Ik ben Jos, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fabian.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 05/05/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, Fotografie en Film..
Mijn beroep was bankbediende, ben nu sedert enkele jaren met pensioen,leef samen met een lieve Nederlandse vriendin.Samen van het leven genietend.
Beoordeel dit blog
Muzikale Herinneringen
Grasduinen in het verleden.
16-07-2009
Joe Henderson (1937-1964).
Er zijn zo van die artiesten, die snel vergeten worden , nadat ze amper eventjes in het voetlicht stonden. Ik herinner me tijdens een braderie-avond in 1962, dat ik daar een 45t schijfje vond van Joe Henderson, met hierop een song die ik 1 maal had gehoord op radio Luxemburg, Hij werd geboren in Como, Mississippi in 1937 en zong in een gospel-koor, alvorens te worden gecontracteerd door het Todd-label in 1961.Een eerste plaat deed het behoorlijk in de R&B-charts : Baby, Don't Leave Me (positie7). En dan kwam zijn hit in 1962 : "Snap YourFingers"(Todd 1072), dat een nummer 8 werd in de Billboard Top 100 en nummer 2 in de R&B hitlijsten. Het liedje deed me verdraaid sterk denken aan Brook Benton. Hierna volgden nog een handvol singles voor dit platenlabel, die niet meer het beoogde succes haalden. Zijn plaat "You Take One Step", werd zijn zwanenzang ,want hij overleed zeer jong in november 1964. Ik las toen zijn overlijdensbericht in een muziekblad. Zijn platenmerk Todd bracht 1 LP uit en sloot kort daarop zelf de boeken , na een bestaan van 7 jaar. Nu is het zo dat er nog een Joe Henderson bestond, een befaamd Jazz -saxofonist die eveneens werd geboren in 1937 en overleed in het jaar 2000. Op sommige internetsites staat veel onjuiste info, want daar wordt "Snap You Fingers" soms toegeschreven aan deze laatstgenoemde jazz-musicus...foei...wat een onzin. Er bestaan zeker een tiental coverversies van deze song..zoals Barbara Lewis, Don Gibson, Lou Rawls... Ronnie Milsap had er een nr 1 country-hit mee in 1987. Het originele uit 1962 blijf ik echter koesteren als een relikwie uit die tijd.
In de talrijke muzikale herinneringen uit mijn jeugd mag een naam als Ries Brouwers niet worden over het hoofd gezien.Ries werd geboren in 1946 en had destijds een bloeiende muziekzaak in Sint Willebrord, die liep van 1967 tot 2006. Steeds zal zijn naam verbonden blijven als de man die Corrie Konings ontdekte (Corrie en de Rekels). Voor mij was hij van grote betekenis, omwille van het feit dat hij omstreeks 1971 van start ging met het uitbrengen van een aantal opnamen ,vooral LP's in eigen beheer. Het was de tijd van de witte (bootleg) LP's, dus uitbrengen van muziek zonder auteursrechten hiervoor te betalen. De samenstelling van het materiaal bepaalden voor de helft zijn bezoekers, en de overige 50% vulde hij zelf aan met veelal zeldzaam Rock 'n' Roll-materiaal, een unieke combinatie.Begin jaren 70 was er opnieuw grote interesse ontstaan naar oude 50's R&R. Een viertal LP's werden op zijn eigen Request-label uitgebracht onder de titel : "20 Great Hits I' ll Always Remember." In het Nederlandse vakblad "Rockville",waarop ik geabonneerd was verscheen daaromtrent een artikel : Storm in de Rock 'n'Roll wereld. Niet iedereen was hiermee opgezet en allerminst diegenen, die veel van deze unieke 45's in hun verzameling hadden. Tot groot jolijt echter van talloze muziekcollectors waren de zeldzame opnamen hier dus voor een prikje op deze LP's aan te treffen, daar waar platenmaatschappijen het vertikten om deze platen uit de 50's opnieuw uit te brengen. Het daaropvolgende jaar (1972) werd hij voor de rechter gesleept en veroordeeld tot een fikse boete en het stopzetten van zijn handeltje, maar deze exclusieve platen waren dus in omloop verspreid en ik had ze binnen.... Veel rockers leerde ik hierop kennen...Bobby Lee Trammell, Paul Chaplain, Eddie Fontaine,Vince Everett, The Hunters, Larry Dowd, Jesse Lee Turner, enz....wiens originele singeltjes niet meer te verkrijgen waren, tenzij aan astronomische bedragen. Ik draaide veel van die nummers in die jaren.
De legendarische Sun-Rocker Sonny Burgess, die we kennen van songs als Red Headed Woman, We Wanna Boogie en andere , stond er ook op met zijn laatste single door Sam Phillips uitgebracht op diens Phillips International-label uit 1959...met zijn gekende rauwe ,wilde stem : "Sadie's Back In Town". Hail.... Rock 'n Roll. Ongecompliceerde dansmuziek.
Ries Brouwers overleed op 20 januari 2009.Bedankt voor de heerlijke momenten uit die tijd.....
Niet iedereen kon bogen op een succesvolle zangcarrière in de Fifties. Het duo Don and Dewey is daar een sprekend bewijs van. Don Harris en Dewey Terry zagen allebei het levenslicht in Pasadena - California in 1938..waar ze ook opgroeiden. Samen richtten ze , met een viertal anderen een doo-wop zanggroep op, The Squires in 1954...Don speelde guitar en Dewey viool hierin, maar de plaat-opnames haalden geen hoge cijfers.De groep ontbond dan na enige tijd, maar beiden bleven samen muziek maken. Art Rupe van het Specialty-label bood hen een contract aan in 1957...en tot 1959 maakten ze hier rasechte rock 'n' roll-platen a la Little Richard, wiens begeleidingsband ze ter beschikking hadden...zoals de fameuze drummer Earl Palmer.Hun muziek klonk wellicht wat te rauw om echt succes te kennen ....hun platen flopten allemaal. Een aantal van deze songs kenden echter wel succes in de uitvoering van anderen.De meest bekende is wel "I'm Leaving It Up To You" dat in 1963 en nummer 1 USA-hit was in de uitvoering van Dale & Grace.( Kende Liliane St-Pierre hier bij ons ook een hitje mee..We Gotta Stop). Farmer John was dan weer een succes in de uitvoering van The Premiers in 1964. Ook The Righteous Brothers coverden een aantal van hun songs zoals Koko Joe (1964), Justine (1965) en Big Boy Pete.... In 1964 zaten ze een tijdje in Little Richard's begeleidingsgroep voor optredens en diens opnamen zoals Bama Lama Bama Lou, Annie's Back en andere. Latere platen voor het Rush -label faalden eveneens. Ook vinden we Don Harris terug in de late jaren 60 als violist bij John mayall en Frank Zappa. In 1971 bracht Specialty een twaalftal van hun opnamen terug uit op LP in Engeland...hetgeen me in de gelegenheid stelde de originele I'm Leaving...te beluisteren , naast hun Rock 'n Rollwerk uit die periode...Jungle Hop, Mammer Jammer, Farmer John, Koko Joe (1958), enz........ Dit laatste nummer werd geschreven door Specialty-producer Sonny Bono (later bekend van het duo Sonny and Cher)....hieronder dus even te beluisteren. Don Harris overleed in 1999, Dewey Terry in 2006.
Door tijdsgebrek heb ik het hier wat af laten weten. Had wat rust nodig en ben er vaak op uitgetrokken..een weekje Sun-Parks onder meer. Ook ben ik inmiddels sedert 5 juni aan een rookstop begonnen en hou sedertdien nog flink vol. Ik hoop in de toekomst weer wat meer regelmaat te brengen in het aantal berichtjes. Groetjes allemaal..I'm Alive and Kickin'.
Mijn eerste muzikale momenten kwamen vanuit een klein bakelieten radio-toestel, merk Philips BX373, bouwjaar 1948 (zie foto), dat tot 1963 in gebruik was. In de prille jaren 50 herinner ik me, naast Nederlandstalige muziek veel liedjes , die nog steeds , onbewust destijds , in mijn geheugen opgeslagen zijn. Oude 78-t platen zoals Mantovani (Theme From Moulin Rouge),The Harmonicats(The Galloppin'Comedians),Horst Wende (Amorada), Ray Anthony (Dragnet), Swedish Rhapsody.....enz....enz.... Maar ook accordion-deuntjes waren schering en inslag. Will Glahé bvb...nadien Yvette Horner, Gerard Desreumaux...ook Roger Danneels. Hier dus zo'n accordion-nummertje uit die tijd in een bewerking van een Nederlands duo, Jean Kraft en Jan Gorissen..Tanzende Finger. Onze plaatselijke accordionist Remi De Smet (Remieke Speleman), was toen tijdens de plaatselijke Kermis op ronde met dergelijke nummertjes zoals ook bvb Circus Renz. De Kinderjaren....tja....allemaal voorbij.
Een Country-zanger, die de link wist te leggen tussen Hillbilly and Rock 'n' Roll ? Precies, die bedoelen we.... Skeets McDonald werd geboren in Arkansas op 1/10/1915. Al in 1935 vormde hij zijn eigen country-band. Na Wereldoorlog II maakte hij zijn eerste opnamen in 1950 voor labels als Fortune, London en Mercury. In 1951 verhuisde hij naar L.A Californië.Optredens waren zo veelbelovend dat hij een platenkontrakt kreeg bij Capitol-records en voor dit label nam hij zowat 85 songs op gedurende 8 jaar te beginnen met zijn grootste Country-hit nr 1 uit 1952 : "Don't Let The Stars Get In Your Eyes". In 1956 waagde hij zich aan pure Rockabilly, zoals bvb "Heart Breakin' Mama",waarvoor hij een jonge Eddie Cochran inhuurde als gitarist. In 1959 werd hij gekontrakteerd door Columbia-records, die echter als voorwaarde stelde dat hij zich opnieuw de vertrouwde Country muziek eigen zou maken.Veel Country-zangers , die ,wilden ze ooit in aanmerking komen voor een optreden in The Grand Old Opry, werden die verplichting opgelegd.Vaak namen deze (bvb Buck Owens) dan ook onder schuilnamen Rockabilly op, om aan deze ban te ontsnappen. Skeets scoorde nog enkele country-hits zoals "This Old Heart" en "Call Me Mr. Brown"(1963) en ja, trad dus ook geregeld op in dit mekka van de Country-muziek. Hij overleed op 31/3/1968. Ik leerde zijn muziek pas kennen in 1975, toen in Frankrijk een aantal dubbel-lp's werden uitgebracht : "Rock And Roll At The Capitol Tower", die veel van zijn opnames bevatten. Heerlijke, frisse ,vooruitstrevende hillbilly nummers zoals "You're There" en tal van andere, met die typische , aparte gitaarstijl van hem...ik kon ervan genieten. Hierbij dus een opname van hem uit 1958, een bewerking van Ernest Tubbs' : "Gone And Left Me Blues "
Uit het Rock-tijdperk voor Elvis halen we opnieuw deze pionier even uit de kast, met een opname uit 1951, enkele weken voor zijn dood voor Decca, waaruit blijkt dat niet de eer toekomt aan dj Alan Freed om de term Rock 'n Roll te hebben uitgevonden...Rock Little Baby.
Eén van de hoofdcomponenten, die het ontstaan van 50's Rock 'n' Roll tot stand brachten was uiteraard de zwarte Jazz-piano ofte Boogie Woogie uit de jaren 30 en de daarop gebaseerde Jump Blues. Iemand die aan dit ontstaan een ferme zet en meteen een flinke duw in de rug moet hebben gegeven was ongetwijfeld Blues-zanger en pianist Cecil Gant.Hij werd geboren in Nashville op 13 april 1913 en het was vooral tijdens zijn legertijd ,dat hij voor een schot in de roos zorgde met zijn piano-compostie uit 1944 : "I Wonder"(Gilt Edge). Ondanks de schaarste van het vinyl in oorlogstijd ,verkocht de plaat massaal en haalde deze ballade de top van de R&B -hitlijsten.Hij kreeg toen de bijnaam : "The G.I. Sing-sation".De plaat werd doorheen de decenia vaak gecoverd zoals Louis Armstrong, Ray Charles en veel anderen.Ik herinner me de versie van Brenda Lee uit 1963 nog het best.Hij bleef nadien verder opnemen voor King Records, Bullet, Imperial en Decca, in de latere jaren 40 tot begin 1950. Veel van deze nummers kenden matig succes, maar werden nadien toch aanzien als een belangrijke bijdrage tot een versnelde opkomst van Rock'n'Roll muziek. Cecil Gant zelf maakte dit alles niet meer mee, want overleed als gevolg van drankmisbruik aan een longontsteking , sommigen gewagen van een hartaanval op 37-jarige leeftijd begin februari 1951. In 1974 bracht het Engelse Flyright enkele LP's uit, met het beste van zijn songs...en die haalde ik toen binnen ,want hierop stonden een paar pré-rock klassiekers zoals het rauwe "We're Gonna Rock" en "Rock Little Baby", die Decca kort voor zijn overlijden van hem had uitgebracht in 1950, onder diens pseudoniem van Gunther Lee Carr. Hij was als pionier zijn tijd ver vooruit...hierbij dus , als impressie 1 van die nummers (plaat verspringt wel af en toe eventjes). Zulke opnamen waren destijds niet te horen op onze radio-zenders...
Het minste wat van Petra kan worden gezegd is dat ze er een veelzijdig boeketje van muziekgenres op na houdt... Het zijn telkens voorbeelden van bewuste herinneringen hieraan verbonden.Vaak word ik verrast door al die pareltjes , die doorheen de tijd een stempel drukten of een onuitwisbare indruk nalieten in ons collectief geheugen, weze het in vreugde of leed. Ik zou dus zeggen aan allen...ga eens een kijkje nemen op haar inspirerende blog : http://blog.seniorennet.be/goldenoldie/
Vandaag even terug in de tijd, toen ik zelf nog stuntelig met de filmcamera in het rond liep en veel muziekoptredens her en der opnam.Zo keren we even terug naar 2005.... Een gebeurtenis, die opviel was het Indonesische Pasar Malam, vol van toestanden die de Indonesische gemeenschap hier in de kijker plaatsen. Allerlei producten , zoals geneeskrachtige kruiden, kledij, sieraden , de indonesische keuken enz..komen er aan bod, afgewisseld met diverse optredens...en dansen. Iemand als Riem De Wolff (The Blue Diamonds) en andere indo-groepen en zangers kwamen hun nostalgie naar het gewezen thuisland in de verf zetten, met zang en een heus kookprogramma. Hierbij dus een Indo-Rock lied dat ik er uitkoos en zelf op YouTube zette. Het origineel was van Roy Acuff in de 40's. Danny Everett werd geboren in het Nederlandse Venlo in 1960, maar zijn roots lagen in het exotische Indonesië , Bali en Java (waar zijn moeder vandaan kwam). Ik draag het speciaal op aan Petra, voor de vele verdiensten, waarmee ze ons elke keer weer verblijdt.
P.S. : Mijn vriendin vond destijds wel dat ik de exotische danseressen té vaak in beeld nam...had ze gelijk ?
Ik moet bekennen dat Franse muziek me niet zo lag tijdens de beginjaren 60, mede omdat ik vaak geconfronteerd werd met flauwe afkooksels van Amerikaanse en Engelse hitnummers. Anders was het gesteld met originele opnamen en uitvoerders. Zo iemand was bvb het orkest van Jacques Denjean, die weliswaar werd geïnspireerd door Amerikaanse Jazz a la Quincy Jones, maar eigen nummers op de markt bracht. Hij begeleidde in de jaren 60 en 70 veel bekende namen uit de muziekwereld zoals Nana Mouskouri, Sacha Distel, Christophe, Johnny Halliday, Dionne Warwick om er maar een paar te noemen. Op de radio hoorde ik een instrumentaal nummer van hem omstreeks 1963 : "La Route".Het werd naderhand aangewend in thema's van transport als kenwijsje voor tal van TV-programma's zoals "Echo" of "Terloops" zaliger gedachtenis.Een echt begeleidingsliedje voor Routiers (Truckers). Ik vond een totaal versleten Polydor-singeltje terug op het Brusselse Vossenplein enkele jaren later......het exemplaar vermeldde als uitvoerder " Jacky " Denjean en was gekoppeld aan een opname uit 1964 : "The Tough Touch" (Dans Le Vent). Dit had tot gevolg dat ik aanvankelijk maar weinig info vond over deze orkestleider en arrangeur, door deze naam-aanpassing. Maar uiteindelijk belette het niet de weg op te gaan overheen de onherbergzame wegen van Zuid-europa....The WheelsKept-A- Rollin'.
Medio 1967 was ik , na 15 maanden afgezwaaid uit het leger en hervatte het dagdagelijkse werk in Brussel.Op zekere vrijdagavond was ik even een biertje gaan drinken in een Aalsters café, de Safari...Daar hoorde ik het voor het eerst op de Juke Box. Een Country-zanger, die ik helemaal niet kende...Bill Anderson had het over I GetThe Fever.(1966) Toen ik naderhand dit nummer nog enkele keren selecteerde bracht de café-baas me in kontakt met een hevige country-fan, die alles van deze zanger bezat..foto's, amerikaanse fan-bladen, lp's...enz...en deze import-single op de Juke Box had geplaatst.Ik volgde in de legertijd niet zozeer C&W, maar kende desondanks wel de recentste hitleveranciers uit die tijd zoals Merle Haggard of David Houston.. Ik vond dit lied echt prachtig klinken door de boxen en nadat ik een glimmende, gehandtekende foto van Bill van deze fan had gekregen, ging ik op zoek naar platenmateriaal en vond het snel terug op een markt..2 lp's..het was een revelatie, ik had sedert Jim Reeves en Bobby Bare niet meer zo genoten van een country-artiest . "Whispering Bill " werd hij vanwege het gefluister op veel van zijn songs genoemd. Prachtige glitterpakken had die man aan...en zijn muziek was zeemzoet..half gesproken, half gezongen. Bill Anderson werd geboren in Columbia, South Carolina 1 november 1937. Was sportcommentator en DJ in Georgia, verhuisde naar Nashville ,waar hij liedjes begon te schrijven zoals City Lights in 1957 een Top 1 C&W-hit voor Ray Price. Once A Day werd een nummer 1 hit voor Connie Smith (1964). In 1958 begon hij zelf met zingen...klassieke country-balladen..ik vermeld er slechts enkele: Mama Sang A Song (1962- nr 1), The Tip Of My Fingers(1960), Po' Folks (1961), 8x10 (1963 nr 2), Still (1963 nr 1)..enz.......Het laatste nummer werd zelfs in de Pop 100 Billboard genoteerd, op een 8ste plaats. Een fluisterplaat die me koude rillingen bezorgde was Golden Guitar (1966). Hij werd één van de top-country artiesten....trad ook op in diverse films en TV-shows en zong tal van duetten met country-zangeres Jan Howard zoals hun nr 1 hit : For Loving You (okt '67). Doorheen de jaren 70 en 80 bleef hij maar hits scoren..ik zou zeggen lees zijn bio/disco er maar eens op na.Hij treed nog steeds op en verzamelde talloze awards. Een waslijst van artiesten nam nummers van hem op hun repertoire, ja zelfs de Franse zanger Claude Francois ( J'y pense et puis j'oubli ).
Even weer die sfeer van toen weegeven .....I Get The Fever....Nr 1 op 27/8/'66. Daar hou je heus geen koorts aan over.
En ik voeg er ook die Golden Guitar verder aan toe.
Mark Wirtz werd geboren in Duitsland in 1943 en groeide op in Keulen.Omwille van zijn interesse voor pop-muziek , werd hij het zwarte schaap van de famillie en verbleef een tijd op internaat.Op 16-jarige leeftijd ging hij in Londen Kunsten studeren, en vormde in zijn vrije college-tijd een muziekgroepje. Later werd dit een heus studio-orkest en schreef hij een tune , die veel opzien baarde, onder het pseudoniem The Mood Mosaic met The Ladybirds. A Touch Of Velvet-A Sting Of Brass(begin1966 ) was geboren. Het werd in eerste instantie al vlug het kenwijsje voor het Duitse TV-Programma Beat Club, dat liep van 1965 tot 1972.Toen dit programma na een goed jaar werd gepresenteerd door de Engelse DJ Dave Lee Travis, nam deze het lied mee naar Manchester, waar het een hit werd in dance-circuits en wat later door meerdere vrije radio-zenders in hun muziekprogramma's werd overgenomen als kenwijsje of begintune. Piratenzenders zoals "Radio London" en "Radio Caroline" zonden dit vanop een schip voor de Engelse Kust uit en waren hier dus goed te beluisteren. Om dan nog maar te zwijgen over "Radio Veronica" Ik weet nog goed, dat ook een wekelijks Vlaams BRT2 radio-programma later , gepresenteerd door Etienne Smet in de namiddag met deze tune opende. Mark Wirtz nam verder ook nog met zijn orkest o.a.een Latino-LP op en creëerde in 1967 een hoogopgevatte opera neer, waarvan de muziek een Top 2 hit werd in Engeland, gezongen door Keith West : Excerpt From A Teenage Opera.(Grocer Jack). Later zou hij verhuizen naar Amerika (Florida). Maar nu even die herinnering opnieuw beleven hieronder...je kent dit kenwijsje voorzeker nog.Wedden ?
De Twist-periode (1960-1962) , was een aangename tijd vol swingende dansnummers, die zelfs individuele fuifnummers enthousiast de dansvloer opjoeg. In mijn verzameling uit deze periode zitten er ook enkele onbekende items, die als collectors-object erg gegeerd zijn. Zo voeg ik hier een vrij onbekend twist-nummer toe van een voor de rest volslagen onbekend artiest : Orlie and the Saints. Hij nam deze plaat op in verschillende uitvoeringen ,met telkens een belangrijke Amerikaanse stad in de titel. Het meest bijzondere was toch wel de plaat : Twist and Freeze USA/ King Kong op het Bandbox-platenlabel.(begin 1961). Deze originele versie heb ik op 45 RPM. Hier op seniorennet werd deze zeldzame plaat gezocht door een verzamelaar, die daar al jaren naar op zoek was...ik zag het helaas te laat. Maar hierbij dus....... De sterke Intro alleen al nodigt uit om de beentjes even uit te slaan op de dansvloer....
Wanneer we het hebben over Elvis Presley imitators, dan past Johnny Powers perfect in het rijtje van Ral Donner,Vince Everett en tal van anderen, doorheen de jaren..Hij werd geboren in West-Detroit in 1938.Naar zijn zeggen beleefde hij de opgang van de vroege Rock 'n' Roll op de eerste rij.(I Saw It Happen). Nadat hij in 1958 enkele regionale hits scoorde zoals "Long Blond Hair" en "Rock Rock" voor het Fox-label, kreeg hij zijn kans bij Sam Phillips' Sun label, toen Elvis naar RCA overstapte.Er werd één plaat uitgebracht , begin 1959..was een kanjer en volledig in de stijl van een jonge Presley, echter wat te rauw om echt aan te slaan bij een blank publiek.Verdere opnamen bleven onuitgebracht. "With Your Love, With Your Kiss" was een plaat die ik absoluut in mijn verzameling wilde...destijds. In 1960 werd hij bij Sun gedropt en werd nadien de eerste blanke performer , die een contract kreeg bij het Motown -label.....ach, de rest is geschiedenis.......Komaan, Johnny, waar is de Love gebleven en de Kiss...... RollerCoaster bracht vele jaren later een LP uit met een aantal van zijn opnamen....
Oude 50's Rock 'n' Roll..We halen er vandaag weer ééntje uit de sloot.Talloos zijn de opnamen uit die tijd voor kleine onafhankelijke platenlabels.Zovelen waren geroepen, zo weinig uitverkoren.De weg naar de roem was maar voor enkelen weggelegd.Iedereen , die wat geld had ,kon in die jaren een plaatje laten persen om het regionaal ,soms in het beste geval op een honderdtal exemplaren te laten verspreiden.Met Elvis als voorbeeld doken ze de studio binnen, deden even hun ding en vertrokken dan met de noorderzon, toen bleek dat het niet het beoogde resultaat opleverde. Zo was ik later wat info gaan zoeken over bvb een zanger die zich Alvis (Eddie) Edwards noemde en een korte flirt had met het volslagen onbekende Enall-label in 1959.Het enige nummer, dat dit label uitbracht kwam van deze illustere onbekende zanger, vermoedelijk uit Boston.....geen verdere informatie.In het na-slagwerk van Goldmine's Rock 'n' Roll 45 RPM Record Price Guide met maar liefst 30.000 titels kwam het zelfs niet voor....maar zo zijn er nog vele. Even de dansschoentjes aan en swingen dan maar met deze "Real Gone Baby" uit 1959.
In 1974 verscheen in Duitsland de Dubbel-LP Legends Of Rock -Bill Haley Rare Items.Ik was toen al een tijdje op zoek naar één van zijn latere opnames en hierop was die dus te vinden.Via ene Dieter ach, weet zijn naam niet eens meer kon ik die dus importeren. Bill Haley had toen enkele nummers opgenomen voor Decca op 31 januari 1959 , ja dus amper 3 dagen voor de fatale crash, die drie rock 'n'roll sterren het leven zou kosten.De betreffende plaat ,waar naar ik op zoek was,werd nooit in Europa op single uitgebracht, wel in Amerika.Op de A-kant stond een belabberde versie van A Fool Such As I, maar het was me te doen om de B-kant : Where Did You Go Last Night.Ik had de originele hillbilly-versie reeds in mijn verzameling zitten, maar deze versie van Bill Haley sprak me meer aan. Het leek het einde van een tijdperk.....een late Rock 'n' Roll poging van een man wiens succes het al een tijdje liet afweten....na al die jaren geniet ik toch nog van dit nummer....dat hieronder via .wav-formaat hopelijk nog eens te beluisteren valt...
Laat ons het héél eventjes hebben over de Blues-legende, die Frank Frost was.Werd geboren in Arkansas op 15 april 1936 (overleed in 1999) en leerde naast piano en gitaar voornamelijk harmonica spelen op jonge leeftijd, zowat in de trant van Sonny Boy Williamson. In zijn goed gevulde biografie pikken we eruit, dat Sam Phillips van het Sun-label was gecharmeerd door zijn muziek.Opnamen volgden zoals Hey Boss Man op diens sub-label Phillips International in 1962. De befaamde Elvis-gitarist Scotty Moore werd de producer van zijn beste opnamen in 1966 in Nashville voor het Jewel-label. Ik vond die LP gewoon het einde...Ride With YourDaddy Tonight.Een instrumentaal nummer hieruit zal me steeds bijblijven : "Harpin'On It". Een schitterend voorbeeld van Delta-Blues. Het was tevens het kenwijsje van een legendarisch radio-programma op BRT2 : Losjes In the Blues uit de jaren 70, dat werd gepresenteerd door betreurde Julien Put, met muziek , geselecteerd door Paul De Bruycker. Ik probeer deze blues-opname via een mp3, die dus moet worden aangeklikt om haar te beluisteren. Frank had ook nog een kleine R&B hit met "My Back Scratcher", dat we beter kennen als "Baby, Scratch My Back" van Slim Harpo.
Teddy Redell aka Teddy Riedel werd geboren in Arkansas in 1937. Al vlug leerde hij pianospelen en kreeg ,na enkele jaren muzikale omzwervingen zijn grote kans toen hij een leadzanger verving, die met een keelontsteking diende af te zeggen bij een platensessie voor het Vaden-label in 1959. Ik beperk me hier tot enkele van zijn opnamen , zijn volledige bio kan je hieronder raadplegen. Knocking On The Backside/Before It Began (1959).Vaden Corrina, Corrina/Gold Dust (1960).Vaden Pipeliner/I Want To Hold You (1960).Vaden Can't You See / Judy (1960).Vaden I'll Sail My Ship Alone/Don't Grow Old Alone(1960)Vaden Na zijn legerdienst kennen we nog : Poor Ole Me/Between Midnite And Dawn.(1962) Razorback.
Net als Jerry Lee Lewis was deze Arkansas Rocker erg beïnvloed door Moon Mullican en coverde dus vaak zijn songs, hoewel hij ook eigen werk opnam. Zijn opname Judy werd in de versie van Elvis Presley een kleine hit in 1961. Ik was onder de indruk van het piano-spel en importeerde enkele originele en nu zeldzame singles in de late jaren 60 zoals "Pipeliner " (Moon Mullican compositie) en ook" Poor Ole Me" op het Razorback label. (Fantastische Rocker).Op deze laatste plaat werd hij begeleid door The Pacers, de vaste begeleidingsgroep van Sun-rocker Sonny Burgess. De B-kantjes van beide singles waren eveneens echt voortreffelijke songs. Teddy werd eind jaren 70 herontdekt door Cees Klop uit Nederland...en begon diverse tournees door Zweden en Nederland. In Nederland werden nieuwe opnamen, naast zijn oudere werk opnieuw uitgebracht op LP en later op CD....en die konden niet ontbreken in mijn collectie. Hedendage is hij pianoleraar en treedt nog steeds op. Rock 'n' Roll uit Arkansas ? Luister naar deze Teddy Redell. Zijn bio kan men lezen op zijn officiële site :
Het zal zo omstreeks 1990 zijn geweest.Een jonge stagair kwam voor een jaartje op de dienst terecht bij de Bank waar ik werkte.Een fris ogend manneke, een Elvis-kuif en bezeten door Rockabilly -muziek.Toen ik kort daarop in kontakt met Arie Vos kwam, was die laaiend enthousiast en vol bewondering voor de indrukwekkende platencollectie, die ik in de loop der jaren over dit fenomeen had verzameld.Unieke singeltjes uit de jaren 50, we hadden diepgaande en geanimeerde gesprekken hierover....hij bewonderde mijn kennis en had gewild dat hij die jaren zelf had kunnen meemaken. Op zekere dag nodigde hij me uit voor een avondje uitgaan in de omgeving van het Brusselse Beursplein. In een klein café was er die dag een optreden van een Brusselse Rockabilly -Band...een prima sfeer met een 40 -tal geïnteresseerde toeschouwers, waartussen een paar meisjes in Pettycoat. Het onbekende groepje noemde The Domino's met een Elvis-achtige leadzanger, een jonge Patrick Ouchène .De slap-bas daverde door het kleine pand en de hits van onder meer Johnny Burnette swingden de pan uit.Later kwam hij, tijdens de pauze aan ons tafeltje plaatsnemen.Wist ik veel , wie die Patrick toen was. Het gesprek ging toen over de 50's en ik werd er voorgesteld als "Un très grand rockabilly".Ik herinner me(het gesprek verliep in het Frans) dat ik toen op zoek was naar een plaatje van Wynn Stewart : "Come On "op het kleine Jackpot-label uit 1959.Hij zegde dat op een Brusselse vrije radio elke week enkele programma's betreffende dit genre muziek te beluisteren vielen , en inderdaad tijdens één van die uitzendingen nadien werd ik daarin geciteerd en met veel lof bezongen. (Arie had me daar aanbevolen) De waarheid gebiedt me te zeggen, dat Rockabilly uit de jaren 1955-1958 in het Brusselse en Wallonië meer adepten kende dan Vlaanderen. Later nodigde ik Arie uit voor een optreden aan het Muntplein van de Amerikaanse Fabulous Thunderbirds.. Ik was destijds dus fan van die dampende R&B , Bluesrock zoals Hound Dog Taylor, Dizz And The Doormen, Dana Gillespie om mijn favoriete band Roomful Of Blues niet te vergeten.Deze laatsten hernieuwden de spirit van de Jump Blues, een populair genre uit de late jaren 40 en beginjaren 50. Nu goed, ik wou die Patrick dus niet afvallen en kocht toen een LP van de groep The Domino's, wars van het frans-engelse accent van de opnamen hierop, als steun. En kijk, na al die jaren blijkt de regionale Patrick dus even weer op de voorgrond te verschijnen, hopend op een doorbraak, maar na al die jaren dus nog immer trouw aan die bepaalde muziek.Het kan verkeren zegde Bredero ooit. Mits wat bijschaving wens ik hem dus veel succes op de préselectie van het Eurovisie-songfestival.
1961 was alweer een heerlijk Pop-jaar. Zangers zoals Paul Anka, Ricky Nelson of Pat Boone bereikten na een sabbatjaar opnieuw de top.Tal van nieuwe gezichten doken op : The Marcels, Del Shannon, Bobby Lewis, Barry Mann.......het werd ook de doorbraak van Gene McDaniels. Geboren op 12 februari 1935 in Kansas City. Studeerde aan de Omaha universiteit en werd een gospelzanger aan het muziekconservatorium.In 1960 tekende hij een kontrakt bij LIBERTY-records Met een soort van mengeling tussen R&B en Pop werd de song : "A Hundred Pounds Of Clay" een vaak gedraaid nummer op de radio Luxemburg . Het was een Nummer 3 top-hit in Amerika op 8 mei 1961.In Engeland zorgde meester cover bij uitstek van Amerikaanse hits , Craig Douglas voor een top 9 met dat nummer.Ik herinner me ook dat er toen een goedkope platenmaatschappij TEENY , veel van die popsongs liet nazingen en uitbrengen ...2 hits op 1 plaat...kostte toen 39 BEF. De originele versie bleef dus steeds favoriet.Ik haalde een Italiaanse EP-persing binnen..met ook de tweede hit van Gene hierop : "Tower Of Strenght".,een U.S. top 5 in november.Alweer was er in Engeland een flauw afkooksel van deze plaat door Frankie Vaughn, die daarmee op de 1e plaats belandde. Een ander nummer op die E.P. was "Another Tear Falls", dat ik herkende toen het een hitje werd in 1966 door The Walker Brothers.Gene had dit nummer gezongen in de Engelse muzikale film uit 1962 : It's Trad, Dad, waarin ook veel andere artiesten zongen.(Chubby Checker, Gene Vincent....) Verder hits van Gene waren "Chip Chip" (nr10). " Point Of No Return (1962) en het mooie, zoetgevooisde "Spanish Lace" (1962), werden beiden Top 40 noteringen..Ik kocht later de CD -grootste hits aan , gewooon uit nostalgie. Door de veranderingen in de Pop-muziek ....The Beatles zaten er aan te komen, verdween hij uit het zicht nadien....Een détail nog : Eind juni 1967 verliet ik het Belgische leger en schilderde op mijn kitzak : Point Of No Return, de plaat uit 1962 indachtig...
In de talrijke muzikale herinneringen uit mijn jeugd mag een naam als Ries Brouwers niet worden over het hoofd gezien.Ries werd geboren in 1946 en had destijds een bloeiende muziekzaak in Sint Willebrord, die liep van 1967 tot 2006.
Ik moet bekennen dat Franse muziek me niet zo lag tijdens de beginjaren 60, mede omdat ik vaak geconfronteerd werd met flauwe afkooksels van Amerikaanse en Engelse hitnummers. Anders was het gesteld met originele opnamen en uitvoerders. Zo iemand was bvb het orkest van Jacques Denjean, die weliswaar werd geïnspireerd door Amerikaanse Jazz a la Quincy Jones, maar eigen nummers op de markt bracht. Hij begeleidde in de jaren 60 en 70 veel bekende namen uit de muziekwereld zoals Nana Mouskouri, Sacha Distel, Christophe, Johnny Halliday, Dionne Warwick om er maar een paar te noemen.
De Twist-periode (1960-1962) , was een aangename tijd vol swingende dansnummers, die zelfs individuele fuifnummers enthousiast de dansvloer opjoeg.
