Het is al een hele tijd geleden sinds ik nog iets schreef. Stilaan krijgen we er weer ritme in; Vandaag was er de eerste revalidatie oefening voor mijn man. Er volgen er nog 44.
Aan iedereen die iets in het gastenboek schreef; voor alle lieve wensen, en kaarsjes:
Mijn witte prins is sinds gisteren in het ziekenhuis op intensieve zorgen. Veel meer heb ik niet te schrijven; ik hoop alleen maar dat hij vlug weer thuis is.
Verleden zondag had ik me gëinstalleerd om naar de zevende dag te kijken. Op mijn bed, met een mok verse koffie; en voeten omhoog. Sinds ik mijn knie gebroken heb, kijk ik tv in de slaapkamer.
Uit mijn ooghoek zag ik iets aan het raam: Een vlinder !!! Het was wel vijf november, normaal zijn er geen vlinders meer. Ik vraag me af hoe die beestjes zich zo rap kunnen aanpassen aan de veranderde weersomstandigheden.
Het is wel speciaal; of niet? Voor mij wel, want ik denk er nu nog aan.
Vandaag iets over mijn nieuwe sloefkes. Ze zijn al wel twee weken oud maar nu het kouder wordt zijn ze heel welkom.
Vroeger kocht ik altijd iets met een warme voering in de winter. Probleem was; ik kon die sloefkes niet uitdoen want dan rook je mijn voeten door het hele huis.
De oplossing kwam toen ik een paar van die oosterse dingen kreeg, gevoerd met echte wol; lekker warm, en geen stinkpootjes. Maar er stonden geen zolen onder, op een stenen vloer komt de kou er dan soms door.
Nu heb ik weer sloefkes met lamswol; joepie Iets duurder, maar lekker warm. Feitelijk zijn het aanstekers of hoe noem je dat; vroeger zeiden we; "sleffers" Hoe dan ook, het heeft een open hiel. En omdat ze zo lekker warm zijn moet ik geen kousen dragen en dat is voor mij een opluchting.
Dit was het relaas van mijn sloefkes; die ik graag aan heb wanneer ik nu opnieuw leer lopen.
Vijf jaar geleden hadden de kids voor onze 20ste huwelijksverjaardag een verassing voorbereid. Een rit met limousine naar een huisje aan zee; en bij de thuiskomst een receptie met oude en nieuwe vrienden.
Gisteren was het dan onze 25ste huwelijksverjaardag. Mijn geliefde moest werken; ook vannacht, en ik ben nog niet zo mobiel. Is het dan geen feest ? Jawel, maar anders. We genieten van elkaar, en doen effe rustig aan.
Deze morgen toen mijn "witte prins" thuis kwam moest ik weer in mijn bed; deur dicht. Hij heeft een ontbijt gemaakt, en we hebben genoten, van het eten, en van elkaar.
Champagne was er ook. Misschien symbool voor de bubbles in ons leven. We zijn God dankbaar voor de prachtige tijd samen. Het wonder van één zijn; ook al hebben wij over veel zaken een andere mening. Die jaren zijn voorbij gevlogen; we vinden steeds meer rustpunten in mekaar: Maar er zijn ook steeds nieuwe dingen te ontdekken.
Als denk aan de zorg die ik de laatste twee maanden kreeg, krijg ik tranen in mijn ogen Ik voel me verwend.
"Dit heet dan gelukkig zijn!"
Dank U hemelse Vader voor alle wonderbare dingen die Gij doet in mijn leven, en waar ik U zo dankbaar voor ben! Maar vandaag dank ik heel speciaal voor de levenspartner waarbij ik helemaal mezelf kan zijn. Gij hebt hem op mijn pad gestuurd en hem gevormd. Gij hebt ons geleerd om te leven uit die eenheid, die vanaf het begin zo voorzien was.
Het is al veel te lang geleden dat ik hier nog iets schreef. Even bijpraten dus.
Na het ongelukje zes weken geleden, mag ik nu eindelijk weer steunen, en opnieuw leren lopen. Het is een uitdaging om dat goed te doen, en toch niet te veel in één keer.
Ik ben ook blij dat ik mijn eigen knie nog heb, en geen prothese.
Vandaag toch gaan stemmen met de rolstoel; liefdevol gestuurd door mijn geliefde. De voetsteunen waren we vergeten; een goede oefening voor mijn buikspieren :D
Toen ik twee weken geleden de hond nog buitenliet; zo rond middernacht; wuifden de buren hun bezoek uit. Nog even een babbel; gezellig. Maar mijn enthousiaste viervoeter houdt van de buren, en gaat gedurig aan knuffelen. Hij loopt weg, komt terug in sneltreinvaart.
Plots liep hij tegen mijn rechterbeen, ik wankelde, en toen ik weer in balans was, ging ik onderuit. Het is een breuk van het kniegewricht. Toch een gevaarlijk ras dus; niet omwille van zijn tanden, maar door zijn staalharde spieren. . Tien dagen ziekenhuis, een operatie, en al zeker zes weken niet steunen; wat volgens de dokter toch twaalf weken uit de circulatie zal worden.
Een looprek krukken; die ik niet gebruik. Een rolstoel. Het is een aparte ervaring, en ik zie uit naar mijn eerste stapjes.
Maar bovenal ben ik God zo dankbaar want; Ik heb tot hiertoe nog geen moment pijn gehad.
Deze plant was verleden jaar alleen maar wat struikgewas. Dit jaar heb ik zo genoten van de bloei. De foto is iets te laat genomen, en doet in feite geen recht aan deze mooie plant.
Met het wisselvallig weer van dit jaar zijn de kippen wat van slag. Ze leggen nu om de beurt. De voorbije week had ik al zware eitjes, maar dat van vandaag is een vermelding waard. Een mooi donkerbruin ei van 81 Gram! Ik vind die donkere eieren tof; en blijkbaar hebben die ook geen salmonella door de dikke schaal.
Volgende week haal ik een paar kippen bij; en dan serieus gaan kweken. En voor de fun nog een paar Hollandse kuifhoenders.
Gelukkig is het iets koeler vandaag bijna letterlijk een adempauze. Tijd om wat te kuisen. En een beetje voorbereiden op de volgende hitte. Een paar gerechten klaarmaken om in te vriezen. dat kan heel handig zijn.
Maar straks lekker buiten genieten van het mooi weer; luisteren naar de vogels, en eens bestuderen wat we in de herfst aan de borders kunnen doen.
Het was dinsdagavond proclamatie dat wil zeggen; weer een schooljaar voorbij.
Toch ben ik blij dat ik er nog aan begonnen ben. Al is notenleer niet mijn sterkste kant. De zanglessen gaan goed, maar dat komt zeker omdat ik zo graag zing.
Om de uitdaging iets verder te stretchen ga ik piano leren spelen. Feitelijk omdat dan de notenleer niet meer zo abstract is. Praktijk maakt dat men beter kan onthouden, omdat men er mee bezig is.
En terwijl ik daarmee bezig ben zijn er kindjes vermoord een man geslagen en gestampt, en nog een paar van die frisse voorvallen! Wat een wereld waarin we leven, de rottigheid groeit rapper dan onkruid.
Het heeft me zo geraakt De foto's met die onschuldige gezichtjes. Ik kan niet begrijpen dat iemand kinderen zomaar wegwerpt als een stuk rommel.
Regen, donder en bliksem. Een prachtig schouwspel was het gisteravond. De verfrissende geur van de regen, na de hitte van de voorbije dagen, deed goed.
Vandaag staat het raam open zodat het hier nog wat kan afkoelen. Het regent opnieuw, maar daar ga ik niet over klagen. Gewoon wachten op zonnige dagen. Maar iets minder dan 30° mag wel.
