Angstmaatschappij

Voortdurend worden we via de media geïnformeerd over alles wat misloopt en kan mislopen, en wat we er aan kunnen doen om dat te voorkomen.  Is dit het tijdperk van de angstmaatschappij?  Sinds Dutroux spelen er geen kinderen meer op straat, ’s nachts geld afhalen aan een automaat is spelen met je leven, na de moorden van De Gelder in een crèche, kom je geen kinderverblijf meer binnen zonder je aan te melden, ook al is de kans dat zoiets nog zou gebeuren te verwaarlozen.  Bij het minste wat gebeurt, reageren politici met maatregelen, en de vraag is of dat altijd nodig is.  Kan een maatschappij perfect zijn?  Kunnen we ooit uitsluiten dat niets meer zal fout lopen door het opleggen van zoveel regels.

Een blik op de midweekse krant van vandaag woensdag 17 november 2010 illustreert met welke angsten we continue worden opgezadeld.  Grote vette titel op het eerste blad: ‘Tijdbom antibiotica tikt in rusthuizen.’  In het artikel kunnen we lezen dat in onze rust- en verzorgingscentra een tijdbom tikt als er niet anders wordt omgesprongen met antibiotica en hygiëne.  In de Belgische rusthuizen is vandaag al 19 procent van de bewoners drager van de MSRA-ziekenhuisbacterie en in sommige rusthuizen loopt dat op tot bijna de helft.  Bij een foto van een kind staat: “opgelet: alleen gebruiken indien nodig.”  Een simpele vraag: waarom schrijven de dokters het dan voor?  Is het nu aan de oudjes om te zeggen wat hun dokters moeten voorschrijven?

In het hoofdartikel ‘De Kern’ krijgen we ander slecht nieuws: ‘Herman Van Rompuy pakte gisteren uit met de meest alarmerende waarschuwing sinds het begin van zijn ambtstermijn als voorzitter van de Europese Raad.  Als de eurozone de schuldencrisis niet onder controle krijgt, aldus Van Rompuy, dreigt niets minder dan het einde voor de hele Europese Unie.’ 

Europa…, ging dat niet voor meer stabiliteit zorgen op de geldmarkten?  We rollen van de ene Griekse tragedie in de andere.  De Europese Raad, de Europese instellingen… werken daar niet de bestbetaalde ministers en ambtenaren om dit alles op te lossen?

Op blz. 3 wordt gesteld dat de gezinsmoord in Wemmel (man, vrouw en zoon vermoord bij carjacking) had kunnen vermeden worden.  Een woordvoerder van de Federal Computer Crime Unit zegt dat het drama niet had plaatsgevonden als bij de plaatsing van het zoekertje op internet rekening was gehouden met enkele basisregels.  (Een straffe uitspraak als we in het artikel iets hoger op de bladzijde lezen dat de onderzoekers nog altijd maar moeilijk kunnen begrijpen dat de daders enkel voor de auto’s kwamen en dat ze ook rekening houden met een ander motief).

Federal Computer Crime Unit geeft in elk geval al tips voor het plaatsen van een zoekertje op internet. 

Regel nummer 1: ‘plaats nooit uw thuisadres of telefoonnummer bij een zoekertje.’

Als ik mijn krant doorblader kom ik terecht bij de zoekertjes, die staan vol met telefoonnummers.  Misschien kan het minder kwaad dat telefoonnummers in de krant staan dan op internet?  En wat moeten mensen doen die hun huis willen verkopen als ze geen adres mogen plaatsen, en mogen kopers dan niet komen kijken of moeten ze een kat in een zak kopen?  En iemand die moeilijk verplaatsbare dingen wilt verkopen, tuinhuisjes, beelden, meubels,…. het zal moeilijk zijn als je geen adres of telefoonnummer kunt doorgeven en als ze niet kunnen komen zien wat er te koop is. 

Verder staat er in de doordeweekse krant dat de ergste ellende van de wateroverlast voorbij is, maar dat na de regen sneeuw op komst is, dat door het alsmaar drukker wordend verkeer, de mist en werkzaamheden, Brussel gisteren onbereikbaar was, dat Ford Genk slechts werkzekerheid biedt tot 2014 in plaats van tot minstens 2020, zoals eerder beloofd door het management, dat het gisteren de slechtste beursdag was in drie maanden en dat de brandstoffen duurder worden. 

Een voor wie het nog allemaal niet genoeg is, en nog met meer angst wilt opgezadeld worden: er zijn nog de weekbladen, radio en TV.

17-11-2010, 00:00 geschreven door Ivo  

Pjèrke

Vandaag raast de eerste grote herfststorm over het land.  Regen en wind jagen ons naar binnen.  Ideaal weer om te lezen.  Heb nog eens gebladerd in het mooie boek “Hoeselt – De tijd van toen – Van de hak op de tak,” geschreven door Paul Achten.

Toevallig stootte ik op deze winderige dag op volgend verhaaltje.  Het gaat over Pierre Lambrechts (Pjèrkë van Kweskës Willëm), volgens het boek een intelligente, brave, ernstige, ludieke, aparte kerel, die geen kat kwaad zou doen,  een dorpsfilosoof,… en vrijgezel (°1919 - +2004).

“Op een late avond, of was het een vroege morgen, strompelde hij even bij café Bertus (sportlokaal) naar buiten om daar tegen de muur in de steeg het overtollige bier te laten weglopen.  Toen hij terug binnenkwam zag zijn broek er nat uit.  Mariette van Bertus vroeg: ‘Pjèrke, rèngert het baute?’ (= regent het buiten)

‘Nee,’ zaat Pjèr, ‘het wèèt!!’  (=het waait).

Een prachtig verhaaltje vind ik dat, echt in de sfeer van deze dag.

11-11-2010, 00:00 geschreven door Ivo  

Herfst

Als bladeren schilderen

Een bont tapijt uitspreiden

Bomen hun takken tonen

Wolken snellen en drukken

Dan is het herfst

Als de winden blazen

Dan koud, dan weer warm

Als de kerkhoven bloeien

En vogels samentroepen

Dan is het herfst

Als de zon milder wordt

Haar tinten zacht pastellen

De vruchten zijn geoogst

Alle schuren gevuld

Dan is het herfst

Als de dagen donkeren

Kilte overal binnendringt

Het haardvuur rood gloeit

En Sinterklaas zich roert

Dan is het herfst

Als herinneringen komen

Weemoed traant op de ramen

Berustend in wat is geweest

Wachtend op wat komen gaat

Dan is het herfst

11-11-2010, 00:00 geschreven door Ivo  

05-11-2010, 16:54 geschreven door Ivo  

Mijn huis

Het huis waar ik me

steeds zo in geborgen voelde

begint tekenen van

slijtage te vertonen

Langzaam maar zeker

doet de tijd zijn werk
De pannen zijn nog redelijk

maar het gebinte vervormt

Alle vertrekken zijn alsnog
 in tamelijk goede staat

De rioleringen werken normaal

Het stelsel van de

centrale verwarming
is hier en daar aan

onderhoud of vervanging toe

Als het even meezit

zal ik nog een tijdje

in dit huis mogen vertoeven

Vandaag werd het 59 jaar

Het kan alle kanten uit.

27-10-2010, 18:38 geschreven door Ivo  

Memorabele blunders

Hier ga ik enkele recente echt gebeurde memorabele blunders vertellen.  Om niemand in verlegenheid te brengen, geef ik geen namen, alleen maar een hij en een zij.  En die hij of zij kan evengoed ikzelf, als iemand uit mijn familie- of kennissenkring zijn. 

De nieuwe stofzuiger

Zo was er iemand die een nieuwe stofzuiger had aangeschaft.  Ze had gekozen voor een degelijk merk, want de stofzuiger moest veel worden gebruikt, wat wil je met een grote hond in huis.  Ze was nog net geholpen voor het sluitingsuur van de plaatselijke elektrozaak.   Thuisgekomen ging ze de nieuwe aanschaf natuurlijk onmiddellijk uitproberen.  En wat bleek?  De stofzuiger werkte zeer degelijk, grote zuigkracht en heel weinig lawaai.  Eén groot nadeel echter: een te korte steel om mee te werken.  Voorovergebogen wegens de te korte steel, had ze de hele living gedaan, inclusief twee grote tapijten.  Na dat karwei had ze pijn aan de rug gekregen, want haar rug was altijd een zwakke plek geweest en dat liet zich nu voelen.  Ze was al een paar keer gaan kijken in de doos of er soms geen stuk meer inzat, maar dat was niet het geval.  Met zo’n onding jarenlang werken zag ze niet zitten, en daarom wilde ze naar de winkel bellen om haar beklag te maken.  Dat kon pas na de middagpauze.  Ontgoocheld wilde ze de stofzuiger in de doos opbergen om hem terug naar de winkel te brengen,  en te ruilen voor een andere.  Zo’n korte steel was echt niet te doen.  Bij het opbergen duwde ze per toeval op een knopje aan de steel en wonder boven wonder….. de steel schoof opeens uit en werd een stuk langer.  Bleek het te gaan om een telescopische uitschuifbare zuigbuis, aan te passen aan de lengte van de gebruiker.  Ze had de hele living met een halve steel gedaan.  Gelukkig had ze haar beklag nog niet gemaakt in de winkel en is het incident binnenshuis gebleven.

Les: lees eerst aandachtig de gebruiksaanwijzing, vooraleer te beginnen werken met een nieuw apparaat.

Bankkaart verloren

De avond ervoor was hij gaan kienen, zoals alle zaterdagen, samen met zijn partner.  De volgende morgen had hij zich op zijn gemak in de zetel gezet in de living aan de salontafel, ontspannen en schoenen uit.  Hij was bezig wat orde aan te brengen in zijn portefeuille.  Dat moet van tijd tot tijd gebeuren, want met al die elektronische kaarten van tegenwoordig is het zaak om het overzicht te behouden.  Opeens kwam hij verschrikt tot de vaststelling dat zijn bankkaart er niet meer in zat.  In paniek trok hij zijn schoenen aan die voor hem aan de tafel stonden, en begon hij te roepen dat zijn bankkaart weg was.  Er was volgens hem maar één mogelijkheid, hij moest die verloren hebben aan de kienzaal de avond tevoren.  Op de parking daar had hij zijn portefeuille bovengehaald, want hij is graag voorbereid als hij aan de kassa komt en hij was er zeker van dat zijn bankkaart er toen nog inzat.  Eerst verwittigde hij zenuwachtig Card Stop en daarna reed hij in zeven haasten van Hoeselt naar de kienzaal in Maasmechelen.   Zoals gevreesd was daar op een zondagvoormiddag geen leven te bespeuren.  Dan maar over het traliewerk gekropen met het risico zijn broek te scheuren.  De hele parking afgezocht, wel driemaal, naar zijn kaart niet te vinden.  Ontgoocheld is hij terug naar huis gereden.  In de namiddag, wanneer alles wat tot rust was gekomen, installeerde hij zich terug voor zijn zetel voor de tv, ze gaven een wielerkoers uit.  Toen hij zijn schoenen uitdeed, bemerkte hij iets abnormaals in de binnenkant van zijn linkerschoen, de bankkaart was terecht.  Iedereen vraagt hem nu of hij dat dan niet gevoeld had dat die kaart in zijn schoen lag, en daar kan hij alleen maar ontkennend op antwoorden.

Les: als je een bankkaart verloren hebt, kijk dan eerst in je schoenen vooraleer je paniekerig begint te handelen.

26-10-2010, 18:02 geschreven door Ivo  

De waarheid

Het grote mediagebeuren over de parachutemoord is voorbij.  Dertig jaar, dat is de straf die het Tongerse hof en volksjury op donderdag 21 oktober 2010 uitsprak voor Els Clottemans.  De speurders kregen tijdens het proces heel wat kritiek op hun manier van onderzoek voeren.  Volgens de verdediging van de veroordeelde verliep dat onderzoek eenzijdig en slecht, en hadden de speurders alleen hun cliënte in het vizier.  De speurders reageerden hierop door te zeggen dat er voor hen slechts één fundamenteel punt is, waar nooit van wordt afgeweken: enkel en alleen de waarheid telt.

Na het verdict werden alle kranten overstelpt met lezersbrieven.  Een meerderheid daarvan heeft grote twijfels over de uitspraak en vreest dat de echte waarheid niet aan het licht is gekomen.  Iemand veroordelen zonder materiële bewijzen kan volgens velen niet. 

Grote vraag is of de uitspraak van het hof van assisen gestoeld was op de waarheid.  Wat is evenwel de waarheid?   Misschien kunnen oude spreekwoorden, die toch veel volkswijsheid inhouden, klaarheid brengen.  Wat zeggen spreekwoorden over de waarheid?

Een eerste spreekwoord leert ons dat ‘de waarheid in het midden ligt.’  Joepie, zou je zeggen, we weten het al, simpel en eenvoudig.  Maar voor wie een beetje dieper nadenkt, stelt zich al vlug de volgende vraag: waar ligt het midden?  En dat vertelt het spreekwoord er spijtig genoeg niet bij.

Het tweede bekend spreekwoord over de waarheid brengt misschien soelaas: ‘Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel.’  Zal wel zo zijn, maar ook dit spreekwoord brengt geen opheldering.   Misschien dat in de loop van de tijd de volledige waarheid aan het licht zal komen, door materiële bewijzen of laattijdige bekentenissen,  het geeft nu geen directe oplossing.  Daarbij is tijd heel geduldig, en zou het kunnen dat de volledige waarheid slechts na jaren aan het licht zal komen.  In elk geval zegt dit spreekwoord niet wanneer de waarheid zal worden achterhaald en daardoor is het niet bruikbaar voor deze zaak.

De spreekwoorden brengen ons dus niet verder.  Even ons licht opsteken bij bekende citaten.  Google gaf er op mijn vraag zonder verpinken tientallen over de waarheid, waarvan ik er enkele heb uitgekozen. 

Een citaat van een zekere Sherlock Holmes (toch niet de eerste, de beste) trok mijn aandacht: “Als je alles wat onmogelijk is hebt geëlimineerd, moet dat wat overblijft, hoe onwaarschijnlijk ook, de waarheid zijn.”  Vraag is dan: werd al wat onmogelijk is geëlimineerd?  Volgens de verdediging niet, volgens de speurders wel.  Dit citaat brengt ons bijgevolg evenmin verder, maar we kunnen er wel eens over nadenken.

Het is hopeloos, ook spreekwoorden en citaten brengen geen klaarheid in deze zaak.  Besluiten doe ik dan maar met een citaat van Simone Weil, een Frans filosofe, die leefde in het begin van de twintigste eeuw, dus al een heel oud en hopelijk wijs citaat:

“De waarheid beminnen betekent de leegte verdragen, en dus de dood aanvaarden.  De waarheid staat aan de kant van de dood.”

23-10-2010, 15:19 geschreven door Ivo  

Jeugdkapel

Dicht bij ons huis staat een kapel, de Jeugdkapel.  Via een holle weg is ze te bereiken, een prachtig idyllisch  decor.  De kapel werd in 1938 gebouwd door de jeugdbewegingen van Hoeselt en werd enkele jaren geleden grondig gerenoveerd.   Om aan de kapel te geraken, moet je een steile trap beklimmen.  Onderaan de kapel staat een bank, een rustpunt langs het fietsroutenetwerk.

Een kapel zou een rust- en bezinningsplaats moeten zijn, een plaats waar men even kan bekomen van de drukte.  Waar je een kaars kunt laten branden voor persoonlijke verlangens en herinneringen.  Dit kan niet meer bij de Jeugdkapel.  Ze is gebarricadeerd.  Voor de toegangsdeur staat een metalen traliewerk en de vensters van gekleurd glas zijn dichtgemaakt met metalen platen, waar kleine gaatjes in geperforeerd zijn, zodat je met wat moeite toch een glimp van de binnenkant kunt opvangen.  De kapel werd de laatste jaren immers steeds weer beschadigd.  Vensters werden ingeslagen en binnenin sneuvelde ook het één en ander.  Ze zeggen dat een groepje jongeren verantwoordelijk zou zijn voor deze vandalenstreken.  Tijdverdrijf om in de belangstelling te komen, zij het dan anoniem. 

Ondertussen werd één metalen afdichting van de ramen ook reeds bewerkt, er helemaal doorheen zijn ze nog niet geraakt.  Waarschijnlijk zal dat niet meer lang duren.

Onze Lieve Vrouw staat nu in een versterkte burcht, maar het is onzeker of het ijzerwerk haar genoeg bescherming zal bieden om er nog lang te vertoeven.

Gebedje voor Onze Lieve Vrouw

Ach Lieve Vrouwke

‘k zou zo graag een

kaarsje laten branden

binnen in de kapel

dicht bij uw beeld

maar de deur is toe

en ik kan niet bij u komen

Daarom bid ik tot u

vanachter dit traliewerk

voor een betere wereld

een wereld waar respect is

voor andermans zaken

Ik zal thuis een kaarsje

voor je aansteken

bij uw beeld op de kast

een veiliger plaatsje

dan hier

Foto 1: een schilderij van mezelf: De Jeugdkapel;
Foto 2: recente foto van de Jeugdkapel - voorgevel;
Foto 3: recente foto van de Jeugdkapel - zijgevel met gebarricadeerd raam.

10-10-2010, 00:00 geschreven door Ivo  

Gebarentaal
 

25 september 2010 was de internationale dag van de doven.  Vandaag tijdens het middageten hoorde ik op de radio iemand uitleggen dat de taal van de doven, de gebarentaal, ook onderhevig is aan dialecten, net zoals de gesproken taal.  Altijd van mening geweest dat de gebarentaal universeel was,  overal ter wereld hetzelfde.  Neen dus.  Het lijkt me een gevaarlijk gegeven.  Stel dat een dove ergens op reis in gebarentaal aan een andere dove wilt vragen: “Waar woont de dokter?”  En in dat land willen die gebaren zeggen: “Waar woont de bokser?”  ‘k Mag er niet aan denken wat er allemaal fout zou kunnen lopen.

26-09-2010, 15:31 geschreven door Ivo  

                                         Hoofdprijswinnaar

Vandaag fantastisch nieuws ontvangen bij de post.  In een grote omslag, afkomstig van ‘Bakker Financiële Directie,' zaten niet minder dan vier grote papieren, waarin met koeien van letters stond op geschreven dat ik grote kans maak op een superprijs!  Kort samengevat komt het er op neer dat ik geselecteerd ben als kandidaat voor de grandioze geldprijs van 10.000 euro, de hoofdprijs.

Er is evenwel een probleempje.  In de briefomslag zat ook de officiële bekendmaking van de genomineerde hoofdprijskandidaten van de wedstrijd.  Persoonlijk werd ik geselecteerd als kandidaat nr. 1, en dan is er ook nog Mevrouw Pover uit Gent, Oost-Vlaanderen, die geselecteerd werd als kandidaat nr. 2.

In nog grotere letters staat dat als blijkt dat ik de winnaar word van deze topwedstrijd, ze me gegarandeerd 10.000 euro zullen uitbetalen.  Ondanks het feit dat mevrouw Pover uit Gent ook een geselecteerde kandidaat is, staat er letterlijk zo bij (Mevrouw Pover moest het weten).

Eén kans op twee dus om een hoofdprijs van 10.000 euro te winnen, dat is niet min.  Maar de helft ervan, zou ook al mooi zijn.  Ik dacht bij mezelf, ik ga eens stout doen, ik ga buiten het weten van Bakker Financiële Directie proberen contact op te nemen met mevrouw Pover uit Gent, en haar een voorstel doen.   Mijn voorstel zou zijn dat wie van ons beiden de prijs ook mocht winnen, we hem zouden delen, elk de helft.  De kans op de 10.000 euro is dan wel weg, maar je hebt wel zeker 5.000 euro in handen.

In de witte gids ben ik dan het adres en telefoonnummer van mevrouw Pover uit Gent gaan opzoeken.  Daar staat onder Gent evenwel niemand met de naam Pover.  Wel één iemand die De Pover heet, maar op de papieren die ik heb, staat in grote drukletters duidelijk Mevrouw Pover, het kan dus niet die De Pover zijn.

Er zit nu niets anders op dan ongeduldig en vol hoop wachten wie van ons twee de hoofdprijs gaat winnen, Mevrouw Pover uit Gent of ik.  En je moet eerlijk zijn, heeft Mevrouw Pover nu de naam om zo’n grote prijs te winnen?  Dan verleent mijn naam zich daar toch veel beter toe, je moet er alleen nog maar de bloemen inzetten.

14-09-2010, 13:01 geschreven door Ivo  

11-09-2010, 11:23 geschreven door Ivo  

Jubileum

Het was me helemaal ontgaan, maar door de hete actualiteit werd ik er aan herinnerd.  Eigenlijk heb ik een jubileum te vieren, een gouden jubileum nog wel.   Alhoewel vieren hier wellicht niet zo’n goede woordkeuze is.

50 jaar geleden, op 1 september 1960, werd ik als achtjarige jongen, van het toen landelijke Termolen, gehucht van Zonhoven, in een internaat geplaatst van de Broeders van Liefde in Gentbrugge.  Een afgelegen gesloten gebouwencomplex, heden ten dage noemen ze zoiets een gevangenis.  Acht jaar heb ik er gezeten, alleen naar huis met de grote vakanties.  Acht jaar lang onder een streng regime, volledig afgesloten van het thuisfront.  Acht jaar die mijn jeugd vervroegd hebben beëindigd en me brandmerkten. Gelukkig ben ik er gespaard gebleven van pedofielpraktijken.  Andere leerlingen hadden minder geluk wanneer ze als lustobject waren uitgekozen. 

Alles moet niet worden afgekeurd.  Natuurlijk waren daar ook doorgoede broeders en leraars, mensen die hun best deden om het de leerlingen naar hun zin te maken.  Mensen aan wie ik heel goede en warme herinneringen heb.

Wat ik me nu tot de dag van vandaag evenwel nog afvraag, is waarom ze mij daar acht jaar lang hebben opgesloten.  Welke reden was daar voor?  De handicap aan mijn been, is voor mij niet voldoende

Maar al bij al, mag ik toch een jubileum meemaken..

Iedere leerling zal het op zijn manier hebben ervaren, en ik kan aannemen dat sommigen het een aangename tijd vonden op dat internaat.  Voor mij evenwel niet, het was een nachtmerrie.   Het relaas van mijn verblijf in het internaat heb ik proberen te beschrijven in een boek, met als titel nr. 267. Vooral de gevoelens die ik toen als kind had, hoe ik het persoonlijk beleefde, trachtte ik weer te geven door het vertellen van gebeurtenissen die ik er  meemaakte, droevige en plezante.

11-09-2010, 00:00 geschreven door Ivo  

Vertrouwen

Vertrouwen is het woord dat de laatste tijd (in België) het meest in de belangstelling staat.  De politici die betrokken zijn bij de preformatie van een nieuwe regering vertrouwen elkaar niet meer.  Sommigen willen de afspraken nu zwart op wit op papier, maar dat is voor anderen dan weer een teken van wantrouwen.  “Ofwel geloof je ons op ons woord,” zeggen die, “ofwel stoppen de gesprekken, want dan is er niet het noodzakelijk vertrouwen.” 

Indien je iemand op zijn woord wilt geloven, dan moet je een onbegrensd vertrouwen in die persoon hebben.  Weermannen bijvoorbeeld, kun je die vertrouwen?  Tot gisterenavond was ik geneigd om hierop ja te zeggen, want door de nieuwe technieken zijn die er toch fel op vooruit gegaan. 

Het weerpraatje van Frank op dinsdagavond 31 augustus bracht mijn vertrouwen aan het wankelen.  Natuurlijk is het zo dat weermannen met tal van onzekere factoren rekening moeten houden, maar toch….  Tijdens het weerpraatje zelf viel het me op hoe onzeker Frank over de situatie was en hij liet dat duidelijk blijken door zijn woordgebruik.  Hij gebruikte niet minder dan zes (6) maal het woord ‘waarschijnlijk’, eenmaal het woord ‘mogelijk’ en eenmaal de zin ‘ziet het er naar uit’ (heb dat achteraf goed nageteld met ‘Net Gemist’).

Tja,…  als je zo zwaar aan jezelf twijfelt, hoe moeten wij hem dan nog geloven?

Nu de eerste dag van zijn voorspellingen van gisteren bijna om is, kunnen we besluiten dat Frank er niet zo ver naast zat, of beter gezegd er zelfs pal op zat. 

01-09-2010, 16:48 geschreven door Ivo  

Opvallen

Er zijn vele manieren om op te vallen.  In de krant een foto gezien van een vermoeide preformateur Elio Di Rupo, … zonder strikje.  Dat was opvallend.

In mijn tuin heb ik eens rondgekeken naar dingen die opvallen, lang moest ik niet zoeken.

Eén bloem viel me op door haar feloranje kleuren, een echte aandachtstrekker.  Wie daar naast kijkt, is gegarandeerd kleurenblind. 

Als ik nog maar aanstalten maak om naar buiten te gaan, is onze hond Chloë er als de pinken bij en staat ze al voor mij aan de deur.  Welke andere hond loopt nu hele dagen met een worst rond?  Het is haar opvallend trekje.

Opvallen kun je door de grootste te zijn, daar is geen discussie over.  Toen ik vorige winter verschillende soorten dahliaknollen kocht, had ik er geen vermoeden van dat er een bij was met reuzenbloemen.  Stond niet op de verpakking.

Schoonheid is ook een manier om op te vallen, gewoon mooi zijn in al je eenvoud.  Zoals de witkleurige dahlia’s met een violet tintje.

Aan de voorkant van de border is het een pracht van ontelbare bloemen.  In alle maten, kleuren en vormen.  De border wordt afgezoomd door een rij zonnebloemen.  Aan de achterkant van de border is weinig te zien, behalve enkele bloemen die er komen piepen.  Aan de voorkant tussen al die andere bloemen zouden ze zeker niet zijn opgevallen, aan de achterkant van de border wel. 

In onze tuin verblijven vele vogels: mussen, meesjes, duiven, vinken en merels…  Komen allemaal een graantje meepikken van het kippenvoer of komen snoepen van de zonnebloemzaadjes.  Vorig jaar bemerkten we een merel met een witte kop.  Een tijd lang hebben we hem niet meer gezien, tot hij plots weer opdook.  Nu was hij in het gezelschap van een partner, die hem steevast volgde.  Ik kan geen enkele vogel van de andere onderscheiden, behalve die met zijn wit kopje, die valt op.

30-08-2010, 14:10 geschreven door Ivo  

Geld

Geld maakt niet gelukkig, zeggen ze.  Gisteren nog gehoord en ik ben het er volledig mee eens.  Om andere mensen de kans te geven gelukkig te worden, heb ik besloten een goede daad te stellen.  Eenmalig wel te verstaan.  Een tweede kans krijgt niemand. 

Aan iedereen die me er met een e-mailtje om vraagt, zal ik mijn bankrekeningnummer doorgeven.  Daarna kunnen geïnteresseerden hun geld op mijn rekening storten.  Zo zijn zij van die vuiligheid af en offer ik me op om diep ongelukkig te worden.

Update op 11 september 2010.  Na bijna veertien geen enkele reactie ontvangen op dit bericht.  Eerlijk gezegd, ik snap het niet meer...

30-08-2010, 00:00 geschreven door Ivo  

Namen

Een jong koppeltje heeft onlangs hun kind de naam Barça gegeven, naar hun favoriete voetbalploeg Barcelona.  Een ander paar reageerde op dit krantenbericht met de mededeling dat zij twee jaar geleden hun kind al de naam Harley Davidson gaven, omdat motoren een passie zijn.  Harley Davidson is ondertussen al twee jaar oud en wordt vandaag gedoopt.

Vroeger werden niet alle voornamen aanvaard bij de burgerlijke stand op de gemeente, nu is dat geen probleem meer.  Dit zou binnen een twintigtal jaren tot hilarische toestanden kunnen leiden. 

Stel je voor, het radioverslag van een voetbalwedstrijd, anno 2023.

Mooie aanval opgezet door Dobbel Palm, voorzet naar Atlas Copco, prachtige controle en doorsteekpasje naar Smart.  Klasse van Smart hoe hij de bal tussen de benen van zijn tegenstander Leffe Blond speelt.  Hij ziet Jeep vrijstaan en zet een één-tweetje met hem op.  Op rechts komt Trabant ingelopen, zijn tegenspeler Akai kan hem niet volgen, Trabant komt de grote rechthoek binnen en wordt gehaakt door Hoegaarden Grand Cru.  Scheidsrechter Lexus twijfelt geen ogenblik en legt de bal op de penaltystip.  Rolls-Royce zet zich achter het leer, terwijl doelman Triumph met zijn armen ligt te zwaaien om hem te beïnvloeden.  Rolls-Royce plaatst de bal precies in de linkerbenedenhoek, geen houden aan.   Verdiende goal voor de best spelende ploeg.

Na de wedstrijd volgde nog een rechtstreeks interview met trainer Grundig van de thuisploeg,  Samengevat kwam het er volgens hem op neer dat zijn ploeg een verdiende overwinning behaalde, maar dat hij besefte dat de tegenpartij twee grote kansen had gemist, waardoor de uitslag evengoed andersom had kunnen zijn.  Vooral de misser van Ford Mustang vond hij onbegrijpelijk.  Ook de jonge Voorzitter Mini werd nog even voor de camera gehaald, en die had vooral lof voor de prestatie van Westvleteren, die terugkwam uit een zware blessure.

22-08-2010, 00:00 geschreven door Ivo  

Limiet

Op het pakje zaad dat ik had gekocht, stond geschreven: “Helianthus annuus – Grote reuze-zonnebloem –  vormt bloemen met een diameter van 30 cm - hoogte 250 cm.”  In het koude voorjaar hadden ze moeite om op gang te komen, maar eens de zon en de warmte er waren, zag je ze dag per dag omhoogschieten.   Twee zonnebloemen staken elkaar naar de kroon om de hoogste te worden.  Tussen beiden in stond er nog een, maar die had de strijd al vlug opgegeven.  Op het laatst had ik een trapladdertje nodig om de hoogte te meten.  De grootste bereikte een lengte van 415 cm, de andere was iets kleiner. 

Toen kwamen er uit het niets drie zware regendagen.  De grootste had in haar winnaarseuforie met deze mogelijkheid blijkbaar geen rekening gehouden.  De stengel bovenaan was nog te zwak om haar door regen verzwaarde reuzenbloem te torsen.  Het werd haar te veel en ze knakte onder het enorme gewicht van de bloem.   Haar concurrent iets verder in de rij, had er binnenpretjes bij en plagerig kwam ze haar richting uit en bekeek haar minachtig vanuit de hoogte, alsof ze de schade persoonlijk wilde komen vaststellen. 

De rechtse had de strijd om de grootste te zijn gewonnen, maar hoogmoed werd haar ondergang.  Ze had de limiet duidelijk overschreden, en werd er zwaar voor afgestraft.  Geen nazaadjes voor haar.

21-08-2010, 20:16 geschreven door Ivo  

10-08-2010, 00:00 geschreven door Ivo  

ING

ING is bezorgd voor de 60-plussers.  Ze hadden beslist dat die in de toekomst maximum 1.000 euro per week konden afhalen uit een geldautomaat, in plaats van 2.500 euro nu.  Bij ING zeggen ze dat ze de 60-plussers wilden beschermen, want de meeste bankkaartfraudes zouden gebeuren bij deze niet meer zo jongeren.  Nog dezelfde dag als de maatregel werd afgekondigd, moest ING hem na luid en algemeen protest intrekken.  Dan is een bank eens bekommerd om mensen, willen ze hen in bescherming nemen, en weer is het niet goed.

Wat nog niemand weet, is dat ING nog vele andere doelgroepen in bescherming wilde nemen.  Dit heb ik uit zeer betrouwbare bron als eerste mogen vernemen.  Eerst wilden ze de ouderen aanpakken, en als die genoeg beschermd waren, wilden ze ook andere doelgroepen beschermen.

Ziehier het plan.

Jongeren onder 12 jaar: per week kan er maximum 1/50 van het bedrag van de rekening worden afgehaald, maar niet meer dan 500 euro.  Niets meer afhalen tussen 20 uur ’s avonds en 09 uur ’s morgens, wegens slaaptijd.

Jongeren tot 18 jaar: geld afhalen kan tot 1.250 euro/week.  Als dat evenwel meer dan twee keer per maand gebeurt, moeten ze zich aan het loket melden, samen met de ouders of de voogd.

Jongeren 18-30 jaar:

Indien ongehuwd of niet-samenwonend: per week maximum 2.500 euro.  Indien ze meer willen per week, kan dat, maar alleen na een geschreven verklaring waarin de reden van de verhoogde geldopname is weergegeven, en dit is goed te keuren door ING (dit om impulsieve beslissingen te vermijden).

Indien gehuwd of samenwonend: elke partner kan tot 1.250 euro per week met zijn/haar kaart afhalen.  Indien ze meer willen,  moeten ze zich samen gelijktijdig aan het loket melden.

30 tot 40-jarigen:

Maximum 2.500 euro per week maar niet van vrijdagavond 22 uur tot maandagmorgen 06 uur.  Op die tijdstippen mag maximaal 1.000 euro/week worden afgehaald, zoals de 60-plussers (reden: kans op verminderde alertheid).

40 tot 50-jarigen:

Maximum 2.500 euro per week.  Indien ze slagen in een door ING afgenomen psychologisch en vaardigheidsonderzoekje kan dat bedrag opgetrokken worden tot 5.000 euro/week.  Indien gehuwd of samenwonend moeten beide partijen het hier wel over eens zijn.

50 tot 60-jarigen:

De overgangsgroep. 

Tot 55 jaar: 2.500 euro per week, zonder bijkomende voorwaarden.

55 tot 60 jaar: 1.250 euro per week, zonder bijkomende voorwaarden.

60-jarigen:

Die regeling heeft uitgebreid in de pers gestaan, maar werd ondertussen dus afgevoerd.

75-plussers tot aan het levenseinde:

Maximum 100 euro per week.  Indien meer gewenst, te wenden aan het loket, maar dan vergezeld van iemand die wettelijk het toezicht over die persoon mag uitoefenen.

Door de onverwachte reactie van de 60-plussers gaat ING de modaliteiten voor de andere leeftijdsgroepen ook niet wijzigen en worden die bijgevolg niet beschermd. 
En nochtans, ING meende het goed met ons….

Spijtig, een gemiste kans.

04-08-2010, 15:38 geschreven door Ivo  

Slapen

Volgens een recent Amerikaans onderzoek zijn niet acht uur slaap per etmaal ideaal om gezond te blijven, maar wel zeven uur.  Mensen die minder of meer dan zeven uur liggen te ronken, dutjes inbegrepen, lopen volgens de studie een groter risico op hart- en vaatziekten.

Lap, daar heb je het.  Heb ik me al die jaren de zelfdiscipline opgelegd om aan die destijds door onderzoekers voorgeschreven ideale acht uur slaap te komen en miste ik ’s avonds vaak mijn favoriete tv-programma’s wegens te laat en daardoor slecht voor de gezondheid.  Wie indertijd geen acht uur per nacht onder de wol lag, was met zijn gezondheid aan het spelen, werd gezegd.

En nu komen ze plots met de boodschap: “Het was niet waar, we hebben ons vergist, acht uur slapen is slecht, daar word je op termijn ziek van.”  Ondertussen zit ik door die jarenlange acht uur slaap misschien opgezadeld met een of andere hartkwaal of verstopte bloedvaten, wie weet. 

Dat ze straks niet afkomen met onderzoeken die uitwijzen dat vier glazen rode wijn per dag beter is dan twee, of dat veel chocolade eten eigenlijk gezonder is dan weinig.  Of nog erger dat veel spek met eieren eten beter is dan alle dagen aardappelen of pasta.  Als ze daar ooit mee uitpakken, dan sta ik niet meer in voor de gevolgen.  Onweerstaanbare dwang noemen ze zoiets.

03-08-2010, 18:48 geschreven door Ivo