Levensloop met verhalen en vertellingen vanaf 1960
13-11-2007
De kleerkast
De kleerkast.
Iedereen die al eens een kleerkast van IKEA in mekaar heeft gestoken weet waarover ik spreek. Ronkende namen zoals ASPELUND of LEKSVIK schrikken mij niet af. "Als mijn buurman de Griek het kan, wel dan, ik ook!" Zelfoverschatting? Daar zijn wij mannen heel goed in.
"We gaan er eens vlug aan beginnen zie, t is een fluitje van een cent!" Wanneer alles dan uitgepakt op de grond ligt en de plannen op tafel zijn opengevouwen krab ik een eerste keer in mijn haar -of wat er nog van overblijft. Vrouwlief kijkt bedenkelijk en vraagt voorzichtig: Zal het gaan jongen? "Da 's zeker dat!" ( Nooit laten merken dat je twijfelt.) Nu heb ik natuurlijk liever dat ze zich in de keuken terugtrekt en niet op mijn handen zit te kijken, maar ze blijft ... Bon, als ze dan toch niet weggaat zetten we haar maar meteen aan het werk. "Hou die zijkant eens vast dan kan ik er de scharnieren aanvijzen." Een beetje tegen haar goesting staat ze nu al ruim tien minuten met die plank in haar handen terwijl ik heel traag een pakje vijzen openmaak, en nog langzamer de scharnieren uitpak ... "Zeg, moet ik hier zo nog lang blijven staan?" Ze plaatst de plank tegen de muur. "Als ge mij nodig hebt dan roep je maar, ik ben in de keuken." Voilà sé! Dat is al gelukt. Nu kan ik beginnen.
Eén uur later ... Gaat het daar boven? Ik veeg de zweetdruppels van mijn voorhoofd en roep zo opgewekt mogelijk: Ja, ja! Twee uren later ... De wanden en deuren staan er al aan maar om het bovenstuk erop te krijgen heb ik haar hulp nodig. Kom eens even helpen. Als de weerlicht is ze daar. Gaat het jong? Er klinkt twijfel in haar stem. Zal ik Nico de buurman vragen ...? Ha, nee! Mijn eer staat op het spel. Zo kalm mogelijk zeg ik: Niet nodig, WIJ kunnen dat alleen ook. Hou die wanden recht dan klik ik het bovenstuk erop. Met veel gesukkel is het uiteindelijk dan toch gelukt en schroeven we alles goed vast. Nu die achterwand nog ... t Is niet waar hé?! Die wand moest er tussen geschoven worden vóór het bovenstuk erop mocht. Alles terug losvijzen... Miljaar! Hadden we nu niet beter Nico ... Een woedende blik in haar richting. OK, doe het dan zelf! Ze is al beneden. Ik ga boodschappen doen, roept ze onder aan de trap en even later hoor ik de auto uit de garage rijden.
In de tuin bij de buren hoor ik iemand met een grasmachine. Ik kijk door het open raam naar buiten. Nu even mijn fierheid opzijschuiven ... Ha Nico! Kan je mij misschien een minuutje komen helpen?
