|
Ochtendgloren
De dag voordien had het gesneeuwd, en toen ik ‘s morgens door het venster naar buiten keek, over de witte velden, zag ik aan de horizon een zachte pastelkleurige roze lucht, en daarachter nog verder weg een smalle band pastelkleurig blauw. Twee complementaire kleuren, die elkaar prachtig accentueerden en aanvulden. Onbeschrijflijk mooi, en op deze koude zondagmorgen verwarmde dit schouwspel me vanbinnen. Het was het moment dat de zon opkwam. Ik wilde mijn vrouw gaan roepen om ook te komen kijken, maar toen ik even later terug naar buiten keek, bemerkte ik dat het magische moment al bijna voorbij was en dat de lucht veranderde in eentonig grijs.
Het deed mij eraan herinneren dat we moeten genieten van de kleine dingen in ons leven, al zijn die kort van duur.
Tempus fugit, carpe diem quam minimum credula postero*
* De tijd vervliegt, pluk de dag en reken zo min mogelijk op morgen.
|
