.

De monetaire unie zeker eerst aanpassen 2007 naar 2013

Integratie van economiën

In België en Nederland betalen we met de euro. Maar niet alleen in ons land, ook in bijvoorbeeld België, Italië en Frankrijk kun je terecht met de munt. Lekker makkelijk, want nu hoef je geen geld meer te wisselen. We noemen dit een monetaire unie.

Een monetaire unie is een economisch-politieke afspraak tussen meerdere landen, die besluiten hun verschillende nationale valuta om te zetten in één gemeenschappelijke munt. Hierdoor raken de economieën van de verschillende landen steeds meer in elkaar verstrengeld. Voor Nederland betekende dit dat we de gulden moesten inwisselen voor de euro.Voor België de franken inwisselen voor  de euro.

Economische integratie

Je kunt dit een manier van economische integratie noemen. Landen willen steeds meer met elkaar handelen en zodoende worden er allerlei belemmeringen opgeheven. Bedrijven kunnen hun spullen dan makkelijker in het buitenland verkopen. Zij krijgen toegang tot grotere markten en kunnen door schaalvoordelen de prijs van het product verlagen.

Van vrijhandelszone tot monetaire unie

Vaak verloopt de economische integratie in een fasen oplopend van intensiteit.

• vrijhandelszone
• douane-unie
• gemeenschappelijke markt
• economische unie
• economische en monetaire unie

Belgiê en Nederland is een van de landen die deelneemt aan de monetaire unie. Dat is de meest intense vorm van samenwerking. Toch blijft er altijd een spanning tussen de deelnemende landen. Deze spanning heeft vooral betrekking op de politieke samenwerking. Wie moet de meeste macht krijgen? En in welke vorm? Het pad van politieke integratie is nog lang niet zover als de economische integratie. Dat bleek uit het Franse 'non' en het Nederlandse 'nee' op het voorstel voor een Europese grondwet.

Nieuw verdrag

Hoe de samenwerking in de toekomst zal lopen is nog niet zeker. Er is al wel een nieuw verdrag tot verdere Europese samenwerking: het verdrag van Maastricht. Dit verdrag komt in de plaats van eerder afgewezen grondwettelijke verdrag. Het werd op 13 december 2007 door de belangrijkste regeringsleiders van de deelnemende landen ondertekend, maar is nog niet geratificeerd (aangenomen) door alle lidstaten van de Europese Unie.

.

.

Realisme in de schilderkunst

Schilders proberen zo dicht mogelijk bij de waarheid te blijven

Een kunstenaar kan de werkelijkheid op verschillende manieren weergeven. Een schilder kan bijvoorbeeld kiezen voor een realistische of onrealistische stijl.

Als de kunstenaar kiest voor het realisme dan zal hij wat hij ziet ook zo weergeven (zoals op een foto). Hij probeert de waarneembare werkelijkheid zo dicht mogelijk te benaderen. De kunstenaar geeft weer wat hij letterlijk ziet, maar bepaalt wel onderwerp en compositie. Een voorbeeld hiervan is een stilleven.

Naturalisme
Een andere mogelijkheid is het naturalisme: Het zo natuurlijk mogelijk afbeelden van een onderwerp. Dit onderwerp kan echter door de kunstenaar worden bedacht. Hij hoeft het niet per sé letterlijk te zien. Hij gaat er wel van uit het onderwerp weer te geven zoals het er in de werkelijkheid uit zou zien. Een schilderij of tekening die de werkelijkheid vereenvoudigd weergeeft is gestileerd. De afbeelding is nog steeds herkenbaar, maar ontdaan van detaillering. Een voorbeeld hiervan is de tekenstijl van de Mangastrip, of de Jugendstil affiches van Mucha.

Associatie
Een nog verdere ontleding van de werkelijkheid leidt tot een geabstraheerd kunstwerk: de herkenbare vormen zijn zodanig vervreemd of vervormd dat je alleen door associatie of herleiden van de vorm kunt herkennen wat er te zien is.

Interpretatie
Een kunstenaar maakt altijd een keuze in wat hij afbeeldt. Ook een kunstenaar die realistisch werkt geeft zijn interpretatie van de werkelijkheid. Toch is er een verschil. Hij doet dat door onderwerp, compositie en materiaalgebruik te bepalen. Nadat die keuze is gemaakt, probeert hij de waarneembare werkelijkheid te benaderen.

Niet-realistisch
Daarnaast is er de kunstenaar die de waarneembare werkelijkheid als uitgangspunt neemt en vervolgens een persoonlijke interpretatie geeft van die werkelijkheid. Hij verbeeldt wat hij ziet, maar probeert niet de werkelijkheid te benaderen. Impressionisten schilderen bijvoorbeeld het moment en expressionisten geven eerder de emotie weer.

Ontwikkeling
In de beeldende kunst is er in de loop van de 19e en 20e eeuw een grote verschuiving geweest van realisme naar abstractie. Halverwege de 20e eeuw kwamen er steeds meer musea voor moderne kunst en het belang van die musea werd in de loop van de jaren steeds groter. Er zijn nu musea voor oude kunst zoals het Rijksmuseum in Amsterdam waar realistische en naturalistische kunst uit bijvoorbeeld de 17e eeuw te zien is. Musea als het Stedelijk Museum in Amsterdam en het Haags Gemeentemuseum hebben veel kunst van 20e eeuwse kunstenaars. In hun collecties zitten allerlei soorten kunst. Van figuratieve kunst tot abstract.

Realisme in hedendaagse kunst
Toch zijn er nog steeds kunstenaars die werken in de traditie van de grote meesters van de 17e eeuw. Er zijn ook kunstenaars die de techniek van het realistisch en naturalistisch schilderen gebruiken voor hedendaagse thema’s. Deze kunstenaars zie je niet zo vaak in de musea voor hedendaagse kunst terug. Ze stellen hun werk voornamelijk ten toon in galeries.

Techniek
Bij het realistisch en naturalistisch schilderen is de schildertechniek van groot belang. Dit kost veel tijd, omdat je erg precies moet zijn. De schilder moet de kleuren bijvoorbeeld goed mengen en in lagen op het doek aanbrengen. Dit vereist een opperste concentratie en veel geduld.

.

Aan de schrijvers

Neem een schep woorden,
schep mij een taal,
kom op, vertel een verhaal.

Maar tel 't op je vingers na:
het moet helemaal
zelf zijn verzonnen.

Anders hoef ik het niet.
Wat jij hebt gevoeld
dat wil niemand horen,
ook niet wat je 'bedoelt'.
Dus doe niet te echt.
Praat mij niet van wetten,
ik stik al in recht.

Maar tover mij voor
en ik ben je knecht:
samen krijgen wij die verdomde
werkelijkheid er wel onder.

.

Elk pondje gaat door het mondje, maar eerst moet je het natuurlijk allemaal in huis halen. Uit een recent onderzoek bij meer dan 2.000 Britse shoppers blijkt dat je winkelroutine een goed eetpatroon en gezond gewicht kan saboteren.

Voor de studie werd de winkelroutine van 2.063 Britten afgewogen tegen hun BMI. "Net als bij een gezond eetpatroon, heb je tijdens het winkelen nood aan een goede balans. Wie niet op voorhand plant, eindigt voor hij het weet met een kar vol ongezonde dingen. Wie echter te fel focust op een gezond lijstje, zal sneller toegeven aan impulsieve eetbuien en zo een gebalanceerde levensstijl saboteren", klinkt het.

Eet- & winkelpatroon
De vier voornaamste shoptypes en de kans op overgewicht:

1. Regelaar - Vaak last van een beetje overgewicht
Ondanks het strikt navolgen van het winkellijstje, het afzien van impulsieve koopjes en het negeren van interessante deals, loopt dit type shopper de grootste kans op licht overgewicht. De verklaring moet gezocht worden in het feit dat ze zodanig strikt zijn, dat ze dat compenseren met ongezonde eetbuien om de frustraties te stillen.

2. Impulsshopper - Meestal veel overgewicht
Wie impulsief gaat winkelen en dus niets op voorhand uitstippelt, loopt het grootste risico op overgewicht. Deze shopper volgt haar neus en koopt alles waar ze op dat moment zin in heeft én wat in de aanbieding staat.

3. Dwaler - Grotere kans op enkele kilo's te veel
Wie tot dit winkeltype behoort heeft doorgaans een los plan, maar dwaalt daar gemakkelijk van af, zeker als er sterke koopjes in de rekken liggen.

4. Flexishopper - Vaker een gezond gewicht
Deze shoppers stellen een handig lijstje samen, maar genieten tegelijkertijd van de vrijheid om hier en daar een paar dingen te kopen die ze niet elke dag eten of drinken. Een topaanbieding zullen ze ook niet uit de weg gaan. Het op voorhand plannen geeft structuur en de ruimte voor een kleine zonde houdt eetbuien uit pure frustratie op een afstand.

"Wie een ongezonde winkelroutine gekweekt heeft over de jaren, zal een plotse ommekeer naar een gezond eetpatroon wellicht onmogelijk achten. Gelukkig kan je gebalanceerd winkelen en leven perfect leren", klinkt het besluit.

Een dichter
 

Piet Pluimers wou het liefste verzen schrijven

over wat late rozen in de zon.

Hij was een dichter en hij wou het blijven.

Hij schreef sonnetten toen hij pas begon.

Het rijmde ook. Maar and're dichters zeiden:

je mag niet rijmen joh, 't is geen gezicht!

Je moet zorgvuldig alle rijm vermijden,

want een gedicht dat rijmt is geen gedicht.

En dan dat metrum! Dat is uit de mode.

't Mag niet van rál de ral de rál de ral.

Punten en komma's, jongen, zijn verboden.

En denk erom: geen hoofdletters vooral.

En nooit een hele zin. Alleen maar brokken.

En rozen mógen wel een keer, maar dan

slechts in verband met baarmoeders en sokken

en zó dat niemand het begrijpen kan.

't Is maar een weet, we zeggen 't je maar even.

Piet had het spoedig door en hij zei: o.

Hij heeft diezelfde dag een vers geschreven,

zijn eerste echte vers. En dat ging zo:

'ik drijf spelden van wanhoop

in de huid van je

grutten wezenloos

woezie woezie 17 en

klaan uit je klukhaar versuikeren

bleke bliezen in schedels met spuigaten

vol blauw gehakt.'

En toen zei iedereen: dat is reusachtig!

En Paul Rodenko schreef een heel lang stuk

in 'Maatstaf' om te laten zien hoe prachtig

het was. Vooral dat 'woezie' en dat 'kluk'.

Alleen Piet Pluimers zelf was niet tevreden.

Hij wou zo graag eens rijmen, want helaas,

hij heeft nu eenmaal 't rijm onder z'n leden.

Maar nee, hij mag alleen met Sinterklaas.

En hij wou graag één keer een komma zetten.

Ach Piet! Over tien jaren slaat het om!

Dan rijmt men weer. Dan maakt men weer sonnetten.

Dan gaat het weer van póm de róm de róm.

.

Biografie

De levensloop van...

In een biografie wordt een personage beschreven of gespeeld. Een autobiografie schrijf je over jezelf, biografieën kunnen over iedereen gaan. Meestal worden biografieën geschreven over kleurrijke, invloedrijke en historisch belangrijke personen.

Als je zelf een biografie of autobiografie moet schrijven, moet je genoeg weten over de persoon waarover het gaat. Om aan de informatie te komen, kun je een interview houden. Dit kun je mondeling doen, maar je kunt ook iemand via de mail interviewen. Mondeling is vaak gemakkelijker omdat iemand dan sneller en vaak eerlijker kan antwoorden. Probeer daarom zo veel mogelijk in het echt met iemand af te spreken.

Vragen die je kunt stellen

Om je op weg te helpen met het interview vind je hieronder veel vragen die belangrijk zijn bij het opstellen van een biografie. Lees ze goed door en gebruik ze slim. Vergeet natuurlijk niet om door te vragen als je het antwoord van de geïnterviewde niet goed genoeg vindt.

1. Hoe heet je?
2. Hoe oud ben je?
3. Waar ben je geboren?
4. Vertel iets over je ouders, achtergrond, milieu. Wat voor jeugd heb je gehad?
5. Wat voor werk doe je, welke bezigheden heb je, wat zijn je hobby's?
6. Wat is je grote liefde?

Uiterlijk

1. Hoe zie je eruit? Wat is er bijzonder aan je? (Kleding, kapsel, sieraden enz.)
2. Uiterlijke kenmerken die je tegenkomt in het script (dat is het verhaal over jou leven).
3. Welke invloed heeft je uiterlijk op je gedrag?
4. Wat zeggen anderen over je uiterlijk? (Aan de hand van het script verzinnen.)
5. Wat zeg je zelf over je uiterlijk in het script?

Karakter

1. Wat zijn je goede eigenschappen?
2. Wat zijn je slechte eigenschappen?
3. Wat zeggen anderen over jouw karakter?

Allerlei

1. Wat is je beroep/ je bijbaan?
2. Waar ga je uit?
3. Naar welke tv-programma's kijk je en welke radiozender beluister je?
4. Welke goede doelen steun je?
5. Wat zij je hobby's?
6. Wat zijn je favoriete winkels?
7. Wat is je favoriete muziek?
8. Welke spelletjes speel je het liefst?
9. Welk geloof hang je aan?
10. Op welke politieke partij stem je/ zou je willen stemmen?

.

Jonge sla

Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.

.

.

Sebastiaan


Dit is de spin Sebastiaan.
Het is niet goed met hem gegaan.

LUISTER!

Hij zei tot alle and're spinnen:
Vreemd, ik weet niet wat ik heb,
maar ik krijg zo'n drang van binnen
tot het weven van een web.

Zeiden alle and're spinnen:
O, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
kom, Sebastiaan, laat dat nou,
wou je aan een web beginnen
in die vreselijke kou?

Zei Sebastiaan tot de spinnen:
't Web hoeft niet zo groot te zijn,
't hoeft niet buiten, 't kan ook binnen
ergens achter een gordijn.

Zeiden alle and're spinnen:
O, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
toe, Sebastiaan, toom je in!
Het is zó gevaarlijk binnen,
zó gevaarlijk voor een spin.

Zei Sebastiaan eigenzinnig:
Nee, de Drang is mij te groot.
Zeiden alle and'ren innig:
Sebastiaan, dit wordt je dood...

O, o, o, Sebastiaan!
Het is niet goed met hem gegaan.

Door het raam klom hij naar binnen.
Eigenzinnig! En niet bang.
Zeiden alle and're spinnen:
Kijk, daar gaat hij met zijn Drang!

PAUZE

Na een poosje werd toen éven
dit berichtje doorgegeven:
Binnen werd een moord gepleegd.
Sebastiaan is opgeveegd.

.

Showdance

Oubollig of niet?

 Na het succes van de showballetten in de jaren ’70 en revuevoorstellingen waarin showdansers een grote rol speelden was het een tijdlang stil rond de showdance. Tot Joop van den Ende de musical naar Nederland haalde, en hiermee een groot publiek wist aan te spreken.

Ook op televisie is weer veel aandacht voor showdance. Waar in de jaren ’70 en ’80 veel showballetten ingezet werden om programma’s op te luisteren, zien we nu een andere trend: de programma’s focussen zich op de mens achter de danser, het selectieproces en het ‘beroemd’ worden. Idols voor dansers. Zo werd de hoofdrolspeler voor de musical Tarzan niet in de beslotenheid van een theater gezocht, maar kon heel Nederland de audities volgen op televisie. Ook de musical Fame zocht mensen voor de cast via een televisieprogramma.

Hard werken

Showdance heeft een grote aantrekkingskracht op jongeren door de glamoreuze uitstraling. Maar achter de show zit een wereld waarin hard gewerkt moet worden en concurrentie heerst. De meeste showdancers worden niet toevallig ontdekt bij een auditie, maar hebben een lange opleiding achter de rug. Sommigen hebben een dans- of toneelopleiding, maar er bestaan in Nederland en België ook specifieke opleidingen voor showdance.

Zie maar op zondag VTM  om 19.55u naar SoYou Think You Can Dance

Leren voor showdancer

Een zo’n opleiding is de FaFa academy in Den Haag. Aan deze school worden jonge getalenteerde leerlingen naast hun reguliere opleiding of werk in vijf jaar klaargestoomd voor de wereld van de showdance. Naast zang, acteren, jazz- en klassiek ballet worden de leerlingen onderwezen in nieuwe dansstijlen, tap en show/ musicaldans, entertainment, presentatie, make-up podiumvorming, mannequintechnieken, dans- en theatergeschiedenis, innerlijke en uiterlijke verzorging, acrobatiek, anatomie, beroepshouding, notenleer, voorbereiding audities/castings.

Werken als showdancer

Een ‘afgestudeerde’ showdancer kan op veel plaatsen terecht. In het ballet bij de grote shows in Ahoy van bijvoorbeeld Frans Bauer. In een van de vele grote musicalproducties. Of als danser in een dinner show. En in het buitenland is een nog veel ‘groter podium’.

.

.