Ik ben Jos, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fabian.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 05/05/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, Fotografie en Film..
Mijn beroep was bankbediende, ben nu sedert enkele jaren met pensioen,leef samen met een lieve Nederlandse vriendin.Samen van het leven genietend.
Beoordeel dit blog
Muzikale Herinneringen
Grasduinen in het verleden.
14-12-2009
Johnny and Jones.
Het waren Amsterdammers in hart en nieren, beiden van joodse afkomst. Nol van Wesel (1918) en Max Kannewasser (1916) werden opgemerkt tijdens een optreden op een personeelsfeestje bij 't warenhuis De Bijenkorf, waar ze werkten in 1934.Twee jaar later vormden ze een duo en kregen enige bekendheid ,volgend op een auditie bij het Amsterdams Cabaret Der Onbekenden. Later volgde landelijke bekendheid door hun gezang op de Vara-radio en optreden in het cabaret Louis Davids in Scheveningen.Als intermezzo voor het dansorkest de Ramblers in 1938 oogsten ze enorm succes. In dat jaar verscheen hun eerste plaatopname : Meneer Dinges weet niet wat Swing is. Tussen 1938-1940 verschenen zeven plaatopnamen. Hun stijl was jazzy en met een zwaar Amerikaans accent veelal parodieën op jazz-iconen zoals Cab Calloway of Fats Waller. Vaak waren hun teksten doorspekt van joodse humor en Amsterdamse gein. Ze traden in die dagen vaak op ondermeer enkele keren in Antwerpen. Tijdens de bezetting mochten ze aanvankelijk nog enkel optreden voor joodse gemeenschappen...later vanaf 1941 zelfs niet meer.Ze werden ondergebracht in het vluchtelingenkamp Westerbork en in sept. 1944 naar Auschwitz getransporteerd.Na veel omzwervingen kwamen ze in maart 1945 terecht in het concentratiekamp Bergen -Belsen.Kort daarop overleden beiden door de ontberingen...Jones op 20/3 (28 jaar) en Johnny op 15/4 (26 jaar) , net voor de bevrijding van het kamp door de geallieerden.
Toen ik veel jaren geleden op de BBC de zwart-wit film Rock All Night zag uit 1957 met daarin enkele muziekoptredens was mijn aandacht wel getrokken.Het duistere verhaal zelf was niet zo belangrijk...speelde zich af in een louche bar met een gijzeling door enkele gangsters en duurde slechts 62 minuten. Het ging hem dus bij mij meer om de sfeer en het tijdsbeeld met vooral het optreden van The Platters en The Blockbusters, muziek die werd geleverd door Buck Ram, hun manager destijds. The Platters vertolkten hierin live hun recenste plaatopname : "I'm Sorry" en "He's Mine", welke ik nog op 78-t had. Maar ook enkele songs van een bandje ging niet ongemerkt voorbij : The Blockbusters brachten drie nummers : het titelnummer , samen met een vokale én een instrumentale versie van Rock and Roll Guitar.Het laatste had lichtjes mijn voorkeur,maar hieronder dus een gezongen versie. Veel ben ik niet te weten gekomen van die groep, maar ze waren wel te zien en horen in een andere muzikale film uit 1957 : "Carnival Rock" met hierin dus o.a.Bob Luman en David Houston. Rock All Night verscheen wel op dvd nadien en zit dus wel in mijn collectie, alsook een cd in Engeland verschenen op ACE met onder meer alle muziek uit die film..een heus muziekdocument...anno 1957.
