De Rots en de Rivier

 Hij is de rots
 Zij de rivier
 Zij is het die botst
 Zij maakt plezier
 Hij staat stevig
 Beweegt niet zo hevig
 Zij kronkelt er om heen
 Voelt zich vaak alleen

 De rots niet zo stevig als weleer
 Zoekt naar rust meer en meer
 De rivier zoekt naar wegen
 Waarlangs ze kan bewegen
 Zo zoeken beiden
 Naar wat hen kan verblijden

 En zo nu en dan
 Als het even kan
 Raken ze elkaar
 Nu eens hier dan daar
 De rots en de rivier
 En vinden ze een manier
 Om samen te gaan
 Niet alleen te staan

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

verborgen rimpels

verf in je haren
 verberg dat grijs
 naalden voor de plooitjes
 niet goed wijs

 de nieuwste kleding
 om je losse vellen
 je make-up jeugdig
 grote stenen in je lellen

 een sneetje hier, trekje daar
 gesleutel aan je lijf
 onder al die opsmuk
 nog steeds een oud wijf

Sprookje

Zeg me nooit meer dat
 de kabouters het hebben gedaan.
 Tovenaars , elfjes , feeën ,
 ik hecht er geen geloof meer aan.
 Maar ik wist al na één huwelijk
 dat heksen echt bestaan