Opslag

Ik ben kwaad, ontgoocheld en voel me bedrogen.

Wat is er aan de hand, zult u zich afvragen. Kijk, ik ben altijd bereid mee te helpen wanneer iemand in nood is en hulp vraagt. Enkele maanden geleden kreeg ik zo een noodkreet van de grote baas van Telenet via een e-mail, waarin hij me liet weten genoodzaakt te zijn de prijzen van een basis internetverbinding, de huur van een digicorder en digitale tv op te slaan, om de stijgende kosten van zijn bedrijf te compenseren. Tja, denk je dan, alles wordt duurder, ook Telenet zal te lijden hebben onder de crisis.

Maar wat hoorde ik deze week in de nieuwsberichten? Telenet gaat de mobiele operator Base overnemen voor 1,325 miljard euro. Alsjeblieft! Datzelfde Telenet dat enkele maanden bij mij kwam klagen dat het niet meer rondkwam, dat het zijn prijzen moest verhogen om niet in de problemen te komen, gaat vandaag een monsterkoop doen op de markt.

Je zou dat kunnen vergelijken met een bedelaar die in versleten kleding op de stoep zit in een drukke winkelstraat, met een kommetje voor hem, om wat geld in te gooien. Wie heeft in zo’n situaties al niet zijn hart laten spreken? Als diezelfde bedelaar een tijdje later in je straat komt langsrijden met een dikke Mercedez, laatste en duurste model, en vriendelijk met zijn hand naar je wuift, dan gaat er toch iets breken vanbinnen.

Wel, nu is het zover. Eerst komen zeggen dat de prijzen omhoog moeten wegens gestegen kosten, en dan de grootste koop van het jaar afsluiten, is dat niet provoceren? Komt daar gisteren nog het bericht bovenop dat de CEO van Telenet, John Porter, vorig jaar 1,1 miljoen euro verdiende. Porter kon daarnaast ook nog rekenen op 108.232 euro aan voordelen in natura, een habbekrats. Hoeveel kan een mens verdragen? Ze zijn het van alle kanten aan het uittesten.

Binnenkort weer een mailtje van Telenet in onze mailbox, wedden?

21-04-2015, 00:00 geschreven door Ivo  

Nieuws

Deze morgen was drie vierde van de voorpagina van mijn krant gevuld met een grote foto van feestvierende supporters, met daarboven de vette titel: “STVV Kampioen – Na drie jaren terug in eerste klasse.”

Onderaan de voorpagina, gewrongen tussen drie andere artikeltjes, een kleine foto met het opschrift: “Schip met 700 vluchtelingen gezonken.”

Toegegeven, het is voor journalisten niet altijd gemakkelijk om hoofdpunten van faits divers te onderscheiden. Wat ook waar is: zinkende boten met vluchtelingen worden stilaan dagelijks nieuws. Dat zorgt voor gewenning. Vorige week, nog voor de grote ramp van zaterdagmorgen, verdronken naar schatting 1.000 bootvluchtelingen op zee, toen hun vaartuigen kapseisden en zonken. Het kunnen er ook veel meer geweest zijn dan 1.000, want niemand houdt officieel tellingen bij van het aantal passagiers. Alles verloopt in een duistere sfeer, met in de hoofdrollen mensensmokkelaars, die duizenden euro per persoon vragen om mee te mogen varen in de gammele vaartuigen, om de gevaarlijke overtocht op de oceaan te wagen. Meestal zonder eten of drinken aan boord, in volle zon, in weer en wind. De laatste berichten spreken van meer dan 900 slachtoffers in de scheepsramp zaterdag voor de kust van Libië. Veel vluchtelingen zaten opgesloten in het laadruim. De mensensmokkelaars zouden de deuren van de laadruimtes op slot hebben gedaan, zodat die mensen er niet meer uit konden, het dek was immers al meer dan volgeladen. Volgens één van de weinige overlevenden waren er minstens 950 mensen aan boord, waaronder veertig tot vijftig kinderen en ongeveer tweehonderd vrouwen. Het is de grootste scheepsramp uit de geschiedenis van de Middellandse Zee.

Evenwel, wat we van het weekend van zaterdag 18 en zondag 19 april 2015 vooral moeten onthouden, is dat Sint Truiden voetbalkampioen werd van tweede klasse en promoveert naar eerste.

20-04-2015, 13:15 geschreven door Ivo  

Himalayazout

Op zoek naar gezondheidstips, kwam ik de laatste tijd op internet regelmatig berichten tegen over Himalayazout.   Dit zout zou bijzonder mineraalrijk, en de zuiverste vorm van zout zijn, gezonder dan ons dagelijkse tafel- en keukenzout, die bewerkte zoutvormen zijn, werd geschreven. Himalayazout stamt nog uit de oertijden, toen de streken van het Himalayagebergte nog onder zeeën lagen en de continenten nog tegen elkaar moesten opbotsen, en daardoor bergen zouden omhoog stuwen. Het roze zout dat te koop wordt aangeboden zou ongejodeerd, ongeraffineerd en zonder toevoegingen zijn, oerzout in de puurste vorm dus, en gezond omdat het talrijke levensnoodzakelijke mineralen zou bevatten. Volgens de meeste bronnen zou het Himalayazout ongeveer 250 miljoen jaar oud zijn, op de aardetijdschaal zaten we toen in het Jura tijdperk.

In de plaatselijke biowinkel gingen we op zoek naar dit heilzaam zout. Al gauw vonden we daar inderdaad het roze Himalayazout, en nog wel met keuze uit twee verschillende merken. Op de verpakking van het ene zout lazen we dat het afkomstig was van zeeën die meer dan 250 miljoen jaar geleden waren opgedroogd.   Het tweede soort Himalayazout was verpakt in een charmant ogend doosje, waarop te lezen stond dat het zout meer dan 200 miljoen jaar oud was.

Bij zoiets gaat er bij mij altijd een alarmbelletje rinkelen: tweemaal het roze Himalayazout, het ene 250 miljoen, het andere 200 miljoen jaar oud. Natuurlijk besef ik ook dat een afwijking van enkele procenten op een tijdschaal van miljoenen jaren niet te vermijden is, maar 50 miljoen jaar verschil voor hetzelfde, dat vond ik toch straf. Wie heeft dat ooit uitgerekend, en wie maakte ooit die grote rekenfout?

Welk zout zou dan het beste zijn van de twee, vroegen we ons af. Uiteindelijk kozen we dan maar voor het zout van 200 miljoen jaar oud, waarschijnlijk dat de aanlokkelijke verpakking ervan mee onze keuze bepaalde.

Thuis gekomen ontdekte ik pas dat er ook op dat miljoenen jaren oude Himalayazout een uiterste houdbaarheidsdatum was bepaald. Op de onderkant van het doosje stond immers geschreven: best before 09/2019. Nog vier jaar goed dus. Een geluk dat ik dat zout van 250 miljoen jaar oud niet heb gekocht, dacht ik direct.

11-04-2015, 00:00 geschreven door Ivo  

Schepje steenkool

Soms kunnen eenvoudige, logisch lijkende dingen, haast onmogelijk te zijn. En het zijn niet alleen de openbare administraties die zich bezondigen aan onbegrijpelijke, tergende regeltjes, ook privéfirma’s kunnen aan de ziekte lijden. Ter illustratie volgend verhaaltje, echt gebeurd vorige week, en niet op 1 april (al zou ik het op die dag wel begrepen hebben, als grap dan).

Wij hebben een inbouwcassette op hout. Altijd gezellig die spelende vlammen, en de gezellige warmte die het toestel uitstraalt. Omdat goed en droog brandhout door de crisis zeldzaam en haast onbetaalbaar wordt, stelde ik aan mijn vrouw voor om eens te proberen of we ook steenkool konden stoken in de cassette, samen met hout dan.

Zo gezegd, zo gedaan. Bij de steenkoolhandelaar lagen enorme hopen los gestockeerde steenkolen, gescheiden door gemetselde muren, in allerlei kwaliteiten en maten. Na alles wat bekeken te hebben, besloot ik om antraciet 20/30 te kopen. Daar lag de grootste losse hoop van, zodat het volgens mij duidelijk was dat die soort veel werd aangekocht. Omdat ik niet zeker was, of wij dat ook effectief konden stoken in onze cassette, had ik een zakje ter grootte van een broodzak meegenomen, om eerst een kleine hoeveelheid uit te proberen. Toch geen enkel probleem, dacht ik, toen nog.

Tot ik de vraag stelde aan de vrouw, die me kwam verder helpen. Ik vroeg haar of het mogelijk was om het zakje te vullen met antraciet 20/30, om deze steenkolen eerst eens uit te proberen.
“Gaat niet,” zei ze kortaf, “wij verkopen die alleen in zakken van 25 kg.”
Verrast door haar antwoord, legde ik haar uit dat het mijn bedoeling was om eerst een kleine hoeveelheid aan te kopen om te proberen of wij die antraciet konden stoken in onze cassette, en als dat lukte, een grotere hoeveelheid ervan te kopen.
Evenwel, ze bleef halsstarrig bij haar standpunt: alleen te koop in voorverpakte, gesloten plastieken zakken van 25 kg.
Daar stonden we dan samen voor een grote hoop los gestorte antraciet 20/30, waar ik slechts een broodzakje groot van wilde kopen en wat, onbegrijpelijk voor mij toch, onmogelijk bleek.
“Zo kan iedereen afkomen,” zei ze, “straks staat hier iemand voor twee kilo, dan iemand voor 5 kilo. Daar kunnen we niet mee beginnen.”
“Ja maar, het is de bedoeling dat ik betaal voor het zakje steenkool, ge zegt maar wat ge er voor moet hebben,” probeerde ik.
Zonder resultaat. Ze schudde met haar hoofd en bleef bij haar standpunt: alleen te koop in zakken van 25 kg.
“En als die dan niet goed branden in onze cassette, dan zit ik daar met een grote zak, waar ik niets mee kan doen, mag ik die dan terugbrengen?” vroeg ik.
“Wij nemen geen koopwaren terug, en zeker geen zakken waar iets uit is, aan wie zou ik die dan nog wel kwijt kunnen?” zei ze.
Nu was het tijd voor de grote middelen, vond ik.
“Madam,” zei ik haar kalm, “uw firma komt thuis wel twee keer per jaar stookolie leveren, dan kunt ge nu toch wel wat klantvriendelijker zijn tegen mij.”
Ik zag haar twijfelen, even maar. Maar het kon nog niet, dat kleine zakje.
“Kijk,” zei ik, “ik vul dit zakje met wat van deze antraciet van deze grote hoop, en gij zegt maar hoeveel het kost, kan mij niet schelen, die prijs.”
Dit leek een sterker argument, of was het mijn koppig volhouden, want na enige aarzeling, stemde ze dan toch toe.
Ik vroeg haar of ze dan geen schopje had, om mijn klein zakje mee te vullen.
Enigszins gefrustreerd liep ze naar een overdekte stalling, en kwam terug met een koolschop van bijna een meter breed.
Het lukte me toch om het zakje er half mee te vullen, zonder mijn handen vuil te maken.
Toen ik haar vroeg hoeveel ik ervoor moest betalen, zei ze na enig overwegen: “Geef me een halve euro.”

Zoveel heibel voor een halve euro! En ja, ’s anderendaags ben ik een zak van 25 kg gaan kopen, tegen de gebruikelijke prijs, en zonder probleem.

06-04-2015, 00:00 geschreven door Ivo  

Gesloten deur

150 mensenlevens waar abrupt een einde aan kwam toen een vliegtuig te pletter vloog tegen de steile hellingen van een kale koude bergflank, dat was het gevolg van de fatale combinatie van een gesloten niet te openen cockpitdeur, en een zieke geest. Er wordt nagedacht hoe zo’n fataliteit in de toekomst kan worden vermeden. Vliegtuigmaatschappijen wereldwijd nemen alvast voorzorgsmaatregelen. Evenwel, niemand kan uitsluiten dat dit drama zich ooit in een of andere vorm zal herhalen.

Een nieuwe dimensie werd hiermee toegevoegd aan reizen per vliegtuig. Dat machines konden falen, was een risico dat iedereen moest nemen om een vliegreis te maken. Dat piloten passagiers moedwillig de dood kunnen meesleuren, is nieuw. En angstaanjagend.

Dinsdag 24 maart 2015, iets voor elf uur in de voormiddag, verdween vlucht 4U 9525 van Germanwings van de radar, zo'n drie kwartier na het opstijgen. Het vliegtuig, een Airbus A320, was op weg van Barcelona naar Düsseldorf en stortte neer in het zuiden van Frankrijk, in een bergachtig moeilijk toegankelijk gebied. In het toestel zaten 144 passagiers en zes bemanningsleden. Niemand overleefde de ramp.

30-03-2015, 16:37 geschreven door Ivo  

Bedden en kamers

De voorbije week was er in de media heel wat aandacht over een dreigend tekort aan rusthuisbedden. Door de crisis is er minder geld om de bouw van rusthuizen te financieren. Er zullen in de nabije toekomst evenwel veel meer rusthuisbedden nodig zijn, omdat de generatie babyboomers massaal oud wordt en een onderkomen zal zoeken.

Wat ik me bij de hele discussie in de media vooral afvroeg, is het volgende. Wanneer het gaat over rusthuizen, spreekt men steevast over het aantal bedden, om de grootte van een rusthuis te bepalen. Als het gaat over de capaciteit van hotels daarentegen, heeft men het steeds over het aantal kamers.

Bedden en kamers, wat wil men ermee zeggen? Dat is toch iets om diep over na te denken.

15-03-2015, 00:00 geschreven door Ivo  

Lentetaferelen

Vogels hebben het druk
bouwen hun nestjes van geluk
Verdorde hortensia’s bleken in de zon
werpen een schaduw op het gazon
Een koppel eenden op de beek
ze begeven zich naar de kreek
Het jonge hondje daagt keffend uit
de oude blijft liggen languit
De kippen in de wei
liggen te zonnen zij aan zij
Dit alles wordt mij voorgedragen
op een van de eerste warme lentedagen

08-03-2015, 00:00 geschreven door Ivo  

De oude

Gisterenavond maakte veldrijder Sven Nys tijdens een wedstrijd te Waregem een zware val met zijn fiets, toen hij in volle snelheid in botsing kwam met een onvoorzichtige toeschouwer die onverwacht het parcours overstak. De fiets van Nys was in twee stukken gebroken, en hijzelf was een tijdje groggy.

Nog dezelfde avond tweette Sven: “Ppppppfffff zo had ik me de laatste wedstrijd niet voorgesteld. Alles doet pijn! Frontale botsing! Even K.O.”

Niet verwonderlijk dat zijn trouwe supporters ongerust waren na dit bericht. Deze morgen plaatste Sven dan weer volgende boodschap op Twitter: “Ok, ben uit mijn bed! Dat duurde net iets langer. Ik kan iedereen geruststellen! Binnen een paar dagen ben ik weer de oude!”

Vraag is of zijn supporters na deze mededeling echt gerustgesteld moeten zijn of niet.  Er zijn er nu al veel die beweren dat de 38-jarige Sven Nys te oud geworden is voor topsport, en niet meer is opgewassen tegen de aanstormende jonge garde.

En dan komt hij nog eens zeggen dat hij straks weer de oude is. Dat noemen ze verwarring zaaien!  Maar als men wat verder doordenkt, goed gezien van Sven. Hij zal altijd gelijk krijgen, hoe het ook uitdraait. Blijven zijn prestaties ondermaats, dan is hij een oude, wordt hij nog één seizoen de kampioen van vroeger, dan is hij weer de oude.

26-02-2015, 17:08 geschreven door Ivo  

Wandeldag

Heel de dag liepen wandelaars door onze straat
Al bij het ochtendgloren zagen we de eerste stappers
En dat ging onverstoord door tot ’s avonds laat
Men moest gaan van punt A naar eindpunt B
Dat deed men ook, gehoorzaam en gedwee

Iets na de middag zagen we een vreemd figuur
Die ging niet zoals het hoorde van A naar B
Maar wandelde andersom, alsof was hij tureluurs
Als hij voorbij was keken de anderen hem na
Een rare snuiter, dat vonden ze van hem ja

Evenwel, die zonderling had het goed bekeken
Tegenstroom zag hij de dingen van een andere kant
Was hij de enige die van zich liet spreken
Niemand anders als hij zag zoveel blije gezichten
Die hem passeerden en een groet tot hem richtten

Aan het eindpunt gekomen, waar het voor de anderen begon
Vroeg een plagerige vrouw hem hoe zijn dag was geweest
Of hij zich niet eenzaam had gevoeld, tegendraads het peloton
Neen, antwoordde hij, dit is mijn normale manier van doen
En hij ging naar haar toe en gaf haar een speelse zoen

25-02-2015, 00:00 geschreven door Ivo  

Valentijn, de dag erna

Wat zijn de bloemenwinkels leeg vandaag
Hoe zouden de kopers van gisteren het maken
Staan de bloemen nog fris in de vazen
Hangen ze er misschien al verslapt bij
Welke woorden spraken de schenkers
Waren de ontvangers echt blij
Wie kreeg het duurste cadeautje
Het liefje, de teerbeminde of een minnares
Is de magie van Valentijnsdag blijven hangen
Zindert het geluk nog wat na
Geen last gehad van het zware eten
Ligt het geschenkje in de bovenste of de onderste la
Veel vragen om te stellen
Antwoorden om soms niet te willen weten

15-02-2015, 16:49 geschreven door Ivo  

Penis

Vorige week was heel Vlaanderen in de ban van de penis.  Aanleiding daartoe was het VRT één programma ‘Ook getest op mensen’ dat mannen vroeg deel te nemen aan een enquête over de lengte van hun penis, in erectietoestand wel te verstaan. Alle middelen zijn goed om de kijkcijfers omhoog te krikken, want daar draait het om natuurlijk. Waar is de tijd naartoe dat er een wit vierkantje om het scherm verscheen als het over penissen of dergelijke ging.

Uiteindelijk namen meer dan 50.000 mannen deel aan de enquête, en dat leverde interessante gegevens op. Zo kwamen we te weten dat de gemiddelde penis in Vlaanderen 15,4 centimeter is, in erectie, dat hadden de mannen zo doorgegeven. Specialisten terzake beweren evenwel dat de gemiddelde penissen in Vlaanderen normaal gezien slechts 14,5 centimeter lang zijn, en dat de mannen in het algemeen dus een centimeter gelogen hebben. Men moet de hond niet om de worst sturen, nietwaar! Maar ja, dat zal zijn zoals bij de vissers zeker, die overdrijven ook altijd over hun vangsten.

Vrouwen namen ook deel aan de enquête, en uit die resultaten bleek dat die 14,5 centimeter penislengte nog lang niet zo slecht is.   Immers, 89 % van de vrouwen beweert dat ze uiterst tevreden zijn bij die lengte. Bij de mannen is ook 83 % tevreden met de lengte van hun penis.

Grote conclusie van de enquête was dat de Vlaamse man bijzonder goed scoort bij de vrouwen, toch wat betreft de lengte van de penis.

Wetenswaardige cijfers allemaal, maar is alles wel zo rooskleurig als het lijkt? Altijd kritisch zijn bij enquêtes en studies, is mijn motto. We gaan de cijfers dus eens van wat naderbij bekijken.

Eerste bedenking. Het blijkt dus dat de gemiddelde lengte van de Vlaamse penis in erectie 14,5 cm is. Nu moeten niet alle mannen direct beginnen te juichen. Eén woordje is wel zeer belangrijk in dit gegeven, het gaat hier over de ‘gemiddelde’ penislengte. De laatste volkstelling wees uit dat de gemiddelde leeftijd van alle Belgen momenteel 40,1 jaar. Is elke Belg dan ook 40,1 jaar? Natuurlijk weten we allemaal dat dat niet waar is. Er zijn honderdjarigen en er zijn peuters. Gooit men alles op een hoopje, dan komt men uit op een gemiddelde leeftijd van 40,1 jaar voor de Belgen. Deze redenering gaat ook op voor de gemiddelde penislengte. Er moeten dus mannen zijn die ver boven dat gemiddelde van 14,5 cm scoren, en anderen die met veel minder tevreden moeten zijn. Gelukkig was de enquête anoniem en mag elke Vlaamse man nu zonder schroom beweren dat hij een penis heeft van 14,5 cm, in erectie.

Tweede bedenking. 89 % van de vrouwen is tevreden met de penislengte van 14,5 cm. Daaruit volgt dat 11 % van de vrouwen er niet tevreden mee is. De enquête heeft evenwel niet uitgewezen of die ontevreden vrouwen meer van een langere dan van een kortere penis houden. Er is dus nog hoop voor mannen met afwijkingen van het gemiddelde.  Tenslotte dienen we op te merken dat vrouwen een niet te onderschatten voordeel hebben op de mannen wat betreft de penislengte: zij kunnen kiezen, mannen niet.

Derde bedenking. 83 % van de mannen is tevreden met de lengte van hun penis. 17 % is dus niet tevreden, en loopt gefrustreerd rond. Te lang of te kort, een wereld van verschil. Maar misschien nog beter dat, dan bezitter te zijn van een eenheidsworst(je) van 14,5 cm, zoals er dertien zijn in een dozijn. Overmoedig worden door de afwijking is ook niet aangewezen, want men dient er toch rekening mee te houden dat geen enkele vrouw voor een stukje worst minder of meer een gans varken in bed wil. Er zijn grenzen aan alles.

Zelf heb ik niet deelgenomen aan de enquête. Zonder ook maar iets te willen suggereren, kan ik toch met zekerheid stellen dat dit feit geen weerslag heeft gehad op het eindresultaat van de enquête. Laat mij maar wegdeemsteren in de veilige marges van de gemiddelden. Wat ze daarbij van mij denken, dat zal me worst wezen.

06-02-2015, 00:00 geschreven door Ivo  

Google Translate

Zoekmachine Google heeft een onlinevertaaldienst, namelijk Google Translate. Die dienst biedt gratis online vertalingen aan tussen een groot aantal volkstalen. Heel praktisch in gebruik, maar werkt het ook correct?

Dat moet uitgetest worden dacht ik, en daarom zette ik Google Translate aan het werk.

Ik vroeg Google Translate een zin te vertalen naar telkens een andere taal, en op het eind die zin terug in het Nederlands om te zetten.   Google Translate werd op de proef gesteld met een naar mijn mening eenvoudige tekst, zonder moeilijke woorden, dus gangbaar in alle wereldtalen. Het was deze zin:
“Vandaag is het geen weer om een hond door te jagen, dus ga ik maar alleen wandelen, zonder hond.”

Eerst vroeg ik Google Translate deze tekst te vertalen in het Frans, dat werd dan:
Aujourd'hui ne est pas la météo pour un chien de chasse, donc je voudrais marcher seul, sans un chien.

Dan gaf ik Google Translate de opdracht deze Franse tekst te vertalen naar het Engels, en dat deed hij als volgt :
Today is not the weather for a hunting dog, so I would walk alone without a dog.

Vervolgens vroeg ik Google translate de Engelse tekst te vertalen naar het Italiaans, met volgend resultaat:
Oggi non è il tempo per un cane da caccia, quindi vorrei camminare da solo senza un cane.

Toen moest Google Translate deze Italiaanse tekst voor mij omzetten naar het Spaans, en dat werd:
Hoy no es el momento para un perro de caza, entonces yo caminar solo y sin un perro.

Dan van Spaans naar naar Turks:
Bugün o bir köpek olmadan tek başına yürümeye, bir av köpeği için zamanı değil.

En van het Turks naar Russisch:
Сегодня он идет в одиночку, без собаки, не время для охотничьей собаки

Tenslotte van het Russisch naar het Grieks:
Σήμερα, είναι μόνος του, χωρίς το σκυλί, δεν είναι η ώρα για ένα κυνηγόσκυλο.

Uiteindelijk vroeg ik Google Translate om de Griekse tekst terug om te zetten in het Nederlands, en dan zou ik logischerwijze terug bij mijn oorspronkelijke zin moeten uitkomen, namelijk:
“Vandaag is het geen weer om een hond door te jagen, dus ga ik maar alleen wandelen, zonder hond.”

En welk resultaat gaf google translate na zoveel vertalingen van dezelfde zin? Wel, het volgende:
“Vandaag de dag, het is zijn eigen, zonder de hond, niet de tijd voor een jachthond.”

Mijn beoordeling: een prachtig hulpmiddel Google Translate, maar er is nog werk aan de winkel.

01-02-2015, 16:27 geschreven door Ivo  

Gezouten

Ik heb onze slager eens ongezouten mijn gedacht gezegd, namelijk dat zijn charcuterie veel te gezouten is. 

26-01-2015, 11:33 geschreven door Ivo  

Ochtendgloren

De dag voordien had het gesneeuwd, en toen ik ‘s morgens door het venster naar buiten keek, over de witte velden, zag ik aan de horizon een zachte pastelkleurige roze lucht, en daarachter nog verder weg een smalle band pastelkleurig blauw.   Twee complementaire kleuren, die elkaar prachtig accentueerden en aanvulden. Onbeschrijflijk mooi, en op deze koude zondagmorgen verwarmde dit schouwspel me vanbinnen. Het was het moment dat de zon opkwam. Ik wilde mijn vrouw gaan roepen om ook te komen kijken, maar toen ik even later terug naar buiten keek, bemerkte ik dat het magische moment al bijna voorbij was en dat de lucht veranderde in eentonig grijs.

Het deed mij eraan herinneren dat we moeten genieten van de kleine dingen in ons leven, al zijn die kort van duur.

Tempus fugit, carpe diem quam minimum credula postero*

* De tijd vervliegt, pluk de dag en reken zo min mogelijk op morgen.

25-01-2015, 00:00 geschreven door Ivo  

Geen woorden voor

Graag zou ik wat positievere dingen op mijn blog zetten, maar de huidige wereldsituatie is daar te schrijnend voor. Europese landen worden momenteel opgeschrikt door terreuraanslagen, doch dat is maar klein bier in vergelijking met wat in andere delen van de wereld gebeurt. De terreur die wordt gezaaid door losgeslagen bendes als Boko Haram en IS (Islamitische Staat) tarten elke verschrikkelijkste verbeelding.

We worden spijtig genoeg bijna gewend aan de dagelijkse berichten dat deze terreurzaaiers hele dorpen platbranden, waarbij ze alle mannen in het wilde weg doodschieten, vrouwen verkrachten en zeer jonge meisjes ontvoeren en meenemen voor hun vertier. Vandaag lees ik in de krant dat IS meerdere mannen, die verdacht werden van homofilie, van een hoog dak afgooiden, terwijl een menigte toekeek.

Maar het bericht dat me het meest heeft getroffen was dat van een strijder van de terreurgroep Boko Haram die tijdens het bloedbad in Baga in het noordoosten van Nigeria een vrouw doodde terwijl ze aan het bevallen was.  Dat zegt een getuige volgens Amnesty International.

Verder zwijg ik, hier zijn geen woorden meer voor.

19-01-2015, 00:00 geschreven door Ivo  

Gruwel in Parijs

Parijs, lichtstad, stad der geliefden
Hoe vlug veranderde je in een sombere oorlogsstad
In de ban van terreur
Kalasjnikovs tegen pennen
Cartoonisten gingen heen met pen in de hand
Strijders wilden sterven als martelaren
De president vraagt zijn volk nu eendrachtig te zijn
Eendrachtig tegen het kwade
Maar het woord is niet meer vrij
De tweespalt is niet meer te stoppen
Velen kijken hulpeloos en smekend omhoog
Wanneer staan de Goden op?

Begin januari 2015 is Parijs in de ban van terreur,
als gevolg van de aanslag op de redactie van het satirisch tijdschrift Charlie Hebdo
op 7 januari 2015

11-01-2015, 16:41 geschreven door Ivo  

Oud en nieuw

Het oude is bijna opgebruikt
Zoals het zonlicht buiten
Alles wacht op nieuw
Op de altijddurende herhaling
Alleen de puntjes nog in te vullen
Wie, wat, waar en wanneer
Vuurwerk zet de carrousel straks in gang
Ontelbare sterretjes aan de hemel

30-12-2014, 00:00 geschreven door Ivo  

Kerstmisspelletje

Een man en zijn vrouw spelen ’s avonds een spelletje aan de kerstboom. Om beurt moeten ze iets zeggen rond kerstmis.  Wie het meeste dingen kan vertellen, heeft gewonnen.  Eenvoudig.
Ze spreken drie regeltjes af voor het spel:
1) Het antwoord moet iets te maken hebben met de kersttijd;
2) het moet iets positiefs zijn;
3) het antwoord mag niet lang zijn;

En zo begonnen ze aan hun spelletje:

Man: feeëriek verlichte straten
Vrouw: kraampjes op markten en pleinen
Man: heerlijke geuren in huis en lekkere gebakjes
Vrouw: lampjes die stralen vanuit vele ramen
Man: berichten van vrede op de radio
Vrouw: de eerste sneeuwvlokjes
Man: die oude cd met de mooiste kerstliedjes
Vrouw: een kerstboom versierd in pastelkleuren
Man: de postman met kerst- en nieuwjaarskaartjes
Vrouw: een brandende kaars op de schouw
Man: samen inkopen doen voor de kerstmenu
Vrouw: spelende kinderen op het plein
Man: deze keer een speciale wijn uit de winkelrekken
Vrouw: vervaagde herinneringen aan mijn kindertijd
Man: de kerstverlichting buiten die aan gaat
Vrouw: de grote kerststal met levensechte beelden
Man: pakjes onder de boom met geheime inhoud
Vrouw: een romantische film op tv
Man: kerstvoetbal
Vrouw: een glas rode wijn aan de brandende haard
Man: een warme Brusselse wafel met bloemsuiker en slagroom
Vrouw: de kerstboom opzetten samen met de kinderen
Man: echt, voor mij een warme wafel met slagroom
Vrouw: ’t is al goed, warme wafels met slagroom!  Haal maar een fles melk op uit de kelder!

Zij heeft duidelijk gewonnen.  Hij ook wel een beetje!

24-12-2014, 00:00 geschreven door Ivo  

Twee verhaaltjes

Het eerste verhaaltje is al meer dan 2000 jaar geleden geschreven, het tweede pas dit jaar. Plaats van het gebeuren: Israël en Palestina, de geboortestreek en gebieden waar Jezus Christus leefde. Passend in deze periode rond Kerstmis.
Tweeduizend jaar geleden, en het is alsof de wereld in die tijd heeft stilgestaan.

----------------------------------------------------------------------------------

Eerste verhaaltje Bron: Bijbel – Het Nieuwe Testament - Het evangelie volgens Matteüs – vers 16 tot en met vers 21
Geschreven rond het jaartal nul van onze tijdrekening.

Toen Herodes zag dat hij door de magiërs misleid was, werd hij woedend. Hij liet in Betlehem en heel de omgeving alle jongetjes van twee jaar en jonger ombrengen, overeenkomstig de tijd die hij van de magiërs had gehoord. Toen werd vervuld wat bij monde van de profeet Jeremia gezegd is:

In Rama werd een stem gehoord,
een hevig gejammer en geklaag.
Rachel jammert om haar kinderen,
en ze wil niet getroost worden,
want ze zijn er niet meer.

Toen Herodes gestorven was, verscheen in een droom aan Jozef in Egypte een engel van de Heer, die zei: “Sta op, ga met het kind en zijn moeder naar het land Israël, want zij die het kind naar het leven stonden, zijn dood.”
Hij stond op, nam het kind en zijn moeder mee en ging naar het land Israël

--------------------------------------

Tweede verhaaltje
Bron: de Volkskrant Nederland – auteur Alex Burghoorn -
Geschreven 11-07-14

Dode kinderen, ze zijn er elke keer als Israëli's en Palestijnen een slag uitvechten in hun eindeloze oorlog. Niets maakt het aanschouwen van een oorlog zo pijnlijk als de lijken van kinderen.

"Kijk eens wat ze doen!," schreeuwen Palestijnen uit, als een vliegtuigbom weer een peuter in Gaza het leven heeft gekost. Het levenloze lichaampje houden ze op naar een camera - fotoarchieven zitten vol met die beelden. Soms zijn ze nog vuil van het gruis, als ze net uit een kapot geschoten huis zijn gehaald; soms liggen ze schoon en steriel op een operatietafel in een ziekenhuis. Soms zijn ze gewikkeld in een van bloed doordrenkte deken en rusten in de armen van een vader die hen niet heeft kunnen beschermen.

Aan iedereen prettige kerstdagen gewenst.

19-12-2014, 11:35 geschreven door Ivo  

Catechismus

Deze week werd koningin Fabiola van België begraven. Tijdens de begrafenisplechtigheid sprak kardinaal Danneels de volgende woorden: "Fabiola is nu thuis, bij God en haar echtgenoot.”

Als bijvoorbeeld de burgemeester van Brussel zoiets had gezegd, dan had ik daar geen enkele moeite mee gehad, maar een gepensioneerde kardinaal, ooit hoogste kerkelijke gezagdrager in België, zou toch beter moeten weten. Is hij dan de catechismus vergeten?

Jongeren zullen waarschijnlijk nog nooit van de catechismus hebben gehoord, maar de oudere generatie is er mee groot geworden. Zeker in de katholieke scholen, gedirigeerd door pastoors, nonnen, broeders en paters, was de catechismus het voornaamste leerboek.   Eigenlijk was het maar een klein boekje van een honderdtal bladzijden, en de leerlingen moesten het volledig van buiten leren, van voor naar achter, en van achter naar voor. De Catechismus was het heilige woord van God, en wat daar in stond, dat was de enige waarheid. In het voorwoord van de Catechismus stond te lezen: “De Catechismus zal als tekst dienen voor het catechismusonderwijs aan de kinderen in de scholen, en voor het godsdienstonderricht van de gelovigen, op de zondagen, in de kerken.” De catechismus bevatte 447 vragen met antwoorden, in vier delen: 1) De geloofswaarheden; 2) Het Christelijk leven; 3) De geboden en 4) De middelen ter zaligheid.

Om terug te komen op de begrafenis van Fabiola en de uitspraak van kardinaal Danneels: “Fabiola is nu thuis, bij God en haar echtgenoot.”
Vraag 28 van de catechismus luidt: “Waar is God?”
Antwoord: “God is overal : in de hemel, op de aarde, en op alle plaatsen.”
Ja, na meer dan vijftig jaar kende ik het antwoord nog van buiten. In het internaat waar ik verbleef bij de Broeders van Liefde, werd het er in geramd, om het nooit meer te vergeten. En het is ze nog gelukt ook.

Het verwonderde mij dan ook dat de hoogste kerkelijke gezagdrager zei dat Fabiola nu terug bij God was. Hoezo, God is toch ook hier, overal en op alle plaatsen. We moeten dus niet doodgaan om bij God te zijn, want hij is er al. Een kardinaal die zijn catechismus niet meer kent, zo is gebleken…

Er staan nog zeer interessante en leerrijke vragen in de catechismus, zoals bijvoorbeeld de volgende.

Vraag 29: ziet God Alles?
Antwoord: God ziet alles, zelfs onze geheimste gedachten. Hij weet ook alles, ook de toekomende dingen.

Vraag 60: is de zonde van Adam overgegaan op zijn nakomelingen?
Antwoord: ja, de zonde van Adam is overgegaan op zijn nakomelingen; daardoor zijn alle mensen, bij hun geboorte, beroofd van de heiligmakende genade, van de vriendschap van God en van het recht op de hemel; zij zijn onderworpen aan onwetendheid, kwade begeerlijkheid, lijden en dood.
(Bedenking: wat een strenge meedogenloze God wordt hier afgeschilderd?).

Vraag 137: zal ons lichaam verrijzen?
Antwoord: ons lichaam zal verrijzen op de dag van het laatste oordeel : door Gods almacht zal het wederom met onze ziel verenigd worden en uit de aarde levend opstaan.
(Bedenking: hoe gaat God dat oplossen met al die gecremeerde mensen?)

Deze twee vragen en antwoorden, vind ik om verder over na te denken:
Vraag 223: wat zijn wraakroepende zonden?
Antwoord: wraakroepende zonden zijn zonden die, om hun bijzondere boosheid, de rechtvaardige wraak van God in deze wereld eisen.
Vraag 224: welke zijn de wraakroepende zonden?
Antwoord: de wraakroepende zonden zijn deze vier: vrijwillige doodslag, onkuisheid tegen de natuur, verdrukking van armen, weduwen en wezen, en het onrechtvaardig achterhouden van het loon der werklieden.
(Bedenking: kan iemand me uitleggen wat ze bedoelen met onkuisheid tegen de natuur? Gokje: vrijen in het bos of het korenveld?   En wie had vroeger werklieden in dienst? Juist)

Vraag 229: Welke zijn de hoofdzonden?
Antwoord: de hoofdzonden zijn deze zeven: hoogmoed, gierigheid, nijd, gramschap, onkuisheid, gulzigheid, traagheid.
(Bedenking: zou er één Hollander in de hemel geraken (gierigheid), en wat te denken van gulzigheid en traagheid als hoofdzonden?)

Zet volgende twee vragen eens naast elkaar:
Vraag 27: noem enige volmaaktheden of eigenschappen van God.
Antwoord: God is oneindig machtig, wijs en heilig. Hij is oneindig goed, barmhartig en rechtvaardig. Hij is onveranderlijk, eeuwig en alomtegenwoordig.
Vraag 239: moeten wij Gods oordeel vrezen?
Antwoord: wij moeten Gods oordeel vrezen, omdat God een strenge en onverbiddelijke Rechter zal zijn, en zijn vonnis onwederroepelijk.”
(Bedenking: hoe valt dat te rijmen: een God die oneindig goed en barmhartig is, terwijl we Zijn oordeel zouden moeten vrezen omdat hij zo streng en onverbiddelijk zal zijn.)

Om af te sluiten nog volgende vraag en antwoord uit de catechismus.
Vraag 237: wanneer zullen wij geoordeeld worden?
Antwoord: wij zullen geoordeeld worden in het bijzonder oordeel, onmiddellijk na onze dood, en in het algemeen oordeel, op het einde van de wereld.
(Bedenking: is hier geen procedurefout in de maak? Zelfs op aarde kan niemand tweemaal veroordeeld worden voor hetzelfde. Stel dat je de eerste keer een goed rapport kreeg, en de tweede keer een slecht. Eeuwige verdoemenis.
Ik zal maar zorgen voor een goede advocaat in het hiernamaals, een Jef Vermassen of Sven Mary bijvoorbeeld, specialisten in procedurefouten. Normaal gezien zou het voor mij geen probleem mogen zijn om die mannen voor mij te winnen. Ivo is namelijk de patroonheilige van de advocaten. Op dat punt zit ik alvast goed.)

14-12-2014, 15:05 geschreven door Ivo