Parfumxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maanden van te voren had ik van mijn vrouw  al een stille wenk gekregen wat ik voor haar verjaardag  kon kopen.  Ze had een staaltje gekregen van een parfum dat haar erg aanstond en dat liet ze me regelmatig horen.  Zal wel een kwestie zijn van zeker te spelen.  Stille wenken laat ik niet aan me voorbijgaan, en zeker niet wanneer er een verjaardag aan komt, waar meestal de grote vraag is “wat kopen?”

De naam van het parfum had ik goed onthouden en enkele dagen voor haar verjaardag ging ik mijn aankoop doen in een bekende parfumeriezaak in de hoofdstad.  Het was heel druk in de winkel en ik moest een nummer trekken om mijn bedieningsbeurt te bepalen.  Na een tijdje wachten tussen hoofdzakelijk vrouwelijk gezelschap was het aan mij.  De winkeljuffrouw vroeg me waarmee ze mij kon helpen.  En op dat moment kreeg ik een verschrikkelijke black-out,  geen spoor meer van een parfumnaam terug te vinden in mijn geheugen. 

“Ik wou een cadeautje kopen voor de verjaardag van mijn vrouw, maar ik ben de naam van het parfum vergeten.  Het was een soort koosnaam of zoiets, meende ik,” legde ik onzeker uit aan de winkeljuffrouw.

Die keek me vreemd aan en kon met moeite een lach onderdrukken, dat was althans mijn indruk.  “Tja, dan wordt het moeilijk,” zei ze.

Het koude zweet brak me uit en het lukte me niet me de naam van het parfum te herinneren.  De juffrouw achter de toonbank deed alle moeite van de wereld om me verder te helpen.  Op basis van mijn schaarse gegevens “een soort koosnaam, of zoiets” begon ze allerlei namen op te noemen, zoals: “Trèsor,….Amor, ….Idole, …..Chérie, ….The One,…… Sexy…..”Nooit in mijn leven kreeg ik van een vrouw zoveel lieve woorden te horen, en dan nog van een wildvreemde en in het bijzijn van publiek.  De kakofonie van  woorden maakte me nog onzekerder en het lukte me helemaal niet meer om helder te denken, zwijg stil om me de naam van een parfum te herinneren.  Achter mij waren meerdere dames van de haastige middaginkopen onrustig aan het wachten, en dat lieten ze met kuchjes en zenuwachtig voetenwerk duidelijk merken.

“Sorry,” zei ik tegen de verkoopster, “maar ik weet het echt niet meer, ik zal later nog eens moeten terugkomen als het me te binnen is geschoten.”

Net op het moment dat ik me omdraaide en al iemand klaar stond om mijn plaats in te nemen, flitste de naam van het parfum me duidelijk in mijn hoofd.  Ik wendde me terug tot de verkoopster, die me al vriendelijk tot ziens had gewenst, en enthousiast zei ik tegen haar: “Angel.”

“Ah, de Angel, die hebben we hier ook,” zei ze lachend, “ wenst u het grote of het kleine flesje?”

Spijtig voor de wachtenden achter mij, maar het moest ook nog in cadeauverpakking, het was voor een verjaardag.