Wie heeft het nooit gezien... het vroege avondrood, het neerdalen van de zon achter de horizon, de fascinerende kleurenpracht die dan in het wolkendek ontluikt.... Bij het scheiden van de dag, het aanbreken van de lange avond en nacht, krijgen de dingen een nieuwe glans, hun eigen, wonderlijke glans, die niet meer uitbundig is zoals onder de felle zomerzon, maar ingetogen, warm gloeiend en vooral stil indrukwekkend.
Zo is het ook met de mens die op de scheidingslijn staat tussen leven en dood, de terminaal zieke, die na hevige worsteling met zichzelf en zijn naderend levenseinde, zich nu rustig voelt, kalm is en uitziet naar verlossing uit zijn lijden. Die straalt stil indrukwekkend zijn zo moeizaam verworven levenskracht uit, zoals de dalende zomerzon die de kim raakt....xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />