De trein van Roeselare naar Kortrijk

Aangekomen in ’t station,

Zonder aarzelen, direct richting perron.

Het is uitzonderlijk rustig en aangenaam kalm.

Geen schoolgaande jeugd… ’t Is paasvakantie! Geen gegalm!

De witgelakte bank, helemaal op het eind

Mijn trouwe bondgenoot, voor heel korte tijd.

De zon, oranjegeel, een vonkje vurig rood

De passie van ontluikend temperament

Boven de grillige donkere daken,

Afgetekend aan ’t mistig blauwe firmament.

Ik adem langzaam diep de frisse morgen in

Sluit behoedzaam mijn ogen, keer naar binnen en bezin…

Achter mijn rug slaan de zware klokken, traag en luid

Bim bam… Bim bam… Bim bam

Ergens in de onbestemde verte kirt een dolenthousiaste duif

Roe koe koe… Roe koe koe.

Flashback …

Flitsen uit mijn zorgeloze kindertijd.

Een fel stralende, witgele voorjaarszon,

Aan een helderblauwe open hemel

Een leeuwerik zingt zuiver zijn lied, hoog boven ons

Vader, moeder, mezelf en mijn drie zussen

Volgens hiërarchie, één lange rij

Aandachtig speurend naar de vruchtbare aarde, zij aan zij.

Zwijgend, elk in zijn eigen gedachten verzonken

Netjes achter elkaar : geduldig bieten zetten, rij na rij.

Bim bam … Bim bam… Bim bam

De klokken luiden uitnodigend in de verte, het is klokslag drie uur:

Tijd om een dorstige slok te drinken, heel eventjes vrij.

Tintelende vibraties in de lauwe lentelucht

Een zwerm gehaaste vogels molenwiekend op de vlucht.

Bim bam … Bim bam… Bim bam

Roe koe koe… Roe koe koe

Terug naar het hier

Terug naar het nu

Mijn ogen open

De trein, …

Ja, hij komt!

Kathleen, 11 april 2014

11-04-2014 om 19:04 geschreven door Kathleen

Zittend op het bruine afgebladderde bankje

Onder de weldoende schaduwbomen

Aan de rand van de vijver

In het bos.

Laat ik behoedzaam en langzaam

Mijn diepste emoties los.

De zon priemt met haar glanzende stralen

Doorheen ’t dichte bladerdak.

Stilte omarmt me … zalig !

Rimpels kringelen op ’t gladde watervlak.

Een libelle zwermt onrustig

Over de spiegel heen.

De wind waait in crescendo

Zijn ritselend ruisende lied

Doorheen het wiegend waggelende oeverriet.

Wapperend en waaiend,

Strelend en aaiend,

Sensatie zoent op m’n ontvankelijke huid.

Witte wolken drijven onzichtbaar voorbij

Zonnegloed en warmte

Maken me binnenskamers intens blij.

Waterlelieblaadjes zonnen poedelnaakt, ongegeneerd

Een vogel kwettert in het struikgewas

Bijtje gonst rakelings langs me heen

Een kikker kwaakt me uit m’n dromen.

Ik sta op en ga terug

Vanwaar ik was gekomen.

Kathleen, augustus 2012 

31-08-2013 om 00:00 geschreven door Kathleen

Te uitbundig, te enthousiast

Te open en te spontaan

Te graag zien en te veel geven

Te nabij, te intens beleven.

Te eerlijk en te puur

Te rauw, te cru, te confronterend

Te direct, te recht door zee

Te veel vlam, te hevig brandend vuur.

Te bewogen, te ontroerd

Te bereidwillig, te veel empathie

Te overweldigend, te explosief

Te passioneel, te intuïtief

Te leergierig, te nieuwsgierig

Te veel fantasie.

Te veel focus op de wereld buiten mij.

Te veel onbegrip, te veel afwijzing

Te veel frustratie, te weinig gewaardeerd

Te vaak verkeerd geïnterpreteerd.

Te veel regels, te veel eisen

Te veel prikkels, te veel druk.

Ik word onzeker,

Ik word bang

Ik trek me terug

En richt me naar binnen.

Te veel tranen,

Te veel twijfel, te veel kritiek

Knagend innerlijk verdriet

Te hard om alleen te dragen.

Te veel Kathleen, te emotioneel

Te uniek, te authentiek, te extreem.

Ik kan niet aarden

Roller-coast, rat-race,

Alles opslorpend bestaan.

Mijn batterij loopt leeg

Weg stroomt alle energie

Suggestie van buitenaf :

Misschien één of andere therapie?

Kraak nu mijn laatste restantje

Zelfvertrouwen niet

Want ik ben ik

Te anders, misschien zelfs te hoog-sensitief.

Te moe en te uitgeblust

Snak ik naar stilte en naar rust

Naar innerlijke vrede,

Goddelijke harmonie.

Mag ik te vreden zijn met mezelf

Of vind jij – mens buiten mij –

Ook nu weer van niet?

Kathleen, juni 2013

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Kathleen

Maandenlang geduldig wachten

Uitzien naar jouw geboortedag

Jouw lichaampje verlossend naar buiten

Op mama’s blote buik

Geurig zoete warmte

Zachte broze huid

Een traan van ontroering, glinsterend

Met voldoening parelend

Ingetogen zalige glimlach.

Vertederend mooi en kerngezond

Jouw kleine vingertjes en teentjes

Je bleekroze gezichtje

Je guitige kijkertjes

Je nog platte neusje

Je zoekende mond.

Eerstgeboren zoon

Voor ’t eerst werd zij “mama”

Voortaan heet hij “papa”.

Kunnen niet meer zonder

Zielsveel houden van

Langs weerszijden van je wiegje

Gebogen hoofden

Glimlachend genieten

Hun kleine wonder.

Welkom, uniek mensenkind

Lang verwacht

Intens en innig bemind.

Kathleen, februari 2013

05-03-2013 om 00:00 geschreven door Kathleen

 Klein, lief wonderkind

  Door je ouders ooit innig diep bemind.

 Plots … meedogenloos moederziel alleen

  Papa en mama in de dood…

  Waar moet jouw ontluikend leven heen?

  Aan liefde, aandacht en geborgenheid zoveel nood !

 Vragende, wijd-open, angstige ogen

  Kijken me vertwijfeld vol verwachting aan.

  Neen, die diepe pijn kan ik niet loochenen :

  Ik wil je knuffelen en koesteren

  Dicht tegen me aan.

 Reik me je broze kleine kinderhand

  En laten we samen verder gaan.

 Voor alle weeskinderen wereldwijd,

  Afhankelijk van de goede wil van vreemde grote mensen :

  Open je hart, en wees bereid

  Hen een sprankeltje hoop voor

  Hun toekomst te schenken.

 Kathleen, november 2011

12-11-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Alone in the world

Small, sweet, wonderful child

Ever dearly...Deeply loved by your parents.

Suddenly ... ruthless completely alone

Lost mommy and daddy into death ...

Where should your life go to?

Love, attention and security

so much needed!

Questioning, wide-open, fearful eyes

Watching me despair with full expectancy.

No, I cannot deny that deep pain:

I want to cuddle and nurture you

Close...Close to me.

Reach me your fragile small children's hand

And let's go together.

For all orphans worldwide,

Depending on the good will of adult people :

Open your heart, and be prepared

To give them a glimmer of hope  

For their future yet to come...

Kathleen, november 2011

11-11-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Daar hangt ze

Tegen de muur

Rond, zoals ze is

TIK TAK  -  TIK TAK

Elke seconde gaat gezapig voorbij

Ik neem ze in me op

Luister met gemak

Naar haar onophoudelijke ge-tik-tak.

Stilte rondom mij :

Dit uurwerk maakt me blij !

Er is alleen maar tijd

En rust

En intimiteit.

Alleen met mezelf

Alleen met de eindigheid,

In stille ingetogenheid.

TIK TAK  - TIK TAK

De secondewijzer wipt gezwind

Van streepje naar streepje

En maakt zijn rondjes af

Minuut na minuut

Uur na uur

Dag na dag.

Ik luister naar de stilte van ’t moment

En voel me innerlijk gedragen

Door het ritme van haar contentement.

Kathleen, september 2011

02-09-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Eis niet, Zaag niet, Vraag niet

Laat me met rust

Laat me alleen

Mezelf is al méér dan genoeg.

Push me niet, Dwing me niet, Duw me niet

Loop maar voorop.

Overtuig me niet, Praat niet op me in

Ik ben gewoon doodop.

Met mezelf leven

Is méér dan een zware full-time job.

Het geeft niet :

Ik hink wel achterop.

Laat me zijn wie ik ben.

Laat me leven op mijn tempo en op mijn manier.

Laat me slenteren, ik laat je gaan;

Laat me stappen, ik laat je lopen;

Laat me rennen, ik laat je sprinten;

Laat me knus in bed, ik laat je wel opstaan;

Laat me rustig mijn ontbijt en de krant,

         Ik laat je druk-druk-druk in je haast;

Laat me mijn koffie op ’t gemak

         Ik laat je eten en drinken ergens vlug tussendoor.

Laat me zien en observeren,

Laat me horen en geluiden waarnemen,

Laat me proeven, laat me smaken

Laat me ruiken, geuren en aroma’s

Laat me voelen, in ’t diepst van mijn aderen.

Laat me zijn wie ik ben :

Mezelf is trager

Mezelf vraagt tijd en aandacht en liefdevolle zorg.

Laat me leven, laat me ademen

Laat me beleven, laat me alles omkaderen.

Ik wring me niet langer

In allerlei bochten

Om aan ieders wensen te voldoen.

Laat me eindelijk zeggen

Als ik iets niet aankan.

Aanvaard de momenten

Dat ik me klein en zwak voel.

Zeg niet langer : “Trek je plan”,

Maar reik me liever je hand.

Vraag niet langer : “Bijt op je tanden”,

Maar begrijp liever mijn kwetsbaarheid.

Verwacht niet langer

Dat ik me gedraag als elk ander.

Maar weet liever

Dat ik uniek en anders ben.

Dankjewel,

Kathleen, september 2011

01-09-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Jij,

Je raakt me …

In mijn diepste eigen-zijn.

Ik drink langzaam

Uit je hemelsblauwe ogen,

Weldadig zoete witte wijn.

Jij,

Je laaft me …

Door jouw diepste

innerlijke mens-zijn.

Kathleen, augustus 2012

http://www.youtube.com/watch?v=Rkkw8RhH9ck

10-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Ben jij mij

Of ben ik jou?

Zijn wij samen één

Of elk één, tesamen?

Zielsverwant

Spiegel van mijn bestaan.

Blijf je

Of laat ik je gaan?

Kathleen, augustus 2012

For You - Peter Evrard

http://www.youtube.com/watch?v=VoYQG4uJCKY

09-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Rode kaken

Rode wangen

Rode lippen

Rode mond

Rode zoenen

Rode tong

Rode liefde

Rode vonk

Rode gloed

Rood bloed

Passie door mijn aderen.

Kathleen, augustus 2012

08-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

De Deur

Zij is dicht, de deur.

Mijn lichaam is hier,

Jouw lichaam verblijft aan de andere kant.

Onbekenden, vreemden,

Geen weet van elkaars bestaan.

Zij gaat op een kier, de deur.

Jouw blik ontmoet mij,

Mijn blik zoekt jou.

Nieuwsgierig :

Geboorte van een vonk,

Glans in je ogen.

Ze draait verder open, de deur.

Mijn hart reikt naar jou,

Jouw liefde bereikt m’n hart.

Warmte vanuit de aardbodem

Doet m’n wangen vuurrood blozen.

Ze staat wagenwijd open, de deur.

Jij wordt mij,

Ik omarm je.

Gaan we samen jouw kant uit

Of wordt het de mijne?

Kathleen, augustus 2012

07-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Dag mijn lieve, kleine “ik”

Ja, ’t is jaren, …

Zelfs decennia geleden.

‘k Heb je zonder veel besef,

Zonder ’t goed en wel te weten

Opgesloten in een glazen kooi

En je al dan niet bewust

Al die tijd hardnekkig vermeden.

Mijn lieve, kleine “ik”,

Hier ben ik terug :

Beschaamd, en met lege handen.

Goddank, je bent er nog !

Ongeschonden, gaaf en intact

Als toen ik je argeloos achterliet.

’t Leven zonder jou bracht me

Radeloze wanhoop en immens intens verdriet.

Ik kom je vragen,

M’n lieve kleine “schat”

Mag ik je opnieuw dragen

Diep vanbinnen,

In mijn geschonden hart ?

Speelse kleine,

Lieve, spontane meid,

Ik kom je bevrijden

‘k Neem je voorzichtig aan de hand

Breng me aub. terug naar mijn eigen land

Naar mijn intens gevoel,

Naar mijn stoutste dromen,

Naar mijn eigen huis,

Naar mijn warme, gezellige thuis.

Laten we voortaan “samen” wonen.

‘k Geef je helder licht

En frisse ademruimte

‘k Geef je eindeloos je tijd

En levenslust vol energie

‘k Geef je alle aandacht

En oneindig veel liefde.

‘k Zal je koesteren en knuffelen.

Trek mij over de torenhoge grenzen heen

Bevrijd me, verlos me.

Mijn lieve, kleine “ik”

Mijn eigenste mezelf

We worden opnieuw “één”!

Hartelijk gefeliciteerd.

Kathleen, augustus 2012

06-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Ik leef

Ik leef “haar”

Ik leef “hem”

Ik voel “zij”

Ik voel “hij”

Ik leef “jullie”

Ik leef “jij”

Ik leef “oud”

Ik leef “jong”

Ik leef “iedereen”

Ik leef “wij”

Behalve, …

ik leef mijn absolute “zelf”.

Behalve, …

ik leef mijn eigenste “mij”.

Ik leef

Ik leef over mijn eigen leven,

Over mijn eigen unieke zijn heen.

Ik overleef

Tot mijn lichaam

Het resoluut begeeft.

Kathleen, augustus 2012

05-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Het bloedt van binnen,

Het bloedt binnenin …

Ravijn van hels-intense pijn

Doorklieft genadeloos mijn hart

Kloof wordt scherper en dieper

Waterval, donker van smart

Gedonder en geklater

Oorverdovend geweld aan macht

Dwars door m’n weke vezels heen.

Neergestort,

Meegesleurd,

Meedogenloos verslindende draaikolk.

Door na-weeën verder kabbelend :

Mijn hart bloedt vanbinnen.

Verscheurend door merg en been,

Het bloedt ondraaglijk pijnlijk … binnenin.

“Waar ?”

Zeg me :

“Waar moet ik heen ?”.

Kathleen, augustus 2012

Simon & Garfunkel - Bridge over troubled water
http://www.youtube.com/watch?v=jjNgn4r6SOA

04-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Gesneuveld,

Neergezegen

Een hoopje ellende

Bloedend op de grond.

Gutsend in de plas

Die eens mijn levensstroom was.

Groter en ronder en dieper,

Die steek- en snij- wond.

Pantser van pure onverschilligheid,

Deken van complete gevoelloosheid

Over mijn gehavende gebroken lichaam heen.

Omstaanders komen en gaan

Ramptoeristen knikken onbegrijpend “neen”

Blijven nonchalant een pozeke onwennig staan.

Sommigen roepen;

Ze schreeuwen mijn naam.

Ik hou me koest.  Ga heen !

Laat me liggen,

Laat me zijn,

Laat me in m’n lijden,

In al mijn verschrikkelijke pijn.

Laat me hier en nu

Zo hulpeloos bestaan.

Kogelregens “Moet-je-doen” ketsen op me af

Plensbuien “Raad” storten meedogenloos op me neer.

Ik geef geen kik, ik hou me stil

Weg is mijn aller-aller-laatste restje “verweer”.

Zwijg nu toch,

Stop dat oorverdovend bombardement.

Ik ben zwakker dan zwak

Ik ben doodmoe en uitgeblust

Ik ben tot in mijn as

Totaal opgebrand.

Laat me met rust,

Laat me alleen.

Al die woorden,

Goedbedoeld of niet,

Verergeren alleen maar de pijn.

Neen, ze helen en genezen NIET !

Ze halen me onderuit

Ze houden me alleen maar heel erg klein.

Stop het gebombardeer

Ik heb méér dan genoeg

Alleen al,

Aan mijn immens pijnlijke zeer.

Kathleen, augustus 2012

03-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Daar, …

Hoog in de donkere schuur,

Daar lonkt ze naar me.

Innemend en uitnodigend :

Die bruine, verweerde,

Door houtworm bewerkte balk.

Uitdagend dragend de belofte in zich :

Bengelend met kracht en macht

Over de muur

Tot, … aan de overkant.

Hel wit licht aan ’t firmament

Bliksemschicht verlicht m’n geest

Nieuwe wereld,

Naar jou snak ik het meest.

Oase van rust

Vrede en licht.

Is ’t daarvoor dat mijn aardse lichaam zwicht ?

Het touw moet sterk en stevig zijn

De lus, de knoop, het strop

Eénmalig eeuwig efficiënt.

De sprong in het donkere duister

De weg van stil geprevel en gefluister.

Wurgslang rond m’n hals

’t Gordijn trekt langzaam dicht

M’n adem stokt,

Mijn lichaam schokt.

Is mijn geest nu vrij en warm en vederlicht ?

Of heeft de bombastisch bruine balk

Mij meedogenloos opgelicht?

En ben ik voor niets

Voor haar valse beloften gezwicht?

Kathleen, augustus 2012

Bel 106 of chat anoniem op http://www.tele-onthaal.be

- Praten is de eerste stap. -

http://www.zelfmoordlijn.be

Sing Me A Song - Return

02-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Ergens in een ver vergeten verleden

Had de man een tijdlang kort gezeten.

De gulzige wolf in spierwitte schapenvacht

Moest het in wezen hebben

Van uiterlijk vertoon

En opzienbarende macht.

Van machtswellust diep doordrongen,

Van egoïsme in de pure, zuiverste vorm verwrongen.

Een spoor van verwoestende

Vernieling zaaiend.

Mensen in hun eigenwaarde

Niets ontziend, op gruwelijke wijze omvermaaiend.

Grootheidswaanzin

Andere mensen jou véél te min.

Frustratie en ergernis

Geen goedkeuring, niks motivatie

Geen erkenning, niks appreciatie

Nooit ofte nimmer genoeg

Altijd wel “iets” grondig mis.

Maar, ik zeg je :

Een mens is geen hond.

Je trapt niet voortdurend argeloos in z’n kont.

Een mens is geen weerloos dier,

Is geen grijpbaar pionnetje

Dat ingezet wordt voor jouw luguber plezier.

Een mens is geen ding.

Een mens is geen citroen,

Niet uit te persen

Voor jouw onverzadigbare berg bezit en poen.

Nu is stilaan de tijd aan ’t keren.

’t Imperium valt broksgewijs in duigen.

’t Kaartenhuisje stort genadeloos ineen.

Je werklieden vluchten ver van je weg,

Elkeen loopt gehaast van je heen.

Wat ben je tenslotte

Klein en nietig

Kleinzielig, pietluttig petieterig.

Straks, grote grijze man,

Word je laag nà laag ontdaan

Van al je imposante ijdelheid,

Je illusies en waan.

De ui is gepeld,

Het roofdier ligt geveld.

‘k heb je uit m’n leven gebannen :

Je raakt me niet

Je zegt me niet

Géén enkele invloed meer

Op m’n verdere levensplannen.

Straks, olijk oude man,

Stap je met ’t kwijl uit je ingevallen mond

Definitief en voorgoed

In de alles opslorpende afgrond.

Opgeruimd staat netjes.

Kathleen, augustus 2012

01-08-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

Een knipoog, een glimlach,

Een welgemeende goeiedag

Twee ogen kijken me heel even aan

Winkelwaar schuift van rechts naar links

Op de band, voor de scanner, over de rollen

Handen grabbelen gejaagd alles weg

Kassa open, geld verhandelen, lade dicht

Ticketje, bedankt, verdwenen, uit het zicht …

De volgende klant : een vrouw, een man

Klein van gestalte, onopvallend tenger,

Onzeker, angstig, onwennig of bedeesd

Groot als een reus, stoer, nonchalant,

Zelfzeker, vol vertrouwen, ’n tikje arrogant

Piercings, tatoeages, dreadlocks

Vriendelijk, hartverwarmend,

Afstandelijk, ondoordringbaar, hardnors

Blauwe ogen, stralend, warrig blond haar

Raszuivere belgen behoeven geen commentaar

Bruine ogen, diep van kleur, gitzwart haar

Vreemde origine, sensatie van een andere cultuur

Europa, Afrika, Azië, breek … die muur

Gezichten, jong, zacht en gaaf

Rimpels, kraaienpootjes en lijnen

Elk zijn verhaal

Een zachte warme uitstraling, gemoedsrust en vrede

Evengoed verborgen verdriet en pijn

Naturel of weggestopt onder een bruine laag

Keurig onberispelijk verzorgde handen, gelakte nagels

Werken met het hoofd, administratieve job

Zacht en week, zorgend met heel hun hart

Ruwe, eeltige, diep gegroefde exemplaren

Zwart van d’aarde, d’olie en ’t vet

Handenarbeid, hard labeur

Jong koppeltje, vurig verliefd,blozend  hand in hand

Dicht tegen elkaar aan

Onafscheidelijk, dag en nacht, zon en maan

Zwangere vrouwen, bolle buik

Zachtjes masseren met tedere hand

Vol  verwachting uitziend naar ’t grote moment

Waardig dragend de vrucht van hun liefde, diepcontent

Babietjes, vredig slapend in hun wiegje

Stampen met die voetjes, vuistjes open en toe

Heel hun lijfje uitbundig bewegend, nimmer moe

Trotse mama’s, papa ’s volgend, peuter op de arm

Kleuter aan de hand

Kinderogen vragend, een pruillipje, een traan

Een wijd opengesperde mond, krijsend :

Geef terug dat snoep, die knuffel, die speelgoedkraan

Schattige kleine meisjes

Koddig palmboompje op ’t hoofdje

Krulletjes, vlechtjes, een paardenstaart

Stoere jongetjes, korte haren, wax en gel

Een tienermeisje met rode wangetjes

Een valentijnskaartje voor haar eerste vriendje

Jonge gasten, bruisend van energie, meestal met twee

Auto’s pimpen, feestjes bouwen

Keuzevrijheid, alle wegen nog open

De wereld aan hun voeten

Een alleenstaande man, het geloof in de liefde verloren

Ouderen van dagen, kaal of zilvergrijs,

In ’t gezelschap van hun hondje

Onschatbare rijkdom aan ervaring, machtig wijs

Iemand een arm verloren, fysiek gemis

Een ander gekluisterd aan een rolstoel

Sommigen bevend tastend in hun geldbeugel

Waardig hun ziekte dragend

Gebarentaal, doof en stom

Niet horen, geen stem die spreekt

Frans, Engels, Duits, Polen, Hongaren en een Griek

Fascinerend converserend

Handentaal en mimiek

Gesprekjes oppervlakkig, dan weer diepgaander

Een mop, een spreuk, een hartverwarmend verhaal

Stille ontmoeting, ontroering,

Dankbaar en blij

Dan weer ongedurig trappelend in de aanzwellende rij

Gehaast, gestressd, door impuls gedreven

Als een sneltrein razen de mensen aan mij voorbij

Onrust, rumoer, oorverdovend gekakel

De robot ontwaakt in mij

Adrenaline giert door mijn lijf, aandacht op scherp

Meegezogen, verslonden door de stroom

Overrompeling, mezelf overstijgend

Verwarring en paniek

Help ! Ik overleef dit niet

Volhouden, op de tanden bijtend

De winkel sluit, ik loop leeg

Een goeieavond,

Een tot morgen

De stilte van de nacht

Ontspant mijn lichaam en verlicht mijn geest

Kathleen,  juni 2012

20-06-2012 om 00:00 geschreven door Kathleen

2010

Een jaar vol kommer en kwel,

Uitgroeiend tot een gigantisch kankergezwel

Verwerpingen, vroeggeboorte, witte doodgeboren biggen,

Frustrerend om dit telkens opnieuw op de rooster te zien liggen

Niet levensvatbaar, te laag geboortegewicht

Euthanasie, onze ethisch verantwoorde plicht

Splayleg, alle vier de poten wijd opengespreid

Als vliegtuigjes genageld aan de grond … spijt!

De ziekte van Glasser, sterfte op de batterij

Lijken gerangschikt onder de groene kap, netjes op een rij

Jonge gelten reageerden niet meer op de aromatisch geurende beer

’t Klinkske bleef poerdroog, de oren hingen roerloos neer

Zwarte staartjes, necrose aan de oren

Biggen onrustig zoekend, in de uier borend

Geen melk, geen zog,

Toxines in het voer, wat nog?

Nu ook tekort aan vitamine-B

Trilbiggen, schuddend en bevend, continu knikkend van “nee”

Klauwletsels : woekeringen en scheuren

Schurft van buiten, wormen van binnen … tja, … kan gebeuren

En maar vaccineren, gaatjes prikken, een vergiet

Bloed, zweet en tranen, … inzet teniet

Wat de toekomst brengen zal? Kommer en kwel?

Niet aan denken, … ’t verstand op nul, op naar ’t volgend ettergezwel!

Wensen van liefde, vrede, succes en werkplezier

’t Nieuwe jaar 2011 is hier

Vooral : doorzetting, inzet, een immense dosis moed

Blijf gezond in lichaam en geest : het ga jullie goed!

Kathleen, 1 januari 2011

01-01-2011 om 00:00 geschreven door Kathleen