Opnieuw zeer warme dag, met nu nog 38 graden op dit eigenste moment. Vroeg wakker deze morgen met hanegekraai, met gegarandeerd een prijswinner op een of andere wedstrijd, met als duo wat mussengetsilp. Bij het klaarzetten van de fiets, ja, een lekke band vooraan, dus eerst een vervanging... Vertrokken richting Pamplona om 08.30 uur. Richting Plaza de Torros, waar ik nu toch wou weten in welke route die stieren worden gestuurd die richting Plaza de Torros. Iets gewacht aan het toerismebureau voor de stempel, want "el oficio del peregrinos" was maar open vanaf 14.00 uur. Daar heb ik een Argentijn ontmoet, met een kort gesprekje omtrent mijn familie dat destijds naar dat land was geëmigreerd, maar tot hun grote ontsteltenis van armoe terugkwam (genealogie...). Op het terrasje op de Plaza de Castillo (hoofdplein) smaakte het pintje natuurlijk. Een cameraploeg van een plaatselijke televisiezender kreeg me, alsook 2 ook zwaargeladen voetgangers in het vizier bij de aankomst aan het terras. Op de weg verder was ik wel wat de verkeerde richting uitgegaan, zodat ik de stad (en die is groot) opnieuw door moest. Dan heb ik nog een fietsenwinkel binnengestapt voor nieuwe binnenband aan te schaffen. Eens buiten de stad met een omweg (voor minder hoge berg over te geraken) naar het hoogste punt voor vandaag, Puerto de Pardon met 679 m hoogte. Aangekomen op de berg, ja, weeral platte band vooraan; misschien doet de warme temperatuur hier ook iets aan. Nu aangekomen op een mooi hotel op 1 km van de stad Puenta la Reina. Ditmaal met Tv en airco. In de receptie van dit hotel mag ik op het internet wat klavieren, vandaar dit berichtje. Vanavond een "menu del peregrino" gererveerd voor slechts 11 euro, met driegangenmenu, en morgenvroeg uiteraard het ontbijt. De fiets staat gestald in de ondergrondse parkeergararge. Route via: Larasaoña, Zalbadika, Burlata, Pamplona, Zizur Mayor, Paternáin, Astráin, Puerto del Pardón, Legarda, Obano, Puente la Reina.
Pamplona (Baskisch: Iruñea volgens Euskaltzaindia, de Koninklijke Academie van de Baskische Taal, en Iruña volgens de gemeente Pamplona zelf) is de hoofdstad van de Spaanse regio Navarra. De stad is aan de rivier de Arga gelegen en telt circa 194.000 inwoners.De stad is vooral bekend door de jaarlijkse stierenrennen tijdens de San Fermín-feesten, ter ere van San Firmín die de co-patroonheilige van de stad is. Deze feesten spelen zich af tussen 6 en 14 juli.
Het windmolenpark van El Perdón Strekt zich uit over een oppervlakte van 46.000 vierkante meter van het gelijknamige gebergte. Dankzij windmolenparken als deze is Navarra een referentie op wereldniveau geworden voor de toepassing van duurzame energiewinning. Het is een uitstekend uitzichtpunt op Pamplona en op heldere dagen kan men zelfs de Pyreneeën, de Moncayo, de Picos de Urbión en het Cantabrisch gebergte zien. Een ander aanbevelenswaardig panorama is het uitzicht dat men 's avonds vanaf de autoweg heeft, wanneer de lampen van de molens als een lange, kronkelende slang het gebergte omsluiten. Het gebied wordt vaak bezocht door wandelaars, fietsers en liefhebbers van parapente. Het Windmolenpark van El Perdón, dat het gewest Cuenca de Pamplona in het zuidoosten afbakent, was het eerste windturbinepark van Navarra. Er staan 40 windgenerators, kolossale windmolens waarvan het silhouet vanaf de hoofdstad van Navarra zichtbaar is, die over een afstand van vier kilometer in een rij op de kam van deze berg (1.037 meter) staan. U bereikt het park via de N-111 of de autoweg van de Camino. Vóór de tunnels van El Perdón moet u afslaan. Naarmate u dichterbij de molens komt lijken ze groter te worden en is het uitzicht spectaculair. Gegevens van de windmolens De meeste windmolens hebben een horizontale asturbine die zich bovenaan de hoge mast bevindt. Ze zijn 40 meter hoog en de wieken hebben een straal van 20 meter. Elke windgenerator weegt 52.500 kilo en heeft een vermogen van 500 kilowatt, waardoor jaarlijks 60 miljoen kilowatt kan worden geproduceerd. De gemiddelde windsnelheid per jaar is hier 8,7 meter per seconde. Wat betreft de ontwikkelingsplannen voor windenergie staat Navarra op de eerste plaats van de Spaanse autonome regio's en neemt het sinds meer dan tien jaar een belangrijke plaats in Europa in. In Navarra functioneren ook andere windmolenparken, zoals dat van Cabanillas, met 50 windturbines, Leitza-Beruete, met 32, of dat van La Guerinda, met 115 windgenerators. Het laatstgenoemde windmolenpark is het grootste van Europa. De benutting van het windpotentiaal betekent op dit moment een derde van het in heel Spanje geïmplanteerd elektrisch potentiaal; vandaag de dag wordt in Navarra in windparken 10% van de elektrische energie die er wordt verbruikt geproduceerd. In het jaar 2010 wil men de 100% bereiken. Heeft u belangstelling voor hernieuwbare energie dan kunt u in het mooie plaatsje Aibar terecht bij een didactische zaal. Uitgebreide informatie hierover kunt u inwinnen bij het VVV-kantoor van Sangüesa. Vrijetijdsbesteding en sport in El Perdón Het gebergte El Perdón beschikt over een picknickplaats die vaak wordt bezocht door de Pamplonesen en van waaruit men een prachtig panoramisch uitzicht over de Cuenca de Pamplona heeft. Ook zijn er vele fietsers en wandelaars die tochten door de omgeving maken en het is gebruikelijk om deltavliegers en parapentes boven het gebergte te zien zweven. Om deze liefhebberij in de praktijk te brengen, wordt gebruik gemaakt van de hier voorkomende luchtstromen. In 1996 werd in het gebergte het "Pelgrimsmonument" geplaatst. Het gaat om een bijzonder geheel van 14 ijzeren beelden op ware grootte die te voet, te paard en op een ezel te bedevaart gaan en uit wier lansen lichtstralen en sterren ontstaan. Bezienswaardigheden In de buurt van het Windmolenpark van El Perdón kunt u een bezoek brengen aan het sierlijke romaanse kerkje van Santa María te Eunate of aan het dorp langs de Jakobsroute Puente la Reina. Hier komen de wegen uit Orreaga/Roncesvalles en Sangüesa samen en steken de mooie middeleeuwse brug waaraan de plaats haar naam dankt over om als één route verder te gaan naar Santiago de Compostela.
Obanos "De Heilige Willem drong zijn zuster, de Heilige Felicia, er woedend voor het laatst op aan om de stad Obanos te verlaten. Toen zij dit weigerde te doen, verviel de hertog van Aquitanië in een driftbui..." Deze regels horen bij het "Mysterie van Obanos", een volkslegende gekoppeld aan de Jakobsroute die om de twee jaar in het dorp wordt opgevoerd. Ontdek de magie van dit oeuvre dat is uitgeroepen tot Feest van Nationaal Toeristisch Belang en geniet van de charme van de civiele en kerkelijke architectuur van het plaatsje door middel van de basiliek van Nuestra Señora de Arnotegui of de kapel van San Salvador, waar omheen diverse theorieën ontstonden in verband met de Camino de Santiago. Het dorp Obanos ligt op een vlakte in de Middenzone van Navarra. De plaats wordt omgeven door niet bevloeide landerijen die worden doorkruist door de Camino de Santiago die uit Jaca komt en verder gaat tot Puente la Reina, waar dit deel van de pelgrimsroute samenvloeit met de weg afkomstig uit Orreaga/Roncesvalles. Kort historisch overzicht Volgens het historische verleden van Obanos was dit een stad van feodale heren. Verschillende kloosterordes bezaten de grond van Obanos: het Klooster van Leyre vanaf de elfde eeuw, dat van Irache vanaf de twaalfde eeuw en de Hospitaalorde van Sint-Jan van Jeruzalem vanaf de dertiende eeuw. In de dertiende eeuw werd het gebruikt als banier in de strijd tegen het misbruik van de Monarchie, aangezien het de zetel was van de Junta de los Infanzones. Deze instelling bracht een groot deel van de adel bijeen ter bestrijding van de excessen van de vorsten. Na de verovering van Navarra door Ferdinand de Katholieke (1512) bleef het stadje deel uitmaken van het gewest Valdizarbe. Wat betreft de Camino de Santiago had Obanos een gasthuis om in de bloeiperiode van de Jakobsroute de pelgrims tegemoet te komen. Tegenwoordig is er een herberg in gevestigd. Architectuur Het dorp Obanos is rondom de pleinen Plaza de San Guillermo en Plaza de los Fueros gebouwd. Het wordt gekenmerkt door de mooie civiele architectuur die de straten vult met grote huizen van steenhouwerswerk of baksteen, sommige met arcades op de bovenverdieping. Een van de belangrijkste gebouwen is Casa Muzqui, uit de eerste helft van de zeventiende eeuw. Het heeft een overstekende dakrand en een deur in de vorm van een ronde boog met aan weerszijden ramen. Andere bezienswaardige huizen zijn Casa Tximonco, Casa Cildoz of de voormalige Pelgrimsherberg, waar de 1.056 kostuums van het "Mysterie van Obanos" worden bewaard. Wat betreft de kerkelijke architectuur zijn de in neogotische stijl gebouwde kerk van San Juan Bautista, de basiliek van Nuestra Señora de Arnotegui, op ongeveer twee en een halve kilometer van Obanos, en de kapel van San Salvador bezienswaardig. Volgens een aantal theorieën is deze laatste de plek waar de twee aftakkingen van de Franse pelgrimsroute bijeenkwamen. Het Mysterie van Obanos De middeleeuwse legende vertelt ons het verhaal van de pelgrimstocht die een jonge hertog van Aquitanië, de Heilige Willem, samen met zijn zuster de Heilige Felicia naar Santiago maakt. Op haar doortocht door Obanos besluit Felicia om daar te blijven en haar leven te wijden aan het helpen van pelgrims die door deze contreien trekken. De jaloerse en woedende Willem probeert zijn zuster over te halen om daar weg te gaan. Hij slaagt er echter niet in om haar te overtuigen en in een aanval van razernij doodt hij haar. Na de Jakobsroute te hebben voltooid zondert de hertog zich, vol van treurnis en spijt, af in de afgelegen kapel van Arnotegui, waar hij zijn droefenis beweent. Deze geschiedenis werd in 1965 een waar middeleeuws mysteriespel onder leiding van de priester Santos Beguiristáin. Deze dramatische voorstelling met allegorische kenmerken, wordt tegenwoordig eens in de twee jaar in de maand juli opgevoerd op het Plaza de los Fueros. Er spelen meer dan 600 personen in mee. "Het Mysterie van Obanos", zoals het stuk bekend staat, is uitgeroepen tot Feest van Nationaal Toeristisch Belang. Andere bezienswaardigheden Langs de NA-601, tussen Obanos en de kruising richting Adiós, staat de kerk van Santa María de Eunate, een bijzonder romaans gebouw aan de Camino de Santiago. Zij werd in de twaalfde eeuw opgetrokken en is interessant vanwege haar achthoekige vorm en de bijzondere bogengalerij. Op 3,3 kilometer van Obanos ligt Puente la Reina, een van de interessantste plaatsen langs de Jakobsroute op zijn weg door Navarra. Bezienswaardig zijn de herenhuizen, kerken en de gracieuze romaanse brug van dit dorp.
Puente la Reina Eeen middeleeuws stadje en kruispunt van de twee voornaamste vertakkingen van de Camino de Santiago, is een van de belangrijkste enclaves aan de Jakobsroute in Navarra. Het permanente komen en gaan van pelgrims, de schelpen en wandelstaffen maken deel uit van het stadsbeeld. Het is een prachtig voorbeeld van een "straatdorp", gelegen op 24 kilometer van Pamplona. Een wandeling langs de hoofdstraat is een aangename ervaring dankzij de architectonische juwelen die er kunnen worden ontdekt zoals de kerken van El Crucifico, Santiago en San Pedro, en mooie gebouwen vol details met invloeden van de Jakobsroute. Maar de romaanse brug over de rivier de Arga is zonder twijfel het opvallendste bouwwerk. Het is een van de mooiste en statigste romaanse bruggen van de Jakobsroute waarnaar dit nauwelijks 2.500 inwoners tellende stadje is vernoemd ("puente" betekent brug in het Spaans). Dichtbij liggen andere toeristische trekpleisters zoals Eunate, Andelos en de Cerco de Artajona. Puente la Reina ontstond door en voor de Jakobsroute. Tot aan de dag van vandaag wordt het stadje gekenmerkt door de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela. Het vormt het kruispunt waar de routes samenkomen die afkomstig zijn uit Orreaga/Roncesvalles en uit Somport. Het stadje werd in de twaalfde eeuw door Alfons I de Strijder opgericht en het oorspronkelijke stadsplan is op bewonderenswaardige wijze bewaard gebleven. De opbouw is die van een "straatdorp", een plaats waarvan de huizen langs de hoofdstraat zijn gebouwd en niet rondom een burcht. De hoofdstraat of Rúa Mayor, die uitkomt op de brug, is een hoofdweg en tevens monument. Aan het begin van deze smalle, donkere straat met herenhuizen staat de kerk van El Crucifijo, opgericht door de tempeliers, met twee schepen: een romaanse en een gotische. Bekijk, alvorens de kerk in te lopen, de romaanse voorgevel met een rijke versiering en let op de decoratie van de middelste archivolt, waarvan het hoofdmotief de pelgrimsschelpen zijn. Let binnenin de kerk op een kruisbeeld met een ongewoon houten kruis in Y-vorm, naar men zegt een geschenk van Duitse pelgrims die het tijdens hun bedevaart op de rug hadden gedragen. Als u de Jakobsroute verder via de Rúa Mayor volgt, komt u bij de kerk van Santiago. Van de oorspronkelijke romaanse kerk zijn slechts een aantal buitenmuren en twee mooie portalen bewaard gebleven. De rest van de kerk werd in de zeventiende eeuw gebouwd, behalve het bovenste deel van de toren, die uit de achttiende eeuw dateert. Binnen in springen de veelkleurige beelden van de apostel Sint-Jakob, die "beltza" wordt genoemd vanwege zijn bruine huid, en van Sint-Bartholomeus op. Als u verder loopt komt u bij het fraaie en levendige dorpsplein, het Plaza Mena of Plaza Mayor, met een galerij met arcades uit de achttiende eeuw en mooie gebouwen, zoals het "Casa de los Cubiertos". Nadat u het plein bent overgestoken, komt u bij de derde grote tempel van Puente la Reina, de kerk van San Pedro (14de eeuw) met bezienswaardige retabels. De Rúa Mayor komt uit op de prachtige brug over de rivier de Arga, die in de elfde eeuw werd gebouwd opdat de pelgrims het dorp konden verlaten. Steek de brug over en luister in de stilte naar het stromen van de rivier en maakt u zich een voorstelling van de pelgrims die de brug in de loop van zijn geschiedenis heeft zien passeren. Bekijk daarna, vanaf de oever van de rivier, dit prachtige romaanse bouwwerk met zes halfronde bogen, waarvan de meest oostelijke zich onder de grond bevindt. Oorspronkelijk was de brug voorzien van drie verdedigingstorens. In een van deze torens bevond zich het renaissancistische beeld van de Virgen del Puy, ook wel de heilige maagd van de Txori ('vogel' in het Baskisch) genoemd, die thans in de parochiekerk van San Pedro wordt bewaard. Volgens de legende ging een vogeltje dagelijks naar het beeld, verwijderde de spinnenwebben met zijn vleugels en waste het gezicht met zijn snavel met water dat hij uit de Arga had gehaald. Bezoekt u Puente la Reina tussen 24 en 30 juli dan valt u midden in de drukte van de patroonsfeesten. Kiest u voor het laatste weekend van de maand september, dan stuit u op de viering van de jaarfeesten, waarvan de zogenaamde carreras de layas, een wedstrijd waarin jonge mannen hun behendigheid op oude landwerktuigen laten zien, beroemd zijn. Om het feest 'van binnenuit' mee te maken, dient u ook van de gastronomie te proeven, zoals de rode paprika's en groenten die worden geteeld op de tuinderijen in de omgeving. Puente la Reina is eveneens een vertrekpunt voor excursies naar diverse punten van de Middenzone. Het is mogelijk om een bezoek te brengen aan romaanse juwelen zoals de kerken van Santa María de Eunate en San Miguel in Olcoz, de Romeinse stad Andelos (Mendigorría), de basiliek van San Gregorio Ostiense (Sorlada) of de talrijke bodega's uit de streek waar u wijn kunt kopen.
hasta luego y saludos,
27-06-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
26-06-2011
Saint-Jean-PdP - Roncevalles - Larrasoaña
Opgestaan deze morgen 06.45, en bij het openen van het venster kwam een waar parfum naar boven. De boer had gisteren gehooid; Bij het buitenkijken zie ik op dat uur al veel stappers met het getok van hun stokken op de grond. Het logement ligt trouwens op de camino. Een halfuurtje later: geen hooi, maar de geur van versgebakken croissants. Mag dan zelf voor eten zorgen met 2 belegde sandwiches, wat perziken, eigengemaakte pate en schapenkaas: lekker zal dat smaken. Om half 9 vetrokken met de fiets voor de eerste bergrit. Route via St Jean PdP, Uhart-Cizé, Arneguy, ik kom dan in Spanje (route D 933 wordt N 133); Luzaide Valcarlos, Orreaga-Roncevalles (een straat met alles voor de camino natuurlijk); dan Aurtiz-Burguete, met een omleiding voor de processie waarbij de wegen met bloemen worden versierd. In het volgende dorp is nog een processie Aurrisbirri/Espinal aan de gang, dan naar Biskaretta-Guerdiain, Argorete (babbeltje met een echte Bask - zijn klakke verraadt hem - Ahora la temperatura esta 37 grados en la sombra), dan naar Zubiri en ten slotte aangekomen in Larrasoaña om 17.30 uur.
De Pyreneen zijn beklommen: het was niet gemakkelijk, maar ik heb het toch gedaan. Maar morgen volgen nog "cols". De hellingen van vandaag op een rijtje: Puerto de la Ibaneta 1057 m; Alto de Meskiritz 922 m, en de Puerto de erro 801 m. Logement in pension El Camino.
De ganse weg geen zwaar vervoer (ja, vandaag zondag), maar wel veel motocyclisten in grote groepen, als fietser quasi alleen op de baan en volgende bedenking komt in me op: De natuur: alles heeft zijn schoonheid, alleen ziet niet iedereen dat altijd!
Saint-Jean-Pied-de-Port (Baskisch:Donibane Garazi) is een gemeente in het Franse departement Pyrénées-Atlantiques (regio Aquitanië) en telt 1511 inwoners (2005). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Bayonne. De oppervlakte van Saint-Jean-Pied-de-Port bedraagt 2,7 km², de bevolkingsdichtheid is 559,6 inwoners per km². Bandieten en herders, soldaten en pelgrims, grenzen en valstrikken hebben de identiteit van deze gemeente bepaald. De naam brengt het epische en legendarische verleden van deze streek in herinnering. Het verwijst namelijk naar Karel de Grote. De Frankische koning zou in deze vallei aan het schaken zijn, toen hij de hoorn van Roeland hoorde die dreigend gevaar aankondigde. Het lot besloot dat deze de dood vond in de bossen van Roncesvalles. Volgens de legende keerde Karel de Grote terug in gezelschap van duizenden jonge vrouwen verkleed als soldaten en kreeg hij het voor elkaar dat de mohammedanen zich aan hun voeten gewonnen gaven. De jongedames vielen in Luzaide/Valcarlos in slaap en toen ze wakker werden, waren hun lansen veranderd in bomen en ontstond zo tot het "bos van de lansen". De feiten van de slag bij Roncesvalles (778) worden verhaalt in het Roelandslied, een episch gedicht dat de naam van beide plaatsen voor altijd in het geheugen heeft gegrift. Een andere kenmerkende eigenschap is de stempel die de Jakobsweg op deze plaats heeft gedrukt. De Pelgrimsroute naar Santiago de Compostela loopt dwars door de Pyreneeën via de smalle, steile vallei waar het dorp gelegen is. De ligging van Luzaide/Valcarlos op de grens en de bossen en bevloeiingskanalen in de omgeving zijn beslissend geweest voor de fysieke gesteldheid maar ook op de cultuur en de betrekkingen met de buurdorpen. De gemeente ontwikkelt zich rondom kleine, van elkaar te onderscheiden wijken, waarbij Elizaldea het geografische en functionele centrum is. Hier staat de Sint-Jakobskerk Santiago Apóstol, die tussen de zeventiende en negentiende eeuw weer is opgebouwd nadat de oorspronkelijke kerk tijdens de Pyreneeënoorlog was vernield. Verder staat in het dorpscentrum het pelgrimsmonument van de beeldbouwer Jorge Oteiza welke hulde wil brengen aan alle pelgrims van de "Pelgrimsroute van Europa". Maar Luzaide/Valcarlos is met name beroemd vanwege de instandhouding van enkele van de opvallendste en oudste dansen van Navarra, de dansen van de Bolantes. De afgepaste passen van deze dans zorgen voor een kleurig schouwspel.
Luzaide/Valcarlos Een plaats waar de pelgrims die vanuit Frankrijk op weg zijn naar Santiago de Compostela welkom worden geheten, bestaan nog enkele van de opvallendste en oudste dansen van Navarra. Door wie worden deze uitgevoerd? Door de Bolantes van Valcarlos. Alleen bij speciale gelegenheden zoals de zondag van carnaval en paaszondag, rinkelen de belletjes van hun pakken en vliegen de kleurige linten die de dansers op hun rug hebben gebonden, op de maat van de sprongen vrolijk in de lucht. De dansers dragen een rode alpinopet, espadrilles van espartogras, een wit overhemd en een katoenen broek versierd met gouden passement, bijouterieën, en rode en gele linten. De traditie wil dat de dansers door de straten van de plaats trekken en ook al dansend naar de haven van Ibañeta gaan, in een feest dat de hele dag duurt.
Roncesvalles Is bekend vanwege de historische nederlaag van Karel de Grote en wegens de Jakobsroute. Het is een toevluchtsoord voor wandelaars en pelgrims en middelpunt van legendes en culturele ontmoetingen. De solide muren van de collegiale kerk, die in de beschutting van de Ibañeta-pas is gebouwd, beschermen haar tegen de strenge winter. Ze nemen u mee naar een wereld van veldslagen en mythes. Orreaga/Roncesvalles is een doorgangsplaats, vol van geschiedenis en legendes. Het ligt in een mooie bosrijke omgeving in de Pyreneeën van Navarra en neemt een oppervlak van circa duizend hectare in beslag. Het wordt door de meeste bedevaartgangers gekozen als beginpunt van de Jakobsroute in Spanje. Het monumentale complex van de Collegiale kerk van Orreaga/Roncesvalles, een oud hospitium voor pelgrims en graftombe van koning Sancho VII de Sterke, is een uitstekend voorbeeld van de middeleeuwse architectuur en is tevens een mythische plaats.
Auritz/Burguete en Aurizberri/Espinal Liggen in, zoals Ernest Hemingway het beschreef, "het meest vervloekte wildste gedeelte van de Pyreneeën"; een plaats met een fascinerende schoonheid, die door de Jakobsroute wordt doorkruist. Een historisch complex dat is uitgeroepen tot Goed van Cultureel Belang. Beide straatdorpen zijn ontstaan dankzij de Camino de Santiago, ten dienste van de pelgrims die vanuit Europa over de Pyreneeën waren getrokken. De overlevering in de vorm van duizenden verhalen is toegevoegd aan het interessante verleden van deze streek, waar de Romaanse legioenen doorheen paradeerden op hun veldtochten naar Hispanië en waar Karel de Grote in de achtste eeuw door de Basken werd verslagen. De pelgrim die vanuit Orreaga/Roncesvalles vertrekt, komt na 2,5 kilometer aan in Auritz/Burguete, een mooi dorp langs de Jakobsroute, Goed van Cultureel Belang, met Pyreneese huizen met schilddaken die de wandelaar onderweg door deze plaats aantreft. Twee beken lopen langs de weg die door het dorp loopt, en onderweg passeren zij in het dorpscentrum de oude ontmoetingsplaatsen: de kerk, het gemeentehuis en de kaatsbaan. De oorsprong van Auritz/Burguete gaat terug tot de twaalfde eeuw, toen het een "burcht" van het pelgrimsverblijf van Roncesvalles werd. In die tijd besloot Sancho VII de Sterke om de Camino de Santiago in Navarra om te leiden via de brug van Ibañeta. De aantrekkingskracht die de plaats op handelaars en de bourgeoisie had, de bouw van herbergen en de ligging aan de Camino waren gunstige elementen voor het ontstaan van het dorp. Het dorp werd weer opgebouwd nadat het door de Franse troepen van de Conventie in 1794 in brand was gestoken. De kerk van San Nicolás in Bari is daar het duidelijkste voorbeeld van. Deze is gebouwd tijdens de Renaissance en heeft halverwege de twintigste eeuw twee restauraties ondergaan. De gevel uit 1699 is versierd met reliëfs van populaire onderwerpen, maar de altaarstukken en kunstwerken binnenin de kerk zijn tijdens de Franse invasie en de brand van 1962 verloren gegaan. Het naast de kerk gelegen gemeentehuis ziet er ongeveer net zo uit als aangrenzende woningen, met een gevel met bogen op de begane grond. Als we eenmaal buiten het dorp de gele tekens die ons naar Santiago geleiden volgen, passeren we hazelaars, essen en populieren en komen we bij de rivier de Urrobi uit. Een prachtig landschap dat uitnodigt tot rust en, waarom niet, om even te pauzeren en een hotelletje te nemen, zoals Hemingway dat meerdere malen heeft gedaan. Proef het typische gerecht van forel met ham of een van de andere lekkere maaltijden die de Navarrese keuken biedt. In Auritz/Burguete worden bovendien oude tradities in ere gehouden. De vuren in de open lucht die overal in Navarra tijdens de Sint-Jansnacht worden aangestoken, komen in deze plaats voort uit een oude traditie, evenals de agrarische productenmarkt die in september wordt gehouden en die haar oorsprong heeft in de veertiende eeuw. In de gemeente Auritz-Burguete kunt u eveneens een romaanse middeleeuwse brug bewonderen, met een enkele boog, op ongeveer 100 meter van de N-140 richting Garralda. Verder vindt u op de grens met de plaats Luzaide/Valcarlos de prehistorische dolmen en grafheuvel van Lindus.
Zubirri Dit dorp ligt halverwege tussen Orreaga/Roncesvalles en Pamplona en is een verplicht rustpunt op de Franse Camino de Santiago . Zubiri is omringd door een prachtig landschap en is de hoofdstad van de Esteribar-vallei en een van de plaatsen met het hoogste inwonersaantal van de streek. Hoewel het dorp recentelijk is veranderd, is er nog een aantal kenmerkende huizen uit de achttiende eeuw bewaard gebleven. Over de rivier de Arga loopt een middeleeuwse brug , die naam geeft aan de gemeente. Deze brug is ook wel bekend als brug van de Hondsdolheid, omdat er tot voorkort een unieke traditie plaatsvond: de dieren werden verplicht om onder de centrale pilaar, die volgens de legende bovennatuurlijke krachten bezat, door te lopen ter voorkoming van hondsdolheid,. De dorpsfeesten worden gevierd tijdens de eerste week van augustus, ter ere van de heilige Stefanus.
Hasta mañana
26-06-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
25-06-2011
Een kleine bergrit als proloog
Deze morgen hebben Rita en Ruben me gebracht naar het TGV station in Rijsel. 12 graden warm en hevige regen moeten me naar warmere oorden brengen. In Rijsel stapten welgeteld 6 passagiers op de eerste wagon van het treinstel. In het nieuwe station van Haute Picardie zat de trein al goed vol: heel wat gezinnen met kinderen: is dat voor Disneyland of voor Futuroscoop? Rond 10.00 uur wist ik het: Futuroscoop blijkt nog altijd een grote trekpleister te zijn. Bekende zichten vanuit de trein: graanvelden, zonnebloemen en wijnvelden. In Bordeaux dan de brede stroom Gironde; deed de gedachten eventjes naar vorig jaar zakken. In laatstgenoemde stad kwam de TGV vanuit Parijs Montparnasse die me naar Bayonne bracht, evenwel ook met Belgische toestanden: retard, maar in Frankrijk wacht de aansluiting wel. In Bayonne de bergtrein die slechts 30 km per uur vooruit gaat, dus tijd om een gesprekje met fietsers uit Oostenrijk. Het logement is bij heel vriendelijke mensen, in een ouderwets lijkend huis, maar zeer netjes, met een bed zoals uit grootmoeders tijd: ook dat heeft zijn charme. Ja, de proloog: die was iets meer dan 3 km, maar de tijdsklok heb ik niet ingesteld: bergop en bergaf, weet je... Ja, de temperatuur hier: 35 graden...
25-06-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
24-06-2011
Morgen...
De kilometerteller in de voorbereiding staat vandaag op 2.286 km. De bagage weegt 8,6 kg.
De uitdaging die thans de moeite loont, is die weg naar het einde te gaan. Finis coronat opus !
La meta: No creo que será facil, pero no imposible.
24-06-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
05-05-2011
Mijn steentje bijdragen, maar dan letterlijk...
Vandaag overschrijdt de kilometerteller in de voorbereiding van de pelgrimstocht de 1.400 km. Een rit in de Vlaamse Ardennen heeft me kennis laten maken met de heuvels aldaar. Een kei, mijn symbool voor de 'Cruz de Ferro' komt (niet toevallig) uit Ronse, de stad van mijn jeugdherinneringen...
05-05-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
20-04-2011
De pelgrimsroute van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostela
De pelgrimsroute naar Santiago de Compostela (Jakobsweg) (Spaans: Camino de Santiago) is de pelgrimsroute naar het graf van de apostelJakobus in Santiago de Compostela in Spanje. In eerste instantie wordt daaronder de zogenaamde Camino Francés verstaan, de middeleeuwse verkeersas in Noord-Spanje, die loopt van de Pyreneeën naar het graf van Jakobus. Deze route loopt langs de steden Pamplona, Estella, Logroño, Burgos, León, Astorga en Ponferrada. Er zijn ook enige andere routes van de Pyreneeën naar Santiago. De route in zijn huidige loop is in de eerste helft van de 11e eeuw ontstaan; er wordt echter aangenomen dat de route al veel ouder is. Al voor Christus was Finisterre het eindpunt van een heidense tocht. Het klif, westelijk van Santiago, is door de Romeinen Finisterrae gedoopt, wat 'einde van de wereld' betekent.
Santiago de Compostela kon in de elfde eeuw niet alleen zo'n belangrijke bedevaartsplaats worden vanwege de wonderbaarlijke verhalen over de apostel Jakobus, maar ook omdat de Abdij van Cluny in de elfde eeuw de godsvredebeweging ging stimuleren die erop gericht was in West-Europa een grotere veiligheid te bewerkstelligen. Deze eerste kerkelijke vredesbeweging stimuleerde niet alleen giften aan kerken en kloosters, maar ook de bedevaarten naar Santiago en daarmee de opkomst van de Romaanse kunst langs de pelgrimswegen. Tot in Spanje is daardoor de invloed van de architectuur van Cluny merkbaar. De betekenis van Cluny en de pelgrimages naar Santiago voor de reconquista tegen het islamitische Marokkaanse rijk in Zuid-Spanje is overigens beperkt. Verhalen over de heilige Jakobus en de strijd tegen de Moren dateren op zijn vroegst uit het einde van de elfde eeuw, als de grote trek al op gang gekomen is. De enkele afbeeldingen van Matamoros (de Morendoder), zoals te zien zijn in de kathedraal van Burgos dateren zelfs pas uit de 16e en 17e eeuw.
Sinds 1993 is het Spaanse deel van de pelgrimsroute in de werelderfgoedlijst van UNESCO opgenomen. De Franse routes maken sinds 1998 deel uit van deze lijst.
Voor het tweede gedeelte heb ik gekozen om alleen de tocht verder te zetten. Op 25 juni 2011 brengt de TGV mij vanuit Rijsel naar Bordeaux, en vandaar naar Bayonne. Op laatstgenoemde plaats neem ik de 'bergtrein' naar Saint-Jean-Pied-de-Port. De racefiets wordt geruild voor een hybridefiets, de overnachtingsplaatsen worden bij slechts aankomst ter plaatse gezocht, de bagage komt op de fiets, geen gezelschap meer van de echtgenote, de bevoorrading is voor mezelf; kortom, een gans andere aanpak...
De laatste weken heb ik me psychologisch zó voorbereid dat ik gewoon even mezelf wil zijn tijdens de tocht, m.a.w. gewoon mijne plan trekken, voor alles (logement, eten,..) alleen staan. Efkens zonder hulp van een andere, zij het de echtgenote, zij het een andere reisgezel. Op de fietstocht ginds kan ik een fietsgezel misschien ontmoeten (die misschien vlugger rijdt of trager, of misschien bij een avondeten), maar het is niet de bedoeling daarmee 14 dagen op te trekken, want dan voel ik met verlof in Spanje, en dat wil ik absoluut niet ! Ik ga mijn eigen visie volgen.
Mijn tocht heeft een persoonlijk doel voor, en daar moet ik voor gaan. Ik zou dat eerlijk zeggen, en hoop van een ander begrip hiervoor. Nadien zou ik in het andere geval alleen maar spijt kunnen hebben.
20-04-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
25-06-2010
Saint-Thomas-de-Conac - Saint-André-de-Cubzac
Saint-André-de-Cubzac is een gemeente in het Franse departement Gironde (regio Aquitanië) en telt 7234 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Bordeaux. De oppervlakte van Saint-André-de-Cubzac bedraagt 23,1 km², de bevolkingsdichtheid is 313,2 inwoners per km².
In de omgeving: Bordeaux (229.900 inwoners (2005), agglomeratie 753.931 (1999)) is een stad in het zuidwesten van Frankrijk, de hoofdstad van het departement Gironde en de regio Aquitanië. Het is de historische hoofdstad van de regio Gascogne. Sinds 2007 staat de binnenstad van Bordeaux op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. De voetbalclub van Bordeaux is Girondins de Bordeaux, een topclub in de Ligue 1, de hoogste Franse divisie. De club bestaat sinds 1881. Hun kleuren zijn marineblauw-wit. Het Chaban-Delmas stadion (34.440 plaatsen) is hun thuisbasis.Belgen die in Bordeaux hebben gespeeld, zijn Gilbert Bodart, Enzo Scifo, Marc Wilmots en Patrick Vervoort. Raymond Goethals heeft er twee keer getraind. Bordeaux beschouwt zichzelf als wereldhoofdstad van wijn. In de omgeving van de stad, in de wijnstreek Bordeaux produceren talrijke wijngaarden vele prestigieuze en minder prestigieuze wijnen. Rondom de stad ligt 117.514 hectare wijngaard, werken er 14.000 wijnproducenten en 400 wijnhandelaren.
Verslag van de rit van Saint-Thomas-de-Conac naar Saint-André-de-Cubzac: * Vertrokken op 25 juni 2010 om uur. * Afstand: 54,46 km * Route via Saint-Thomas-de-Conac, Saint-Sortin-de-Conac, Saint-Ciers-sur-Gironde, Azac, Etauliers, Ragonneau, Saint-Girons-dAiguevives, Tauriac, Saint-Gervais, Saint-André-de-Cubzac. * Tijd: 2 uur 34 minuur * Gemiddelde uursnelheid: 21,16 * Maximumsnelheid: 46,81 km / uur
Logement bij: Helene et Michael Affatato SCEA M et H Affatato Château La Gatte 33240 Saint-André-de-Cubzac
Netjes en proper, doch je leeft hier op een oud wijnkasteel: mooie douche met sproeikoppen en lavabo, doch zonder warm water, verwarming met chauffage, doch niet aangesloten; stoel die niet mag of beter niet kan bezeten worden. Visueel oogt het mooi op het eerste zicht. De eigenaar is van Amerikaanse afkomst, doch met roots uit Italië (iets wat zijn naam verklaart). In de avond volgt de wijnproeverij, en we besluiten een aantal flessen witte, rosé en rode wijn mee naar België te brengen. Het ontbijt vóór het vertrek 's anderendaags naar ons vaderland daarentegen is zeer uitgebreid.
Verslag van de rit: Vertrokken om 10.00 uur. Vandaag staat een korte rit op het programma, maar niettemin toch wat lastig. Praktisch gans de rit gereden tussen de wijngaarden. De grens van de Charente-Maritime met de Gironde wordt overschreden in Saint-Ciers-sur-Gironde. Er zijn drie Côtes: Côte de Blaye, Côte de Bourg en de Côte du Bordeaux-Superieur. Dat verwijst niet alleen naar de wijnstreken, maar denk ook aan de hellingen met de fiets. Aankomst rond 13.00 uur in het gastverblijf. In de namiddag bezoeken we de stad Blaye, gekend om zijn ommuurde wallen van zijn fort (door de Unesco als Werelderfgoed gekend), en zijn overzet op de Gironde naar de Medoc-streek. De stad zelf ligt er verweesd uit. Op de terugweg gaan we naar de kerk van de Tempeliers in Magrigné. De temperatuur komt boven de 34 graden.
25-06-2010, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
24-06-2010
Saint-Porchaire - Saint-Thomas-de-Conac
Saint-Thomas-de-Conac is een gemeente in het Franse departement Charente-Maritime (regio Poitou-Charentes) en telt 555 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Jonzac. De oppervlakte van Saint-Thomas-de-Conac bedraagt 27,7 km², de bevolkingsdichtheid is 20,0 inwoners per km².
In de omgeving: Saintes (uitspraak: Sénte) is een gemeente in het departement Charente-Maritime in de regio Poitou-Charentes. De plaats is meer dan tweeduizend jaar geleden gesticht door de Romeinen aan de rivier de Charente. Zij noemden de plaats Mediolanum Santonum naar de Gallische stam der Santonen die in die tijd de Saintonge streek bevolkten. Saintes ligt in een bocht van de rivier Charente tussen La Rochelle en Bordeaux aan de snelweg A10. De stad telde in 1999 25 595 inwoners zonder de voorsteden en 51 542 inwoners met de voorsteden. Vooraf aan de romeinse verovering woont de Gallische stam der Santonen in de streek bij de rivier de Charente. Dit volk geeft zijn naam aan de streek Saintonge en de stad Saintes. Men weet niet of Saintes al bestond als Gallische plaats, maar de Romeinen ontwikkelen Mediolanum Santonum onder keizer Augustus. Gelegen aan de Via Agrippa, de belangrijke weg uit Lugdunum (Lyon), speelt de stad al vroeg een belangrijke rol en ze wordt in de Ie eeuw na Chr. de hoofdstad van de civitas santonum (stad der Santonen, romeinse administratieve onderverdeling) en van de provincie Gallia Aquitanea. Die functie gaat in de IIe eeuw over naar Poitiers, daarna in de IIIe eeuw naar Bordeaux, maar Saintes gaat vanaf het begin van de IIe eeuw achteruit. Als hoofdstad van de grootste provincie van Gallia is Saintes begiftigd met een groot aantal monumenten : een amfitheater, een triomfboog, de boog van Germanicus die op de toenamlige brug over de Charente stond, de thermen van Saint-Saloine en een aquaduct. Men schat dat de stad toen ruim 15000 inwoners telde en dat de stadsgrenzen overeenkwamen met de huidige stadsgrenzen. Volgens een legende zou de stad al vroeg gekerstend zijn door Sint Eutrope, een bisschop en martelaar, maar uit onderzoek blijkt dat de kerstening veeleer pas begonnen is in de IVeof Ve eeuw. Na een periode van achteruitgang bouwt men in de IIIe eeuw stadsmuren en sluit de stad zich op binnen de Charente. Voor de bouw van de stadsmuur werd materialen gebruikt van het oude Romeinse forum en van de andere oudheidkundige gebouwen.
Verslag van de rit van Saint-Porchaire naar Saint-Thomas-de-Conac: * Vertrokken op 24 juni 2010 om 10.00 uur. * Afstand: 63,41 km * Route via Saint-Pochaire, Le Breuil, Soulignonne, Corme Royal, Pisany, Montchamps, Thézac, Montpellier-de-Médilan, Saint-André-de-Lidon, Touchay-la-Foy, Boutenac-Touvent, Lorignac, Saint-Dizant-de Gua, Conac, Saint-Thomas-de-Conac. * Tijd: 3 uur 01 min * Gemiddelde uursnelheid: 21,00 * Maximumsnelheid: 49,82 km / uur
Verslag: Na een mooi geserveerd ontbijt, waarvan we weliswaar niet veel aten herinner van gisteravond de vissoep en de sardines a la plancha en daarvoor nog de oesters met witte wijn wuift de vrouw des huizes ons uit. Bonne route! Het landschap ziet er alleszins behalve vlak uit. Het is goed dat er vandaag een minder lange afstand af te leggen is. Het uurgemiddelde liegt er niet om. Na iedere afdaling opnieuw een beklimming. In Thézac beginnen de eerste Gironde-wijngaarden. Het is de streek van de Pineau, de cognac en de Pineau-de-Charentes, waar verscheidene wijnboeren hun handel aan de passant willen verkopen. De laatste beklimming vóór het binnenrijden van Conac gelijkt op die van de muur in Geraardsbergen: dus moet ik wel degelijk van de fiets Daarbij valt te noteren dat de temperatuur intussen oploopt tot 32 graden. Aangekomen rond 13.30 uur, hebben we ruimschoots de tijd om met de wagen de streek van de Gironde te bezoeken. De vrouw des huizes geeft wat uitleg over wat er al zien is: Talmont-sur-Gironde met zijn verkeersvrije winkelstraatjes (parking vóór het binnenrijden van dit commercieel gedoe) die lijken op een beetje Sluis of Hulst In Merchers hebben we het Nonnenstrand (plage des Nonnes) tussen de Falaisen. Verdergelegen is de stad Royan, voor ons vergelijkbaar met Nice en de Promenade des Anglais.
Het logement: Het verblijf is in een zeer klein dorpje. John en Dominique Degorce-Noble verwelkomen ons met een frisse drank. De kamer is zeer netjes. De uitbating door dit koppel gebeurt sinds 2008. De man van Engelse afkomst, de vrouw is in haar jonge jaren naar Engeland gaan wonen als au pair. Recent zijn ze dus naar Frankrijk geëmigreerd.
24-06-2010, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
23-06-2010
Saint-Romans-les-Melle - Saint-Porchaire
Saint-Porchaire is een gemeente in het Franse departement Charente-Maritime (regio Poitou-Charentes) en telt 1335 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Saintes. De oppervlakte van Saint-Porchaire bedraagt 17,4 km², de bevolkingsdichtheid is 76,7 inwoners per km².
In de omgeving: Saint-Jean-d'Angély is een gemeente in het Franse departement Charente-Maritime (regio Poitou-Charentes) en telt 7491 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Saint-Jean-d'Angély.De oppervlakte van Saint-Jean-d'Angély bedraagt 18,8 km², de bevolkingsdichtheid is 398,5 inwoners per km².
Verslag van de rit van Saint-Romans-les-Melle naar Saint-Porchaire: * Vertrokken op 23 juni 2010 om 09.15 uur. * Afstand: 72,89 km * Route via Saint-Romans-lès-Melle, Etrochon, Secondigue-sur-Belle, Chizé,Dampierre-sous-Boutonne, Blanzay, Antezant, Saint-Jean-dAngely, Mazeray, Bignay, Les Bertons, Saint-Savinien, La Ronardière en Saint-Pochaire. * Tijd: 3 uur 02 min * Gemiddelde uursnelheid: 24,01 * Maximumsnelheid: 51,72 km / uur
Verslag: De dag begint goed: géén wolkje aan de lucht, bij het mooi geserveerd ontbijt voor het eerst vers appelsiensap. In de loop van de dag zal de temperatuur zelfs oplopen tot 31 graden. Corinne Guizard wijst de weg naar Etrochon, maar goed de GPS toont hetzelfde. Vanuit Chizé is er wel een omleiding via Ville-sur-Eau en Le Vert. Enfin, een omleiding omdat we ondervinden dat de GPS in Frankrijk niet altijd de juiste toestand weergeeft. In Dampierre-sous-Boutonne denken we recht te hebben op een koele verfrissing, daar wrdt ook de stempel geplaatst in het boekje in le Mairie. Dit is het laatste dorp in de Deux-Sèvres; we komen nu in het departement van Charente-Maritime. In Saint-Jean-dAngely wordt halt gehouden. Er is daar een markt aan de gang met de zuiderse producten en in les Halles bemerken we de verkoop van vlees, vis en groenten. Er wordt een ½ kg kersen gekocht die we al wandelend opeten, maar spoedig gaan we nog eens een ½ kg aankopen met daarbij ditmaal wat platte abrikozen. 13.00 uur: tijd om opnieuw te vertrekken, ditmaal tot in Saint-Savinien: een mooie oude stad gelegen aan de oevers van de Charente. Rita heeft zin in oesters. We gaan naar de kuststreek en meer bepaald naar Marennes, gekend om zijn oesterkweek. 's Avonds volgt met dat mooie terrasjesweer nog een dîner, uiteraard vis...
Het logement: Annie-France en Serge Chanselle hebben een zeer mooi verblijf voor hun gasten. De eerste inschrijving in hun gastenboek dateert van 2008.
23-06-2010, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
22-06-2010
La-Ferrière-en-Parthenay - Saint-Romans-les-Melle
Saint-Romans-lès-Melle is een gemeente in het Franse departement Deux-Sèvres (regio Poitou-Charentes) en telt 638 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Niort. De oppervlakte van Saint-Romans-lès-Melle bedraagt 8,9 km², de bevolkingsdichtheid is 71,7 inwoners per km².
In de omgeving: Niort is een gemeente in het Franse departement Deux-Sèvres (regio Poitou-Charentes) en telt 60 486 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Niort. De rivier Sèvre Niortaise is naar deze stad genoemd.
Verslag van de rit van La-Ferrière-en-Parthenay naar Saint-Romans-les-Melle: * Vertrokken op 22 juni 2010 om 09.15 uur. * Afstand: 77, 9 km * Route via La Ferrière-en-Parthenay, Saurais, La petite Melleraye, Beaulieu-sous-Parthenay, Vouhé, Saint-Lin, Saint-Georges-de-Noisné, Danzay, Combré, Saivres, Saint-Maixent-lEcole, Saint-Martin de-Saint-Maixent, Gentray, Boisne, La Pergelerie, Reigné, Douhault, Vitré, Celles-sur-Belle, Le Luc, en tenslotte aankomst rond 17.00 uur in Saint-Romans-lès-Melle. * Tijd: 2 uur 54 min * Gemiddelde uursnelheid: 22,34 * Maximumsnelheid: 49,36 km / uur
Verslag: Als men de kaart van de streek van Niort bekijkt, ziet men dat dit gebied waar we vandaag zullen doorrijden nogal heuvelachtig is: le pais des collines. Le vert et le bleu : wij rijden door immer groene gebieden : bossen en velden, af en toe onderbroken door kleine dorpsgemeenschappen. De hemel kleurt blauw, s middag is de temperatuur al opgelopen tot 22 graden. De noordoostenwind is afgenomen en dat leidt tot meer zomerse toestanden. Het ontbijt in de paardestallen is niet zo denderend ; wij gaan op zoek naar wat beter: chocoladekoeken in Beaulieu-sous-Parthenay Rond de middag komen we aan in Saint-Maixent-lEcole waar de abdijkerk van ver te zien is. Deze abdijkerk is toegewijd aan de H. Agapit, in leven een monnik zijnde. In het toeristische bureau wordt ook de stempel gevraagd. Daarna een frisse pint op een terras, waar de garçon een trui draagt met de naam Supply. Dat is duidelijk geen toeval dat we daar op terras gaan. In Celles-sur-Belle (Belle = naam van een riviertje) bezoeken we de Abbaye Royale, waar een gidse ons de geschiedenis vertelt die teruggaat tot in de 10de eeuw.
Het logement: Het verblijf is deze keer bij Corinne Guizard in Saint-Romans-lès-Melle. Zeer vriendelijke ontvangst met taart (farine de noisettes) staat ons te wachten. Leuke verblijfsaccommodatie.
22-06-2010, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
21-06-2010
Vellèches - La-Ferrière-en-Parthenay
Verslag van de rit van Vellèches naar La-Ferrière-en-Parthenay: * Vertrokken op 21 juni 2010 om 09.45 uur. * Afstand: 70,68 km * Route via Vellèches-Blonnerie, Usseau, Thuré, Ouzilly, Thurageau, Vouzailles, Chalandray en aankomst in La Ferrière-en-Parthenay rond 14.00 uur. * Tijd: 3 uur 12 min * Gemiddelde uursnelheid: 21,98 * Maximumsnelheid: 52,72 km / uur
Le vent dans le dos et le vert. Dat is samengevat wat wij vandaag gedaan en gezien hebben: de wind van achteren en rijden door de bossen en de velden. Het eerste gedeelte was niet te min qua heuvels: lange stijgingen en lange afdalingen. Bij het ochtendkrieken was de hemel kraakhelder. Inderdaad, de zomer begint blijkbaar vandaag. De stempel wordt afgehaald in het stadhuis van Scorbé-Clairvaux. Bij de middag kwam de bewolking al wat opzetten, om dan in de loop van de namiddag opnieuw wat zonneschijn tussen de bewolking te bespeuren, doch er viel geen regen vandaag. Rond de middag was de resterende pic-nic voldoende om calorieën op te doen. Als toetje of als dessert waren de kersen en de krieken langs de weg van goede smaak. In de namiddag bezochten we de stad Parthenay (op een 15 km gelegen), waar in de loop van de avond zoals gebruikelijk ik Frankrijk op 21 juni la fête de la musique plaatsvindt.
Het logement in La-Ferrière-en Parthenay (in het departement Deux-Sèvres) is een 19de eeuwse hoeve. Voor het ogenblik zijn er een 20 tal paarden. Ja, de geur is er al bij het bereiken van de omgeving van de hoeve. De kamer is kraaknet, de douche is er een om U tegen te zeggen. Hilaire en Christiane Savatier maken voor hun gasten een zeer goede indruk.
21-06-2010, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
20-06-2010
Amboise - Vellèches
Logement in Amboise - vertrek op 19 juni 2010 van thuis naar Amboise. Tegen de rand van het Fôret dAmboise woont een tachtigjarige weduwe, Marthe Forest genaamd. Zij baat een Chambre dHôte Les Vergers de la Menaudière uit. Wij zijn niet de enige gasten, er zijn ook vakantiegangers uit de Gironde en uit Zwitserland. Het blijkt belangrijk te zijn op haar leeftijd, wat men niet zou toegeven, nog contacten te hebben met binnenlandse en buitenlands reizigers, en voornamelijk heeft zij een hart voor Compostela-gangers. Bovendien wonene haar drie kinderen ver weg en biedt ditsoelaas tegen de eenzaamheid en haar veiligheid. Inderdaad, zij biedt de pélérins een gratis avondeten aan. Daarbij behoren uiteraard de Franse Loirewijn. Een beetje chauvinistisch, denk ik, maar goed, de wijn is zeer lekker. Je ne vais pas acheter du vin de Bordeaux, zegt zij. Tijdens die maaltijd komen emoties los van haar overleden echtgenoot, die vroeger in Algerije en Marokko de koloniale tijdperken hebben meegemaakt en bij de onafhankelijkheid terug gekomen zijn naar Frankrijk. Een tuin van 04 ha siert het huis. Een visvijver hoort er ook bij. De oorspronkelijke oppervlakte was 25 ha, waarvan het meeste bestemd voor de appelgaarden.
Na een stevig ontbijt ga ik voor het derde jaar op rij deze keer van start vanuit Amboise. De rit leidt ons via de wijnstreek Tourraine. Verscheidene locaties en plaatsen verwijzen naar deze streek. De felle noordoostenwind, die al geruime tijd ook in België parten speelt omdat hij de koude meebrengt, komt nu in mijn voordeel: t is windaf! De gewassen, waaronder de eerste zonnebloemen, zien er niet zó uit als vorig jaar: het weder is niet zo goed, de zomer schiet maar niet op gang en morgen op 21 juni begint toch de zomer, of niet? De temperatuur bedraagt amper 12 ½ graden C. In de namiddag en op de vooravond loopt die op tot 16 graden. s Middags nemen we een spagetti-bolognaise, n kwestie van de innerlijke mens te versterken zoals trouwens de echte coureurs doen: het helpt! In de kerk van Ligueil is een dienst bezig en ik wacht geduldig het einde af om le tampon te krijgen. Na de installatie op onze nieuwe locatie in Vellèches gaan we de stad Chatellerault bezoeken: er is daar de Sint-Jakobskerk. Het is zowaar zondag, d.w.z. dat alles gesloten is Wel heeft de stad iets met bijtjes, libellen, enz.
Verslag van de rit van Amboise naar Vellèches: * Vertrokken op 20 juni 2010 om 09.35 uur. * Afstand: 80,87 km * Route via La Croix en Tourraine, Bléré, Coubray, Cigogné, Reignac-sur-Indre, Dolus-le-Sec, Vou, Ligueil, Balesmes, Buxeuil, Les Alleux, Les Ormes, Seligny, en ten slotte Vellèches. * Tijd: 3 uur 37 min * Gemiddelde uursnelheid: 22,33 * Maximumsnelheid: 54,92 km
Vellèches is een gemeente in het Franse departement Vienne (regio Poitou-Charentes) en telt 358 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Châtellerault. De oppervlakte van Vellèches bedraagt 19,4 km², de bevolkingsdichtheid is 18,5 inwoners per km².
In de omgeving: Châtellerault is een stad in Frankrijk. Châtellerault was vroeger een belangrijke etappeplaats op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela. Burggraaf Ayraud liet hier in de tiende eeuw een kasteel bouwen. De Pont Henri-IV werd gebouwd tussen 1575 en 1611. De Eglise St. Jacques (12e en 13e eeuw) heeft nog haar oorspronkelijke transept en koorsluiting; het schip heeft een gotisch kruisribgewelf.
20-06-2010, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
20-06-2009
Monthodon - Amboise
Om 09.00 uur, zoals de eigenaar van de Gite ons oplegt, wordt er gegeten, aan één tafel samen met Amerikaans gezin met twee dochters (uit de staat Colorado), en anderen uit Normandië. We ontmoeten we ook Duitsers en Italianen. De plaats waar we aan tafel zitten, wordt ons zelfs aangewezen. Het parcours van vandaag is goed heuvelachtig, met ditmaal steeds kleine klimmetjes, de echte kuitenbijters. Eens voorbij Neuilly-le-Lierre zien we meer en meer weiden, de eerste zonnebloemen in groei en kleine wijngaarden (Vins de Loire). Ook de grond 'à la ghieskiere' (= onbewerkte of braakliggende grond) valt op. Aan de hand van de snelheid stellen we vast dat dat de vallei van de Loire naderen, en inderdaad, in Amboise aan de Loire prijkt het mooie kasteel bovenuit. In de stad aangekomen, zien we twee Compostelagangers te voet en besluiten we niet meer verder te rijden, om dan in de namiddag (in het zonnige weder) in de stad door te brengen. Kuieren in de winkelstraten... en afhalen van 'le tampon'. In de latere namiddag vertrekken we via Tours richting Deinze.
Amboise is een stad aan de noordoever van de Loire in het departement Indre-et-Loire in het midden van Frankrijk. Het heeft circa 11.500 inwoners, die Amboisiens worden genoemd. Amboise ligt in het gebied van de voormalige provincie Touraine. Dichtstbijzijnde steden zijn Tours en Blois. Bezienswaardigheden: Het voormalige stadhuis (Hôtel de Ville), nu een museum Kasteel van Amboise (Château d'Amboise) Clos-Lucé (herenhuis) bewoond door Leonardo da Vinci nu een museum over het leven en werk van Leonardo da Vinci
Monthodon is een gemeente in het Franse departement Indre-et-Loire (regio Centre) en telt 559 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Tours.De oppervlakte van Monthodon bedraagt 34,2 km², de bevolkingsdichtheid is 16,3 inwoners per km².
In de omgeving: Château-Renault is een gemeente in het Franse departement Indre-et-Loire (regio Centre) en telt 5538 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Tours. De oppervlakte van Château-Renault bedraagt 3,5 km², de bevolkingsdichtheid is 1582,3 inwoners per km².
Verslag van de rit van Monthodon (Les Sentiers) naar Amboise : * Vertrokken op 20 juni 2009 om 10.10 uur. * Afstand: 32,23 km * Route via Monthodon (les-Sentiers), Le Boulay, Villedômer, Neuilly-le-Lierre, Montreuil-en-Touraine, Perreux, en Amboise.. * Tijd: 1 uur 18 minuten * Gemiddelde uursnelheid: 24,54 * Maximumsnelheid: 46,72
20-06-2009, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
19-06-2009
Arrou - Monthodon
Het is vandaag de verjaardag van Lieven, onze zoon. Deze avond gaan we hem eens opbellen. Onderweg krijgt Rita een mailtje van Mieke dat kleinzoontje Xander géén 'Lauratand' krijgt, maar dat er onmiddeijk twee tandjes naar boven komen. Je moet weten: tante Laura Gekiere is de reden van mijn tocht naar Compostela, en bovendien hebben we allen tante Laura steeds gekend met één tand. Het parcours van deze dag is niet zo vlak meer. Nog steeds zien we naast de wegen kilometersgrote velden met gewassen, maar tevens komen we in een streek waar erwten gekweekt worden. La Roche l'Evecque is een plaats waar vroeger heel wat rotswoningen zijn. Een paar zijn nog bewoond, natuurlijk aangepast naar de huidige normen (deuren, vensters,..). Ook een aantal huizen langs de straat die aanleunen tegen de rotsen hebben kapwerk verricht om bvb hun garage of een stalplaats uit te houwen, men noemt dat 'Les Troglodytes'. Lavardin is dan gekend om zijn kasteelruïnes met fraaie en fleurige straatjes. Daar wordt op een terrasje wat gegeten. De landelijke boerderijen hebben ook hun fruitbomen...krieken...hmmm...
Arrou is een gemeente in het Franse departement Eure-et-Loir (regio Centre) en telt 1689 inwoners (2005). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Châteaudun.De oppervlakte van Arrou bedraagt 65,8 km², de bevolkingsdichtheid is 25,7 inwoners per km².
Verslag van de rit van Arrou naar Monthodon (Les Sentiers) : * Vertrokken op 19 juni 2009 om 09.30 uur. * Afstand: 78,90 km * Route via Arrou, Courtelain, Droué, La Chapelle Vicomtesse, Romilly, Danzé, Azé, La Fosse Courtain, La Prazerie, Grand Ris, Les Roches l'Evecque, Lavardin, Saint Arnoult, Monthodon (les-Sentiers). * Tijd: 3 uur 33 minuten * Gemiddelde uursnelheid: 22,14 * Maximumsnelheid: 54,85
19-06-2009, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
18-06-2009
Sours (Génerville) - Arrou
Le blé et le luserne. Dat was het zicht voor het ganse traject van vandaag. De lucht was bewolkt toen we vertrokken, en de eigenares van de gite in Gérenville vertelde dat het in de namiddag wel zou opklaren... Een klein aantal druppeltjes regen viel wel uit de lucht. Het traject zelf was zowaar vlak te noemen. Ik zou er wel een eerdere rustige dag van maken, gelet op de inspanningen van de twee voorbije dagen. kijk maar de gemiddelde snelheid een een afdaling beperkt zich slechts tot de bruggen over de TVG lijn die we geregeld overheen kruisen. In Dammerie kochten we wat pick-nick voor de verdere dag. Vanaf Bronville duiken we in de Route de Blé en Beauce. Alle dorpjes hebben een pomp in hun centrum. De watertorens met hun gsm-masten verstoren echter het landelijk karakter. Enorm veel leeuweriken en vinken bepalen het geluid. We bereiken Arrou, maar dan blijkt het logement toch een 8-tal km verder te liggen. Op de boerderij worden we verwelkomd door mr en mevr Raymond. Zij blijken producenten te zijn van biologisch geteelde gewassen en leggen op hun beurt uit dat alles wat we 's avonds met hen dineren, ook echte Bioproducten zijn. Bij avond bezoeken we het dorpje Chapelle-Royale waar de plaatselijke burgemeester en de poetsvrouw in de kerk wat uitleg geven over hun zitbanken, genaamd 'les cages aux poules' en daarna gaan we naar het stadje Brou.
Verslag van de rit van Sours (Génerville) naar Arrou : * Vertrokken op 18 juni 2009 om 10.10 uur. * Afstand: 71,24 km * Route via Sours (Gérenville), Berchières-les-Pierres, Corancez, Dammerie, Bronville, Fresnay-le-Comte, Meslay-le-Vidame, Dampierre, Augonville, Allouyes, Dangeau, Logron, Châtillon-en-Dunois, Plafus, Arrou. * Tijd: 3 uur 20 minuten * Gemiddelde uursnelheid: 21,27 * Maximumsnelheid: 33,07
Gérenville is een deelgmeente van Sours in het Franse departement Eure-et-Loir (regio Centre). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Chartres. De oppervlakte van Sours bedraagt 32,9 km², de bevolkingsdichtheid is 50,6 inwoners per km².
In de omgeving: Chartres is een stad in Frankrijk, hoofdstad (préfecture) van het departement Eure-et-Loir (28), gelegen aan de Eure. Chartres heeft een van de bekendste kathedralen van Frankrijk. Het is de grootste kathedraal van Europa. De kathedraal van Chartres, een gotische kerk, met beroemde gebrandschilderde ramen en een labyrint.De kathedraal van Chartres (Cathédrale Notre-Dame de Chartres) is een hooggotische kathedraal die tot de beroemdste van Frankrijk behoort. De kathedraal staat op een heuvel met uitzicht over de stad Chartres en werd gebouwd tussen 1194 en circa 1220. De kathedraal dankt haar faam vooral aan haar gebrandschilderde ramen, waardoor de gloed van het blauwe Chartreslicht schijnt. Ze wordt wel gerekend tot de niet-klassieke wereldwonderen. De beroemdste reliek van de kathedraal is een kleed of sluier, genoemd Sancta Camisa dat gedragen zou zijn door de maagd Maria toen zij wenend onder het kruis van haar stervende zoon Jezus stond. Dit werd in 876 door Karel de Kale, kleinzoon van Karel de Grote, aan de kerk geschonken. In Chartres is ook een woning te zien in de genre van Facteur Cheval. Het maison Picassiette (of het huis van duizend stukken) is een voorbeeld van naïeve architectuur bestaande uit glasscherven en faïencescherven vastgeplakt op beton. Het is gesitueerd in Chartres in de rue du Repos. Het werd gebouwd door één man Raymond Isidore, bijgenaamd Picassiette (bordendief). Het oude Chartres bestaat uit twee delen: la ville haute, rondom de kathedraal en de basse ville, aan de boorden van de Eure en zijn zijarmen, het bestaat uit een ensemble van straten, bruggen en middeleeuwse bouwwerken.
18-06-2009, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
17-06-2009
Epône - Sours
De vrouw van de gite in Epône verklaart dat de weg deze keer meer vals plat zal zijn. Wat zij evenwel niet zegt, is dat wij door heel wat bossen en wouden fietsen, het orkest van het gezang der vogels houdt, gelukkig maar, niet op. Bovendien kan de zon niet door de bomen heen. In Sauvage rijden we langs een dierentuin, ingang gesloten, maar met méér dan honderd flamingo's en een aantal struisvogels. Sauvage is de naam van het dorp, en het heeft zijn naam niet gestolen: de redding. Om half twee bereiken we Gallardon, waar we een restant van wat ooit een kasteel was, bezoeken. Dan naar een plaatselijke crêperie (L'Entr'act) waarvan de patron ons in zijn "Molière-zaaltje" zijn specialiteit aanbiedt: Galettes de Sarasin. We bestellen iets onbekend, een Clitande: blijkt een suikerloze pannekoek met aiguilettes de canard, Sauce au poivre, pommes de terre sautées en Champignons. Bij onze vraag naar een cola-light volgt onmiddelijk: "Non, il faut prendre du cidre!". Na de maaltijd neemt Rita nog een "café noisette", blijkt ditmaal een koffie met een scheutje melk. Ik kan u zeggen: de laatste 15 km met de fiets waren behoorlijk lastiger!! 's Avonds in Chartres in de toeristische dienst én in de kathedraal de stempel afgehaald.
Verslag van de rit van Epône naar Sours (Gérenville) : * Vertrokken op 17 juni 2009 om 09.10 uur. * Afstand: 72,85 km * Route via Epône, Vélannes, Jumeauville, Goupilliers, Villers-le-Mahieu, Garancières, La-Queu-les-Yvelines, Gambaiseuil, Saint-Léger-en-Yvelines, Poigny-la-Forêt, Gazeran, Sauvage, Joinvillers, Gallardon, Umpeau, Houville-la-Branche, Sours (Génerville). * Tijd: 3 uur 43 minuten * Gemiddelde uursnelheid: 19,55 * Maximumsnelheid: 51,25
Épône is een gemeente in het Franse departement Yvelines (regio Île-de-France) en telt 6418 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Mantes-la-Jolie. De plaats ligt aan de Seine.
17-06-2009, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
16-06-2009
Beauvais-Saint-Paul - Epône
Het logement in Saint-Paul is bij 'Les Passereaux' bij Jacques en Annie Besmond. Te noteren valt dat zij de grootouders zijn van Maxime Godart, die speelt in de film "Le petit Nicolas".
Een mooie blauwe hemel bij het opstaan geeft me moed en kracht om de eerste tocht in 2009 aan te vatten. Tussen Saint-Léger-en-Bray volgt een eeste serieuze helling. Liancourt -Saint-Pierre is ook gelegen op een heuveltop met natuurlijk de prachtige uitzichten op de valleien van de Oise met hun geel en groen gekleurde gewassen. Rond de middag komen we in Cléry-en-Vexin alwaar een mooie kerk mijn aandacht trekt. In de ganse streek zijn alle kerken gesloten, dus even ademen aan een schooltje in de omgeving. Eigenaardig: de tijd staat hier nog stil: de leerlingen schrijven nog met krijt op een lei, maar diezelfde tijd evolueert ook: de computer staat ook in de klas. In die 'Ecole de la Fontaine' haal ik de 'stempel' af. De pick-nick smaakt enorm op de schoolweide met mooie vergezichten. We vertrekken naar het dorp met de mooie naam: Wy dit Joli Village, maar 'joli' is dat dorpje zéker niet. Het volgende dorpje is Enfer, ja, de hel; het is al een helse tocht (lastige beklimming) om er te geraken. Wat opvalt zijn de namen van de straten aldaar: rue Calvin, inderdaad, een protestantse gemeenschap. Na een sterke klim tussen Breuil-en-Vexin et La Chartre duiken we naar Gargenville, alwaar de Seine wordt overgestoken naar Epône. Logement in Gîte d'Epône, Rue de Roulette nr 17, in het oude stadscentrum, lokatie met zeer mooie binnentuin met opnieuw 'les rosiers'. Nadien 'le tampon au mairie d'Epone' afgehaald.
Verslag van de rit van Saint Paul Beauvais naar Epône: * Vertrokken op 16 juni 2009 om 09.00 uur. * Afstand: 70,63 km * Route via Rainvillers, Saint-Léger-en-Bray, Auneuil, Jouy-la-Grange, Jouy-sous-Thelle, Bachvillers, Boissy-le-Bois, Loconcille, Liancourt-Saint-Pierre, La Boulleaume, Lierville, Hardivillers, Nucourt, Cléry-en-Vexin, Wy-di-Joli-Village, Enfer, Hazeville, Lainville-en-Vexin, Montalet-le-Bois, Damply, Breuil-en-Vexin, La Chartre, Gargenville, Epône. * Tijd: 4 uren en 35 minuten * Gemiddelde uursnelheid: 21,04 * Maximumsnelheid: 56,92
Beauvais is een stad in het Franse departement Oise (regio Picardië) en telt 55.392 inwoners (1999), die Beauvaisiens of Beauvaisins worden genoemd. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Beauvais. De kathedraal van Beauvais is de hoogste gotische kathedraal ter wereld (48 meter tot aan de gewelven). Andere bezienswaardigheden zijn de deels romaanse, deels gotische kerk Saint-Étienne met gebrandschilderde ramen, het bisschoppelijk paleis en het tapijtenmuseum Galerie nationale de la tapisserie de Beauvais. De stad was in het verleden een belangrijk centrum van de tapijtweverij. In Beauvais ligt de qua passagiersaantallen derde luchthaven van Parijs, de luchthaven Parijs Beauvais Tillé. De kathedraal van Beauvais (Cathédrale Saint-Pierre de Beauvais), de 'hoogste kathedraal ter wereld', is een onvoltooide gotische kathedraal. Zij is de zetel van de bisschop van Beauvais, Noyon en Senlis. Het bouwwerk is één van de meest gewaagde constructies van de gotische architectuur. Het bestaat alleen uit een dertiende-eeuws koor met kooromgang en zeven straalkapellen en een zestiende-eeuws dwarsschip. Op de plaats van het geplande maar nooit gerealiseerde schip staat nog het restant van de voorganger van de huidige kathedraal, een tiende-eeuws romaans bouwwerk dat bekend staat als Notre-Dame de la Basse-uvre (het lage werk). Tot het complex behoren verder een eenvoudige kruisgang en een kapittelhuis. Ten westen van de kathedraal staat het bisschoppelijk paleis uit de veertiende en vijftiende eeuw. Om de toeristen wegwijs te vinden bij de ontdekking van de stad ziet men geregeld op het plaveisel een kenteken, nl een salamander.
16-06-2009, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
07-08-2008
Amiens - Beauvais
Bliksem en donder en de daarbijhorende regenvlagen maken ons wakker en geven ons een somber beeld voor de rest van de dag. We besluiten dan maar in de voormiddag wat te gaan shoppen in het noordelijk gelegen shoppingcentra. Met het naderen van de middag zien we toch een paar opklaringen wat me doet besluiten toch de tocht naar Beauvais aan te vatten. en wat verwacht men niet: juist, een paar regenvlagen onderweg; bijgevolg is wat schuilen de boodschap. De 'villages fleuris' en zéker Oursel-Maison vallen op. opnieuw regen, donder en bliksem doen me op zowat 8 km van Beauvais stoppen. Na de afhaling van de stempel in de kathedraal is een (voorlopig) einde gekomen aan het eerste gedeelte van de Santiago-trip. Bij de terugreis naar Deinze houden we voor een pic-nic een halte in Breteuil, rue de la République. Rita vestigt mijn aandacht daar we halt houden, op een plakkaat aan een muur: 'Association généalogique de Picardie'....
Verslag van de rit van Amiens naar Beauvais: * Vertrokken op 07 augustus 2008 om 11.50 uur. * Afstand: 45,85 km * Route via Amiens, Salouel, Saleux, Vers-sur-Selles, Nampty, Loeuilly, Conty, Luzieres, Monsures, Croissy-sur-Celle, Le Crocq, Oursel-Maison, la Chaussée du Bois d'écu, Maulers, Abbeville-Saint=Lucien, Fontaine Saint Lucien, Guignecourt, Rieux, Villers-Saint-Lucien. * Tijd: 02.08 uur * Gemiddelde uursnelheid: 21,32 * Maximumsnelheid: 47,13
Amiens is een stad in Noord-Frankrijk, de hoofdstad van de regio Picardië en van het departement Somme; De stad ligt circa 115 km noordelijk van Parijs en telt ongeveer 137.000 inwoners, die Amiénois worden genoemd.De naam herinnert aan de Belgische volksstam der Ambiani. Amiens heeft een universiteit en is een belangrijke industriestad (textiel).De schrijver Jules Verne bracht een groot deel van zijn leven door in Amiens, stierf er en ligt er begraven.Zijn naam werd ook gegeven aan het stenen circus Cirque Jules Verne van Amiens. Het is één van de zeven stenen circussen die Frankrijk bezit. In de stad staat een van de belangrijkste kathedralen van Frankrijk, de Notre-Dame, die sinds 1981 is opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Het is de grootste gotische kathedraal van Europa. Opmerkelijk genoeg maakt de kathedraal deel uit van nog een ander werelderfgoed, Pelgrimsroutes in Frankrijk, en is de nabijgelegen klokkentoren onderdeel van het derde werelderfgoed in deze stad: Belforten in Noord-Frankrijk. De Kathedrale basiliek van Onze-Lieve-Vrouw (Frans Notre-Dame) is de grootste kerk van de Franse stad Amiens, de hoofdstad van Picardië. Het is de grootste gotische kathedraal van Frankrijk en een van de mooiste voorbeelden van de gotiek. Op 12 december 1854 werd zij door paus Pius IX verheven tot basiliek. Sinds 1981 staat de kathedraal op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. De bouw werd begonnen in 1220, nadat een oudere kathedraal door brand was verwoest. Men begon de bouw met het schip en niet, zoals gebruikelijk, met het koor. Het schip werd voltooid in 1247. Het heeft een hoogte van bijna 43 meter. In 1269 werd de kathedraal voltooid. Tussen 1292 en 1375 werd er een aantal kapellen aangebouwd in de zijschepen. Enkele kenmerken van de kathedraal zijn haar helderheid en de harmonie van de verhoudingen. Ook het grondplan, de driedelige opstand van het schip, de beelden aan de hoofdfaçade en in het zuidelijk transept en het labyrint en andere patronen in de vloer zijn opmerkelijk.
07-08-2008, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
06-08-2008
Arras - Amiens
Ik fiets en Rita volgt of rijdt voor op een 'route départementale' waar heel weinig verkeer is, behalve bij het verlaten van de stad Arras. Algauw zie ik dat we richting naar het zuiden oprijden: de heuvels van de Vlaamse Ardennen kan ik vergeten als ik door dit gebied fiets. De streek van de Somme herinnert ook aan het oorlogsverleden en hier en daar duiken de oorlogskerkhoven op. De velden zijn groen en bruin, ja, bieten en graan zijn hier de streekprodukten!. Onderweg, even voor het eindpunt, in Allonville zie ik een collega-fietser, hij wel gepakt en gezakt en met dus wat meer gewicht op de fiets. Hij komt hij Hoeilaart en is onderweg van Arras naar Amiens, alwaar hij de volgende dag wenst door de fietsen naar Bretagne. Bij aankomst in Amiens dan naar de Kathedraal en het toerismekantoor voor de afstempeling in het boekje. 's Avonds hebben we nog wat verpozen op het plein vóór de imposante kathedraal, waar we de verantwoordelijke van "les amis de Saint Jacques de Compostelle", met name Daniel Lévis ontmoeten die ons spontaan een overnachting aanbied, maar daar hadden we zelf al voor gezorgd. Als ik verklaar dat we 's anderendaags naar Beauvais zouden gaan, noteert hij een paar adressen, o.a. in Ailly-sur-Noye, Folleville, Breteuil en Clermont-en-Beauvais. Bij diezelfde ontmoeting komen we in gesprek met een andere persoon: "moi, je fait la généalogie de ma famille qui vient de la Belgique, et le nom de mes deux grandmères est 'Thevelin', elles sont quand-même famille...
Verslag van de rit van Arras naar Amiens: * Vertrokken op 06 augustus 2008 om 11.05 uur. * Afstand: 59,63 km * Route via Beaurains, Mercatel, Basieux-au-Mont, Baisy-Saint-Martin, Ayette, Bucquoy, Puisieux, Beaumont-sur l' Ancre, Beaumont hamel, Auchonvillers, Englebelmer, Senlis-le-Sec, Baizieux, Héhencourt, Frechencourt, Quemieux en Allonville. * Tijd: 02.43 uur * Gemiddelde uursnelheid: 21,87 * Maximumsnelheid: 48,43
De Grand'Place in Arras, meer dan 1 hectare groot, is al sinds de 11e eeuw de marktplaats van de stad. Oorspronkelijk was de markt omzoomd met houten huizen die vanaf de 17e eeuw door stenen gebouwen werden vervangen. Het oudste dateert van 1467 en heet Les Trois Luppards. Het belfort staat op de Place des Héros (heldenplein). Die naam werd na de Tweede Wereldoorlog gegeven om de gefusilleerde inwoners te gedenken. In de volksmond heet het de kleine markt. Hier staan vooral gildehuizen. Tussen 1668 en 1672 bouwde Vauban een citadel in de stad. Omwille van haar slecht gekozen locatie werd ze La Belle Inutile (de mooie nutteloze) genoemd. De onderaardse gangen van de stad geven een beeld van de ondergrondse geschiedenis van Arras. Vanaf de 10e eeuw werden de "les bôves", de zogenaamde krijtgroeven, uitgegraven. Door de eeuwen heen hadden ze verschillende functies: kelder, silo, enz. Dit ondergrondse gangenstelsel dat zich onder de hele stad en zelfs over de stadsgrenzen heen uitstrekte, diende eveneens als schuilplaats en verzamelpunt voor de Geallieerden, die hier in 1917 in afwachting van het beslissende offensief in de Slag bij Arras gelegerd waren.
06-08-2008, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
27-07-2008
Doornik - Arras
Vandaag het fietsgezelschap van zoon Ruben en voor Rita was er in de wagen gezelschap van Saskia. Proficiat voor Ruben die de volle afstand heeft afgefietst. Na de bevoorrading in Rumes steken we de Belgisch-Franse grens over. Het was dan 11.45 uur. In Orchies heb ik wel een (eerste?) 'platte band' gehad. Er lag iets op het fietspad, maar helaas, dat heb ik natuurlijk te laat opgemerkt. In Douai krijgt ik een telefonische seintje van Rita dat de ringweg naar Arras op een rond punt onderbroken was, dus maar de stad zelf doorkruist, maar gelukkig: de GPS doet zijn werk en na twee kilometer staan Ruben en ik alweer klaar voor de verdere fietstocht. Arras, met zijn mooie Vlaamse gevels op twee pleinen, kunnen we van in Saint Nicolas al zien liggen. Ja, maar we reden blijkbaar op een "autoweg"; een fietsverbodteken hadden we niet opgemerkt. Na de afhaling van de stempel, ditmaal in het toerismebureau, gaan we met ons vieren nog een goeie pint drinken. Het was de moeite waard.
Doornik (Frans: Tournai) is een stad in het westen van de Belgische provincie Henegouwen aan de Schelde met bijna 68.000 inwoners, en qua oppervlakte de grootste gemeente van België. De stad is de op een na oudste stad (na Tongeren) van België en heeft cultuurhistorisch een grote rol gespeeld. De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal (cathédrale Notre-Dame de Tournai) is de kathedraal van het bisdom Doornik (Frans: Tournai). Ze valt op door haar vijf evenhoge torens. Deze romaanse kathedraal werd in 2000 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO geplaatst. Ze is aan Onze-Lieve-Vrouw gewijd. De kathedraal is met haar 134 meter lengte een van de grootste kerken van België. Architectonisch gezien is het één van de belangrijkste gebouwen van België, een baanbrekende Romaanse voorloper met tal van elementen die in de gotiek hoogtij zouden vieren. Voor zover bekend is men er later nergens in geslaagd om het harmonieuze beeld met de vijf even hoge torens te evenaren.
Verslag van de rit: * Vertrokken op 27 juli 2008 om 11.20 uur. * Afstand: 59,21 km * Tijd: 02.42 uur * Gemiddelde uursnelheid: 21,80 * Maximumsnelheid: 44,36
Vandaag overschrijdt de kilometerteller in de voorbereiding van de pelgrimstocht de 1.400 km. Een rit in de Vlaamse Ardennen heeft me kennis laten maken met de heuvels aldaar. Een kei, mijn symbool voor de 'Cruz de Ferro' komt (niet toevallig) uit Ronse, de stad van mijn jeugdherinneringen...
