Ik ben Jos, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fabian.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 05/05/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, Fotografie en Film..
Mijn beroep was bankbediende, ben nu sedert enkele jaren met pensioen,leef samen met een lieve Nederlandse vriendin.Samen van het leven genietend.
Beoordeel dit blog
Muzikale Herinneringen
Grasduinen in het verleden.
30-11-2009
Camille Howard
Vorige week overleed op 84-jarige leeftijd de Nederlandse Jazz- en Boogiepianiste Pia Beck. Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten even naar een Amerikaanse pianiste , die wat furore maakte in de jaren 1947-1952....Camille Howard. Camille werd geboren in 1914 in Galveston, Texas en fungeerde tijdens de tweede wereldoorlog als pianiste en vocaliste bij Roy Milton and his Solid Senders. In 1945 scoorde deze een reuze hit en trendsetter met R.M. Blues. Vanaf 1946 was Los Angeles de bakermat voor zwarte muziek aan het worden...de tijd van de Big Bands was voorbij en deze werden stilaan vervangen door kleinere combo's. Overal schoten nieuwe platenmaatschappijen als paddestoelen uit de grond zoals Jukebox, Trumpet, Modern, Specialty, Aladdin, Imperial ...de West Coast Jump-blues was er enorm populair. Na een tweede hit Thrill Me (1947)van Roy Milton, met Camille als vocaliste liet Art Rupe van Specialty-records haar solo-opnamen uitbrengen. Tal van Boogie-Woogie platen waren het resultaat, aangevuld met fijne vokale ballades ...Grootste hit was in 1948 : " X-Temperaneous Boogie"...... Maakte tal van optredens met haar trio en Roy Milton tijdens de eerste helft van de jaren 50...nam ook platen op voor Federal (1953) en Vee-Jay (1955). De opkomst van Rock 'n' Roll en haar diepgelovigheid beëindigden haar 10-jarige carrière. Ze vestigde zich in L.A., waar ze overleed in 1993. Teneinde mijn beneveld hoofd , na zaterdagavonduitspattingen wat helderder te maken ging ik vaak op zondagmorgen , na de vroegmis naar het Brusselse Vossenplein in de late jaren 60....in mijn schemerig achterhoofd op zoek naar oude 78-t opnamen, botste ik er vaak op platen begin jaren 50, die ik niet bewust had meegemaakt wegens te jonge leeftijd. Daar vond ik héél wat Jump Blues en Boogie Woogies terug zoals bvb CAMILLE HOWARD :-Solo Mio Boogie / Within This Heart Of Mine.(SPECIALTY). 78 T(1950).
CAMILLE HOWARD :-Million Dollar Boogie / Please Dont Stay Away.(SPECIALTY).78T
CAMILLE HOWARD :-Fire-Ball Boogie / Im Blue.(SPECIALTY). 78 RPM. Ik kon echt genieten op een gammel platendraaiertje van die krakende , rammelende boogie-piano , al diende ik vaak de naald te vernieuwen....heerlijke momenten waren het.....Later kocht ik CD's van die opnamen.
Gene Simmons (1937) was een tijdsgenoot van Elvis en eveneens afkomstig uit Tupelo.Op diens voorspraak werd er een auditie gehouden bij Sam Phillips' Sun -studio in 1956. Een achttal nummers werden opgenomen, waarvan Sam er slechts 1 uitbracht in 1958 : "Drinkin'Wine". Succes bleef uit en Sam had het te druk met andere carrières zoals Carl Perkins, Jerry Lee Lewis, Johnny Cash..... Begin jaren 60 nam Gene platen op voor het HI-label uit Memphis, en was zelfs een tijdje lid van het Bill Black's Combo.Toen hij een cover hoorde van een Johnny Fuller-song uit 1958, welke werd gezongen door Sam The Sham : "Haunted House ", kreeg hij zijn kans om die op te nemen voor Hi-records, omdat Sam dat nummer voor een andere platenmaatschappij had opgenomen. We schrijven augustus 1964....en het werd prompt zijn enige hit, met een 11e plaats in de USA Top 100. Verder succes bleef uit.... Gene Simmons overleed in augustus 2006. Zijn onuitgegeven Sun-opnamen werden pas uitgebracht in de late jaren 70. In 1987 kocht ik in Engeland de dubbel-lp : Hi -Records- The Early Years. Hierop dus meerder songs van Gene, maar ook van het Bill Black's Combo, Ace Cannon,Tommy Tucker, Carl McVoy, Teddy Redell en anderen........
Tony Jackson (1938) vervoegde een duo met onder meer Mike Pender ,waarbij ook drummer Chris Curtis zich aansloot omstreeks 1960 en vormde de Liverpoolse Searchers. Net als The Beatles traden ze vaak op In Hamburg (The Cavern), doch misten een contract met Brian Epstein, omwille van een dronken optreden van Tony. Maar succes zou echter niet uitblijven...The Searchers , werd na The Beatles de voornaamste Mersey-beat groep vanaf 1963.The Searchers boekten nr 1 hits in Engeland met Tony als lead-zanger met songs als Sweets For My Sweet en Sugar and Spice . Op hun grootste succes : Needles and Pins (1964) speelde hij mee, echter niet als lead-zanger...en ook had hij deel in het succes van Don't Throw Your Love Away. Onenigheid binnen de groep...Tony ging niet akkoord met de softere instelling van de groep, deed hem vertrekken in juni 1964 en zijn eigen groep oprichten The Vibrations. Een viertal singles bij Pye flopten op één na...en eind 1965 veranderde hij de naam van de groep in The Tony Jackson Group. Bij hun nieuw platenmerk CBS werden in januari en mei 1966 enkele singles uitgebracht, maar geen ervan brak door. Ontgoocheld verliet hij naderhand de muziekscene.Hij had allerlei jobs zoals nightclub-eigenaar in Spanje bvb.., doch het verging hem niet goed meer. In 1991-1995 trok hij met Mike Pender's Searchers wel even enkele malen op pad , doch na een bedreiging van een persoon met een alarm-pistool ging hij voor 18 maanden achter de tralies en was het all-over. Zijn zwaar beladen leven ,vol alcoholuitspattingen eiste zijn onverbiddelijke tol en hij overleed in 2003 aan een levercirrose. Merkwaardig botste ik toevallig in juni 1966 op een E.P., die in Frankrijk werd uitgebracht dat jaar met een 4-tal nummers. Ik kon toen niet weten dat die opnamen later zeer zeldzaam en gezocht zouden blijken te zijn...en velen er een dure prijs voor over hadden om die plaat af te kopen , wat ik niet deed..... Hierbboven dus de hoes ervan...ik ervaarde die songs als typische liverpool-beat, een nummer zoals "I'm The One She Really Thinks A Lot Of " klonk net alsof je The Beatles zelf aan het zingen hoorde : een tijdsdocument.
