Winters vroegerxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het heeft een hele tijd stevig gevroren, dag en nacht.   Oude, bijna vergeten winterse superlatieven werden bovengehaald: Siberische kou, Russische beer, open diepvries. Na een warme winterstart in oktober, november, december en het grootste deel van januari, dacht iedereen dat Koning Winter ons vergeten was.  En daar was hij plots, in volle glorie, getooid in een gewaad van glinsterende sneeuw. 

De jeugd van nu, zal later nog dikwijls over deze winter praten tegen hun kinderen en kleinkinderen.  Ze zullen dan zeggen: “Vroeger,  toen waren er winters.  Dat was wat anders dan nu.  Het vroor ’s nachts de stenen uit de grond, auto’s konden ’s morgens niet worden gestart, het verkeer op de Belgische wegen viel op een vrijdagavond compleet stil door aanvriezende sneeuw, waterleidingen vroren kapot, daklozen vroren dood langs de straat, de kanalen en beken waren ijsbanen.  Daar kunnen de winters van nu niet tegenop, dat is maar slappe kost.”

En de jongeren van pakweg 2050 zullen dan zeggen: “Daar zijn ze weer, de oude zagers, met hun verhalen over vroeger.  Precies alsof het nu niet koud is, en er nu geen heel strenge winters meer zijn.”