Rudy Baeten samen met burgemeesters
tegen alle vormen van geweldxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Op 23 september 2008 werd in het stadhuis van Geraardsbergen officieel een gipsafdruk van een hand, beschilderd door kunstenaar Rudy Baeten, aan burgemeester De Chou overhandigd. Deze overhandiging kadert in de actie 70 burgemeesters tegen alle vormen van geweld. Inmiddels groeide het aantal burgemeester tot maar liefst 85.
Dit project, een idee van de Merelbeekse kunstenaar Enca Caen, wil een halt toeroepen aan het zinloos geweld waarmee we elke dag worden geconfronteerd. Alle burgemeesters die het project steunen, krijgen van Caen een hand in gips die ze vervolgens door een plaatselijke kunstenaar laten bewerken.
De eer viel dus te beurt aan de Geraardsbergse kunstschilder Rudy Baeten die me vervolgens uitnodigde daarover iets te schrijven. Na het observeren van het beeld puurde ik daaruit het thema kindermishandeling.
De bezieler, Enca Caen, wil naar de media toe echter op de achtergrond blijven. Daarom werd de internationaal gerenommeerde kunstenaar Martin Uvijn geen onbekende voor zowel Rudy Baeten als voor mij- naar voor geschoven als ambassadeur van dit project. De eerste hand werd overigens door Martin Uvijn beschilderd voor de gemeente Merelbeke.
In april 2009 volgt er een grote tentoonstelling met alle handen van de deelnemende gemeenten. Voorkomen dat de maatschappij zich niet meer druk maakt om geweld is het uitgangspunt voor het stadsbestuur van Ieper.
hoelang nog
ineengedoken
in een donkere hoek
zit een kind met armen
rond opgetrokken knieën
blauw
het wiegt zwellingen
uit de onderrug
het hoofd hamert tegen de muur
kaboem, kaboem
hier stopt
het afrossen en gegil
maar begint de wraakroep
stil in dezelfde koele hoek
huilen doet het niet
wil het niet meer
het vreest
de opgeheven hand
de stampende voet
die weer en meer
de wapens
trekken doet
steenrood
de val op de keldervloer
de dreunende deur
de fatale klik in het slot
het dovend licht en
neen, dat misselijk gevoel
van honger en haat
vergeet het niet
vergeet het nooit
hoelang nog
krijgt
het
geen naam
Geweld kwelt
U hebt twee handen, ik heb twee handen. Zij hebben rechten en plichten. Wat doen wij ermee?
Handen beminnen maar mishandelen evenzo en in het laatste geval groeit uit een onschuldige kinderhand een vuist, een hakbijl, een moordwapen. In sommige landen zijn kinderen geen kinderen meer, maar soldaten of wandelende bommen met de belofte dat ze de zevende hemel zullen zien. Oh jawel, ze zien het licht, maar dat is het explosieve vuur van de hel.
Andere kinderen sterven van ontbering of worden een slachtoffer in de klauwen van het prostitutienet. Er rijzen geen vragen meer rond rooddoorlopen ogen in vale gezichten. Ze kwijnen weg als straatvuil verdoken in een of andere gure buurt.
Er bestaat nochtans een verdrag dat handelt over de rechten van het kind. Daarin staat dat kinderen die in staat zijn hun eigen mening te vormen over zaken die hen aangaan, het recht hebben die mening te uiten zonder schrik of wantrouwen; dat elk kind recht heeft op zorg, op veiligheid en bescherming tegen uitbuiting en oorlogen. Door deel te nemen aan het project zeventig handen voor vrede helpt Rudy Baeten de verwaarlozing van kinderen onder de aandacht te brengen.
Laat ons daarom samen met Rudy de bontgekleurde aardbol aan de kinderen opdat zij er minstens voor een dag mee spelen. Laat ze zorgeloos schateren ver weg van wat hen kwelt. Geef hen de kans dat te vergeten wat hen heeft geveld. Onze handen zijn kelken waarin vingers als bloemblaadjes openbloeien. De strijd tegen elke vorm van geweld strijkt neer in onze handpalmen.
Wat doen wij ermee? Waarvoor beweegt een kinderhand zich?
De eerste hulpkreet viel al lang geleden maar het laatste wordt pas gehoord als het lijfje reeds is gebroken door de innerlijke schreeuw.
Die schreeuw moeten wij een stapje voor zijn. Dan hebben we een punt waarna een nieuwe zin begint: de zingeving aan de roep van een kind dat zich nu in de hemel bevindt.
MarLeen De Smet
|
