Een zwerm mensen

“You have got a swarm of people coming across the Mediterranean, seeking a better life, wanting to come to Britain because Britain has got jobs, it’s got a growing economy, it’s an incredible place to live”

Met deze uitspraak kreeg David Cameron, premier van het Verenigd Koninkrijk, heel Twitter en de sociale media over zich heen. ‘A swarm of people,’ of ‘een zwerm mensen’ dat vond men niet kunnen. Onverantwoord, inhumaan, onbeschoft en wreed taalgebruik over de rug van wanhopige mannen, vrouwen en kinderen, zo schreeuwden internetforums het uit, want een zwerm wordt alleen maar gebruikt voor insecten of vogels, nooit voor mensen.

Toegegeven, het woord ‘swarm’ was ongepast, maar bij nader inzien omschreef het voor de Britten wel goed de wanhopige toestand aan de andere kant van Het Kanaal, waar mannen, vrouwen en kinderen de nacht afwachten om de zoveelste poging te wagen om de plas over te steken, per boot, trein of vrachtwagen, altijd illegaal. Net zoals het woord ‘swarm’ onterend is voor mensen, zijn de feiten dat ook. David Cameron evenwel zal nog veel tijd en overredingsvermogen nodig hebben om zich hier uit te praten.

Van onterend woordgebruik gesproken, het volgende kan ook meetellen voor de hoofdprijs.   In mijn weekendkrant staat een artikel met als titel “Huisarts niet bereikbaar, dus bellen ze naar ons.” In het verslag trekken thuisverpleegkundigen aan de alarmbel. “Hulp van dokter schiet tekort,” beweert de woordvoerder van VP Plus, een coöperatieve waarbij 3.500 zelfstandige verpleegkundigen zijn aangesloten. Het gaat er over dat dokters alleen nog maar bereikbaar zijn tijdens de kantooruren, terwijl de thuisverpleegkundigen dag en nacht zouden moeten klaarstaan, 24 uur op 24. Over de strijd dokters-verpleegkundigen ga ik geen uitspraak doen, maar wat me in het artikel aangreep, was volgende zin.

“De zelfstandige verpleegkundigen, tegenhangers van het Wit-Gele Kruis, hebben ongeveer 70 procent van de markt in België.” Ik moest het nog eens herlezen om mijn ogen te geloven: 70 procent van de markt van België. Niet het hoge aantal, maar wel het woord ‘markt’ deed me slikken.

Ouderen, bejaarden, zieken, hulpbehoevenden, allen zijn ze blijkbaar een product geworden, en samen vormen ze een markt.

De kostprijs van een product wordt op de markt vooral bepaald door de kwaliteit ervan. Heel simpel gezegd: hoe beter de kwaliteit, hoe duurder het product. Bij het product ‘zorgbehoevenden’ is het net andersom. Hoe minder de kwaliteit van het product, hoe meer er aan te verdienen valt. Kan het product zichzelf wassen, zichzelf kleden, zichzelf eten geven, zichzelf te slapen leggen, is het product incontinent of misschien dementerend? Hoe meer mankementen het product heeft, hoe meer zorg het nodig heeft, en bijgevolg hoe meer gegeerd op de markt, want hoe duurder. Dat staat er wel niet bij in het artikel, maar dat kunnen we toch afleiden uit het gebruikte woord ‘markt’ ⁽¹⁾

Er staat ons nog wat te wachten de volgende jaren. Alle studies wijzen immers uit dat de Belgische bevolking alsmaar ouder wordt, en dat er meer en meer zorg voor ouderen en zorgbehoevenden zal nodig zijn. Tegen het jaar 2030 komt er zo’n zwerm oudjes op ons af, dat de markt zal ontploffen.

⁽¹⁾ Betekenis ‘markt’ volgens Van Dale woordenboek online:

Markt (de; v(m); meervoud: markten)

1)plein of publieke plaats voor koop en verkoop;

2)bijeenkomst voor koop en verkoop: hij is van alle markten thuis weet overal raad op;

3)vraag en aanbod; uitwisseling van producten: een nieuw artikel op de markt brengen introduceren; de wereldmarkt;

4)marktprijs: de markt bederven voor veel te lage prijs verkopen.