Thuiskomenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Deze morgen heel moe wakker geworden. De hele nacht in mijn droom liggen te zeulen met drie grote reiskoffers, trein in en trein uit. Maar het ergste was dat ik daarbij ook nog een staande klok bij had. Bij elke overstap moest ik passagiers lastig vallen met de vraag om mij te helpen alles over te laden in de andere trein. Volgens Freud zouden dromen steeds over een wensvervulling gaan. Misschien is mijn droom dan wel te verklaren als dat er een keerpunt in mijn leven zit aan te komen, een keerpunt dat met verhuis, verandering, te maken heeft. De staande klok schijnt er op te duiden dat dit moment niet ver meer af is. In elk geval ben ik met mijn drie reiskoffers en staande klok veilig en wel thuis gekomen en dat geeft me een gerust gevoel.
De voorbije week zat ik thuis op het terras onder het overhellend dak. Op een moment zei ik tegen mijn vrouw, die naast me zat, dat het me opviel dat we dit jaar nog zo weinig zwaluwen hadden gezien. Mijn woorden waren nog niet goed uitgesproken of er vlogen twee zwaluwen in scheervlucht voor ons door. Ze bleven cirkels vliegen in de open ruimte tussen de fruitbomen en passeerden dan telkens weer kort bij ons terras. Wilden ze ons komen zeggen dat ze al langer thuis waren gekomen, al even terug van hun reis uit Afrika of andere verre oorden? Is dit wel hun thuis, of komen ze hier op vakantie? In elk geval vertrekken ze steeds zonder bagage, zelfs zonder eten en drinken, aan een verre onzekere reis vol gevaren onderweg.
Voor de prijsduiven is dat helemaal anders, die kennen maar één echt thuisadres. Rond deze tijd van het jaar worden ze bijna elke week in een trein gestopt, richting Zuid-Frankrijk. Onderweg daarheen krijgen ze alleen wat eten en drinken. Daar worden ze met duizenden tegelijkertijd gelost en vliegen ze zonder problemen, bagage of GPS terug naar huis. Daar staat de duivenmelker dan altijd ongeduldig te wachten tot ze thuis komen.
Ooit, onze laatste reis, zullen we ook ondernemen zonder bagage. Geen volgestouwde reiskoffers dan, en zeker geen staande klokken, niets zullen we mogen meenemen. Sommigen die op het randje hebben gestaan van die eindbestemming maar toch nog terug konden komen, zeggen dat het daar aanvoelt als thuiskomen. Toch nog maar even wachten alvorens die reis te maken, want aan die kant gaan we voor eeuwig verblijven.
