Ik ben Gisela Altruye, kantdocente en al 35 jaar bezeten van Kant. In 1979 ben ik gestart met kantgroep "Terug naar 't kantkussen" en tot op de dag van vandaag zijn er nog altijd dames die reeds komen van in het begin.
Zoeken in blog
Gezien in Ieper
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Chantilly Lace
Spaanse kantkussens in het Begijnhof van Diest
In Spanje is men gek op kantklossen en hun creativiteit kent geen grenzen!!
"de klantklosster" van Sveltlana Pavlickova, bekeken door de ogen van Hilde. Eigenlijk is Hilde wel een stukje "kunstenaar" want zonder al te veel technische bagage klost ze in het verre Turkije toch mooie kantwerken.
Bij mooi weer zitten de buurvrouwen buiten op straat driftig te handwerken en te kwebbelen. Het is een vrolijk gezicht en het levert ze ook nog wat op. In Goreme is er een vriendin van mijn vrouw op het idee gekomen de doekjes maar achterwege te laten en van de kralen randjes kettinkjes te maken. Geen gek idee, de meeste toeristen willen niet echt een hoofddoekje kopen.
De vrouwen in het straatje naar boven doen hun uiterste best om zoveel mogelijk handwerkjes te maken. Er komen steeds meer bussen toeristen langs die door ons dorp lopen, meestal maar een half uurtje. De gidsen laten ze liever de winkels zien met tapijten of sieraden. Bij verkoop krijgen ze commissie. En Hassebei geeft geen commissie.
Hassebei maakt mooie randjes rondom haar hoofddoekjes. De doekjes kopen ze kant-en-klaar, hun handwerk zit hem in de versiering. Haar overbuurvrouw maakt ook hoofddoekjes met kralen randjes maar ook gebreide schoentjes met glittertjes. Vooral die met de enkelband zijn heel elegant.
Surfen op het net bracht mij deze informatie over Turkse naaldkant.
Op 17 juni 2008 plaatst Paul Broekman dit artikel in de Nederlandse Volkskrant :
Onze oude buurvrouw Hassebei vraagt ons, als de elektriciteit
opnemer langs is geweest, of wij in Ürgüp haar rekening willen betalen. Dat doen we. Haar rekening komt zelden boven de tien lira per drie maanden uit. Vorige week bood ze ons in ruil voor de acht lira die ze toen betalen moest een van haar handwerkjes aan. Een hoofddoekje met een rand van gevlochten kraaltjes.
Ze gebruiken meestal zeer slecht bij elkaar passende kleuren, maar het werk mag er zijn. Ik stuur je in bijlage enkele foto's. Je kan ze eigenlijk zelf vinden als je in Google zoekt op : 'igne oyasi' en dan op afbeelding drukt, dan kijk je maar naar wat je zelf mooi vindt. Nesrin heeft me beloofd om me een studie te bezorgen over de Turkse naaldkant. Ik wacht af, en zodra ik het heb ... heb jij het ook.
Hilde, mijn kantcorrespondente uit Turkije schrijft mij het volgende :
Ik wist dat er in Turkije naaldkant gemaakt werd, maar ... mijn Turks is nog steeds heel primair. Vandaag echter ontmoette ik Nesrin, een Turkse vrouw die in Nederland woont en Turkse naaldkant (hartstochtelijk) verzamelt. De traditie van naaldkant zou begonnen zijn langs de 'zijderoute' die dwars door Turkije loopt ... en de kant werd dus in vroegere tijden met zijde vervaardigd. In de steden langs die route wordt heden ten dage nog naaldkant gemaakt, maar ... zijde is ondertussen te duur geworden en werd er spijtig genoeg overgeschakeld op synthetisch.
Een kijkje in de studio van Yvonne Scheele-Kerkhof van Lacestudio Paragon aan de Canadalaan in Apeldoorn is indrukwekkend en inspirerend. Net zoals haar kantwerk, trouwens.
Maar bovendien heeft ze een totaal eigen stijl ontworpen. Door het werk van haar man kwam ze in Singapore terecht. Daar wilde ze in eerste instantie helemaal geen kant maken, maar ze werd gegrepen door de oosterse cultuur waarin werkelijk elke afbeelding een betekenis heeft. En haast als vanzelf maakten haar vingers een verbinding tussen de oude kanttechnieken en de oosterse motieven. Juist dat maakt haar tot een kunstenaar en juist dat is ook wat zij haar leerlingen in de vele workshops probeert mee te geven: ,,Gebruik de basistechniek en geef vervolgens een eigen interpretatie, dat mag." Dat is ook waarom het kant maken veel meer is geworden dan een hobby.
Bron : Dé Weekkrant van 25 februari 2008;
Bedforshire lace
Laatste boek van mevr. Yvonne Scheele-Kerkhof. Verzorgde uitgave met prachtige kantontwerpen.
Een kijkje op haar website : http://www.lacestudio-paragon.com
APELDOORN In eerste instantie raakte ze gefascineerd door mooie houten stokjes die ze in een etalage zag liggen, in Engeland. Het bleken klosjes te zijn voor het kantklossen. Ze verdiepte zich in dit ambacht, volgde cursussen en is nu een internationale bekendheid op het gebied van kant maken. Liever spreekt ze van kantmaaksters dan kantklossters. Het laatste is meer hobby, het eerste is vooral het ambacht. Ze geeft workshops in haar huis in Apeldoorn en verzorgt internationale kantweken.
In Maarn heb ik kennis gemaakt met een kant dame waar ik grote bewondering voor heb :
mevr.Yvonne Scheele-Kerkhof,
ontwerpster, kantdocent en auteur
Floral Bedfordshire is de jongste van de Engelse traditionele kantsoorten, ze is ontstaan uit de Maltese kant zoals die op de wereldtentoonstelling van 1851getoond werd. De kant vertoont natuurlijke, vloeiende lijnen en heeft een prachtige, beeldende manier van uitwerken. De bloemen en bladeren in de ontwerpen zijn, door de structuur in het kantwerk, herkenbaar.
Een berichtje in mijn gastenboek doet altijd plezier maar liefst geen buttons van meer dan 40.000 KB want die vertragen het blog !
Omdat ik hen zo mooi vind !!!!
Thomas Woolner
Camino 2005
De voettocht van mijn man, Theo, naar Santiago de Compostela wordt stap na stap beschreven op zijn blog !! Interesse ? Kijk dan naar : http://blog.seniorennet.be/camino2005