog van Titipoes is dat dan zo ver ?... Bijlange niet mijn engelke, bedankt hein jongen. Ik heb een engelbewaarder uit de duzend.

Mensch, mensch, mensch het was heute precies ne eerste communicantenfeest op het kasteel. Kamiel met zijn Rosa, Pros en Irma, Bojako met heur ventje. Hoe noemde die ook alweer , allez 't heeft geen importentie voor het verhaal. Maar hoe noemde die ook weer. Hebben jullie dat ook dat ge op een naam niet kunt opkommen. Affrontelijk als ge voor de mensen staat he.

Dag mijnheer Ernst

He dag allemaal, hoe ist hier, ge ziet er stralend uit

.Toch een vriendelijke mens he

De Jeanottepie ging dus trouwen. En ze hebben er onmiddellijk een huwelijk georganiseerd. Op dat feest mensenlief daar kwamen muzikanten op af met van die grote bombardons en van die grosse-caissen met schelen en met schelen tussen hun benen, doedelzakblazers en pfeifers, mandolinespelers en een heel leger van aanverwante mensen, familieleden en mensen die van over de bergen kwamen en die beweerden heel goede vrienden te zijn van kennissen van kennissen die hij niet kende. Op de tafels het lekkerste eten de beste wijnen en iedereen maar schransen en zuipen tot ze stikten in hun jaloesie.

En Melissa die danste, die draaide, die tolde over de dansvloer en al draaiend waaiden haar rokken omhoog iedereeen zag haar prachtige slanke benen en haar haren zwierden rond en uit haar ogen schoten vonken. Ook eerwaarde vader Paddecrapeaud die danste en danste met een glimlach op zijn gezicht van hier tot ginder. Ook Barbarie die danste en danste en chaste ze erdeur. Ze draaide rond met haar kont en telkens als er een andere kont in de buurt kwam. "Booiiing". Lap een kont minder op het feest. Iedereen tolde en draaide over die dansvloer die daar speciaal was neergelegd op last van het gemeentebestuur.

De enige die zijn eigen niet kon bewegen dat was Jeanottepie. Ze hadden hem feestelijk ingeregen in een chic kostuum. Zijn broek met nestels zo aangetrokken zodanig dat zijn spellement zodanig op mekaar zat gekneld. Zodanig! Dat als hem zijn knie probeerde te bewegen er een scheut van pijn dwars door zijn klokkespel schoot tot in zijn enkels. Die al ook al zo een zeer deden want ze hadden hem schoenen aangebonden die als het ware zijn voeten verpletterden. Hij stond als aan de grond genageld. Het enige wat hij kon bewegen waren zijn ogen. Daarmee volgde hij Melissa die draaiend over de dansvloer tolde en zwaaide en draaide. Hij dacht bij zijn eigen "Wacht maar, wacht maar het wordt al donker en straks is het feest voor jullie hier allemaal afgelopen en dan moet het mijn nog beginnen. Want dan zijn zij allemaal naar huis en dan zal ik alleen blijven met haar om liefde te spelen. Ik zal haar poezemuizeken zoeken. Ik wil het strelen. Ik wil er zot van worden. Ik zal er geen schrik van hebben.

Maar ook Paddecrapeaud, zat van het draaien, was op een andere dans overgegaan en hij dacht bij zijn eigen "Ik zal den eersten huwelijksnacht hebben. Ik duik als eerste het huwelijksbed in" . Het wordt al donker de eerste sterren verschijnen aan de hemel en de mensen komen afscheid nemen. Ze vallen elkaar om de hals zo van bees,.. kus kus,.. bees. De enen al goed zat de anderen al minder kus, bees, kus,kusssss en ze gaan naar huis. Ook de muzikanten die druipen af. Op dat moment doet de eerwaarde vader Paddecrapeaud alsof er iets door zijn kop schiet.

Verdekke, dedju Barbarie. Wij zijn Barbarie vergeten, die moet nog naar huis en die woont begot niet bij de deur, zeg. Die woont helemaal aan de andere kant van het bos aan de stroom, over de stroom zelfs tot nog een heel eind voorbij de ouden watermolen terug het bos in. Dat is veel te ver. We kunnen haar niet alleen laten gaan. Dat is veel te gevaarlijk. Iemand zal haar moeten vergezellen en er is hier niemand meer.

Ja dat is waar,... maar wie moet dat dan doen Paddecrapeaud

Maar gij, Jeanottepie, gij natuurlijk. Gij hebt de eer en het genoegen om uw nieuwe moeder naar haar huis te vergezellen

Ach, mag ik dat doen ? Mag ik dat echt doen ??

Bon en hij pakt uit zijn erfenis het knapste, chicste paard dat hij kan vinden, een reuzegroot beest. Hij installeert Barbarie er bovenop. Zet zijn broek een beetje losser en gaat erzelf bijzitten , voorop uiteraard. Hij draait zijn eigen nog effekens om naar eerwaarde Paddecrapeaud en zegt "Eerwaarde, eerwaarde, gij die voor mij zo goed zijt geweest. Gij die van mijn een man hebt gemaakt. Gij die mij deze prachtige vrouw hebt helpen vinden. Doe mij alstublieft nog een plezier het laatste, het laatsts. Ga nu alstublieft nog niet onmiddellijk naar huis maar houdt mijn vrouw nog een beetje gezelschap terwijl dat ik weg ben want het zou laat kunnen worden. En, moest ze een schrik pakken troost ze dan wat en moest ze beginnen schreeuwen streelt ze dan wat. En als het echt niet mocht helpen geef ze dan maar...komeens hier (fluistert) ...een kuske in mijn plaats.

Een kuske in uw plaats? graag jonge graag.

Ja maar als het nodig is, hein

Ge kunt er op rekenen.

Gelukkig en helemaal content geeft hij zijn paard een zetje en ze galloperen er vandoor.

Voor mij nog een Leffeken, een blond. Zei de Kamiel. Ja 't laatste, 't laastse echode de Pros. En ga nog niet naar huis maar houdt mijn vrouw een beetje gezelschap zegde het ventje die gelijk iedereen al een beetje aangeschoten was. Het zou laat kunnen worden. Ja zei Bojako en als ik een schrik pak troost mij dan een beetje. Ja, kwetterde Irma en moest ik beginneen schreeuwen streelt mij dan een beetje en Rosa die zich niet onbetuigd kon laten schetterde van het lachen ja mijnheer de baron en als het niet mocht helpen geef mij dan een ... kuske, in de plaats van mijnen Kamiel..hahahhe. Graag dames , graag dames sprak de baron met een geveinsde plechtige stem. Maar waar is de milo? Ik heb die juist met Titimuis en Miekepoes de richting van het bos zien opgaan meesmuilde Elsie. Daar is toch geen veranderen aan sprak den Baron.. Allez nog een slaapmutske voor iedereen en dan onze nest in morgen mogen we uitslapen. Na een halfuurken was het vreselijk stil op het kasteel, iedereen sliep de slaap der onschuldigen en ook in het bos sliepen de dieren. Alleen de vos was nog wakker want hij moest nog bij kaarslicht eens in zijn encyclopedie gaan zien hoe ge lolmakers schrik kunt aanjagen en hoe ge molotovcocktails in elkaar knutselt. Maar plots spitste hij zijn horen" hoorde hij daar geen gegiechel ergens ver in het bos bij de stroom. Ook de BOZE BEZOEKER die wat verder stond op te letten wat er allemaal in het kasteel nog te gebeuren stond dacht iets gehoord te hebben en smeet met een ruk zijn sigaret weg. De vos had het eerst niet door. Het riekt hier schrikkelijk naar verbrand. Snif, sniff die van't kasteel zeker met hun verbrande moppekens. Toen zag hij dat zijn staart in brand stond. Hij liep zo snel hij kon, gelijk een weerlicht naar de stroom om er zijn staart in te steken. Tsjissssjjchch ging het. Toen zag hij de milo, titipoes en miekemuis..... aan de kant van de stroom ......jaja, aan de kant. met hun voeten in het water naar elkaar te spetsen en te dretsen. Is dat nu nog een uur om onozel te doen dacht de vos en hij keerde met zijn verfrommelde staart onder zijn gat naar huis en sloop zijn holleken binnen Nu was ook het gespets opgehouden en was alles in het bos muisstil en poeslief.

NB/ Dames het omfloerste stemmetje met Sinatra in duet was Bono van U2

Dus eerwaarde vader Paddecrapeaud heeft besloten van Jeanottepie met Melissa te laten trouwen voor de foef. Hij stuurt iemand uit voor die arme, maar rijke, herdersjongen naar de parochiekerk te ontbieden zogezegd omwille van een brief die de vader van Jeanottepie vlak voor zijn dood zou geschreven hebben aan eerwaarde vader Paddecrapeaud, om hem met Melissa te doen trouwen. Maar als die jongen verneemt dat hij een vader heeft. Hij die van niet beter weet als dat hij geboren is uit een koppel schapen. Een vader......... ! Ik heb een vader..........! Hij stormt den berg af naar beneden zonder naar iemand te zien. Blink, door de straten van het dorp tot vlak voor de gevel van de kerk. Hij duwt aan de poort en hij staat binnen. Te midden van die kerk het eerste ogenblik als verdoofd, alle gevoel voor richting kwijt. Hij komt immers van buiten uit de blakende zon en binnen is het zo schemerachtig, zo donker..... Achter zijn rug een muur met midden erin een rosace waardoor pimpelende stralen naar binnen priemen en .............midden het kerkeschip verschijnt er voor zijn ogen een beeld in dat licht dat van overal schijnt te komen.

Verdomme, verdomme, wat is me dat, fluistertt Jeanottepie. Een maske zo schoon....., zo schoon......., zo schoon...........!Godver,godver........ zo schooooon !

MELISSA natuurlijk

(Jeanottepie fluisterend)Toemme, Toemme, dat is beslist de schoonste die ze hier in huis hebben. Die is nog veel schoner dan heel die processie die daar tegen de muur staat geschilderd of veel schoner dan Sinte Barbara daar met al haar bloemen en haar bloesemkes. Moette nu toch eens zien ......hoe schoon dat die is. Hoe schooooonnnnn

Paddecraeaud, die komt van achter een pilaar op hem toe en hij zegt: "Awel vinde ze schoon!

Euh.........................eu............is die echt?

Natuurlijk is die echt ! Vinde ze schoon !

Ho ... cho... leeft die?

Natuurlijk, leeft ze !

Oh...oh...Hoe schooooon

"Ooooh hoe romantisch, snotterder Debbie, hoe romantisch" De baron las verder

Wel als ge ze schoon vindt dan kunt ge er mee trouwen.

Wat...ikke trouwen ?

Ssssjt, luister eens goed. Het zit zo: haar vader die is dood en haar moeder, die sukkel, die maakt zich zorgen. Ach ja het zijn moeilijke tijden vooral voor vrouwen alleen. Ze is mij komen opzoeken en ze heeft mij gevraagd een echtgenoot voor haar dochter te zoeken. Een brave jongen een die de goedheid wilt hebben om altijd bij haar te zijn en voor haar wilt zorgen als voor he liefste wat er op de wereld bestaat. Dus ik had zo gedacht als ge ze schoon vindt..

SCHOON !!!!.........AAAAAmaaaiiiiiiijjjj. Natuurlijk vindt ik die schoon moet ge nu toch eens zien (heel snel sprekend)hoe schoon dat die is met al die kleurkes op dat voilleken, met dat roos en dat purper en dat blauw en dat blank vel en die prachtige ogen en dat haar langs die borstjes.... Zou die en poezemuisken hebben...., zou ze een poezemuisken hebben, ik heb geenen schrik van da poezemuisken dat die mijn tabernakel zal komen platbijten daar heb ik geen schrik van dat poezemuisken, ik willekik best zo een vrouwke met zo een poezemuisken hebben ja....een poeze...

Ja het is goed, ik heb het begrepen

Begrepen, natuurlijk hebt ge mij begrepen , allez Paddecrapeaud, natuurlijk zo iets schoon , veel schooner als wat daar tegen de muur staat geschilderd of veel schoner dan Sinte Barbara daar met al haar bloemen en haar bloesemkes. Moette nu toch eens zien ......hoe schoon dat die is. Hoe schoon. En dan dat poezmuizeken dat schoon poezemuizeken ik zou zo graag een poezemuizeken...

Ja, bon...Kalmeert nu maar.

Wat ikke kalmeren. Mag ik nu ook iets zeggen ! Ik heb daar jaren boven gezeten tussen de schapen en mijn geiten en ik kon daar geen woord tussen krijgen en voor een keer in mijn leven dat ik over iets serieus mag klappen moet ik weer zwijgen

Bon, 't is goed

Ooooh moede iens zien, zo schoon... zo schooon...Paddecraeaud ik ga trouwen stante pede

De snottebellen van ons twee tuttebellen liepen langs de baron zijn broek tot in zijn sloefkens. Maar op dat moment wie kwam er daar binnenstuiven? De baron zijn moema met mejuffer Anastasia Elisabeth Cornelie von Wolfenstein-Coburg-Altmannetjeshausen op de voet gevolgd door baronesse Ernestine von Stauffenberg zu Wolfsschanze. Ik heb Freiherr Ernst Georg Friedrich Heinrich Maximilan von und zu von Neander zu Thall nog nooit zo rap niet weten uit zijn sloeffen (vol snottebelllen) schieten en de keuken induiken. De Guust die het allemaal had zien aankomen want vanuit zijn keuken kon hij de voordeur in 't oog houden. Stopte zo rap als een Spaanse hazewind, die ze niet aan boom opgehangen hebben, Freiherr Ernst Georg Friedrich Heinrich Maximilan von und zu von Neander zu Thall in een grote ketel met gekloonde kiekens-soep en zette er het scheel op. Moema en de twee junkfrauen liepen al scheldend door heel het huis "Bedrieger, valsschaard, Cyberfox van mijn botten, gij lelijken valse Judas , uw moema zo afvallen en deze lieve brave meiskens voor schut zetten met.. met ... ge moest beschaamd zijn. Enz enz...

De milo stond zijn nagels te knippen, en naar het plafond te zien. Elsie zat aan de receptie met haren groten uilenbril op factuurkens te schrijven en de twee maskens waren naar hun kamer gevlucht. Moema en de frauleinen daarachter. Ze hebben daar zeker nog een half uur tegen de deur staan schoppen en zijn dan onverrichter zake in hun Bentley gestapt en naar huis gereden. Toen moema de milo passeerde zag ze hem diep in de ogen en zei " En gij ,hé manneken , gij hé gij valse verrader, nietssnut, toi mon ami awel toi krijg ik nog wel. Maar de milo begon te lachen niet met mamaan, die met haar neus in de lucht langs de voordeur naar haren auto pikkelde maar om de baron die met zijn haar en zijn baard vol vermicellietjes vanonder het deksel van de soep uitkwam en terwijl hij een paar balletjes van achter zijn oren haalde proestte "Zijn ze weg ik heb geen adem meer"

P.S. Voor het vrouwvolk. Wie van jullie heeft een idee van wie de voluptueuse stem van het mansbeest is die hier met Frank Sinatra zijn ding doet.

Gisteren werd op het kasteel de thesis van een jonge briljante Belgische wetenschapper aan de pers voorgesteld.Elsie schreef het volgende communiqué

BRUSSEL 31/05 (BELGA) - Er is een doorbraak in de bestrijding van diabetes type-2, ook wel ouderdomsdiabetes genoemd. Dominique Hansen, kinesist in het Virga Jesseziekenhuis van Hasselt, ontdekte dat de combinatie van ontstekingen, veroorzaakt door de ontstekingsstof 'Interleukine 6', en een verlaagde vetverbranding suikerziekte veroorzaakt. Volgens Hansen kan men dit type diabetes bestrijden door patiënten te laten sporten. Dit zijn de conclusies van zijn doctoraat, dat een doorbraak betekent voor de behandeling van suikerziekte. Ze worden binnenkort gepubliceerd in een wereldvermaard medisch tijdschrift. Professor dr. Romain Meeusen (VUB), dr. Luc Van Loon (Universiteit Maastricht) en Dr. Paul Dendale (Virga Jesse) werkten mee aan het baanbrekend werk. In Europa lijdt 8 procent van de bevolking aan diabetes.

Mensch, mensch, mensch, vandaag was er geen huis te houden met Anemone.

De Guust was naar het stad geweest om inkopen te doen voor de bende hier en hij komt thuis met een gezicht zo wit als een gebleekte bleekselder. Anemone is er vandoor zegt hem tegen de patron en Debbie ook. Ik ben daar in het stad geweest in een café de Lolbroeken of zoiets.
Ik vraag mij daar en waterke want ik moet nog rijden en wie staat er daar achter den toog de ZORRO.

Gelooft het of ge gelooft het niet de Zorro in hoogst eigenste persoon, zo gezond als een visken aan de noorpool. Wel een beetje vermagerd ,dat wel. Gelukkig had die Loebas mij nog nooit gezien dus hij erkende mij niet. Ik zit daar van mijn waterke te genieten met mijn gazet voor mij gezicht en ik zie daar ineens twee maskes binnekomen, arm aan arm, en raadt eens wie dat het waren. Anemone en Debbie.

"Wat is er met Anemone" zei Anemone die van just van den trap kwam. Zé na, ik ben een beetje gewoon, maar hoe dat de Guust zijn gezicht er toen uitzag als hij Anemone zag dat is niet te beschrijven, hij trok ogen als klein talloorkens, zijn mond viel open tot op zijn knoesels en hij begon te beven gelijk een elektrischen tandenborstel in een kom paddestoelenconfituur.
 
"Ziede nuwel" zei de Milo, mijn Anemone en mijn Debbie dat zijn de tweelingzussen van die van in den tijd op het peloton, maar ter was niemand die mij wou geloven. Haha wie lest lacht is niet van de slimste niewaar !
 
En die mannen zullen nu een café opengedaan hebben. Ze moeten toch van iets leven. van lucht koopt geen penskes. Maar Anemone die was zo van de plank van het bericht dat haar tweelingzus in het land was. Ze wou der direct naartoe.

Maar de milo heeft haar kunnen ompraten. We moeten eerst met die gasten eens gaan praten zei hij. Anders is het weer ambras. Die gasten zijn nog zo slecht niet, bijlange niet  maar gelijk als ze van het Sennet gevlogen zijn ge zoudt voor minder kwaad worden.
 
Ik zal er een uitnodiging sturen om eens naar het kasteel te komen zei mijn heer baron.

Maar Anemone begon te janken gelijk een klein vogelken dat ze juist uit het wasmasjien gehaald hebben. Niet doen zij de patron, want als er iets is dat de patron niet kan vedragen dan is het waterlanders bij een vrouw. Hij pakte haar op zijne schoot en droogde haar traantjes met een hoeksken van zijn plastron in de soie naturelle en zie ons Anemone begon te glimlachen.
 
Ook Debbie die haar wel wat kraniger gehouden had kroop op de schoot van de patron en vroeg met een heel heel klein stemmeken. Gaje gij voortvertellen van poezemuisken toe astemblieft chouken

Morgen zei de patron, morgen we gaan eerst naar die lolbroeken eens telefoneren om een afspraak te maken.

Awel ik ben een harde maar ik kreeg neen krop in mijn keel als ik de patron daar zo zag zitten met die twee lieve dingkens op zijn schoot, zijne kravat vol snot, zijn wangen vol blauwe en purperen lippestift, zijne baard en zijn haar doorploegd en men een boebel in zijn kruis zo groot als het klein strooien kapelleken op den Ninoofse steenweg. Zo een liefelijke scène.

Iik heb mij omgedraaid, een traan weggepinkt en ik ben van alteratie aan de stammtisch gaan zitten met een telefoonboek van het Sennet. Onder de L.. Lol..Lolbr..Lolbroeken Godver nie te vinden. Zou de Guust spoken gezien hebben of was dat waterke een vodka. Dat is ook waterken maar in 't Russisch. Ah nee.. Hier zie .. café de Lolmakers, Humorstraat in Foefelaere 093.14.56.23 dat zal 't zijn zeker." Halo is't bij de lolmakers kunde meneer Tijl eens aan de telefoon roepen a.u.b."

Zo bleef die herdersjongen, Jeanottepie, daar jaar in jaar uit wegkruipen als een bange wezel tussen zijn schapen telkens als hij een vrouwmens zag. Maar op een dag gebeurt het dan. Dien ouwen galpisser, die rijke vettige vrouwenhater, die landheer komt te sterven en vlak voor hij zijn laatste adem uitblaast laat hij zijn notaris komen en hij maakt al zijn bezittingen en al zijn macht over aan Jeanottepie. Ja, onzen herdersjongen hij erfde alle schapen, geiten, koeien, boerderijen, landerijen, hielder velden, bergen, valleien, een stroom met wel duizend beken, onmetelijke bossen. Allemaal van hem, van hem alleen.

Den dag daarop drongen moeders die huwbare dochters hadden uit de vallei de bergen in op zoek naar die nieuwe rijke. De maskes opgetut met bloemekes en lintjes in hun haar en de moeders met waaiende rokken zo van: bezie ze maar ons schoon dochterkens, bezie ze maar. Jeanottepie die wist niet van wie dat hij het meest schrik moest hebben. Hij ziet al die vervaarlijke wezens naderen en hij roept "Oest wegwezen ze komen mijn tabernakel platbijten en hij vlucht gelijk als een weerlicht de bergen in.

Nu moet ge weten, nu woonde er in de vallei waar die moeders en dochters vandaan kwamen, nu woonde daar nog een ander heerschap die op zijn manier ook zeer bijzonder door het leven ging. Zijn naam: eerwaarde vader Paddecrapeaud. Pastoor dus in het dagelijk leven en hij was jong, godvruchtig, galant en hij had veel praats enfin een smeerlap van de eerste goesting, van de zuiverste soort. En hij had ook een lief, een allerbeminnelijkst wezen met de schone naam Melissa. Schoon, jong den......den droom van alle jonge mannen uit de streek. Natuurlijk wist niemand iets af van "dees vrijage" van eerwaarde vader Paddecrapeaud met die schone, behalve dan de moeder van Melissa. Zelf ook een zeer merkwaardig mens met een naam die boekdelen spreekt Barbarie.

Die Barbarie dat was er een die voor niemand uit de weg ging. Ze durfde zelf God de Vader in hoogst eigen persoon zijn zaligheid geven en ook de Moedermaagd moest oppassen om geen vetting te krijgen en den Heiligen Geest hoho..hoho ..hoho...ochot de Heilige Geest, die zou ze in enen handomdraai de duivenmelk uit zijnen krop hebben gewrongen zonder zelfs een kruisteken te maken. Die Barbarie dus, die passeerde op een zekeren dag consencieus, per abuis, bij den eerwaarde pater Paddecrapeaud. Ze klopt aan de deur. Den eerwaarde doet open en zij kijkt hem recht in zijn ogen en ze zegt:

"Luistert es hier, eerwaarde vader,. Paddecrapaueken, pastoorken, zieleverzuiper het moet er mee amen en uit zijn dat gij uw vingers en uw stuksken beschuit nog in mijn dochters kommetje komt zoppen. Van nu af aan klare wijn. Ik wil dat ge een echtgenoot voor haar vindt want ik wil dat ze waardig door het leven gaat. Het is mij gelijk hoe oud of hoe jong dat em is, ne vent moet hier komen, ne vent of giene vent. Voor mijn part is het een boomstronk zonder armen Dat is mij gelijk. Al is het er enen met bloemkooloren en ziet hij met zijn linkeroog in zijn rechterachterzak zo scheel als een dubbeldekker. 't Kan mij niet schelen, scheel, al bengelden er twee bulten op zijn schoefel, mottebollen in zijn ogen, al heeft ie geelzucht en roodvonk tegelijkertijd al loopt ie kreupel langs twee kanten, al is hij gecastreerd met een pollepel, geen tanden in zijn muil, mond en klauwzeer, boebels op zijn tong....

Euh.... euh...... Niks euh mijnheer. Luistert hier al loopt hij op zijn tandvlees, benen omhoog zwaaiend met zijn armen om in evenwicht te blijven vanwege den astma. Ik wil dat ze getrouwd geraakt. Dat ze kan leven dat ze te vreten heeft en voor de rest doet gij er mee wat ge wilt. Wilde gij, op een diefken, gebruik blijven maken van haar diensten gijze foefeloezedoezendek. Mij gelijk. Wilde gij ze onderste boven pakken, conterverkeerd, bij de godversedievendozedosem mij goed en dan djoeffedjoeeffe derop djukkedjukke buksen slaan waarom niet of nog beter zij op ne schommel daar en gij ginder op nen schommel hier en dan maar duwen. Komaan geen gelul, dapper pastoorken,  mijnheer pastoor... ja .. we zijn er bijna... galoschen uit... jaaaaooo... plasch... consacraoosje. Ik vindt alles goed maar denk er aan er moet hier een echtgenoot komen of ik kom persoonlijk uwen stamper uitwringen. Ik castreer u als gij mijn dochter blijft onteren met die goedkope bediening van uw gezegend gespuit. Amen en uit. L'entrée gratuit c'est fini.

Paddecrapeaud die had de wijs van het liedje heel goed begrepen maar ineens krijgt em een fantastisch gedacht. Hij zal Jeanottepie voor de schijn met Melissa doen trouwen.....

De maskes plasten bekans in hun broek van schrik en plezier tegelijkertijd en de milo zat te grimmelen op de trap gelijk nen ouwen pompier de dag voor vastelavond en de Guust stond met zijn hand in de koude soep  voor 's anderdaags. Het was weer mijnheer den baron die de bende tot de orde riep. Hij klapten zijn boek dicht en zei met een uitgestreken gezicht:" morgen verder". Er brak een klein revolutie uit van protest maar den baron hield het been stijf. Dat was nie moeilijk want hij had ne waterknie van in de bossen rond te hossen. Daarbij iedereen had honger gekregen en de Guust had ondertussen zijn hand uit de kouwe soep gehaald en hij stond fritjes te bakken. Iedereen had goesting. en ging aan tafel zitten.