Wandeldag

Heel de dag liepen wandelaars door onze straat
Al bij het ochtendgloren zagen we de eerste stappers
En dat ging onverstoord door tot ’s avonds laat
Men moest gaan van punt A naar eindpunt B
Dat deed men ook, gehoorzaam en gedwee

Iets na de middag zagen we een vreemd figuur
Die ging niet zoals het hoorde van A naar B
Maar wandelde andersom, alsof was hij tureluurs
Als hij voorbij was keken de anderen hem na
Een rare snuiter, dat vonden ze van hem ja

Evenwel, die zonderling had het goed bekeken
Tegenstroom zag hij de dingen van een andere kant
Was hij de enige die van zich liet spreken
Niemand anders als hij zag zoveel blije gezichten
Die hem passeerden en een groet tot hem richtten

Aan het eindpunt gekomen, waar het voor de anderen begon
Vroeg een plagerige vrouw hem hoe zijn dag was geweest
Of hij zich niet eenzaam had gevoeld, tegendraads het peloton
Neen, antwoordde hij, dit is mijn normale manier van doen
En hij ging naar haar toe en gaf haar een speelse zoen