OP HET KNIETJE VAN LOWIETJE
Met haar tjoepkes omhoog en tjoepkes naar beneden
Wij schreven in Heibel, 13, 1 dat Anne Provoost , het groengebrilde dametje uit de Westhoek, in De Zevende Dag kwam vertel-len hoezeer ze geschokt was door de censuur die de Kempense Taliban Ludo Helsen uitoefende op het blote-vrouwenkabinet dat El Pee Boon tijdens zijn leven had aangelegd voor eigen gebruik. Als curator van Zogezegd in Gent zou zij álle prenten van de Booncollectie aan het publiek tonen, banjerde ze, want kúnst was dat en niks anders, en daar heeft een politicus niet het minste verstand van, alleszins niet als het een rechtse zak is. En ja, hoor, ook de kinderen moesten toegelaten worden op de exhibitie, hoewel haar spruiten bij het zien van al die troep, met een luid Aakes! de benen zouden nemen om buiten wat frisse lucht te gaan inademen. Nu ja, zon onnozele kinderen kunnen beter een liedje zingen op 28 december in plaats van te oordelen over het artistieke project van hun mama. Want mama weet het beter, kindjes. En dus zou Anne er in Gent mee uitpakken om te tonen wat voor grof en primitief volkje daar in de Kempen nog in de holen zat, dat zijn frustraties wilde opleggen aan de geciviliseerde elite waarvan zij deel uitmaakt. Die truttige heikneuters vonden bij monde van député Helsen niet alleen dat het artis-tieke gehalte van de collectie te laag was, maar zij vreesden dat ze in de problemen konden komen omdat bepaalde foto's van naakte kinderen onder de noemer 'kinder-porno' zouden vallen. Ja, zeg, zo kun je bezig blijven, hè, wuifde Anne. Van grote kunst hebben die plattelandse boerenpummels allicht nog nooit kaas gegeten. Het gaat om de utopie, de verbeelding, het geloof in de toekomst en de seksuele bevrijding, en dat zou zij in De Vooruit eens duidelijk maken met de unieke tentoonstelling. Laat het voor eens en altijd door madam de curatrice ge-zegd zijn: die Fenomena-le Feminatheek is ook als cultuurhistorisch docu-ment zonder weerga, omdat ze laat zien hoe men ten tijde van Boon naar vrouwen en meisjeskeek - ik zou men ten tijde van weglaten, maar alla, - en ook een goedbeeld geeft van hoever de fotografie stond in die tijd. En nu gij! Maar nu is die Dappere Anne toch wel met haar neus achter de pindraad blijven haken, zeker. Want zij ging eerst de blootprentjes toch ook maar eens bekijken en stelde inderdaad vast dat er nogal wat pedofiele kantjes aan zaten. Dus liet het Groentje de kiekjes met de naakte Mieke Maaikes toch maar in de dozen en aan de ingang liet ze een plaatje aanbrengen met Verboden voor minderjarigen, sommige beelden kunnen schokkend zijn. De ontoonbaarheid van de kinderporno loste het slimste meiske van Vlaanderen op een ori-ginele wijze op. Ze toonde immers de vuilig-heid niet, maar terwijl zes acteurs simultaan naaktfotos lieten zien voor een grote vitrine, las de zevende de onderschriften op die de Grote Geest van de Viezentist onder de verboden stuff had verzonnen. Zoiets van: De bloem, symbool des kuts, De grot, Het brandende braam-bosje en waarom niet?
Tietjes voor Lowietjes. Edoch, Anne zou Anne niet zijn indien ze toch nog wat gelijk wou halen in haar ongelijk. Dus zei ze: De onschuld van sommige beelden heeft indruk gemaakt. Hoe aandoenlijk dacht ik, hoe amechtig, hoe schattig toch. Grote en kleine borstjes, tjoepkes omhoog en tjoepkes naar beneden.
Lowie, wa zijde gij weer aan t doen? Naar men zegt zou Anne straks ook een, uiteraard met subsidie van Ansjo gespijsde, voorstelling organiseren van de pornoklassieker Deep Throat, die we onlangs ook al op de Hollandse buis mochten bewonderen dank zij de onverdroten emancipatorische inzet van de ondogmatische en onbevangen omroep VPRO en van de eigenzinnige, verfrissende omroep BNN, die ook het alweer bevrijdende Spuiten en Slikken op zijn geweten heeft. Een leuke komedie noemen anderen het geval. De leukigheid - gimmick heet dat tegenwoordig - bestaat erin dat de clitoris van de heldin, die amper een naam draagt maar die we voor het gemak maar Pijpje zullen heten, niet op de gebruikelijke plaats zit, waardoor ze ook geen orgasme kan bereiken op de manier waarop normale mensen hun ding doen. Pijpje doet nog zo haar uiterste best door van de ene jump naar de andere te rennen, maar helaas, ze beleeft er geen fluit plezier aan. Ten einde raad gaat ze met haar probleem naar een geschifte dokter en die ontdekt dat haar kittelaar niet tussen haar benen blijkt te zitten, maar
diep in haar keel. Maak dat mee, zeg!
De dokter instrueert haar proefondervindelijk hoe ze de belletjes kan doen rinkelen. Voor wie niet kan raden wat de gevolgen zijn van deze ontdekking, wordt het in geuren en kleuren vertoond. in deze meer dan een uur durende ku(l)tfilm. Vergeleken met dit tijdsbeeld is de Feminale Feminatheek maar een slapje. Ook financieel stellen de prentjes niet veel voor. Maar Boon had dan ook geen relaties met Louis "Butchie" Peraino, zoon van de "Pate" van de Amerikaanse maffiafamilie Colombo, die de film producede en er meer dan 600 miljoen dollar mee binnenschoffelde. Als we weten dat dit symbool van de seksuele bevrijding in 1972 in zes dagen in motels in Miami opgenomen was met een budget van 25 000 dollar, dan is dat goed geboerd, zou Boerke Naas, die maar een boer en was, nochtans wel scherp van zin,gezegd hebben. Misschien nog één detail
In 1986, verklaarde de hoofdrolspeelster Linda Lovelace voor een commissie dat ze een seksslavin was van haar loshandige pooier-manager en dat veel scènes opgenomen werden met een geweer tegen haar hoofd. Wat bij Boon zeker niet het geval was. Ander pikant detail: zowat een kwartier heb ik het uitgehouden om naar de rolprent te kijken, maar toen kwam het mij echt de strot uit. Anderzijds vermoed ik zo halvelings dat Boon beslist van heel de prent zou hebben genoten, terwijl zijn Jeanneke in de keuken een worstje voor hem aan t bakken was. -Lowie, wat zijde nu weer aan t doen? -Naar ne film aan t kijken, Jeanneke. -En dat gelurk allemaal, wat is dat? -Ach, vrouwke, das mijn pijp.
Frans Depeuter
Om de volledige tekst te lezen in 'Heibel': neem contact op met depeuter.frans@telenet.be
|