Pjèrke

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Vandaag raast de eerste grote herfststorm over het land.  Regen en wind jagen ons naar binnen.  Ideaal weer om te lezen.  Heb nog eens gebladerd in het mooie boek “Hoeselt – De tijd van toen – Van de hak op de tak,” geschreven door Paul Achten.

Toevallig stootte ik op deze winderige dag op volgend verhaaltje.  Het gaat over Pierre Lambrechts (Pjèrkë van Kweskës Willëm), volgens het boek een intelligente, brave, ernstige, ludieke, aparte kerel, die geen kat kwaad zou doen,  een dorpsfilosoof,… en vrijgezel (°1919 - +2004).

“Op een late avond, of was het een vroege morgen, strompelde hij even bij café Bertus (sportlokaal) naar buiten om daar tegen de muur in de steeg het overtollige bier te laten weglopen.  Toen hij terug binnenkwam zag zijn broek er nat uit.  Mariette van Bertus vroeg: ‘Pjèrke, rèngert het baute?’ (= regent het buiten)

‘Nee,’ zaat Pjèr, ‘het wèèt!!’  (=het waait).

Een prachtig verhaaltje vind ik dat, echt in de sfeer van deze dag.