Ik ben Jos, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fabian.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 05/05/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, Fotografie en Film..
Mijn beroep was bankbediende, ben nu sedert enkele jaren met pensioen,leef samen met een lieve Nederlandse vriendin.Samen van het leven genietend.
Beoordeel dit blog
Muzikale Herinneringen
Grasduinen in het verleden.
30-11-2009
Camille Howard
Vorige week overleed op 84-jarige leeftijd de Nederlandse Jazz- en Boogiepianiste Pia Beck. Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten even naar een Amerikaanse pianiste , die wat furore maakte in de jaren 1947-1952....Camille Howard. Camille werd geboren in 1914 in Galveston, Texas en fungeerde tijdens de tweede wereldoorlog als pianiste en vocaliste bij Roy Milton and his Solid Senders. In 1945 scoorde deze een reuze hit en trendsetter met R.M. Blues. Vanaf 1946 was Los Angeles de bakermat voor zwarte muziek aan het worden...de tijd van de Big Bands was voorbij en deze werden stilaan vervangen door kleinere combo's. Overal schoten nieuwe platenmaatschappijen als paddestoelen uit de grond zoals Jukebox, Trumpet, Modern, Specialty, Aladdin, Imperial ...de West Coast Jump-blues was er enorm populair. Na een tweede hit Thrill Me (1947)van Roy Milton, met Camille als vocaliste liet Art Rupe van Specialty-records haar solo-opnamen uitbrengen. Tal van Boogie-Woogie platen waren het resultaat, aangevuld met fijne vokale ballades ...Grootste hit was in 1948 : " X-Temperaneous Boogie"...... Maakte tal van optredens met haar trio en Roy Milton tijdens de eerste helft van de jaren 50...nam ook platen op voor Federal (1953) en Vee-Jay (1955). De opkomst van Rock 'n' Roll en haar diepgelovigheid beëindigden haar 10-jarige carrière. Ze vestigde zich in L.A., waar ze overleed in 1993. Teneinde mijn beneveld hoofd , na zaterdagavonduitspattingen wat helderder te maken ging ik vaak op zondagmorgen , na de vroegmis naar het Brusselse Vossenplein in de late jaren 60....in mijn schemerig achterhoofd op zoek naar oude 78-t opnamen, botste ik er vaak op platen begin jaren 50, die ik niet bewust had meegemaakt wegens te jonge leeftijd. Daar vond ik héél wat Jump Blues en Boogie Woogies terug zoals bvb CAMILLE HOWARD :-Solo Mio Boogie / Within This Heart Of Mine.(SPECIALTY). 78 T(1950).
CAMILLE HOWARD :-Million Dollar Boogie / Please Dont Stay Away.(SPECIALTY).78T
CAMILLE HOWARD :-Fire-Ball Boogie / Im Blue.(SPECIALTY). 78 RPM. Ik kon echt genieten op een gammel platendraaiertje van die krakende , rammelende boogie-piano , al diende ik vaak de naald te vernieuwen....heerlijke momenten waren het.....Later kocht ik CD's van die opnamen.
Gene Simmons (1937) was een tijdsgenoot van Elvis en eveneens afkomstig uit Tupelo.Op diens voorspraak werd er een auditie gehouden bij Sam Phillips' Sun -studio in 1956. Een achttal nummers werden opgenomen, waarvan Sam er slechts 1 uitbracht in 1958 : "Drinkin'Wine". Succes bleef uit en Sam had het te druk met andere carrières zoals Carl Perkins, Jerry Lee Lewis, Johnny Cash..... Begin jaren 60 nam Gene platen op voor het HI-label uit Memphis, en was zelfs een tijdje lid van het Bill Black's Combo.Toen hij een cover hoorde van een Johnny Fuller-song uit 1958, welke werd gezongen door Sam The Sham : "Haunted House ", kreeg hij zijn kans om die op te nemen voor Hi-records, omdat Sam dat nummer voor een andere platenmaatschappij had opgenomen. We schrijven augustus 1964....en het werd prompt zijn enige hit, met een 11e plaats in de USA Top 100. Verder succes bleef uit.... Gene Simmons overleed in augustus 2006. Zijn onuitgegeven Sun-opnamen werden pas uitgebracht in de late jaren 70. In 1987 kocht ik in Engeland de dubbel-lp : Hi -Records- The Early Years. Hierop dus meerder songs van Gene, maar ook van het Bill Black's Combo, Ace Cannon,Tommy Tucker, Carl McVoy, Teddy Redell en anderen........
Tony Jackson (1938) vervoegde een duo met onder meer Mike Pender ,waarbij ook drummer Chris Curtis zich aansloot omstreeks 1960 en vormde de Liverpoolse Searchers. Net als The Beatles traden ze vaak op In Hamburg (The Cavern), doch misten een contract met Brian Epstein, omwille van een dronken optreden van Tony. Maar succes zou echter niet uitblijven...The Searchers , werd na The Beatles de voornaamste Mersey-beat groep vanaf 1963.The Searchers boekten nr 1 hits in Engeland met Tony als lead-zanger met songs als Sweets For My Sweet en Sugar and Spice . Op hun grootste succes : Needles and Pins (1964) speelde hij mee, echter niet als lead-zanger...en ook had hij deel in het succes van Don't Throw Your Love Away. Onenigheid binnen de groep...Tony ging niet akkoord met de softere instelling van de groep, deed hem vertrekken in juni 1964 en zijn eigen groep oprichten The Vibrations. Een viertal singles bij Pye flopten op één na...en eind 1965 veranderde hij de naam van de groep in The Tony Jackson Group. Bij hun nieuw platenmerk CBS werden in januari en mei 1966 enkele singles uitgebracht, maar geen ervan brak door. Ontgoocheld verliet hij naderhand de muziekscene.Hij had allerlei jobs zoals nightclub-eigenaar in Spanje bvb.., doch het verging hem niet goed meer. In 1991-1995 trok hij met Mike Pender's Searchers wel even enkele malen op pad , doch na een bedreiging van een persoon met een alarm-pistool ging hij voor 18 maanden achter de tralies en was het all-over. Zijn zwaar beladen leven ,vol alcoholuitspattingen eiste zijn onverbiddelijke tol en hij overleed in 2003 aan een levercirrose. Merkwaardig botste ik toevallig in juni 1966 op een E.P., die in Frankrijk werd uitgebracht dat jaar met een 4-tal nummers. Ik kon toen niet weten dat die opnamen later zeer zeldzaam en gezocht zouden blijken te zijn...en velen er een dure prijs voor over hadden om die plaat af te kopen , wat ik niet deed..... Hierbboven dus de hoes ervan...ik ervaarde die songs als typische liverpool-beat, een nummer zoals "I'm The One She Really Thinks A Lot Of " klonk net alsof je The Beatles zelf aan het zingen hoorde : een tijdsdocument.
In deze herfstdagen ben ik begonnen met het bekijken van de populaire Amerikaanse TV-serie Daniel Boone op DVD's , die liep van 1964 tot 1970. Fess Parker gaf gestalte aan Daniel Boone, een western-pionier en werd hierin bijgestaan door zijn indianenvriend Mingo (Ed Ames). De nu 82-jarige Ed was ooit , samen met 3 broers, lid van de bekende groep The Ames Brothers.Deze scoorden veel hits eind jaren 40 en de jaren 50, zoals Rag Mop(1950), The Naughty Lady Of Shady Lane (1954) of Melodie D'Amour (1957).... In 1961 ging deze bariton solo en nam een aantal succesvolle songs op. Het best kennen we hem van zijn nr 8 US hit uit 1967 : "My Cup Renneth Over".Nam ook bvb de Amerikaanse folkversie op van Leave Them A Flower (Laat Ons Een Bloem-Louis Neefs), een compositie van de Engelse Wally Whyton. Een hilarisch filmdocument tijdens Johnny Carson's Tonight Show uit 1966 blijft onvergetelijk...het gooien met een Tomahawk..... Na 40 jaar deed Ed met zijn baritonstem nog even zijn meest populaire song uit 1967 over.
Johnny Otis mag terecht worden aangezien als The Godfather of Rhythm and Blues.Wat die man ooit presteerde als scout en ontdekker bvb van ontelbare zwarte artiesten met muzikaal talent in de late jaren 40 en jaren 50 kent immers zijn weerga niet....opsommen zou me hier tever leiden. Als bandleider scoorde hij zelf behoorlijk wat hits, denk maar aan zijn Capitol-opnamen. Minder gekend was het door Johnny zelf ooit opgerichte platenlabel Dig gedurende 1956-1957. Onbekend talent werd hierop uitgebracht , groepen en solo-artiesten, terwijl hij ook zelf met eigen opnamen voor de dag kwam. In het begin van de jaren 90 werden deze , samen met onuitgebracht materiaal op cd uitgegeven op het Engelse Ace-label onder de titel The Dig Masters (volumes 1 tot 4). Het geeft perfect de R&B-scene uit die dagen weer. Toen ik mijn vriendin leerde kennen plaatste ik hiervan een onbekend ,sfeervol nummer op een cd, tussen pop-muziek door. En net zoals ik vond zij het een prachtig nummer, dat me zelf met ietwat weemoed aan die jaren 50 deed herinneren , de prille kindertijd...de radio-dagen : My Eyes Are Full OfTears.(1957).
In de late jaren 70 ging op Hilversum 3 het hardst beluisterde radioprogramma "De Rock 'n 'Roll Methode" van start, uitbundig gepresenteerd door Felix Meurders met fifties platenmateriaal ,samengesteld door Louis Smeets.Ik zat dus elke vrijdagavond aan de radio gekluisterd en nam tal van die uitzendingen op band.(het liepin totaal293 uitzendingen). Tijdens één van die programma's kwam een fervent R&R-collector er de meest obscure en zeldzame platen uit zijn collectie voorstellen. Ik weet nog dat daarin bvb nummers werden gedraaid zoals "Come On " (Wynn Stewart) en "Pick 'Em Up And Shake 'Em Up" (Cecil Mc Cullough). Het lag dan ook voor de hand dat dergelijke platen spoedig op mijn zoeklijstje kwamen te staan. Toen ik later een aankondiging las in het Engelse muziektijdschrift "Record Collector", dat dit laatste heruitgebracht werd in een beperkte oplage, was ik er als de kippen bij om 2 exemplaren te bestellen, kostte wat kost. Enkele Britse Ponden had ik er grif voor over. Nu nog zit deze 45t-platen, waarvan één ongespeeld in mijn bescheiden platencollectie. Cecil Mc Cullough with The Border Boys waren de uitvoerders van deze ene plaat die ze ooit hadden opgenomen en verschenen was op het Manco-label in Forth Worth (Dallas-Texas) eind 1960.De B-kant was wat blues-achtig, maar de A-kant dus een Rocker van het zuiverste water. De zware, joviale stem deed me enigszins denken aan The Big Bopper...Cecil zelf had trouwens tijdens een ongeval in zijn jeugdjaren drie vingers verloren van zijn rechterhand . In 2003 verscheen deze plaat onverwacht op een Buffalo-Bop CD. Sedert kort is deze nu eveneens komen opduiken op Youtube. Memories were made of this....
In de late jaren 50 was een groot deel van al wat enigszins muzikaal talent had op pop, rock en country gebied gecontracteerd door RCA....met Elvis als boegbeeld. Helaas scoorde niet iedereen zijn grootste hits voor dit platenmerk.Voor zangers zoals bvb Brook Benton of Roy Orbison werd dit even geen pluspunt in hun carrières. Een sessie voor RCA bracht voor Roy Orbison geen zoden aan de dijk en er werden amper twee singeltjes uitgebracht, in 1958 die compleet de mist ingingen. Almost Eighteen /Jolie was er èèn van. Een puike coverversie hiervan werd een paar jaar later op de plaat gezet door Jimmy Gilmer & The Fireballs voor het Dot-label. Deze instrumentale groep had reeds enkele hits gescoord, toen Jimmy gecontracteerd werd door Norman Petty en aan de groep werd toegevoegd .Na een LP met Buddy Holly-materiaal zorgden ze voor de bestverkochte plaat van 1963 met Sugar Shack. Hun uitgebreide bio/disco was interessant om in mijn muziekverzameling te worden opgenomen in een tijdperk dat net Beatlemania in Amerika voorafging.....
We halen er nog eens een instrumentaaltje bij...van een groep die het niet lang heeft uitgezongen.Van Bobby Peterson had ik nog nooit gehoord tot in 1966.Op Hilversum 3 liep een wekelijks kort radio-programma, dat ik met veel storing op de middengolf kon traceren en Studio Rock 'n' Roll noemde, het duurde telkens nauwelijks 20 minuten, maar zat volgestouwd met zeldzaam 50 's R&R materiaal.Ik diende vaak met het oor aan de radio gekluisterd te kleven wilde ik bepaalde uitvoerders kunnen opvangen tussen al het gekraak....en daar hoorde ik dan :" Love You Pretty ,Baby" : een vlotte vokale sax en piano-rocker uit 1959 van het Bobby Peterson Quintet.Drie jaar later kon ik het bewuste singeltje , dat verschenen was op het blauwe V-Tone label uit Philadelphia importeren vanuit Engeland.De groep bleek actief te zijn geweest van 1959 tot 1962 , toen ze ophield te bestaan, maar had in die tijd toch een 6-tal merkwaardige singeltjes voor dat label opgenomen. Een tweede instrumentaal plaatje vond ik toen ook terug met name : "Piano Rock" uit 1960. Het waren meestal de B-kantjes die het deden bij rockverzamelaars.Pas 3 decenia later verscheen er een heruitgave van hun muziek op LP en nadien in 1996 de CD : "Irresistable You".(Relic) Een kluifje dus voor de verzamelaars van oude rockers zoals ik. Het nummer : "The Hunch" werd destijds ook gecoverd door pianist Paul Gayton (van The Music Goes 'Round and Round).Ook Bobby Darin coverde "Irresistable You" en bracht het uit als B-kant van zijn hit " Multiplication " in 1962.Even terug in de tijd nu met "Piano Rock".
V-TONE 205
BOBBY PETERSON QUINTET
The Hunch / Love You Pretty Baby (a-side Billboard/pop #71)
1959 US
QUALITY K 1985
BOBBY PETERSON QUINTET
The Hunch / Love You Pretty Baby
1959 CAN
V-TONE 210
BOBBY PETERSON QUINTET
Rockin' Charlie, Part 1 / Rockin' Charlie, Part 2
1960 US
TOP RANK 45-JAR-232
BOBBY PETERSON QUINTET
The Hunch / Love You Pretty Baby
1959 UK
V-TONE 214
BOBBY PETERSON
Irresistable You / Piano Rock (a-side Billboard/pop #96 & r'n'b #15)
1960 US
V-TONE 217
BOBBY PETERSON QUINTET
Been Savin' All My Love For You / Three Street
1960 US
V-TONE 221
BOBBY PETERSON QUINTET
One Day / Mama Get Your Hammer
1961 US
V-TONE 226
BOBBY PETERSON QUINTET
Smooth Sailing, Pt.1 / Smooth Sailing, Pt.2
1961 US
GRAND 164
BOBBY PETERSON(same artist?)
It's Been So Long, Baby / C.C. Rider
1961 US
ATLANTIC 2152
BOBBY PETERSON
Every Now And Then / Tell Me What You Gonna Do
1962 US
JAMIE 1249
BOBBY PETERSON
Love Or Misery / One Day
1963 US
CENTAUR D-1991
BOBBY PETERSON
Country Boogie Woogie / Like We Used To Do
19?? US
SUE WI 342
BOBBY PETERSON
Rockin' Charlie Part 1 / Rockin' Charlie Part 2 (reissue)
Brian Parker (1940-2000) staat ons het meest bekend als oprichter van de Engelse groep Unit 4 + 2, die een nr 1 hit scoorden in 1965 met Concrete & Clay. Voordien was deze leadgitarist ook actief als lid van de begeleidingsgroep The Roulettes van Adam Faith en nog vroeger als bezieler en oprichter van de instrumentale groep The Hunters (niet te verwarren met een Nederlandse groep met die naam , bekend van Russian Spy and I). Een instrumentaal nummertje : "Teen Scene" uit 1960 herinner ik me nog als tiener, het was een compositie van de Amerikaanse Teddy Randazzo. De intro van dit plaatje kwam telkens weer aan bod in BRT2-radioprogramma's zoals "Kort Gerockt"en "Rock at One O 'Clock" in de jaren 70, gepresenteerd door Julien Put.
Een dagje kuieren langsheen de kramen op de markt van Barneveld. Allerlei activiteiten zoals volksdansen, boerenmarkt, pikdorsen en optochten van stoeten met oude klederdrachten en muziekfanfares, benevens uitoefening van oude ambachten...klompenmakerij, kantklossen, houtbewerking, pottenbakkerij enz......,benevens gezellige terrasjes en eetgelenheden. Hierbij een foto van het Kasteel De Schaffelaar in de omgeving.
Bob Wills and his Texas Playboys hadden het in 1956 reeds over....So, Let's Rock , een aansporing die we ons gewillig laten voorschrijven vandaag.Ons alle Petra gaf vandaag de toon aan met Little Richard. Even gaan piepen in onze archieven , vol van illustere onbekenden, die niettemin aardig konden rocken in de 50's.Van Bill Sherrell bvb is er nergens geen info te bekennen op het internet ,afkomstig uit Indianapolis veronderstel ik en had in 1958 een aantal puike rockers opgenomen, die op diverse LP's en CD's zijn verspreid.Zo heb ik hier voor mij een LP "Boppin'Guitars" (Eagle Records), met hierop "Rock On, Baby". Andere platen van hem waren onder meer : Cadillac Baby,Don't You Rock Me, Daddy-O,Kool Kat,Teen Hop Rock enz....1958 vintage allemaal.
Het is steeds pijnlijk te moeten vaststellen dat het eeuwige leven niemand toebehoort.Maandag kreeg ik via de RHOF te horen dat alweer een originele Rocker de strijd tegen kanker had verloren. ....en we gaan dan even terug de tijd in. Billy Lee Riley (°5 okt. 1933 Pocohontas, Arkansas) werd door Sam Phillips van het Sun-label in 1957 , na het vertrek van Elvis, gelanceerd als diens mogelijke opvolger. Althans, zo leek het héél even, toen Sam zich de rechten voor het uitbrengen van Billy's eerste plaatje voor Fernwood toeëigende en hem contracteerde. Zijn eerste plaat voor Sun : "Flying Saucers Rock 'n' Roll" (met Jerry Lee Lewis op de piano) startte wat verkoopscijfers betrof , aardig goed, maar Sam Phillips deed niets aan de promotie van deze single, omdat alle geld toen was bestemd voor het promoten van Jerry Lee's opname :"Whole Lotta Shakin' Goin' On".Toen Sam nadien ook zijn tweede single "Red Hot" als het ware boycotte door zich verder uitsluitend te concentreren op Jerry Lee's carrière , die zijn oogappel was, en reclame maakte voor diens "Great Balls Of Fire", waren er surieuze discussies hierover en stapte Billy misnoegd op, maar keerde in 1958 toch terug om nog een drietal singles voor Sun op te nemen...tot 1960.Hij en leden van zijn begeleidingsgroep speelden mee op tal van opnamen van andere Sun-artiesten. Nadien richtte Billy richtte samen met een compagnion uit zijn begeleidingesgroep een eigen platenlabel op : "Rita", dat kort daarop een millionseller scoorde met Harold Dorman's "Mountain Of Love "....Billy verliet dit label een richtte een ander op Nita. Hij was een multi-instrumentalist en nam in veel stijlen muziek op, Country, Blues, R&B tot Soul .....voor talloze platenmerken (ik telde er 17 ! ) in de jaren 60 en werd een befaamd sessie speler voor mensen als Dean Martin, Sammy Davis, Bob Dylan, Johnny Rivers enz...... Maar wat betekende hij voor mij ..... Eind jaren 60 had ik reeds een aantal originele Sun-singels van hem in mijn verzameling zitten.Toen Shelby Singleton de rechten van de Sun-catalogus opkocht was dit een bron van vreugde....veel materiaal , ook die 78t werden her-uitgebracht in Engeland (bvb Ray Harris : Come On Little Mama uit 1956)-Sun-Rockabilly's Vol 1, 2 en 3.Ook via het Charly-label werden veel LP's uitgebracht..Sun Rocks, Sun Country, Sun Rise, Sun Blues enz....alle heb ik in mijn kollektie...Ook werden Lp's van veel Sun-artiesten individueel uitgebracht zoals Carl Mann, Warren Smith, Sonny Burgess, Ray Smith.........Billy Lee Riley. Naast beide singels, kreeg ik dus alle Sun-opnamen van Billy in bezit, aangevuld door nieuwere songs, want Shelby had Billy heropgevist...Sun Goin' Down in Frisco...was een prima song, maar ook een ballade als One More Time...draaide ik vaak.Verder Rock with Me, baby, I Want You, Baby,Got The Water Boiling, Trouble Bound enz.....zijn rauwe rockabilly-werk zoals Red Hot, Pearly Lee en Flying Saucers...zijn echte klassiekers geworden......Ook zijn instrumentaal werk zoals de mondharmonica op "Itchty" /"Thunderbird "geven perfect de echte Sun-sound weer.....in het boekwerk The Sun Session Files staan alle opname-data en moet ik dringend nog eens gaan herlezen..... So Long, Billy (+ 2 augustus 2009 ).
Er zijn zo van die artiesten, die snel vergeten worden , nadat ze amper eventjes in het voetlicht stonden. Ik herinner me tijdens een braderie-avond in 1962, dat ik daar een 45t schijfje vond van Joe Henderson, met hierop een song die ik 1 maal had gehoord op radio Luxemburg, Hij werd geboren in Como, Mississippi in 1937 en zong in een gospel-koor, alvorens te worden gecontracteerd door het Todd-label in 1961.Een eerste plaat deed het behoorlijk in de R&B-charts : Baby, Don't Leave Me (positie7). En dan kwam zijn hit in 1962 : "Snap YourFingers"(Todd 1072), dat een nummer 8 werd in de Billboard Top 100 en nummer 2 in de R&B hitlijsten. Het liedje deed me verdraaid sterk denken aan Brook Benton. Hierna volgden nog een handvol singles voor dit platenlabel, die niet meer het beoogde succes haalden. Zijn plaat "You Take One Step", werd zijn zwanenzang ,want hij overleed zeer jong in november 1964. Ik las toen zijn overlijdensbericht in een muziekblad. Zijn platenmerk Todd bracht 1 LP uit en sloot kort daarop zelf de boeken , na een bestaan van 7 jaar. Nu is het zo dat er nog een Joe Henderson bestond, een befaamd Jazz -saxofonist die eveneens werd geboren in 1937 en overleed in het jaar 2000. Op sommige internetsites staat veel onjuiste info, want daar wordt "Snap You Fingers" soms toegeschreven aan deze laatstgenoemde jazz-musicus...foei...wat een onzin. Er bestaan zeker een tiental coverversies van deze song..zoals Barbara Lewis, Don Gibson, Lou Rawls... Ronnie Milsap had er een nr 1 country-hit mee in 1987. Het originele uit 1962 blijf ik echter koesteren als een relikwie uit die tijd.
In de talrijke muzikale herinneringen uit mijn jeugd mag een naam als Ries Brouwers niet worden over het hoofd gezien.Ries werd geboren in 1946 en had destijds een bloeiende muziekzaak in Sint Willebrord, die liep van 1967 tot 2006. Steeds zal zijn naam verbonden blijven als de man die Corrie Konings ontdekte (Corrie en de Rekels). Voor mij was hij van grote betekenis, omwille van het feit dat hij omstreeks 1971 van start ging met het uitbrengen van een aantal opnamen ,vooral LP's in eigen beheer. Het was de tijd van de witte (bootleg) LP's, dus uitbrengen van muziek zonder auteursrechten hiervoor te betalen. De samenstelling van het materiaal bepaalden voor de helft zijn bezoekers, en de overige 50% vulde hij zelf aan met veelal zeldzaam Rock 'n' Roll-materiaal, een unieke combinatie.Begin jaren 70 was er opnieuw grote interesse ontstaan naar oude 50's R&R. Een viertal LP's werden op zijn eigen Request-label uitgebracht onder de titel : "20 Great Hits I' ll Always Remember." In het Nederlandse vakblad "Rockville",waarop ik geabonneerd was verscheen daaromtrent een artikel : Storm in de Rock 'n'Roll wereld. Niet iedereen was hiermee opgezet en allerminst diegenen, die veel van deze unieke 45's in hun verzameling hadden. Tot groot jolijt echter van talloze muziekcollectors waren de zeldzame opnamen hier dus voor een prikje op deze LP's aan te treffen, daar waar platenmaatschappijen het vertikten om deze platen uit de 50's opnieuw uit te brengen. Het daaropvolgende jaar (1972) werd hij voor de rechter gesleept en veroordeeld tot een fikse boete en het stopzetten van zijn handeltje, maar deze exclusieve platen waren dus in omloop verspreid en ik had ze binnen.... Veel rockers leerde ik hierop kennen...Bobby Lee Trammell, Paul Chaplain, Eddie Fontaine,Vince Everett, The Hunters, Larry Dowd, Jesse Lee Turner, enz....wiens originele singeltjes niet meer te verkrijgen waren, tenzij aan astronomische bedragen. Ik draaide veel van die nummers in die jaren.
De legendarische Sun-Rocker Sonny Burgess, die we kennen van songs als Red Headed Woman, We Wanna Boogie en andere , stond er ook op met zijn laatste single door Sam Phillips uitgebracht op diens Phillips International-label uit 1959...met zijn gekende rauwe ,wilde stem : "Sadie's Back In Town". Hail.... Rock 'n Roll. Ongecompliceerde dansmuziek.
Ries Brouwers overleed op 20 januari 2009.Bedankt voor de heerlijke momenten uit die tijd.....
Niet iedereen kon bogen op een succesvolle zangcarrière in de Fifties. Het duo Don and Dewey is daar een sprekend bewijs van. Don Harris en Dewey Terry zagen allebei het levenslicht in Pasadena - California in 1938..waar ze ook opgroeiden. Samen richtten ze , met een viertal anderen een doo-wop zanggroep op, The Squires in 1954...Don speelde guitar en Dewey viool hierin, maar de plaat-opnames haalden geen hoge cijfers.De groep ontbond dan na enige tijd, maar beiden bleven samen muziek maken. Art Rupe van het Specialty-label bood hen een contract aan in 1957...en tot 1959 maakten ze hier rasechte rock 'n' roll-platen a la Little Richard, wiens begeleidingsband ze ter beschikking hadden...zoals de fameuze drummer Earl Palmer.Hun muziek klonk wellicht wat te rauw om echt succes te kennen ....hun platen flopten allemaal. Een aantal van deze songs kenden echter wel succes in de uitvoering van anderen.De meest bekende is wel "I'm Leaving It Up To You" dat in 1963 en nummer 1 USA-hit was in de uitvoering van Dale & Grace.( Kende Liliane St-Pierre hier bij ons ook een hitje mee..We Gotta Stop). Farmer John was dan weer een succes in de uitvoering van The Premiers in 1964. Ook The Righteous Brothers coverden een aantal van hun songs zoals Koko Joe (1964), Justine (1965) en Big Boy Pete.... In 1964 zaten ze een tijdje in Little Richard's begeleidingsgroep voor optredens en diens opnamen zoals Bama Lama Bama Lou, Annie's Back en andere. Latere platen voor het Rush -label faalden eveneens. Ook vinden we Don Harris terug in de late jaren 60 als violist bij John mayall en Frank Zappa. In 1971 bracht Specialty een twaalftal van hun opnamen terug uit op LP in Engeland...hetgeen me in de gelegenheid stelde de originele I'm Leaving...te beluisteren , naast hun Rock 'n Rollwerk uit die periode...Jungle Hop, Mammer Jammer, Farmer John, Koko Joe (1958), enz........ Dit laatste nummer werd geschreven door Specialty-producer Sonny Bono (later bekend van het duo Sonny and Cher)....hieronder dus even te beluisteren. Don Harris overleed in 1999, Dewey Terry in 2006.
Door tijdsgebrek heb ik het hier wat af laten weten. Had wat rust nodig en ben er vaak op uitgetrokken..een weekje Sun-Parks onder meer. Ook ben ik inmiddels sedert 5 juni aan een rookstop begonnen en hou sedertdien nog flink vol. Ik hoop in de toekomst weer wat meer regelmaat te brengen in het aantal berichtjes. Groetjes allemaal..I'm Alive and Kickin'.
Mijn eerste muzikale momenten kwamen vanuit een klein bakelieten radio-toestel, merk Philips BX373, bouwjaar 1948 (zie foto), dat tot 1963 in gebruik was. In de prille jaren 50 herinner ik me, naast Nederlandstalige muziek veel liedjes , die nog steeds , onbewust destijds , in mijn geheugen opgeslagen zijn. Oude 78-t platen zoals Mantovani (Theme From Moulin Rouge),The Harmonicats(The Galloppin'Comedians),Horst Wende (Amorada), Ray Anthony (Dragnet), Swedish Rhapsody.....enz....enz.... Maar ook accordion-deuntjes waren schering en inslag. Will Glahé bvb...nadien Yvette Horner, Gerard Desreumaux...ook Roger Danneels. Hier dus zo'n accordion-nummertje uit die tijd in een bewerking van een Nederlands duo, Jean Kraft en Jan Gorissen..Tanzende Finger. Onze plaatselijke accordionist Remi De Smet (Remieke Speleman), was toen tijdens de plaatselijke Kermis op ronde met dergelijke nummertjes zoals ook bvb Circus Renz. De Kinderjaren....tja....allemaal voorbij.
Een Country-zanger, die de link wist te leggen tussen Hillbilly and Rock 'n' Roll ? Precies, die bedoelen we.... Skeets McDonald werd geboren in Arkansas op 1/10/1915. Al in 1935 vormde hij zijn eigen country-band. Na Wereldoorlog II maakte hij zijn eerste opnamen in 1950 voor labels als Fortune, London en Mercury. In 1951 verhuisde hij naar L.A Californië.Optredens waren zo veelbelovend dat hij een platenkontrakt kreeg bij Capitol-records en voor dit label nam hij zowat 85 songs op gedurende 8 jaar te beginnen met zijn grootste Country-hit nr 1 uit 1952 : "Don't Let The Stars Get In Your Eyes". In 1956 waagde hij zich aan pure Rockabilly, zoals bvb "Heart Breakin' Mama",waarvoor hij een jonge Eddie Cochran inhuurde als gitarist. In 1959 werd hij gekontrakteerd door Columbia-records, die echter als voorwaarde stelde dat hij zich opnieuw de vertrouwde Country muziek eigen zou maken.Veel Country-zangers , die ,wilden ze ooit in aanmerking komen voor een optreden in The Grand Old Opry, werden die verplichting opgelegd.Vaak namen deze (bvb Buck Owens) dan ook onder schuilnamen Rockabilly op, om aan deze ban te ontsnappen. Skeets scoorde nog enkele country-hits zoals "This Old Heart" en "Call Me Mr. Brown"(1963) en ja, trad dus ook geregeld op in dit mekka van de Country-muziek. Hij overleed op 31/3/1968. Ik leerde zijn muziek pas kennen in 1975, toen in Frankrijk een aantal dubbel-lp's werden uitgebracht : "Rock And Roll At The Capitol Tower", die veel van zijn opnames bevatten. Heerlijke, frisse ,vooruitstrevende hillbilly nummers zoals "You're There" en tal van andere, met die typische , aparte gitaarstijl van hem...ik kon ervan genieten. Hierbij dus een opname van hem uit 1958, een bewerking van Ernest Tubbs' : "Gone And Left Me Blues "
Uit het Rock-tijdperk voor Elvis halen we opnieuw deze pionier even uit de kast, met een opname uit 1951, enkele weken voor zijn dood voor Decca, waaruit blijkt dat niet de eer toekomt aan dj Alan Freed om de term Rock 'n Roll te hebben uitgevonden...Rock Little Baby.
Eén van de hoofdcomponenten, die het ontstaan van 50's Rock 'n' Roll tot stand brachten was uiteraard de zwarte Jazz-piano ofte Boogie Woogie uit de jaren 30 en de daarop gebaseerde Jump Blues. Iemand die aan dit ontstaan een ferme zet en meteen een flinke duw in de rug moet hebben gegeven was ongetwijfeld Blues-zanger en pianist Cecil Gant.Hij werd geboren in Nashville op 13 april 1913 en het was vooral tijdens zijn legertijd ,dat hij voor een schot in de roos zorgde met zijn piano-compostie uit 1944 : "I Wonder"(Gilt Edge). Ondanks de schaarste van het vinyl in oorlogstijd ,verkocht de plaat massaal en haalde deze ballade de top van de R&B -hitlijsten.Hij kreeg toen de bijnaam : "The G.I. Sing-sation".De plaat werd doorheen de decenia vaak gecoverd zoals Louis Armstrong, Ray Charles en veel anderen.Ik herinner me de versie van Brenda Lee uit 1963 nog het best.Hij bleef nadien verder opnemen voor King Records, Bullet, Imperial en Decca, in de latere jaren 40 tot begin 1950. Veel van deze nummers kenden matig succes, maar werden nadien toch aanzien als een belangrijke bijdrage tot een versnelde opkomst van Rock'n'Roll muziek. Cecil Gant zelf maakte dit alles niet meer mee, want overleed als gevolg van drankmisbruik aan een longontsteking , sommigen gewagen van een hartaanval op 37-jarige leeftijd begin februari 1951. In 1974 bracht het Engelse Flyright enkele LP's uit, met het beste van zijn songs...en die haalde ik toen binnen ,want hierop stonden een paar pré-rock klassiekers zoals het rauwe "We're Gonna Rock" en "Rock Little Baby", die Decca kort voor zijn overlijden van hem had uitgebracht in 1950, onder diens pseudoniem van Gunther Lee Carr. Hij was als pionier zijn tijd ver vooruit...hierbij dus , als impressie 1 van die nummers (plaat verspringt wel af en toe eventjes). Zulke opnamen waren destijds niet te horen op onze radio-zenders...
Brian Parker (1940-2000) staat ons het meest bekend als oprichter van de Engelse groep Unit 4 + 2, die een nr 1 hit scoorden in 1965 met Concrete & Clay.
Bob Wills and his Texas Playboys hadden het in 1956 reeds over....So, Let's Rock , een aansporing die we ons gewillig laten voorschrijven vandaag.Ons alle Petra gaf vandaag de toon aan met Little Richard.
In de talrijke muzikale herinneringen uit mijn jeugd mag een naam als Ries Brouwers niet worden over het hoofd gezien.Ries werd geboren in 1946 en had destijds een bloeiende muziekzaak in Sint Willebrord, die liep van 1967 tot 2006.
