Wat zou het ergste zijn

Een aap met hoogtevrees,
een mol met claustrofobie,
een vis met watervrees,
of een vogel met vliegangst?

14-11-2023, 00:00 geschreven door Ivo  

Oekraïne,  Israël, … het ene conflict is nog niet gedaan, of er begint al een ander.
Het is heel erg aan het worden, nu geraken zelfs mijn kalenders het niet meer eens met elkaar.

Volgens de Druivelaar, onze dagkalender, was het zondag 8 oktober 2023, onze maandkalender daarentegen gaf aan dat het zondag 7 oktober 2023 was.
De maandkalender telt voor oktober dit jaar ook maar 30 dagen.  Dat heeft zo zijn voordelen.  Want zoals iemand me onlangs zei had hij genoeg pensioen, maar waren de maanden te lang om er mee toe komen. Opgelost dus hierbij.
Voor mij mag de maandkalender het bij het rechte eind hebben, hoe vlugger dit jaar om is, hoe snel we met een nieuw kunnen beginnen. Hopelijk een beter dan!

Bijlagen:
Foute kalender.jpg (3.8 MB)   

Papierophaling

Volgend verhaal is echt gebeurd bij een openbare dienst in Hasselt, tientallen jaren geleden.

In die periode was er daar een jaarlijkse opruiming van overbodige en verjaarde dossiers.  De afspraak met het poetspersoneel was dat alles wat in het kantoor op de grond lag, mocht worden weggegooid in de papiercontainer buiten het gebouw.

Op een dag was er de opening van de offertes voor een groot en belangrijk werk langs de kanalen.  Er werden door meerdere aannemers dikke dossiers ingediend, bestaande uit lijvige offertes, stapels bijhorende plannen, pakken documentatie, enz…  Deze enorme dossiers waren te groot om op de bureaus te leggen, en werden ernaast op de vloer geplaatst, om ze later te beoordelen.

Oei, geen rekening gehouden met de toen geldende afspraak met het poetspersoneel dat alles wat op de grond lag, mocht worden verwijderd en weggegooid.  Toen de bediendes ’s morgens terug op kantoor kwamen, schrikten ze zich een bult toen ze bemerkten dat alle dossiers op de grond verdwenen waren.  In paniek werd er op en af gebeld om te weten te komen waar die aanbestedingsdocumenten zich nu bevonden.  Uiteindelijk kwamen ze er achter dat het poetspersoneel de afspraak had gevolgd, en alles wat op de grond lag in de papiercontainer hadden gedeponeerd.

Onmiddellijk iedereen naar de papiercontainer buiten, om de documenten er terug uit te halen, maar tot hun verbazing kwamen ze tot de vaststelling dat de container volledig leeg was.  Wat was gebeurd?  Alsof Murphy er persoonlijk bij betrokken was, bleek dat de ophalers die dag in de vroege morgen de papiercontainer waren komen ledigen.  Alles was definitief weg.

Grote paniek natuurlijk in de tent, wat nu aangevangen?   Als noodoplossing werd  één Chinese vrijwilliger aangeduid, die de opdracht kreeg om alle aannemers die een offerte hadden ingediend hiervan op de hoogte te stellen, met het dringend verzoek een volledige kopie van de verdwenen offertes binnen te brengen.  Uiteraard werd dit vervelend karwei niet toegewezen aan de hoogsten in rang, die zich in deze liever afzijdig hielden.

Les:  goede afspraken maken goede vrienden, maar perfectie is niet van deze wereld.

30-04-2023, 11:13 geschreven door Ivo  

Fùnske

Mijn neef Maurice Broux, voorzitter van de Koninklijke Heemkunde Zonhoven, heeft al veel gewaardeerde publicaties op zijn actief over de geschiedenis van Zonhoven en randgemeenten.
Eén van zijn boeken is gewijd aan zijn vader Hubertus Alphonse Broux, of Fùnske Broux zoals de meesten hem kenden.  In dit werk beschrijft hij het levensverhaal van zijn vader, een belangrijk volksfiguur die alles heeft genoteerd wat in zijn leven gebeurde.  De grote en de kleine dingen.  Maurice heeft met engelengeduld uit de honderden documenten en geschriften een boek samengesteld dat een beeld schetst over het kerkelijke en sociale leven, de familie, de werkomstandigheden en de ontspanning van vroeger,  (Fùnske werd geboren op 30 augustus 1908 en overleed op 28 juni 2001).

Maurice schrijft in de inleiding van zijn boek het volgende:

"Nudat Fùnske zoveel documentatie heeft nagelaten, zou het zonde zijn om die in dozen te verstoppen, om zo, weliswaar goed bewaard, in de vergetelheid te verdwijnen.  Daarom moet ervoor gezorgd worden dat er iets tastbaars overblijft van de pionier Fùnske Broux."

Uit dit boek heb ik één verhaaltje gelicht, dat illustreert hoe het leven veranderd is sinds de beginjaren van vorige eeuw.

Hier de letterlijke tekst van het verhaaltje uit het boek van Maurice:

"Eén van de verhalen dat Fùnske met plezier vertelde en gestaafd is door documenten, was, dat hij op een keer een proces gekregen had voor het rijden met de fiets zonder licht.  De fietsen waren in die tijd uitgerust met carbid (karbuuër)lampen, een soort ongebluste kalk.  Die brandde dan ook zonder dat men reed en tot de karbuuër op was natuurlijk.

Op 14 oktober 1927, amper 19 jaar, werd Fùnske door de politierechtbank van Bilsen veroordeeld voor het rijden zonder licht, met een boete van 100 bfr. of drie dagen gevangenisstraf.

Omdat hij het geld voor het proces liever opdronk dan aan de Belgische staat te geven, kwamen er op een zondagnamiddag twee rijkswachters hem met de fiets ophalen, om hem naar de rijkswachtkazerne van Heusden te brengen.  Daar zou hij worden opgesloten in afwachting dat de gevangeniswagen hem op maandagmorgen, samen met nog enkele anderen, naar de gevangenis van Hasselt zou brengen om daar zijn voorziene straf uit te zitten.  Maar ook voor beide rijkswachters (gendarmen) was de tocht lang en dorstig.  Zo werd door hun drieën regelmatig halt gehouden aan drankgelegenheden die ze onderweg tegenkwamen om tijdig het nodige vocht binnen te doen.  

Zo ondermeer bij Riekske in Houthalen aan de mijn.  De afstanden werden steeds korter en de haltes steeds langer.  Uiteindelijk eindigde de tocht voor alle drie stomdronken in Heusden.  Voor Fùunske was dat niks.  Hij kon zijn roes uitslapen, zonder dat hem dat één frank gekost had.  De rijkswachters betaalden steeds voor hem mee omdat hij beweerde over geen geld te beschikken.

Toen ze de dag erop met de dievenwagen, een koets getrokken door twee paarden, in Hasselt arriveerden, onder nogal wat belangstelling, en een bejaard vrouwtje haar ogen de kost gaf, deed Fùnske een beweging met de hand alsof ze hem gingen opknopen.  Het vrouwtje deinsde verschrikt achteruit, met waarschijnlijk in gedachte dat ze hier met een zware boef te maken had en Fùnske kon zijn lach niet bedwingen."

Tot zover het in wezen hilarisch verhaaltje, dat ons meeneemt naar een tijd die we ons nu niet meer kunnen voorstellen.

09-02-2023, 00:00 geschreven door Ivo