Hebben is Hebben,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

maar met het zijn is het de kunst  NIEUW

Het zelfregulerend vermogen van het primair proces in de jeugdzorg.

door: Frans Kauffman

ISBN: 978-90-75129-73-1

Doornhaag dankzij de 12e fee
Doornroosje is honderd jaar in slaap gevallen met haar vader (de koning), haar  moeder en de gehele hofhouding. En dat allemaal vanwege de 13e fee, die niet  uitgenodigd mocht worden en voorspelde dat Doornroosje op haar 15e jaar ge- stoken zou worden door een weefspoel en dood zou neervallen. Gelukkig had  de 12e fee nog niet haar wens gedaan en kon haar dood worden voorkomen,  maar ze zou wel honderd jaar slapen.  Zo kon de doornhaag rond het kasteel  groeien en ondoordringbaar worden voor de prins om Doornroosje te bevrijden.  

Hebben en zijn
De metafoor van dit sprookje is wonderwel van toepassing op de problemen in  de jeugdzorg. De doornhaag is de dominantie van de systeemwereld in de jeugd- zorg, dwz. de overheersing van prestatie-indicatoren, resultaatmeting, protocollen,  registratie-eisen, kwaliteitscertificering, etc. (het hebben). Doornroosje zelf, de in- houd van de jeugdzorg (de primaire sector, het zijn) is onderbelicht en krijgt geen  structurele aandacht. De prinsen die Doornroosje willen bevrijden zijn de Task  Force werkgroepen, steeds hogere budgetten om de wachtlijsten weg te werken,  oprichten van Centra voor jeugd en Gezin, etc. en zij komen jammerlijk om in de  doornhaag. Dat is de bureaucratie van de jeugdzorg.  

Balans tussen primair en secundair proces
Er waren bijvoorbeeld vele instanties die zich bemoeiden met het gezin van  Savanne.  En toch vond Savanne de dood. De auteur pleit voor het in evenwicht  brengen van de verstoorde balans tussen hebben en zijn in de jeugdzorg.  Hij  ontwerpt daartoe een theoretisch model dat gebouwd is op vier pijlers (deter- minanten) van de jeugdzorg: het kind/de cliënt en de professional, de uitvoer- der van de zorg. Zij vormen het primaire proces. De twee andere pijlers  zijn de  organisatie en haar leiderschap en de interventie, de zorgprogrammering. Elke  determinant wordt uitvoerig beschreven in de diverse hoofdstukken en getoetst  aan recente literatuur en onderzoek. Betoogd wordt dat er een balans moet zijn  tussen het primaire proces (het zijn) en het secundaire proces (het hebben). Voor  het zichtbaar maken van deze verhouding ontwerpt de auteur een praktisch toe  te passen instrument. Daarmee kan de balans hersteld worden.  Hoe dat te werk  gaat staat in deel 2 het praktisch concept. Dit instrument richt zich op de inhoud  van het hulpverleningsproces en wordt een procesgestuurd instrument genoemd.  Dit in tegenstelling tot veel onderzoeksinstrumenten die de output, de prestatie  meten. Opvallend voor de verstoorde balans in de jeugdzorg is dat toepassing  van een dergelijk instrument in de jeugdzorg niet bekend is.  Er kan niet verwezen  worden naar uitgevoerd onderzoek. Het hebben domineert te veel het zijn in de  jeugdzorg en elke stapeling van het hebben, nu weer 200 miljoen euro om de  wachtlijsten weg te werken, zal niet veel effect  hebben als het systeem van de  jeugdzorg niet verandert. 

Lees daarover verder in het voorwoord van Prof.dr. Micha De Winter.

Voor meer informatie kijk dan onder de bijgevoegde link:  http://www.graviant.nl/educatieve-uitgaven/online/