Ik ben Gisela Altruye, kantdocente en al 35 jaar bezeten van Kant. In 1979 ben ik gestart met kantgroep "Terug naar 't kantkussen" en tot op de dag van vandaag zijn er nog altijd dames die reeds komen van in het begin.
Zoeken in blog
Gezien in Ieper
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Chantilly Lace
Spaanse kantkussens in het Begijnhof van Diest
In Spanje is men gek op kantklossen en hun creativiteit kent geen grenzen!!
"de klantklosster" van Sveltlana Pavlickova, bekeken door de ogen van Hilde. Eigenlijk is Hilde wel een stukje "kunstenaar" want zonder al te veel technische bagage klost ze in het verre Turkije toch mooie kantwerken.
Neen, dit heeft niets met "Kant" te maken maar wel met "Textiel".
EEN ZUIVERENDE JURK
Herself heet de jurk. Zij ziet er heel coutureachtig uit, met een laag decolleté en een lange sleep. En een mooie blauwachtige flock-print. Herself is een ontwerp van het Catalytic Clothing project, ontworpen door Trish Belford van de universiteit van Ulster. De jurk is niet alleen mooi, hij zuivert ook de lucht. In het materiaal zijn fotocatalysators verwerkt die vervuilend...e stoffen die in de lucht aanwezig zijn afbreken. Fotocatalysators hebben geen energiebron nodig, omdat zij gevoed worden door het licht. De jurk is misschien wat te mooi en vooral te onhandig om op de bus te wachten. Maar wij rekenen binnenkort op T-shirtjes en jeans met fotocatalysators om de walmende uitlaatgassen aan de bushalte te neutraliseren.
En de vergelijking gaat op. Evenals een spin kan een kantwerkster het hele huis inpalmen om haar kantwebben te weven.Ze heeft er zelfs geen acht poten voor nodig. Verborgen hoekjes en kantjes ten nutte maken? Zij heeft het evengoed in de vingers. Elk plekje krijgt de status van kantkamer. Op die manier krijgt zij in een handomdraai en zonder zich daarbij de klos te voelen, de opbergklus van haar kantspullen geklaard. "Opgeruimd staat netjes", zeggen ze dan!
Mijn besluit staat vast : voortaan run ik al mijn kantbestanden "spingewijs". Oef! Dat huis...geraakt dus tóch aan de kant !
Met dank aan Maaike Reynders voor deze leuke "kantspinsels!"
In elke kamer, achter elk gordijn, van de kelder tot op zolder spant ze haar domeinnamen en webadressen. En ze is online, altijd en overal. Boordevol slimme functies ook. "Smart" heet dat tegenwoordig. In een oogwenk schiet ze uit de slaapmodus wanneer haar groot aanraakscherm een prooi detecteert. Razendsnel weet ze die in haar net te strikken. Efficiënt ten top, die spin.
Oeps...bijna trapte ik op een paniekerige spin die mij probeerde af te leiden van haar vers gesponnen web. Zou ze gealarmeerd zijn door die spin aan mijn voordeur ? En dat het nu juist dit handig wezentje moet zijn dat me de draad aanreikt in dit kantverhaal.
Kantjuweel, werk van Frie Wuytack
Ze heeft, net als u en ik, geen afzonderlijke, practisch uitgeruste kantkamer nodig om orde op zaken te stellen. Met haar acht vliegensvlugge poten en desnoods met wat familiehulp, speelt ze het klaar om in alle hoeken en kanten van het huis haar kantwebben te weven. Dat snuggen kantmobieltje netwerkt als een electronisch hebbedingetje!
Ik zie in gedachten de ruimbehuisden al schuddebollen. Hoe is het toch mogelijk? Wat een wirwar, wat een heen-en-weergeloop! Een kastje kantjes alhier, een klodder klosjes aldaar. Kan dat niet wat efficiënter? Raar toch dat er voor de grote passie van de vrouw des huizes geen aparte ruimte voorhanden is. Zou één funtioneel ingerichte kantkamer niet dé oplossing zijn? Het "aan de kant" houden van het huis zou kinderspel worden. Weg met dat ingewikkeld kluwen van overal van alles wat!!
Stropkant Juweel Ontwerp en uitvoering : Maggy Honorez Ecole de dentelle de Binche
Juist, de kelder leek haar de meest geschikte plaats. Soms als het vlas te droog is, steek ik het zelfs in de diepvriezer, giechelde ze.
Kant is haar dada ! Daar kon je niet naast kijken. Jaren geleden begon ze te werken op een kantkussen in piepschuim. Niettegenstaande dat het totaal doorprikt en versleten was, kon ze er toch geen afstand van nemen en zo is het op zolder beland, tezamen met ander beginnersmateriaal.
Kantrelikwieën !
Naast de kerstbollen en slingers duikt ze een plastic zak op met oude, kromme klosjes en een grote bobijn met voorlopignog onbruikbare, te dikke draad.
Op mijn vraag of ik haar afgewerkte kantjes eens mocht zien, togen we naar de slaapkamer. Onderaan in de kleerkast lag de schat. De schatbewaarster glunderde. De kostbare kleinoden, beschermd verpakt in blauw kaftpapier, zaten als objects darts in houten, platte doosjes. Andere kantjes, voorlopig nog zonder lijst of bestemming, wachtten nog even in een verzamelmap op het dressoir.
Kanttijdschriften en kantboeken had ze ook. Die stonden in een vrijgekomen kast op de slaapkamer van één van de kinderen. Die zijn nu toch het huis uit klonk het.
Ha, ik moest je dat patroon van mijn Binche nog tonen. Uit een reeks fardes boven op de boekenkast in het bureau viste ze het op.
Vanuit haar living zag ik in de veranda haar kantkussen in een hoekje neergepoot.
Klos je in de veranda?
Neen, in de keuken onder de glazen koepel. Lekker veel licht. s Avonds verhuis ik naar de living.
De klossenwinder kwam ter sprake en ze stoof naar de garage.
Eén en ander staat daar op een schap. Ach, wel niet zo direct bij de hand maar toch uit de weg.
De draad die we wilden opwinden was gestockeerd op een plank in de schoenenkast. Daar was in een resem lege roomijsdozen een plaatsje vrij voor het kantgaren volgens dikte en kleur. En dan zag ik dat er achter de zetel nog een reservekantkussen gedeponeerd was.
Op het bijzettafeltje nestelde, naast de afstandsbediening van de TV, een bussel bijeengebonden klosjes, een openstaande toiletzak met latjes, spelden en ander kantfraais.
Niets, noppes, nul komma nul voorziene bergruimte die naam waardig voor die, zeg wel, urenslopende bezigheid!
Al dat kantgedoe vind je zowat overal in mijn huis. Geen enkele kamer ontsnapt er aan. Geen kast is veilig. Een kat vindt er haar jongen niet meer in terug. En tussen ons gezegd en gezwegen :
Tot mijn geruststelling constateerde ik bij mijn kantvriendin dat ze met hetzelfde euvel kampte.
Een berichtje in mijn gastenboek doet altijd plezier maar liefst geen buttons van meer dan 40.000 KB want die vertragen het blog !
Omdat ik hen zo mooi vind !!!!
Thomas Woolner
Camino 2005
De voettocht van mijn man, Theo, naar Santiago de Compostela wordt stap na stap beschreven op zijn blog !! Interesse ? Kijk dan naar : http://blog.seniorennet.be/camino2005
