Op 15mei 1940 ging het eerste paar nylonkousen over de toonbank. Een mijlpaal, want voortaan zouden vrouwenbenen in de damesmode de sensuele plaats krijgen die ze verdienen. Nylons hadden het lang niet altijd makkelijk in hun 65-jarige bestaan, maar de zomermode van 2005 biedt de vrouw weer de kans om volop te genieten van dat fijne gevoel om je been . Wil je weten hoé , klik dan op de foto ...
't is maar dat jullie het weten hé ... ( knipoogje )
Het is al bijna middag en ik heb nog geen tijd gehad om een logje te maken .Soms zou ik een paar éxtra armen moeten hebben , zoals een inktvis ... Eigenlijk is het mijn eigen schuld een beetje , want gisteren heb ik niet veel gedaan en dat moet ik vandaag bekopen . Eigen schuld , dikke bult zeggen ze bij ons ...
Er was eens een jongetje ... dat speelde in een boom Hij streelde de bladeren het leek wel een droom.
En zat alles hem tegen ... dan klom hij heel hoog tot helemaal in het topje waar de ellende niets meer woog .
De boom hield zielsveel van het jongetje, dat elke dag naar hem toekwam. In de herfst raapte de jongen trouw alle blaadjes op. Daarvan maakte hij een kroon en als een echte heerser liep hij dan door het woud. Op het einde van de zomer klom het jongetje in de boom. Hij ging dan hoog in de kruin zitten en smikkelde van de appels die hij onderweg had geplukt. In de winter wreef het jongetje over de bast van de boom om hem wat op te warmen. In de lente speelden de boom en het jongetje verstoppertje. En als het jongetje van al dat spelen te moe werd, deed hij een heerlijk dutje in de schaduw van het fonkelnieuw, helgroene bladerdek.
De tijd ging voorbij en ze waren allebei heel gelukkig.
Het jongetje werd ouder en deelde al zijn geheimen met de boom. Onder zijn takken gaf de jongen al heel snel zijn eerste liefje het eerste kusje. Van toen veranderde er wat. De boom bleef meer en meer alleen ...
Op een dag kwam de jongen eindelijk terug. De boom was blij en zei: Kom, mijn kind, klim nog eens in me en zet je neer op één van mijn takken. Eet wat appels in de schaduw van mijn bladeren. Speel en wees gelukkig.
De jongen antwoordde: Hela, let eens op je woorden! Ik ben geen kind meer! Ik hou niet meer van klimmen en spelen. Ik heb nu andere dingen nodig en moet me op een andere manier amuseren. Ik heb geld nodig. Als jij er hebt, geef het dan maar.
Het spijt me verschrikkelijk, zei de boom, geld heb ik niet. Mijn bladeren en mijn appels zijn alles wat ik heb. Pluk mijn appels, breng ze naar de stad en verkoop ze. Zo kan je geld verdienen. Dat maakt je misschien gelukkig.
De jongen deed wat de boom voorstelde. Hij klom in de boom, plukte de appels en bracht ze naar de stad. Hij verdiende geld en de boom was gelukkig.
De tijd ging voorbij... en de jongen, die ondertussen een jongeman was geworden, daagde niet meer op. De boom treurde .
Een hele tijd later kwam de jongeman toch weer bij de boom. De boom trilde van blijdschap en zei: Kom, mijn kind, klim nog eens in me en geniet zoals vroeger.
Ik ben gehaast, bromde de jongeman, ik heb geen tijd om in bomen te klimmen. Ik wil een huis bouwen. Een warm nest, een comfortabele thuis. Daarna ga ik op zoek naar een vrouw om uiteindelijk te trouwen en kinderen te krijgen.
Ik kan jou geen huis geven, glimlachte de boom, maar je mag mijn takken afzagen. Daarmee kan je een huis bouwen. Hopelijk ben je dan heel gelukkig.
En de jongeman zaagde alle takken van de boom. Hij bouwde er een huis mee. De boom, die nu nog alleen maar een kale paal was, glunderde ...
De tijd ging voorbij en de jongeman werd een man. Hij zette geen voet meer in de dichte of wijde omgeving van de boom. Het was net of hij de boom helemaal vergeten was.
Na vele jaren kwam de man toch weer bij de boom. Die was intens gelukkig en fluisterde: Kom, mijn kind, klim nog eens in me en speel een beetje.
Och, zei de man, ik ben toch veel te oud en te triestig om nog te kunnen spelen. Als ik een boot had, dan zou ik heel ver wegvaren. Dàn zou ik wel gelukkig zijn. Heb jij een boot?
Hak mij om en gebruik mijn stam voor jouw boot, antwoordde de boom. Vaar daarmee over de zeeën en de oceanen. Ik wil dat je heel gelukkig wordt.
De oudere man hakte de boom om. Alleen de stronk bleef over. Hij maakte een boot en voer weg. De boom bleef achter ...
De tijd ging voorbij en na vele jaren kwam de man, een kromme grijsaard, opnieuw bij de stronk.
Het spijt me, mijn kind, zei de stronk, maar nu heb ik echt niets meer om te geven. Ik heb geen appels meer.
Geeft niet ... zei de grijsaard zacht, ... mijn tanden zijn niet meer sterk genoeg om appels te eten.
Ik heb ook geen takken meer ... zei de boom. Geeft niet ... zei de grijsaard zacht, ... ik ben nu te oud om op takken te zitten, mijn rug zou te veel pijn doen.
Ik heb zelfs geen stam meer ... zei de boom. Ach ... ik ben té moe ... fluisterde de grijsaard, ... te moe om nog op een stam te kunnen klimmen.
Wat vind ik het spijtig... zei de boom, ...dat ik nu echt niets meer heb om jou aan te bieden. Het enige wat van mij over blijft is een oude, verweerde wortelwirwar. Sorry ...
Ik heb niet veel meer nodig dan een steuntje om op te zitten ... zei de grijsaard zacht, ... een kalm en stil hoekje om te rusten.
Als dat zo is ... zei de stronk, terwijl hij diep adem haalde en probeerde om er zo sterk mogelijk uit te zien, ... dan kan ik je toch nog van dienst zijn. Kom op mij zitten en rust.
Geen ogenblik later lag de grijsaard zalig te ronken in de warme wortel-armen van de boom ...
Beste bezoeker ... Naar aanleiding van al die perikelen omtrent " de vete " tegen het seniorennet heb ik de muziek van mijn blog voor alle zekerheid ( ... tijdelijk ...? ) verwijderd ... Hopelijk laten ze ons en vooral de Webmaster nu met rust ...
Naomi had op dinsdag een vrije schooldag dus konden we lekker een dagje langer aan zee blijven en hadden we ook geen last van de file op maandagavond want die was weer de moeite zagen we op het nieuws .
Een hele prettige ervaring was het wél wanneer de drukte aan de kust was weggeëbt ... bijna geen toeristen meer en de plaatselijke bewoners hadden hun dagelijkse verplichtingen zodat het leek of wij de ganse kust en de bijbehorende faciliteiten bijna voor ons alleen hadden ...
Het was àf ...
Dingen die ik leuk vond :
-onze wandelingen ...
-de terrasjes ...
-uit de wind liggen genieten van de zon ...
Gekke dingen gedaan :
-in de speeltuin met Naomi op "de spin" geweest ... ik zàt , Naomi draaide de spin "keihard" in het rond ... ;-)
-onze knaloranje petanquebal kunnen zoeken die ons Moomeke ( Naomi ) met een fikse zwaai over het muurtje had gekieperd en in een haagje was terechtgekomen ... althans we zàgen hem daar vallen , maar toen we gingen kijken lag hij daar niet meer ... het pleintje lag op een helling en onze bal was een flink stuk naar beneden gerold .
-getennist ... met een fikse wind ... hihihi ... en niemand merkt mijn geklungel op door de wind ... ;-)
Dingen waar ik extra geld heb aan uitgegeven :
- een strandcabineke vastgelegd voor de ganse maand Juli ...
Dingen die ik niet mag vergeten :
- dat het briefje van het voorschot in mijn zwarte portefeuille zit ... ;-)
Mannen zonder gezicht is één van Heinz G. Konsaliks bekendste romans. Hij schreef vijf jaar aan dit meesterwerk, wat resulteerde in een zeer aangrijpend boek over de waanzin van oorlog.
Op kasteel Bernegg, dat tijdens de oorlog als veldhospitaal is ingericht, worden mannen verpleegd die allen dezelfde verwondingen hebben : een ernstig verminkt gezicht ...
In de winter van 1944 wordt de jonge sergeant-majoor Erich Schwabe binnengebracht, hij leeft ... maar zijn gezicht is gruwelijk verminkt. Erich wordt meerdere keren geopereerd en krijgt een compleet nieuw uiterlijk ... maar de terugkeer naar zijn eigen leven zal een lange en moeizame strijd worden.
In deze diepontroerende roman schets Konsalik het leven van mannen en vrouwen, in onvoorstelbaar moeilijke omstandigheden ...
Deze slagzin spookte door mijn hoofd vanmorgen ...want door mijn verkoudheid heb ik maar weinig eetlust.
Normaal eet ik enkel zacht fruit , zoals Druiven , Kiwi's , Bananen enz. maar door het lange weekend , hadden we enkel nog maar appels in huis .
Om toch de nodige energie binnen te hebben , dacht ik , ik neem dan maar een appeltje.
Nu was ik al meer dan een kwartier bezig met dat appeltje .... ik kreeg hem niet op !
Ik vond er maar weinig aan en met muizenbeetjes hapte ik er een stukje af om hem dan langs alle kanten te bekijken ... maar veel minderen van volume deed hij niet ...
Dan heb ik hem in de micro-oven geplaatst, bestrooid met wat kaneelpoeder en een minuutje later ... TING ... en ik had een warme appel .
Om alles nog compleet te maken ... een beetje slagroom erbij ... MMMMMMMMMMMMmmm ... lekker ... Toen gleed hij wél naar binnen en smaakte naar nog ...
Vandaag voel ik me niet zo lekker . Het ene moment lopen de rillingen door mijn lijf en een uur later breekt het zweet me uit ... ik heb waterige ogen en mijne neus wordt stilaan alsmaar roder en roder . Straks wanneer het donker is geeft hij misschien nog licht af ... zo rood is hij . Charmant is anders ...
Hopelijk gaat het snel weer over want ik haat het een beetje om ziek te zijn , maar ja , wie niet ...
Lang geleden toen deed ik mijn boodschappen altijd met de fiets .
Het gebeurde op een warme zonnige dag in het midden van de zomer . Ik kom de plaatselijke GB uit met twee plastieken tassen vol met winkelwaar en begaf me naar de fietsenstalling. Er stonden wel twintig of misschien wel dertig fietsen ... maar de mijne zag ik niet .. Ik kon mijn eigen ogen niet geloven ....
Ik heb er zeker vijf minuten "onnozel" staan kijken totdat het tot me doordrong ... mijne fiets was gepikt ... ! ! ! (In die tijd stonden op fietsen nog geen slot )
Ik, behoorlijk over mijn toeren ,en met mijn twee plastieken tassen met winkelwaar hup , naar het Politiekantoor aan de overkant van de parking .
Daar deed ik mijn verhaal en al vertellend werd ik steeds bozer over het feit dat ze " mijn gerief " zomaar hadden gestolen ... en het strafste van al vond ik , dat de dief er vandoor was met de fiets van een jonge moeder ... ! Dat kon je toch zien aan dat kinderzitje dat er op zat .! En ik had die fiets nodig om te gaan werken ...! En om mijn dochtertje naar school te brengen ... ! En om boodschappen te doen ... ! En om ... alles eigenlijk ... dat was toen immers mijn enige vervoermiddel !
Na de aangifte kon ik te voet naar huis . Nog steeds behoorlijk uit mijne hum deed ik de deur van de garagepoort open en wie stond daar binnen ... ??? Mijne fiets !
Toén viel mijne frank pas ... Omdat het goed weer was , en helemaal tegen mijn gewoonte in , had ik mijn boodschappen eens te voet gedaan .
Helemaal van mijn melk ben ik vlug terug naar het Politiekantoor gegaan om daar met rode kaken mijn stommiteit op te biechten .
BLUNDERS ... die hebben we allemaal en sommige zijn daar echt goed in . Wil je graag jouw blunder voor altijd kwijt ...? Laat hem hier achter via Reageer .
Genietend van het voorjaar liep ik vanmorgen door de tuin . De geur van de Viburnum lokte me naar hem toe ... ik begroef mijn neus in een tros bloemen en besloot prompt om zo voor altijd te blijven staan .
Toen ging de bel ... wég was ik met mijn goede voornemen .
Als je een andere site wil bezoeken raad ik aan om deze muziek uit te zetten anders hoor je steeds de muziek van het blog en NIET van de WEBSITE . Hoe zet je de muziek juist af ??? Klik op de eerste knop ( met twee streepjes) in onderstaande balk om te onderbreken en dan op de tweede knop ( vierkantje ) om volledig te stoppen ! Veel surf plezier !
KLIK op de AFBEELDING hieronder om naar KLAVERKE' S WEBSITE te gaan . VERGEET NIET om de MUZIEK UIT TE ZETTEN anders hoor je steeds de muziek van het blog EN NIET VAN DE WEBSITE ! ! !
