het motor en boten plezier lag al een tijdje achter ons, studeren en kontakten leggen met het andere geslacht waren zo ongeveer de enige bezigheden waarop ik me concentreerde (beiden met wisselend succes, maar we deden moedig verder.
nu was het enkel nog aftellen tot de dag dat ik 18 zou worden en met de auto zou kunnen rijden, een auto hebben en er mee rondtoeren, dat was iets waar elke jonge kerel naar uitkeek.
eerst moesten we een "voorlopig rijbewijs" halen, ik had pech want tot 2 jaar daarvoor kon je zo je rijbewijs op het stadhuis gaan afhalen.
er moest dus een theoretisch examen gedaan worden en als je geslaagd was dan kon je met de auto rijden in het bijzijn van een begeleider voor de duur van 1 jaar, er moest ook, zoals nu nog een L op de achteruit gekleefd worden.
een praktisch examen, daar sprak men niet van, al doende leert men dachten ze waarschijnlijk.
in 2 keer haalde ik mijn "voorlopig bewijs" en op vrijdag 9 augustus mocht ik hem in ontvangst nemen op het stadhuis in Gistel (alweer een gelukkige dag in mijn leven) en op zaterdag 10 augustus 1968 werd ik 18 jaar
het was juist op tijd, want Raf en ik hadden besloten op zondag naar Ovemere Donk te rijden waar mijn oude dorpsgenoot, Roland Vandeputte uit Oudenburg, een serieuze stunt zou uithalen.
mijn eerste auto zoals je al gemerkt hebt in de titel was een Panhard PL 17, het was een lichtblauwe van kleur, ik had hem een beetje een sportieve look gegeven met hier en daar een stikkertje en 2 verstelbare kopsteuntjes op de voorzetel.
de Panhard was een "traction avant"en had een tweecilinder 4 taktmotor van 850 cc, hij kon een top van 135 km per uur halen.
de auto was zeer licht gebouwd omdat er redelijk veel aluminium in verwerkt was oa de grote voor en achterbumper waren volledig van lichtmetaal gemaakt
mijn Pl 17 was een afstammeling van een groot geslacht die een beetje op haar retour was en daardoor opgenomen was in het dealersnet van Citroën.
mijn ouders hadden hem in 1960 gekocht, en toen ik de pedalen mocht beroeren was de Panhard reeds 8 jaar oud maar nog in goede doen.
thuis op de boerderij had ik er al mee gereden en vanaf mijn 11de mocht ik hem altijd in de garage zetten.
vanaf mijn 17de mocht ik ook al een keer op de baan rijden als mijn schoonbroer Staf erbij zat, en zo heb ik leren autorijden.
zo gezegd zo gedaan, en we reden op zondag 11 augustus 1968 naar Overmere Donk om de stunt van Roland bij te wonen, hij was al een tijdje terug uit Amerika waar hij auto-stunten deed voor veschillende filmstudio's en wilde hier in België ook eens een en ander laten zien.
hij had zich voorgenomen om het wereldrekord verspringen met een auto te verbreken met een landing op het water en had daarvoor het Donkmeer in Overmere uitgekozen.
op weg naar Overmere reden we met de auto dwars door Brugge, richting Maldegem ,via Eeklo naar Gent en na nog een paar buiten gemeenten bereikten we zonder ongelukken ons doel.
onze stuntman had voor zijn stunt een Volvo Amazone gekozen die klaargestoomd was bij een Volvo garage in Oostende (ik denk dat het garage Recon was aan de vissershaven) de Amazone bevatte 90 kg balast in de koffer met als doel de auto zo vlak mogelijk op het water te doen landen na de sprong (dat wisten we van Raf zijn neef Jacky die in die garage werkte)
rond het meer was er vanalles te doen en de grote gebouwde schans lag er een beetje dreigend bij, niet voor lang want Roland reed op een bepaald ogenblik traag de schans op en stopte op enkele meters van het einde, stapte uit en wuifde naar het publiek.
hij had een witte jet helm op en een orange overall aan, na wat applaus reed hij voor de 2 de maal , maar nu vlugger, de schans op en stopte de wagen op enkele meters van de boord.
de derde maal was het prijs, hij starte met gierende banden en kwam met een akelige snelheid de schans opgevlogen en verliet de schans om exact 62 meter verder met de neus van zijn Volvo recht in het water te duiken.
rond het meer kon men een muis horen lopen en dat duurde te lang naar ons gedacht, Roland wilde maar niet boven water komen en hier en daar was er al paniek, vooral onder de vrouwen natuurlijk.(sorry dames)
na toch bijna een volle minuut kregen de duikers Roland boven water maar er zat niet veel leven meer in en ze voerden hem weg met de ambulance.
Roland was een beetje "groggy" maar het rekord was gebroken maar zijn kaaksbeen ook en de volvo was een meter korter geworden, die Volvo heeft nog een tijdje op de markt in Oudenburg gestaan als bezienswaardigheid.
ja het was een geslaagde dag, toch bijna, want op de terugweg hadden we bijna een klein probleemje door een wagen die plots voor ons opdoemde terwijl wij er zelf een aan het voorbijsteken waren, wat had je toch onervaren chauffeurs op de baan toen !!!
zonder ongevallen raakten we thuis en s'avonds was er een klein feestje om mijn achtiende verjaardag te vieren.
ik weet niet of de stunt in Overmere aan de basis lag maar een week of twee later gebeurde het bijna onvermijdelijke, langs de beruchte Snaaskerkestraat (gekend bij tal van rallyrijders) begon de Panhard rare bokkesprongen te maken hij slipte in de eerste rechtse haakse bocht en ik raakte daardoor in serieuze problemen om de kort daaropvolgende linker 90° te nemen .
de Panhard draaide om zijn as en stond met de neus vanwaar we kwamen, het was zaterdagnacht toen dat gebeurde en de dag nadien wilde ik mijn vriend Luc de sporen van mijn "gekontroleerde slip" eens tonen en we reden naar de plek van het gebeuren.
grote zwarte strepen op het wegdek maakten uitleg overbodig en er was ook goed naast het wegdek geploegd, vlak naast het "Leitje"(waterloopje) zoals ze dat daar noemden.
we reden verder naar Leffinge waar we iets dronken en een partijtje biljart speelden en bij het terugrijden namen we de "Zwarteweg" een al even beroemde en beruchte rallystraat.
Luk had zijn "portatief" ,dat was een draagbare radio,(voorloper van de MP3 en de iPOD) meegenomen om wat ambiance in de zaak te brengen.
we staken er een beetje vaart in want we waren al een beetje laat, en plots lagen we op onze zijkant in de gracht, ik boven op Luk, de "portatief" was gestopt met spelen en lag in 2 stukken naast ons.
de boer die ons uit gracht "takelde" met zijn tractor had het ongelukkige gedacht om een ketting rond de voorste bumper te leggen zodat er niet alleen aan de zijkant maar ook aan de voorkant een deuk zat.
gelukkig was het al donker toen we thuiskwamen....
volgende keer: het einde van de Panhard
PS: mochten sommige jonge bestuurders dit lezen, bedenk dan dat vroeger een auto veel minder stabiel op de baan lag dan nu, en dat bijgevolg de snelheden ook lager waren wanneer je ergens tegen belande, bij mijn weten is er in onze omgeving niemand van de jonge chauffeurs van toen dodelijk verongelukt, wat heden ten dage toch eventjes anders is, het zelf kunnen navertellen is altijd veel leuker dan dat een ander dat moet doen, mijn gedacht.
copyright etienne willems
Reacties op bericht (1)
24-04-2020
Directeur Rijschool Donkmeer
Dag Etienne
Ik las jouw verhaal over je Panhard en de trip naar Overmere-Donk en de stunt in 1968.
Mag ik daar een stuk over schrijven voor de website van onze rijschool?
Mag ik jouw getuigenis gebruiken (met vermelding van jouw naam)?
Heb je toevallig nog foto's daarbij?
Hier in Berlare is er nog ene krantenartikel over te vinden.
Mvg
