Levensloop met verhalen en vertellingen vanaf 1960
22-10-2007
Bureaucratie !
Openingsuren zijn hoe langer hoe meer onderworpen aan willekeur.
Onlangs meegemaakt:
Ik heb een internationaal rijbewijs nodig...
Dit kon je vroeger bij de VAB of Touring Wegenhulp gaan halen (kopen) maar daar zegt men me nu dat ik daarvoor voortaan naar het gemeentehuis of de politie van mijn woonplaats moet gaan.
Op het politiebureau weet de agent van dienst niks af van rijbewijzen ( ... ) en kan me ook niet zeggen bij welke dienst op het gemeentehuis ik moet zijn.
Ik stap op goed geluk de eerste deur binnen waarop staat: 'Bevolking'.
De loketbediende kijkt nauwelijks op van zijn blad papier en als ik naar een internationaal rijbewijs informeer steekt hij zijn wijsvinger omhoog en bromt: '1e verdieping'.
Omdat ik onlangs geopereerd werd en een knieprothese kreeg, hijs ik me wat moeizaam langs de achttien treden naar boven. Er hangt een plaatje met opschrift 'rijbewijzen' aan een deur die op een kier staat.
Een vrij dikke dame zit achter haar computer en is blijkbaar met iets ongeoorloofds bezig want ze schrikt als ik mijn hoofd door de opening steek.
Snel herpakt ze zich en vraagt onvriendelijk:
'Voor wat is 't ?'
Als ik naar een internationaal rijbewijs vraag kijkt ze ostentatief op haar polshorloge en schudt bedenkelijk met haar dikke kop.
'Hebt ge de fiscale zegels meegebracht?' Vraagt ze achterdochtig.
'Nee, hoeveel moeten het er zijn?'
Ze kijkt nogmaals op haar horloge.
'Zestien Euro,... maar het zal niet meer lukken vandaag.'
'Waarom niet?'
'Het is 11 u 30. We sluiten binnen 15 minuten en je moet de zegels nog gaan halen.'
'Maar het postkantoor is hier toch juist aan de overkant van de straat?!'
'Je zal te laat zijn, ... ' zegt ze laconiek, ''t is beter als je morgen terugkomt.'
'En deze namiddag dan?'
'Zomerdienst, de kantoren zijn na de middag niet meer open.'
Ik krijg de kriebels en zeg nogal gedecideerd.
'Wacht op mij!'
Ik loop de deur uit en strompel zo snel mogelijk de trap af en zes minuten later sta ik weer op de stoep van het gemeentehuis met de fiscale zegels in mijn hand. Groot is mijn verbazing als ik voel dat de ingangsdeur al op slot is. Het is exact: 11 u 40!
- Miljaarde!!! Met mijn vrije vuist bonk ik op de deur. Nu ben ik echt kwaad.
Omdat ik niet ophoud komt uiteindelijk de portierster en opent de deur op een kier
'Wat is er?'
Ze houdt haar hoofd schuin naar achter en bekijkt me met een achterdochtige blik.
'Ik moet boven zijn, ze wachten op mij.'
Voor ze de kans krijgt de deur weer te sluiten 'storm' ik tandenknarsend van pijn de trap op.
'De lokalen zijn gesloten!' Roept ze me na.
Te laat. Ik ben al in het bureau waar de dikke een eerste beet neemt van haar witte boterham.
'Ik ben aan 't eten ...' zegt ze met volle mond.
'Het is nog geen kwart voor twaalf! En ik heb de zegels!'
Zeg ik stout en zet me vastberaden neer op de stoel voor haar schrijftafel.
Omdat ze beseft dat ik niet zal weggaan begint ze met zichtbare tegenzin het rijbewijs te schrijven.
Even later sta ik weer op straat.
Het is precies vijf voor twaalf ...
Reacties op bericht (1)
23-10-2007
Ja ik weet het nog..
zo zijn ze, landen zoals Cananda en de US zijn voor zoiets veel beter. Daar zitten nog MENSEN die met al wat ze kunnen willen helpen. . Heel soms, een uitzondering...het kan gebeuren...
