In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn,  dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen.    
Baron Ernst

Archief per maand
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
    Foto
    G Glorious
    H Hilarious
    O Oddish
    S Strange
    T Tempting
    W Weird
    R Realistic
    I Inspirational
    T Talented
    E Explosive
    R Relaxed

    M Magical
    I Irresistible
    L Loud
    O Overwhelming

    Hoe het werkt om van je naam een acroniem te maken.? Kijk bij Bojako !
    Foto
    Zoeken in blog

    Inhoud blog
  • E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Foto
    Een interessant adres?
    • Hier staat wat
    • En nog wat
    Het bruidsboeket dat het beter wist
    klikgevoelige poëzie (het blog van Baron Ernst)
    door Ronald Milo >
    06-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    ..







    La chère rosée le coeur saignant (Het vlees rose, het hart bloedend)






    De gedachten zalvend verkaveld
    tussen de crumble van haar harteklop
    en de sabayon van haar huid
    Kijk ik, valscherm in aanslag, uit
    om rovende liefde
    vernield en vernietigend te herbeleven

    Bedreven
    in tandeloos bijten
    en ademloos ledigen van fusten
    Vermomd als slaaf van haar smaakpatroon
    Als de overboord gegooide wonde van haar lusten
    -op het eerste gezicht een moeilijke combinatie-
    overnacht ik
    in haar dromen
    in zuiderse stijl

    De lichte iodiumsmaak van haar tong
    en de heerlijke bereidingen van haar lippen
    ingericht als prachtige kamers
    voor een goudgeel ontbijt
    combineren zich met de onvoorstelbaar lange afdronk
    van haar op eik gerijpte borsten .

    Ik oogst rijpe appels en geconfijte limoenen
    in de dovenetels van haar zoenen
    Fris fruit en brioche van haar heupen

    Dan rauwe en gestoomde vis
    met een blanke botersaus
    parelend en sprankelend
    tussen een uitstekende
    met ranken bemorste heuvel

    Wanneer zij als een negerin
    na de eerste persing
    tussen kamille en paardenbloemen
    de marc van mijn huid
    tussen haar doornkreeftje en bresseduif
    lagert
    en gevuld met kaneel
    de frisse toon van dit magisch moment
    wegwalst

    blijf ik achter met de stevige neus
    van lichtjes gegrilde nootjes,
    aroma’s van cider, gegiste appels en witte vruchten
    met op het eind een licht bittertje










    06-01-2010 om 20:27 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (7)
    03-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    .


    Galabal











    iedere vrouw
    leek een covergirl
    of deed alsof

    veelkleurig vlinderdasjes
    neergestreken
    op menig adamsappel
    in zwart kostuum

    een nacht
    van verloren voorwerpen
    waarbij de een
    de ander verliest
    vindt en terugvindt
    om dan na specifiek gebruik
    aan de rechtmatige eigenaar
    terug geschonken
    met de zoete mentaliteit
    van een colibri
    achteruit te vliegen

    geveinsde vreugde
    benepen kreten
    van herkenning
    ten toon
    gespreid
    nutteloos verdriet
    dat toch net niet
    in zelfmoord
    resulteert

    een slagveld
    dat doet denken
    aan het interieur van kerken

    hooghartig
    sterk verguld
    gedempt licht
    en overal
    op het ritme
    door schuivende voeten
    heraldisch gepolijste
    zerken










    03-01-2010 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (10)
    30-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.


    <>
    ">

    Agamemnon of de toekomst bevolkt met te veel zekerheden
    (naar Homeros)











    Ik hoef niet meer te denken
    misschien nooit meer

    De zee heeft alles opgelost

    Aan het dodenboek
    neergestort tussen het scheepstuig
    heb ik mijn hart bezeerd
    Maar de zee onbedwongen
    zoals Homeros declameert
    heeft op en neer deinend
    het koningsschip
    veilig aangemeerd

    Maar de wond geïnfecteerd
    door het woekerende woord
    heeft zich tegen mij gekeerd
    Dooi is in mij getreden
    Het idiote boek
    bleef
    ongedeerd
    Heeft een verborgen kanker
    uit een onverkwikkelijk verleden
    over dit lichaam
    uitgesmeerd
    Omgesmeed
    in een vreemde taal
    die de liefde niet herkent

    in een onverwachte koelte
    van de zacht kerende kade
    in een hitte van de nacht

    Alle soldaten aangetreden
    wordt dit zwerend vlees
    terug aan boord gebracht
    nog een laatste lepel water
    even schraal
    als de lege afscheidszoen
    van de nieuwe leider van het legioen

    Een kort gebed en wat later
    zeer krachtig hoorngeschal
    Het schip zoekt hoger water
    de nachtwind koelt
    de ingevroren koorts

    Ik hoef nu niet meer te denken

    De toekomst is bevolkt
    met zekerheden

    De zee heeft alles opgelost










    30-12-2009 om 23:34 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (3)
    21-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    <>
    ">

    La tarquinada (de verkrachting)




    Poging in het Spaans



    Porque la muerte non tembla
    Avanza,
    a su alrededor su facha
    Montada sin estribos en potra
    Cubierta de setas
    sus muslos sorprendidos
    Muequeandos como
    Espadas sazonadas
    Con el vivo pimiento
    De su tronco desnudo
    Como ramos de rosas
    El almidon de su alma
    e su enagua
    Invade el rezo

    Que nunca diré

    Bajo la tela
    Desnudeces

    El sangre oxida

    Me dicho tienes huir
    Me dicho no hay tu tia
    Me dicho que era mozuela
    Ma no quise enamorarme


    * * * * * * * * * *



    Omdat de dood niet beeft
    naderde ze
    met rondom haar
    haar reuk
    Gezeten zonder stijgbeugels
    op een jonge merrie
    bedekt met zwammen
    Haar verraste dijen
    grimassen makend als
    rijpe degens
    Met de sterke peper
    van haar naakte borst
    Als takken van rozen
    dringt het stijfsel van haar ziel
    en haar onderrok
    binnen in het gebed

    Dat ik nooit zal uitspreken

    Onder de stof
    naakte lichaamsdelen

    Het bloed oxydeert

    Men zegt me gij moet vluchten
    Men zegt mij maak je geen illusies
    Men zegt mij dat zij ongehuwd is
    Maar ik slaag er niet in verliefd te worden.









    21-12-2009 om 22:07 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (7)
    14-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    <>
    ">

    Winterslaap. Hoe slaap? Wie slaap ?



    dus Ernst is springlevend

    en uitgerust !!!!

    om op te warmen - zoals ons moeder aarde - het volgende seeootweeloos gedichtje

    Absurde Risico’s (Secretaressendag)

    Toen bedacht ze om haar isolement
    krachtig in de verf te zetten
    voor een succesvol debuut
    de volgende onnavolgbare wetten

    Ze zou als Gulliver bij de dwergen
    en Peer Gynt in zijn kale bergen
    heel ernstig wild gaan plassen
    op die overvulde cartesiaanse assen
    waarmee die uitgeleegde fotomodellen
    rondom zijn kredietkaart aan ‘t vervellen
    slaan en sloegen. Geslaagd
    zo zou ze
    hem
    die uit haar beleidsverklaring zou herrijzen
    de gevaarlijkste aller vriendendiensten bewijzen

    Ze zou hem liefhebben !

    Het is helaas rampzalig verlopen
    Ze moet nu huis en rioolputje verkopen
    Verkaveling en vergunning
    voor zielsverruiming bleven uit
    zoals het afscheidnemend riet van zijn erin gestuurde kluit

    Die godverdomde andersdenkende
    zag haar
    zelfs onder haar nauwkeurig toezicht
    niet staan

    De laan
    Kon ze hem helaas
    niet uit sturen
    Hij was al jaren in dienst
    Had nog massa’s overuren
    Erger nog,
    dat galgenaas


    Hij was haar baas






    Muziek: Petit oiseau méchanique door Paul Mauriat

    14-12-2009 om 20:55 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (6)
    04-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    ..


    <>
    ">

    Dit BLOG gaat in winterslaap



    vermoedelijk tot ziens
    en anders

    vaarwel !!!!!









    04-10-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (13)
    28-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    <>
    ">

    Bruidschat van een jeugdliefde


    Tussen de ruïnes die kwajongens opzoeken
    om te zien of er nog wat af te breken valt
    werd mijn educatieve vorming
    door Annemietje, een buitenbeentje
    om zo te zeggen, vervolmaakt
    De warme gladheid
    van een blote meisjesbuik en dito bil
    leek mij toen tussen man en vrouw
    nog een onoverbrugbaar verschil
    Als mijn geheugen niet te kort schiet
    Een grondiger reden voor een relatie
    als pa en ma bestond er toen niet
    Om het contract niet te compliceren
    zij won daardoor mijn hart met klank
    besloot zij het gemakshalve met
    het delen van chocola en niet met
    denkbeeldige kinderen te honoreren
    Waarvoor nog steeds mijn dank




    Uit de bundel "Terugblik van een christelijk atheïst "




    28-09-2009 om 21:20 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (6)
    22-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Longing in lonelyness -einsame Blume of reflectie over zichzelf

    ...


    <>
    ">

    fata morgana




    voortdurend
    loopt hij over
    smalle bruggen
    maar zonder god
    naar zijn geboortegrond

    soms blijft hij staan
    kijkt wat rond
    zijn blik
    van het dunste

    -rood-

    kent al mijn hartsgeheimen
    hij is niet klein
    maar ook niet groot

    -in zijn versleten pakje-
    -door de wind gesneden-

    draagt hij alles
    in mij
    met zich - het zicht
    verkreukeld
    door mijn zware adem
    als een stille passant
    twintig jaar
    geleden
    al

    treffend

    die gelijkenis

    -nu-

    merk ik pas
    dat hij
    het is

    dat ik
    het ben

    hij staat er nog
    toch
    kan ik hem niet meer vinden

    ik vraag mij af
    of ik hem ken







    sans cesse
    il marche sur
    des ponts étroits
    mais sans son dieu
    vers le pays
    natal

    mirant tout
    autour
    de lui
    il s’arrête
    -parfois-
    son regard
    d’un rouge grêle
    n’ignore
    aucune
    de mes passions

    il
    ne me semble
    ni petit ni grand

    -dans son costume usé-
    -taillé par le vent-

    il
    emporte
    tout
    mon être
    la vue froissée
    par mon souffle
    -pesant-
    comme un passant
    silencieux
    il y a déjà vingt ans
    la ressemblance
    est frappante
    je remarque
    à peine
    que c’est lui
    que c’est moi
    il est là
    néanmoins
    je ne le retrouve
    -plus-
    je me demande
    si jamais
    moi
    je le
    reconnaîtrais



    Uit de bundel Silence of paper language of stone ( met hetzelde principe dat zinnetjes tussen streepjes zowel bij de vorige als bij de volgende zin horen. V.b. : treffend die gelijkenis nu, nu merk ik pas dat hij het is ...of nog : hij is niet klein
    maar ook niet groot in zijn versleten pakje- zijn versleten pakje door de wind gesneden - door de windgesneden draagt hij alles in mij met zich .....




    22-09-2009 om 10:54 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (7)
    13-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cuba Libre

    <>
    ">

    Aan de rand van het dorp

    Hij zoekt in haar adem
    Naar een verklaring
    En inhaleert de ozon van
    Een paar dwaze gedachten
    Om ze met een smakelijke grijns
    Aan het vouwdak
    van zijn herinneringen op te hangen

    Hij beweegt niet
    Of nauwelijks
    Als de kalme handdruk van een roeier
    Als gestoofd in een ingetogen gebed
    Bij een onverwacht doodlopende kerk

    Zij jaagt de smoorzatte goegemeente op
    Hals losgekoppeld van de onderbenen
    Sidderend bewegende billen
    Te klein voor Rubbens en Vesalius
    En te groot voor mij
    Hinnikt hij

    Plots veer hij recht
    smeert zich het geweten
    met zonnebrandolie
    en beweegt met haar mee
    als een gran mafioso
    vast besloten haar uit te hongeren
    in zweet van genot
    het zweet van de rumba








    13-09-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (16)
    12-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uitbreiding !!!

    ...
    <>
    ">

    Uitbreiding

    De Familie van baron ERnst heeft de eer u te melden dat de familie sinds gisteren 11 september 14h uitgebreid werd met Rudolf, 2,5 maand oude Berner-Sennen. Dit melden u met vreugde Yelle , Berner Sennen 7 jaar , de meter en Roffeltje, 2jaar, wild konijn in de tuin,  de peter.


    .


    Aan de pootjes te zien zal het een ferme klepper worden .



    12-09-2009 om 13:49 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (9)
    09-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    ..
    ">

    Verloren


    dit landschap
    zal ik ontnemen
    aan de stormen
    van je slapend hart

    dagen die wij nimmer leefden
    verzamelen
    onaangetast
    door tijd die alles tart

    Niets
    is onmogelijk als je adem
    in mijn ogen droomt

    laat dit voldoende zijn

    waar eenzaamheid als wonde
    gaapt
    gaat tijd
    onaangerand
    aan ons voorbij en waren wij

    ik moet nog
    vreemde wegen gaan
    ik moet nog
    naakte aarde ploegen

    ik ben de onrust in het wenken
    van je hand
    ik ben het zand
    dat zich aan jou heeft afgezet
    ik ben het
    glimmen van je vreemde ster
    één horizon te ver


    Uit de bundel "Silence of paper, language of stone "




    09-09-2009 om 12:12 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (8)
    04-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zo kan het natuurlijk ook !

    ...
    ">

    Onzichtbaar Pianorecital
    (partituur met de  lippen
    op jouw hart geschreven)




    witte vingers die kristal doen barsten
    dat met weemoed is gevuld
    als jonge naakte dansers
    zwart humeur
    op vreugdekreten vergasten
    met harmonieken verguld


    zachte witte droefheid
    die wil binnendringen
    als geluk vermomd
    kruipend
    door  vezels van de opperhuid
    klaterende zwarte bloemen
    die plots openspringen
    bloeiend - verwelkend
    wit aan, zwart uit

    lange zwarte wimpers rillen
    als witte vlindervleugels- duizendvoud
    glashelder
      ontroering villen
    in vibrerend oponthoud

    tot het laatste zwart akkoord
    nog even
    wit als dood met sterven wacht
    tot het geluid
    in stilte
    stilte
    heeft voortgebracht





    04-09-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (10)
    01-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Man uit Lede : een ietse pietsje moeilijker '( maar hopelijk toch nog te volgen)

    ...                                    LAGE RUGPIJN



    LAGE RUGPIJN
    ">


    hij bouwde
    met verstand
    de misdaad
    die hij nooit beging

    verdreef
    met moed en overgave
    de ontreddering

    maar liet zich de ring
    niet passen
    hij paste
    zijn kring
    -aan-
    de geest
    en
    de mode
    -om den brode-
    maar
    consequent
    zoals van hem gewend

    beging
    hij de misdaad
    die zijn geest
    nooit bouwde




    Nb. tekst tussen - ...- (streepjes) past zowel bij de voorgaande als bij de volgende zin .
    Nb2: Poëzie is een taalspel tussen de toehoorder (lezer) en de speler of woordvoerder (dichter). Een spel vereist wel spelregels. Een van de eerste spelregels is dat men een gedicht niet mag lezen als in een referentiële taalsituatie. Een gedicht is geen mededeling.

    vb: De nacht ruikt maar mensen met zwart haar
    Een motorloze stilte hangt aan de sterren
    even maar... (Kemp 1958) ..

    Als men deze regels referentiëel leest zal men tot de conclusie komen dat ze wartaal bevatten: immers mensen met zwart haar hebben geen specifieke geur en stilt hangt niet. Maar iedere lezer van poëzie weet dat de beweringen niet langer betekenen wat ze in gewoon taalgebruik betekenen zodra ze in de vorm van een gedicht gepresenteerd worden. Het zijn de regels van het taalspel die de lezer er toe aanzetten ze anders dan referentiëel te gaan , lezen.
    (wordt vervolgd) 

    01-09-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (19)
    29-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor de man uit Lede een gedichtje zonder (?) dubbele bodem

    ...
    ">

    maatschappelijk probleem

    ik mis
    in dit leven
    de kille kalmte
    van een onbeslapen bed
    maar ook wat van de bloemen
    die de buurman
    voor het raam
    heeft gezet

    ik zou
    wat willen wandelen
    de nacht in
    de tijd voorbij
    één worden
    met ruimte
    ze bezitten
    alleen
    voor mij

    ik zou
    wat willen luisteren
    naar die stille
    stem van jou
    dromen
    dat ik morgen
    een nieuwe wereld
    bouw

    ik mis
    in dit leven
    de kalme kilte
    van een leeggeslapen bed
    maar ook wat van de koffie
    die de buurvrouw
    heeft gezet


    Uit de bundel "Silence of Stone - Language of paper

    Aan alle lieve mensen die mij met hun gelukwensen overlaadden een welgemeend bedankt en doe maar een danske met mij....changez.....





    29-08-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (14)
    24-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor de man zonder fantasie, verslaafd aan duidelijkheid ......

    ...
    ">

    Uit een nog oudere doos

    De dame wentelde zich nogmaals om in bed. Ze kon de slaap maar niet vatten. Haar veel te grote boobies gleden steeds af naar haar oksels wanneer ze zich op de zij draaide en op haar rug lag ze maar naar het plafond te staren. Ze kon alleen maar slapen als ze op de rechter zijde lag. Na zich nog een paar maal tevergeefs omgedraaid te hebben stond ze voorzichtig recht om haar lustig en rustig snurkende levensgezel niet wakker te maken en liep langzaam naar de living. De maan stond hoog boven een zilverkleurige zee en tekende een lange rimpelende lijn op de top van de golven. De dame opende de deur van het balkon, ademde heel diep en snoof de geur van de nachtelijke zee die tot haar doordrong. De zilte bries beladen met een geur van iodium en fleur de sel. Zo kan de zee alleen maar rieken na een onweer of een hevige regenbui bij zwoel warm weer. Een druppel regen viel op haar half geopende lippen. Het hemelwater smaakte naar rozen en toen ze naar boven keek, waarbij een druppel zich te pletter spleet op haar brilmontuur en in een verfrissend straaltje langs haar wang zijn plicht tegenover de zwaartekracht vervulde zag ze inderdaad dat de rozen op het balkon boven haar nog nadropen van de stevige regenbui van daarnet.

    De dame keek nog een ogenblik naar de schittering van het golfspel met het maanlicht maar het,nochtans zachte briesje, deed haar lichtjes huiveren. Ze trok de lange smyrna-sjaal wat steviger aan en maakte aanstalten om naar de living terug te keren waar het fluorescerende geelgroen Vista openingscherm van haar laptop haar wenkte. Toen haar aandacht opgewekt werd door een zacht geluid. Ze helde wat voorover over de balustrade van het balkon --zodat het decolleté van haar nachtkleed haar weelderige boezem aan de kijklust van de rozen prijsgaf,-- om het geluid duidelijker te kunnen lokaliseren en definiëren. Maar helaas de stilte was opnieuw ingetreden en zweefde als zwarte vogel over het zand en de badhokjes. Half in het deurgat bleef ze staan draaide zich nog eens om en luisterde met gespitste oren. Maar buiten het gestage ruisen van de zee was er niets meer te horen.

    Ze was maar pas de living opnieuw binnen en had voorzichtig de balkondeur gesloten toen ze het geluid opnieuw meende te horen. Het leek één langgerekte zucht, maar vervuld van zoveel smart als een kinderverdriet dat uit zijn hengels barst. Ze opende met een ruk de deur. De zeelucht drong langs haar golvend haar nog intenser naar binnen dan daarjuist maar buiten heerste de onvolmaakte stilte van de ruisende zee en het smakken van het zilte water op het geduldige zand. Waarbij de teleurgaande golf zich als een mantel uitspreidde over het naakte strand als het wou het die naaktheid bedekken en zich dan zedig terugtrok met een licht gemurmel om zich nog eenmaal met een zekere droefenis in het schuim te verzetten tegen de reeds gebroken kracht van een volgende mantelgolf. Maar er was niets meer te horen van het doffe gesnik dat ze had menen waar te nemen. Ze zou zich vergist hebben

    Binnen was het gezellig warm. De dame begaf zich naar de keuken schonk zich een groot glas blonde trappist uit en kroop in de zetel met de voeten onder zich en haar laptop voor zich op de schoot. Ze begon ijverig een aantal favoriete blogs af te dwalen en ze was net op het laatste blog aanbeland toen ze overmand werd door het zalige gevoel dat men alleen kan waarnemen net voor men in slaap valt. Alles werd zwaar en haar ogen vielen voortdurend toe. Maar hoewel ze wist dat het wel wijzer zou geweest zijn om nu toch maar onder de wol te kruipen sperde ze telkens haar ogen wijd open om toch nog een laatste regel van het blog te kunnen lezen, zonder evenwel de inhoud te vatten. Maar het mocht niet helpen, de slaapluisjes drongen door tot de laatste hersenkronkel en ze had nog juist de tijd om de laptop op de grond te zetten ....

    Maar de laptop had nog maar net het vasttapijt beroerd toen ze plots het hevig gekreun weer hoorde. Duidelijker dan ooit. Ze rende het balkon op en inderdaad nu was er geen twijfel. Dit wanhopig geluid kwam van op het strand waarschijnlijk net van achter de badhokjes rechtover haar appertement. Ze aarzelde geen moment. Ze trok een jas over haar nachtkleed, glipte in haar slippers en stormde de trap af naar beneden. Toen ze voordeur opende overspoelde de klamme koude van dit klaaglied haar met een gevoel van medelijden dat alleen kan vergeleken worden met het zorgende medeleven van een moeder voor haar ziek kind. Zo ijselijk droevig verspreidde dit geluid zijn etherisch parfum over de zeedijk. Ze aarzelde nog even overmand door een ogenblik van rationaliteit maar stormde toen de dijk over, de trap af , verloor een slipper in het mulle maar ijskoud aanvoelend zand. Opnieuw aarzelde een fractie van een seconde maar het  zielbrekend gejammer, dat nu zeer dichtbij klonk, deed haar alle risico's vergeten. Ze draaide om het badhokje en wat ze toen zag vervulde haar in vertraagde filmbeelden met een immens mededogen

    Op het zand uitgestrekt, vol bloed en smurie lag een oude zieltogende ezel. Zijn blauwgezwollen tong half uit zijn bek, de vacht over gans het lichaam weggeschuurd en vol open gapende wonden in spiraal blijkbaar aangebracht door de schroef van een vaartuig.. Alleen zijn staart en zijn ogen bewogen nog bijwijlen en telkens hij uitademde voerde zijn stervende levensgeest de lucht in een achtergelaten colabekertje dat het geluid vervormde en versterkte tot een onwezenlijke klank vol krassen van droefheid en groeivormen van melancholie

    De dame die haar emoties met moeite wist te bedwingen, knielde naast de zieltogende langoor neer: -"Wat is er gebeurd?"; vroeg ze. De ezel richte zijn blik naar haar en zijn ogen verankerden zich in de hare. - "Ik ben op zoek naar Queenie", mompelde hij, "mijn lieve Queenie. Ik ben het grote water overgezwommen waar ik haar in het veemde land van de spookrijders ben gaan zoeken. Tevergeefs echter. Op de terugweg was ik hier bijna op het strand aangekomen toen een soort zeewolf over mij scheurde en me met zijn verschrikkelijke draaitanden aan stukken reet. Ik ben hier aangespoeld Queenie, mijn Queenie op zoek naar jou...Gelukkig zie ik je nog even voor mijn seconden geteld zijn .. lieve..lieve Queenie...."

    -"Maar ik ben Queenie niet", stamelde de dame meer ontroerd, dan verbaasd....

    -"Dan lijkt gij toch heel fel op haar, die schitterende ogen, die fijne lieve mond... ik ben toch blij dat ik u nog gezien heb..nu kan ik met en gerust gemoed...."

    Toen braken zijn ogen, zijn hoofd gleed opzij en werd het heel, heel stil op het strand. De wind componeerde een treurmars met de helle kreten van een eenzame meeuw

    .

    De dame schoot plots wakker, de laptop verspreidde zijn zachte gloed doorheen de kamer, de gordijn aan de halfgeopende balkondeur deinde op het ritme van de branding. Ze liep langzaam naar het balkon en keek naar het verlaten strand. Wat een nare droom dacht ze. Ze bleef nog even aarzelen op het balkon maar keerde zich toen om en vleide zich zacht naast haar lieve als een goed lopend motortje snurkende echtgenoot en viel in een diepe maar onrustige slaap.

    De zon scheen helder en de dame en haar echtgenoot lagen languit in de zon te luieren op de strandstoelen voor de badhokjes. Een zalig nietsdoen.De dame doezelde in met een gevoel van zachtprikkelende warmte door de zonnestraal massage en ze dommelde in met een zoet gevoel van vermoeidheid na de onrustige nacht. Plots schrok ze op door de woedende stem van een jonge moeder die tegen haar kroost tekeer ging

    -"Geef hier dat vuile spul, Brico! Waar heb je dat gevonden !

    -"Onder het badhokje daar mama" stribbelde het jongetje tegen

    -"Maar dat is verdorie de staart van een dooie ezel, wat is me dat voor een strand hier. Dat hoort in het vilbeluik niet op een strand. Wat onhygiënisch. Gooi dat weg en kom hier Brico en Gamma. We zijn hier onmiddellijk weg. Hoe is het mogelijk.... enz.  enz. Ze sleurde de tegenstribbelende Brico en de onschuldig ogende blonde Gamma met haar mee. Haar stem stierf weg achter de badhokjes.

    De dame plots geïnteresserd draaide zich op haar rechter zijde in de ligstoel zodat haar boobies onder haar badpak naar haar oksel schoven en de neusdoek die ze tussen beide had gestoken uit zijn schuilplaats gleed. Maar wat ze in het zand zag sloeg haar met verbazende verstomming. Een grijze bebloede ezelstaart, die nog even naar haar kwispelde...... en toen onbeweeglijk onder het zand verdween dat een klein jongetje er overheen strooide.



    NB: Wanneer je niet te snel leest en af en toe even pauzeert duurt het liedje net even lang als de lezing !

    Uit  "Verhalen uit een Verloren Bos"


    W






    24-08-2009 om 23:57 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (18)
    19-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit de oude doos ...

    ..
    ">

    Neen, dank je

    je omhelst mij
    als een warme kameraad
    toch smelt de sneeuw niet
    op mijn koude aangezicht

    je kust mij
    met warme woorden
    toch breekt het ijs niet
    in mijn kille hart

    mijn ziel brandt
    de geest gloeit
    maar

    de inboedel werd geveild
    in de bijgebouwen woont
    alleen
    nog een oude koetsier
    die niet geeft
    om eenzaamheid

    .

    Uit de bundel "Silence of Stone - Language of paper





    19-08-2009 om 09:57 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (8)
    15-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Deze nacht bedacht

    ...
    ">

    De gelaarsde rentevoeten van de liefde

    Lippen
    Stevig en vlezig
    Als bolsters van okkernoten
    Waarlangs onverdroten
    De juiste maar versleten
    Woorden glippen

    De kus van een maîtresse
    Opgediend met een slaatje van perzikhuid
    Verglijdt oeverloos
    Naar het westen
    Het gevoelsveld uit

    En toch
    Wat kan een man zich beter wensen
    Dan een scheermesje tussen haar tanden
    Waarmee ze leugens tot kleine stukjes versnijdt
    Als spekblokjes
    Die ’s ochtends
    In luchtig geklopte eierstruif gebakken
    Zo snel in de ingewanden zakken
    Dat men ze ’ s avonds
    Tot de draad verteerd
    In het andere bed als waarheden
    recycleert

    En ik

    Ik kan het weten
    Kijk naar mijn tong
    Ze is gespleten


    Uit de bundel "Ideale omgeving voor doorschijnende kleurlagen "





    15-08-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (12)
    09-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moonlover

    ..
    .


    ">

    Kunst . Creativiteit, schoonheid en jij

    Het brutale blauw
    In mijn ogen
    Sterft aan overdaad

    Verbogen

    Het langzame hart
    Bestorven als
    Lang beantwoorde vragen
    Kan het zuiden niet zien
    Maar het duidelijk horen

    Zijn spitse muziek
    Die je met een lach onderspant
    Grift zijn levend profiel
    In deze verbijsterend geopende hand



    Uit de bundel "Romance"





    09-08-2009 om 20:43 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (6)
    02-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verwachtingen

    ..


    ">

    Toestanden, berekeningen, afrekeningen

    In dit leven
    Waar we sterren bewogen
    In haarspeldbochten
    Waar we mekaar schaamteloos
    Zochten
    Minnaars op drift
    In eigen vlees

    Verwachting hoog
    Gespannen
    Bevangen
    Door hoogte van vrees
    Zo jong
    als nieuw leven
    met de code van schoonheid
    beredeneerd onderbouwd

    Hierna
    In het leven
    Waar de maan draait
    via haar onzichtbare zijde
    Overbevolkt
    Met levende doden
    van door ons
    voor mekaar
    overtreden geboden

    Verwachtingen
    Waar zullen WIJ zijn
    Als de zee de dunne stof
    van aarde omhelst ?

    Gevangen
    door hoogte en vrees
    zo jong
    kinderlijk verlegen
    maar tenslotte te oud
    om nog wederkerig zelfmoord te plegen
    als was het een grapje
    beredeneerd onderbouwd

    en

    god, geopend knipmes in de hand




    Uit de bundel "Romance"





    02-08-2009 om 23:31 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (3)
    26-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gisteren ....?




    Gisteren ?



    Gisteren
    Het naamloze woord
    Schommelt
    Tussen als monden
    Hermetische gesloten zinnen
    Met verlangen geslagen
    Te moe om betekenis
    Te dragen

    Gisteren kende nog onze
    Namen en geen einde




    Uit de bundel "Romance"





    26-07-2009 om 23:08 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (9)


    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!