Waar zijn de mezen gebleven?

Als in onze tuin de bladeren van de bomen zijn gevallen, hangen we er traditiegetrouw drie houders met pindanoten in.  De mezen in de buurt weten dat, en als de tijd er aan komt, zitten ze om en rond het huis ongeduldig op de uitkijk, ongeduldig wachtend op het grote moment.  Dat was andere jaren toch zo. De pindanoten waren nog maar pas opgehangen of ze waren daar, met tientallen tegelijk. 

Dit jaar niet.  Pas na een halve dag kwamen er twee mezen onwennig op bezoek.  Die waren duidelijk niet op de hoogte van de plaatselijke situatie, en maakten slechts korte maaltijdstops.

Waar zijn onze meesjes gebleven, wat is er aan de hand?  Een mens begint zich van alles voor te stellen.  Werden ze gevangen door een illegale vogelvanger?  Hebben ze massaal een giftige maaltijd gegeten?  Zijn ze ergens blijven hangen waar het nog beter is dan hier?

Het antwoord komt er niet.  Vandaag, drie dagen nadat de nootjes in de bomen zijn gehangen, telden we amper drie meesjes: twee koolmezen en één pimpelmeesje.

Het zijn benarde tijden.  Allerlei onheilsberichten doen de ronde.  Zwarte Piet ligt weer zwaar onder vuur, en in Amerika won iemand die alles en iedereen schoffeerde de presidentsverkiezingen.  De wereld slaat op hol.  Zijn de mezen daarom weggevlucht, misschien al op tijd weg naar betere en veiligere oorden?  

Meesjes, laat me weten naar waar, en ik kom jullie achterna!