Ik ben Gisela Altruye, kantdocente en al 35 jaar bezeten van Kant. In 1979 ben ik gestart met kantgroep "Terug naar 't kantkussen" en tot op de dag van vandaag zijn er nog altijd dames die reeds komen van in het begin.
Zoeken in blog
Gezien in Ieper
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Chantilly Lace
Spaanse kantkussens in het Begijnhof van Diest
In Spanje is men gek op kantklossen en hun creativiteit kent geen grenzen!!
"de klantklosster" van Sveltlana Pavlickova, bekeken door de ogen van Hilde. Eigenlijk is Hilde wel een stukje "kunstenaar" want zonder al te veel technische bagage klost ze in het verre Turkije toch mooie kantwerken.
een bekende Sloveense schoenenontwerpster, brengt haar kunstige creaties onder de naam A.Viryent op de markt. De naam is ontleend aan haar grootvader, Rado Viryent, een prominente figuur van Franse origine. Ondanks dat ze weinig vrije tijd heeft, is ze toch een enthousiaste salsa danseres. Maar schoenen ontwerpen is haar levenswerk en ze maakt dan ook fantastische creaties.
Haar grote voorbeeld is de Italiaanse ontwerper Salvatore Ferragamo en ze heeft reeds meer dan één keer zijn autobiografie Shoemaker of dreams, gelezen.
Schoenen met Idrija kant en Swarovski kristal. De hakken zijn gedompeld in 24 karaat goud !!!
Zoals ieder jaar gaan de Brugse kantdagen door op 14-15-16 en 17 augustus. Voor wie een uitstap naar Brugge voorziet tijdens deze periode is het altijd meegenomen om in Huisbrouwerij De Halve Maan, Walplein 26 te Brugge, de kant tentoonstelling te bezoeken. Het is géén tentoonstelling van Brugs bloemwerk, verschillende kantclubs en ook buitenlandse gasten stellen hun werk tentoon.
Een tip : Proef eens een BRUGSE ZOT in huisbrouwerij De Halve Maan !! Echt lekker !!
Stilaan veranderden de techniek en de ontwerpen. Men gebruikte fijnere draad en het kantwerk werd kwalitatief beter. Om aan de vraag te voldoen werd in 1876 een kantschool opgericht waar kantwerksters een professionele opleiding kregen in het vervaardigen van de typische
Idrija kant = Idrijska čipka .
De school bestaat nog altijd en heeft in 2006 haar 130 jarig bestaan gevierd !!
Oorspronkelijk werd kant gemaakt als bron van inkomen maar toen op het einde van de 19de eeuw de eerste kantwinkels hun intrede deden, werd Idrija kant een vermaard handelsproduct.
De eerste kant werd geklost met dik vlasgaren en was van mindere kwaliteit, hij was bestemd voor huishoudelijk gebruik, geestelijken en welgestelde boeren.
Het museum in Idrija heeft een prachtige kantcollectie.
Alle oma's en opa's kennen het liedje van Lief, klein konijntje en Christine heeft de daad bij het woord gevoegd en er eentje geklost voor kleinzoon Boris !
Het paard van Christine Voor de manen gebruikte Christine garen van verschillende dikte. Niet altijd gemakkelijk om te verwerken maar het werk krijgt meer diepte.
Er was eens een paard uit Keulen, Die kreeg op een dag een veulen. Het paard werd oud, Het veulen werd stout. Het ging met zijn moeder zeulen.
Dat de Tsjechische kantklossters een voorliefde hebben voor moderne en monumentale kantwerken staat buiten kijf maar deze creaties, technisch perfect en kleurrijk, vormen een wanordelijk geheel.
Waarvoor ze dienen ????
Als gordijn, als hor ik zou het niet weten maar ik vind er niks aan.
Dit leuke verhaal las ik op : www.berthi.web-log.nl Berthi gaf mij de toelating om het op mijn blog te plaatsen.
Maurits
'De groep Amsterdam van het jaar 1983-87 van de Nederlandse Kantopleiding die nog steeds bij elkaar komen, had bedacht om een pop aan te kleden naar een oud schilderij. Er was een plaatje van een schilderij met daarop een klein kindje met een mooie jurk met schort voor en een mutsje met hoed. Alles voorzien van verschillende soorten vlechtkanten die vooral in de zestiende eeuw populair waren. Dit werd een mooi plaatje gevonden, verder was er niets van bekend. Een vage herinnering, misschien wel in het tijdschrift Spiegel Historiael. Op zoek in de bibliotheek naar oude jaargangen van Spiegel Historiael. Na heel wat ingebonden jaargangen te hebben doorzocht werd de juiste gevonden: 17e jaargang nr.10, oktober 1982 (zie foto). Nu wisten we dat het een jongetje was en zijn naam was Maurits deHéraugièresmet de leeftijd van twee jaar (1595). Een schilderij van Adrian van der Linde uit een particuliere collectie. Dit schilderij heeft op diverse tentoonstellingen gehangen als voorbeeld van de colfstok en het leren balletje. De tentoonstelling had als titel COLF-KOLF-GOLF met als ondertitel Van middeleeuws volksspel tot moderne sport. Het plaatje zeer goed bekeken, patronen van de kanten getekend, en geschikte stoffen uitgezocht. Nu nog een geschikte pop. Dat formaat was moeilijk te krijgen. Een van de deelnemers had de boterbonnetjes gespaard van Goudas Glorie en daar was een dergelijke grote pop voor te krijgen. De pop paste precies bij het doel. IJverig getekend, geklost en genaaid. Om Maurits te vervoeren werd een kistje en een hoedendoos gemaakt. Ook ging Maurits een keer op reis met de trein, de conducteurs waren erg benieuwd. "Wat zit er in dat houten kistje?" "Ons jongetje," werd er geantwoord. "Willen jullie hem zien?" En daar stond Maurits te pronken in het gangpad en de hele coupé genoot mee.
Nu is Maurits te bewonderen vlak naast het schilderij van Koningin Emma, tot eind september op de tentoonstelling Kant - Hoofdzaak op Borg Verhildersum te Leens.'
Kolven was een van de meest beoefende buitenspelen van de Middeleeuwen en de volkssport van de zeventiende eeuw. Het spel gespeeld met stok en bal, werd door zowel volwassenen als kinderen beoefend, maar in de regel speelden deze het niet met elkaar. De essentie van het spel was meestal om in zo min mogelijk slagen met de bal een vastgestelde baan af te leggen, op straat, op een veld of in de winter op het ijs.
Er was er eens een koebeest en Er was eens een kikker. De kikvors was een dikzak, maar De koe was nog veel dikker.
En weet je wat de kikvors zei? "Straks ben ik net zo dik als jij! Let maar eens op wat of ik doe. Strakjes ben ik de grootste. Boe!"
Toe ging de kikker blazen, Hij blies en blies voor tien. Hij blies zich zo groot als een suikerpot, En zo groot als een soepterrien. Hij blies zich zo groot als een kolenfornuis. 't Was angstig om te zien. Hij was bijna zo groot als je moeders dressoir, Toen barste de kikvors uit elkaar!!'
Zo is het met de kikker Van Kudelstaart geschied. En als je het niet geloven wilt, Geloof je het maar niet.
Een berichtje in mijn gastenboek doet altijd plezier maar liefst geen buttons van meer dan 40.000 KB want die vertragen het blog !
Omdat ik hen zo mooi vind !!!!
Thomas Woolner
Camino 2005
De voettocht van mijn man, Theo, naar Santiago de Compostela wordt stap na stap beschreven op zijn blog !! Interesse ? Kijk dan naar : http://blog.seniorennet.be/camino2005