Vrolijke Jef

Vrolijke Jef ging al lachend door het leven
Wolken, zon of regen, het was hem om het even
Dagelijks maakte hij driemaal hetzelfde rondje
Steeds vergezeld door zijn wit-zwarte hondje

Vrolijke Jef had voor iedereen een goedendag
Ook voor mensen die wegkeken als hij ze bezag
Hij wist dat er waren die achter zijn rug met hem lachten
Het kon hem niet schelen wat ze van hem dachten

Vrolijke Jef had geen tv en las nooit de krant
Hij woonde in een huisje aan de waterkant
Urenlang keek hij door het venster naar de natuur
Die vond hij zo rijk, kalmerend en puur

Vrolijke Jef ging gewoontegetrouw vroeg naar bed
Op de houten stoel deed hij eerst een avondgebed
Dan dankte hij de Heer voor de gekregen dag
En voor alle dingen die hij meemaakte en zag

Vrolijke Jef hoorde ’s morgens de vogeltjes fluiten
Dan sprong hij uit bed en haastte zich naar buiten
Hij liet dan zijn hondje uit en ging de dageraad groeten
Weer een dag om van te genieten en niets te moeten

Vrolijke Jef werd erg ziek en geraakte niet meer weg

“Erg toch,” zeiden zijn buren, “wat heeft hij een pech”

Niet lang daarna hoorde men zijn huilende hond
Ze vonden toen Jef, een glimlach om zijn mond

28-02-2012, 00:00 geschreven door Ivo  

Winters vroeger

Het heeft een hele tijd stevig gevroren, dag en nacht.   Oude, bijna vergeten winterse superlatieven werden bovengehaald: Siberische kou, Russische beer, open diepvries. Na een warme winterstart in oktober, november, december en het grootste deel van januari, dacht iedereen dat Koning Winter ons vergeten was.  En daar was hij plots, in volle glorie, getooid in een gewaad van glinsterende sneeuw. 

De jeugd van nu, zal later nog dikwijls over deze winter praten tegen hun kinderen en kleinkinderen.  Ze zullen dan zeggen: “Vroeger,  toen waren er winters.  Dat was wat anders dan nu.  Het vroor ’s nachts de stenen uit de grond, auto’s konden ’s morgens niet worden gestart, het verkeer op de Belgische wegen viel op een vrijdagavond compleet stil door aanvriezende sneeuw, waterleidingen vroren kapot, daklozen vroren dood langs de straat, de kanalen en beken waren ijsbanen.  Daar kunnen de winters van nu niet tegenop, dat is maar slappe kost.”

En de jongeren van pakweg 2050 zullen dan zeggen: “Daar zijn ze weer, de oude zagers, met hun verhalen over vroeger.  Precies alsof het nu niet koud is, en er nu geen heel strenge winters meer zijn.”

11-02-2012, 15:29 geschreven door Ivo  

Dagelijkse kost

Wij zijn trouwe kijkers van het programma Dagelijkse Kost van Jeroen Meus op tv Eén.  Elke dag weer bereidt hij een eenvoudige, lekkere, doordeweekse maaltijd en inspireert hiermee honderdduizenden kijkers.  De kookboeken van Jeroen Meus staan op kop in de verkoopcijfers en hij pretendeert dat hij mensen gezonde, smakelijke gerechten wil laten kennen, zonder poespas.

In het grootwarenhuis zijn al gerechten van Dagelijkse Kost te koop.  100% vers bereid, staat op de verpakking.  Onlangs kochten wij één van die gerechtjes: “Groentehutsepot met worst en pickles,” met in het achterhoofd de gedachte het zelf ook eens uit te proberen, als het zou meevallen.  De ingrediënten staan duidelijk vermeld achteraan op de verpakking.  Gezien Jeroen Meus beweert te koken met eenvoudige ingrediënten, zonder poespas, moet het een amateur kok als mij ook lukken om dat eens na te doen, dacht ik. 

Voor wie het ook eens wil uitproberen, vermeld ik hierna de ingrediënten, zoals vermeld op de verpakking van het gerechtje “Groentehutsepot met worst en pickles”, bereid op de wijze van Jeroen Meus, dus eenvoudig en zonder poespas:

Aardappelen 32%
Worst 20% [varkensvlees, rundvlees, ei, paneerpeel (tarwebloem, gist, zout)
voedingszuur (natriumcitraat, calciumacetaat, citroenzuur)
zout, soja-eiwit, peterselie, dextrose, antioxidant (ascorbinezuur)]
wortelen 13%
witte ui 8%
prei 8%
selder 8%
groene kool 8%
pickles 5% [azijn, mosterd, bloemkool, augurken, ui, aardappelzetmeel,
suiker, specerijen, caroteen]
spek [varkensvlees, varkensvet, zout, dextrose, specerijen, aroma,
antioxidant (natriumascorbaat, mononatriumcitraat)
conserveermiddelen (natriumnitriet, natriumacetaat), rook]
groentenbouillon [geconcentreerd groentesap (wortel, knolselder,
prei, ui, kool, venkel, pastinaak, knoflook), plantaardige olie,
gistextract, geleermiddel (johannesbroodpitmeel, xanthaangom) specerijen, kruiden]
olijfolie
peterselie
tijm
laurier.

Smakelijk!

06-02-2012, 00:00 geschreven door Ivo  

02-02-2012, 00:00 geschreven door Ivo  

Omheiningen tegen de dood

Gisteren in het journaal op tv gezien: de NMBS gaat omheiningen plaatsen langs de spoorwegen.  Het aantal zelfmoorden is vorig jaar namelijk drastisch toegenomen, ook veel jongeren onder de slachtoffers.  De Belgische Spoorwegen denken daar iets aan te kunnen verhelpen door aan dichtbebouwde locaties omheiningen te plaatsen, zodat de mensen niet meer op de sporen kunnen geraken.  Ik vraag me daarbij af of ze binnenkort ook alle bruggen gaan afsluiten voor voetgangers, alle fietspaden langs de waterwegen en alle gewone wegen.  Onbegonnen werk.

In het journaal werd er niet bij stilgestaan waarom zoveel mensen, waaronder vele jongeren, zich vorig jaar van het leven beroofden.  Tot vervelends toe blijven de media herhalen dat de jonge generatie veel langer zal moeten werken dan de huidige en zelfs dan wordt volgens hen een pensioen niet gegarandeerd.  Wat natuurlijk klinkklare onzin is.  Net zoals de huidige problemen rond pensioenen twintig jaar geleden al perfect voorspelbaar waren (de babyboomers van na de tweede wereldoorlog, weet je wel) voor vooruitziende politici, die er blijkbaar niet waren, is het nu even voorspelbaar dat er later voor de huidige jonge generatie geen pensioenprobleem zal zijn.  Tegen de tijd dat zij op pensioen gaan, zijn de babyboomers grotendeels uitgestorven, en daarmee zal het probleem van te veel gepensioneerden opgelost zijn.  Dus, stop ermee om de jeugd onnodig angstig te maken.

Wat maakt de mensen tegenwoordig dan zo ongelukkig, dat zovelen de dood boven het leven verkiezen?  Is het de van kindsbeen af veeleisende maatschappij, de te grote werkdruk, de losbandige tijdgeest, de dichtslibbende wegen met gestresseerde bestuurders, de onbetaalbare woningen en energieprijzen, de val van de kerk en haar leiders en daardoor het gemis aan ernstige geestelijke leiding, de nieuwe technologieën en het verlies van privacy, het milieu dat naar de vaantjes is, de corrupte topbestuurders van banken die beloond worden met dikke premies voor hun wangedrag, de vele gezinnen die in uitzichtloze armoede leven of de sombere werkelijkheid van de journaals en de nieuwskranten?  Ongetwijfeld zijn dit oorzaken die er voor zorgen dat de Spoorwegen nu omheiningen moeten plaatsen om mensen van zelfmoord te weerhouden.  Het is het geheel van dit alles en nog veel meer dan dat.  Is  onze maatschappij te hard, te egoïstisch, te veeleisend geworden?  Welk perspectief wordt de mensen, de jeugd vooral geboden? 

Deze week overleed Phil Bosmans.  Die man had wonderbaarlijke eenvoudige ideeën, die hij kenbaar maakte met de bekende spreuken van de Bond Zonder Naam.  Phil Bosmans wist waar onze maatschappij ziek was, en hij bood krachtige pilletjes aan die de oorzaak van het kwaad bestreden.  Spijtig genoeg ging de roep van Phil Bosmans verloren in het drukke en oppervlakkige gekrakeel van deze tijd.  En toch, …. toch is er geen andere weg dan de eenvoudige remedies van Phil Bosmans om uit deze sombere tijd te geraken.  Hieronder geef ik wat remedies van Phil Bosmans mee, die mij aanspraken, en die het verdienen om terug in de belangstelling te staan en uit te proberen.  Het zijn stuk voor stuk zijn omheiningen tegen zelfmoord:

Menslief ik hou van je

---

Noten mag je kraken, mensen nooit!

---

Ik ben niet van jou, ik ben er voor jou!

---

Je bent niet volmaakt?  Dat is perfect!

---

Een schouderklopje heeft nog nooit iemand verwond

---

Een beetje humor, je beste medicijn

---

Begin nooit de dag met de scherven van gisteren

---

Hebben is hebben, geven is een kunst

---

Applaus voor gewone mensen

---

21-01-2012, 00:00 geschreven door Ivo  

Nieuwjaarsspeech

Nadat de klok 24 uur had geslagen, het nieuwe jaar 2012 was ingezet, stond mijn vrouw op uit haar zetel,  tikte met een lepeltje tegen haar glas en zei dat ze een speech ging houden op het nieuwe jaar.

Ik zei bij mezelf, “Neen, toch niet weer opnieuw.  Ik ben vorig jaar op pensioen gegaan, en dacht van deze toestanden verlost te zijn.”

Mijn vrouw was evenwel vastberaden en hield met een klare en luide stem haar betoog: “Dit jaar eis ik van jou 10% meer inzet, en als ge niet content zijn, dan bolt ge het maar af.”

“Ja maar,” probeerde ik “ben je dan niet content over hetgeen ik doe?  Alle karweitjes die voor mij bestemd zijn, voer ik alle dagen plichtsbewust uit.  Ik zit al aan 100 %.  Er zijn er die veel minder doen dan ik, en die hangen thuis wel de grote jan uit met hun vrouw.  Kijk hier verder maar eens in de straat, die gaat alle dagen kaarten op café, maar zijn vrouw is wel tevreden over hem.  Ik weet ook wel dat ze zelf mee gaat kaarten met hem, maar wat dan nog?”

Mijn vrouw was evenwel bitterhard, en hield niet de minste rekening met mijn argumenten.  “Dit jaar werk je 10% meer dan vorig jaar zeg ik je , en het jaar daarop nog eens 10% bovenop, en zo zal dat altijd blijven doorgaan.  Ah, gij dacht dat als ge uw pensioen had, ge hier maar op uw lauweren kunt komen rusten?”

Nat bezweet, schoot ik wakker.  Alle spanning viel van me af, toen ik me realiseerde dat het maar een nare droom was, een vreselijke nachtmerrie.  Gelukkig moest ik op deze eerste werkdag van het nieuwe jaar niet meer naar het werk.  Ik ben met pensioen, en dat heeft zo zijn voordelen.

02-01-2012, 12:21 geschreven door Ivo  

Nieuwjaar

Vandaag, 1 januari 2012, is het uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar.   Om 16 uur was het precies 13,1°, boven nul wel te verstaan.  Deze morgen waren de kippen erg bedrijvig, een gekakel en gekraai rond de stal, niet normaal.  Zojuist gaan kijken of er geen eitjes lagen, de laatste tijd was de productie daarvan zowat stilgevallen.  Tot mijn verbazing lagen er drie eieren.  Een wit, een donker- en een lichtbruin.  Zijn de kippen ook van slag, zoals zovele dingen momenteel in de natuur?

Gisterenavond, silvesteravond, was er weinig te beleven op tv.  Op oudejaarsavond mag je toch wat meer verwachten, dacht ik.  Dan maar gekeken naar een jaaroverzicht dat ik had opgenomen.  Had ik eigenlijk beter niet gedaan.  Nog nooit leden zoveel mensen honger op deze aardbol, nog nooit waren er zoveel mensen op de vlucht wegens allerlei redenen: honger, dorst, oorlogen, vervolging, onderdrukking, uitzichtloze armoede,…., nucleaire ramp ten gevolge van aardbevingen en tsunami’s, zware orkanen, mensen die zich opblazen om anderen te doden, volksopstanden, verdreven dictators en nieuwe dictators, de euro in vrije val, banken en landen in nood,  record aantal faillissementen, recordbonussen voor inhalige ceo’s en bestuurders, corruptie bij de politie, ruziemakers die eindelijk een regering vormden, record aantal smogdagen, geen nieuw Kyoto akkoord, spectaculaire opwarming van de aarde.

Toch houd ik eraan om iedereen een gelukkig en gezond nieuwjaar te wensen.  Immers, er zijn ook nog zekerheden in het leven, waar we kunnen op terugvallen.  Zoals bijvoorbeeld dat er na regen, zonneschijn komt.  Alleen is er momenteel niemand die met enige zekerheid kan zeggen hoe lang het deze keer gaat regenen.  Als we de eeuwenoude Mayakalender mogen geloven, gaat het op het einde van het jaar veranderen.  Het kan alleen maar beter worden.

Gelukkig nieuwjaar !

01-01-2012, 00:00 geschreven door Ivo  

19-12-2011, 17:12 geschreven door Ivo  

Vogel

19-12-2011, 00:00 geschreven door Ivo  

11-12-2011, 18:16 geschreven door Ivo  

12-11-2011, 00:00 geschreven door Ivo  

Dag vrolijke dag
Onverwacht telefoontje
Droevige dag

25-10-2011, 00:00 geschreven door Ivo  

Voetbal is oorlog

Gisteren speelden de nationale ploegen van Duitsland en België tegen elkaar in het kader van de voorronde van het Europees kampioenschap voor landenploegen.  Duitsland had de buit al binnen, maar België had nog een waterkansje om zich via barragematchen te plaatsen.  Het moest dan wel gaan winnen op vreemd terrein in Duitland, want niemand verwachtte dat de andere opponent Turkije een steek zou laten vallen tegen Azerbeidzjan.

De Belgen hadden geen keuze, in deze veldslag tegen Duitsland moesten ze hun loopgraven verlaten en voluit voor de aanval gaan, alleen winst leverde een ticket op voor barragematchen.  De Duitsers werden meteen na het startsignaal bestookt met onophoudelijk licht artillerievuur, vanuit de lucht en over de grond.  Het liet de aanvalsgolven gedwee over zich heen gaan, trok alle manschappen terug naar de achterste linies en kwam ongeschonden uit het blitzoffensief van de dappere Belgen.

Na een halfuur was de eerste munitie van de Belgen opgebruikt en was er al sprake van licht concentratieverlies.  De bevelhebber van de achterhoede gleed met zijn strijdschoenen uit in de modder, wat de strategisch sterke Duitsers bemerkten, en aangrepen om de Belgische burcht een eerste maal te bestoken.  In 1940-1945 konden de Belgen nog rekenen op de steun van een uitgebreide alliantie, nu moesten ze het alleen klaren en dat is tegen een supermacht als Duitsland niet evident.

Eén goed gerichte langeafstandsraket sloeg een eerste bres in de Belgische linies.  De Belgen waren nog niet bekomen van deze aanslag, of een tweede Duitse aanvalsgolf langs de linkerflank sneed als boter door de Belgische defensie en betekende de doodsteek voor een (over)moedig België.

Al de rest van de veldslag had niet veel belang meer.  België moest noodgedwongen verder ondervinden dat de middelen die het kon inzetten niet waren opgewassen tegen een tactisch en fysiek sterkere tegenstander, die de strijd rustig onder controle hield zonder de belager te willen vernederen.

Rinus Michels zou het graag hebben meegemaakt en zijn theorie bevestigd zien.  Voetbal is oorlog, maar het ene leger is het andere niet. 

12-10-2011, 16:42 geschreven door Ivo  

Voetbal was oorlog

Een grote voetbaltrainer beweerde ooit: “Voetbal is oorlog.”  Dat zal in de jaren zeventig, toen deze uitspraak door Rinus Michels werd gedaan, wel zo geweest zijn.  Zondagavond heb ik een Belgische topwedstrijd bijgewoond, het duel tussen Racing Genk en RSC Anderlecht.  Voor mij staat het nu vast, hedendaags is voetbal geen oorlog meer, dat is toneel.  Niet zomaar een toneel, maar een interactieve voorstelling, waarbij spontaan een wisselwerking optreedt tussen de acteurs op het veld en het publiek in de tribunes.  De toeschouwers mogen tijdens de voorstelling onbeperkt opmerkingen maken, ze mogen zingen, brullen van plezier, roepen en tieren.  Enige uitzondering is het roepen in koor van racistische of kwetsende opmerkingen.  Indien dit gebeurt, kan de vermeende neutrale speler op het veld de voorstelling voor onbepaalde tijd onderbreken, tot de gemoederen zijn bekoeld.

Het scenario van de voorstelling is heel summier uitgeschreven en er zijn wat regels, die iedereen moet volgen.  De lengte van het stuk is ook vooraf bepaald, tweemaal vijfenveertig minuten, met tussenin een kwartier pauze.  Twee ploegen van elf spelers nemen het tegen elkaar op.  De ene ploeg speelt in de eigen accommodatie, de tweede vertegenwoordigt een andere vereniging.  Drie spelers worden verondersteld een neutrale rol te spelen en kunnen het spel beïnvloeden door overtredingen te bestraffen, vrijschoppen of strafschoppen toe te kennen, doelpunten te valideren of niet en aanvallen te onderbreken wegens buitenspel of overtredingen.  Alle acteurs hebben een vrije rol en ze moeten voortdurend improviseren.  Het publiek kan hierop positief of negatief reageren.

Dit alles mondt uit in een spektakelstuk om  van te genieten.  Acteurs worden in de maling genomen door schijnbewegingen.  Wanneer een speler dreigt te mislukken in zijn aanval, doet die regelmatig alsof er een overtreding op hem is gemaakt.   Met groot acteertalent laat hij zich dan ostentatief vallen, terwijl hij een verschrikkelijke pijnkreet uitstoot.  Het publiek reageert dan met veel lawaai en emotie.  Het zogezegde slachtoffer trekt de pijnlijkste grimassen en strompelt, ondersteund door toegesnelde hulpverleners, van het veld.  Eenmaal buiten de lijnen neemt hij niet meer rechtstreeks aan het spel deel, en volgt er in de meeste gevallen onmiddellijk een miraculeuze genezing.  Klapwiekend met de armen zwaaiend, vraagt hij aan de neutrale speler toestemming om terug aan het spel te mogen deelnemen, wat het publiek dan weer oorverdovend veroordeelt (in het geval het een bezoekende acteur betreft tenminste, anders is er applaus).  Nog een theatertruc is tijd winnen om het ritme uit de match te halen.  Hierijn zijn bijzonder de doelmannen bedreven, die op alle mogelijk manieren zo lang mogelijk treuzelen om de bal terug in het spel te brengen.  De kunst is om dit zo lang mogelijk vol te houden, en toch geen gele kaart te krijgen voor dit spelbederf.   Het elftal dat het beste toneel speelt, heeft een groot voordeel.  In voetbaltermen noemen ze dat maturniteit.

Tijdens de pauze worden de aanwezigen vermaakt met allerlei attracties.  Soms komt een vedette een zangnummer opvoeren, andere keren wordt het podium ingenomen door vlaggezwaaiers of laten reserveacteurs hun kunstjes bewonderen aan het publiek.  Velen gaan een pint drinken, een hamburger of friet eten.  Het is er allemaal te verkrijgen.

Buiten de lijnen van het speelveld volgen twee acteurs het spel.  Ze zijn uitgerust met een vlaggetje dat ze kunnen omhoogsteken.  Doen ze dat, dan is dat voor de derde neutrale speler op het veld een teken dat er moet worden ingegrepen.  Deze vlaggemannen beoordelen ondermeer of spelers buitenspel lopen of dat de bal al dan niet over de lijn is geweest.  Als een van die acteurs een beslissing neemt, die volgens duizenden waarnemers volledig verkeerd is, dan breekt de hel los.   De toeschouwers slingeren hem dan allerlei verwijten naar het hoofd en onder hard awoertgeroep wendt die grensrechter zijn blik flegmatiek weg van het publiek.   Heel doorwinterde grensrechters durven zo in één wedstrijd meerdere opeenvolgende foutieve beslissingen nemen voor de ogen van het verbijsterd publiek, en kunnen daarbij een stoïcijnse gelaatsuitdrukking bewaren.  

Na de voorstelling verbroederen de acteurs onder elkaar,  geven ze handjes aan de drie neutrale spelers en gaan ze hun fans begroeten en bedanken voor de steun.   Vlug daarna gaan de toeschouwers voldaan, teleurgesteld of vernederd naar huis en is de schouwburg leeg en verlaten.

Neen, voetbal is geen oorlog meer.  Voetbal is vijfsterrentoneel, ontspanning voor het volk. Panem et circenses, brood en spelen.

04-10-2011, 00:00 geschreven door Ivo  

11-09-2011, 10:40 geschreven door Ivo  

05-09-2011, 17:07 geschreven door Ivo  

05-09-2011, 16:28 geschreven door Ivo  

10-08-2011, 00:00 geschreven door Ivo  

In de zomer van volgend jaar wordt een nieuw verkeersreglement van kracht.  Het bestaande reglement wordt uitgebreid en aangepast aan de Europese normen.  Er komen nieuwe borden en gewijzigde regels.

Niet alleen het verkeersreglement is onderhevig aan veranderingen.  Dat is ook het geval met onze taal, en de spellingsregels.   Door de nieuwe technologie zijn sommige dingen, die vroeger vanzelfsprekend waren, voorbijgestreefd en natuurlijk volgt de spreek- en schrijftaal deze evolutie.  Een voorbeeld hiervan is de taalproblematiek rond klokken en uurwerken.

Met de komst van de radiogestuurde klokken en wekkers is het nu in elk huis steeds hetzelfde uur, tot op de seconde gelijk, overal.  Daarvoor kon iemand al eens ergens te laat op een afspraak aankomen met het excuus dat de klok thuis tien minuten achter liep.

Die tijd is met de radiogestuurde klokken de wereld uit.  Gevolg: een oud spreekwoord verdween, een nieuw deed zijn intrede.

Verdwenen spreekwoord:
Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.

Nieuw spreekwoord:
Zoals het klokje thuis tikt, tikt het overal.

"Oost west, thuis best," blijft gelukkig nog overeind.

26-07-2011, 00:00 geschreven door Ivo  

Afscheid nemen

Afscheid nemen van echte vrienden

Dat gaat niet, dat is onmogelijk

Het is zoals met de zon en de wolken

Soms is alles grijs en somber

En toch weet je het zeker

Achter dat grauw hemelscherm

Staat de zon, altijd staat ze daar

Zo is het ook met echte vrienden

Soms verdwijnen ze uit je leven

Maar als je kijkt diep in je hart

Dan zijn ze daar, altijd zijn ze daar

21-07-2011, 00:00 geschreven door Ivo