22-11-2009, 20:27 geschreven door Mariette

22-11-2009, 20:25 geschreven door Mariette

22-11-2009, 20:23 geschreven door Mariette

Met onze gids Wim: een weekend te Montenau

Van vrijdag 20 t/m zondag 22 november 2009

VERSLAG

VRIJDAG

Na aankomst kregen we ons eerste lekkere middagmaal bereid door de kokkin van dienst.  Vol energie vertrekken we voor onze eerste wandeling door het mierenbos op goed begaanbare wegen. We waren onder de indruk van de bouwwerken van de mierenfamilies.  Ook deden we een paar klims die ons nadien mooie vergezichten opleverden. Onderweg kwamen we het witte paard van de Sint ook al tegen. Goed voor wat knuffels en mooie foto’s.

Het weer was zacht en zalig, want de zon scheen, meer moet dat niet zijn. Als afsluiter nog een drankje in café Terminus, santé.

Na -het avondeten konden we nog nagenieten en babbelen in de ontspanningsruimte van het Klooster, waar de nodige drankjes en mooie muziek voorzien waren.

ZATERDAG

De vrije voormiddag werd als volgt ingevuld. Sommigen bezochten de Hespenrokerij om zich wat lekkers aan te schaffen. Anderen besloten naar Malmédy te trekken om te winkelen. En nog een aantal deden een mooie wandeling, die langer bleek dan ingeschat. Ze hadden dus al wat kilometers in de benen.

Na het middagmaal vertrekken we voor een stevige wandeling van +/- 9 km, heel panoramisch (klimmen dus, gelukkig zijn er ook zachte lange dalingen bij). Tussenstop met cinema, die echter buiten dienst bleek. We wandelen langs weidse vergezichten die ons mooi tonen hoe groot de ranch van de lokale paardenfokker wel is. Hij bezit bijna de ganse streek met omgeving, en de tientallen paarden zijn hier supergelukkig. Ze springen en spelen, alsof het lente is. Het weer is dan ook zeer zacht voor de tijd van het jaar.

De wandeling eindigt in ons stamcafé Terminus voor een lekker drankje in afwachting van het avondmaal. Na het eten mogen we ook het Wandschilderij bezichtigen in het klooster. De aanwezige priester vertelt in geuren en kleuren de achtergrond van dit mooie schilderij dat geschilderd werd door een dame die tijdens de 1^e Wereldoorlog ondergedoken leefde in het klooster. De personages in het schilderij blijken dorpsbewoners te zijn, vermomd als heiligen. Hij heeft nog levendige herinneringen aan de oorlog en kan honderduit vertellen.

Nadien babbelen we nog wat bij in onze ontspanningsruimte.  Een paar feestbeesten zetten nog een stapje in de wereld en duiken de nacht in.

ZONDAG

Vandaag begint onze wandeling stipt om 10u, de afwezigen hebben weeral ongelijk want het loont weer de moeite. Na een stevige en gladde klim bereiken we over de boomstammen de top en kijken neer op het dal en de bossen. Sommigen al puffend, anderen al glunderend, het was de inspanning waard. De rest van de wandeling is goed begaanbaar en zachtjes bergaf, heel ontspannend. Alweer prachtig weer en 6,5 km  gewandeld. Sommigen zoeken zelfs nog “verkoeling” in het Kneipp-voetenbad.

Nadien moeten we noodgedwongen de kamers ontruimen en inpakken. We krijgen nog een laatste lekkere maaltijd en belonen de kokkin Julia voor het lekkere eten met een extra.

Het was een perfect weekend en moe maar gelukkig keren we terug naar huis.

Alida 

22-11-2009, 20:21 geschreven door Mariette

26-10-2009, 19:43 geschreven door Mariette

26-10-2009, 19:41 geschreven door Mariette

Zondag 25 oktober 2009 waren wij op stap met “ De Fons “ in de omgeving van Tervuren en toonde hij ons een prachtig stukje natuur dat je, zo dicht bij onze hoofdstad, niet zou verwachten.

Om 13.30 uur ( wintertijd! ) waren we met 26 wandelaars present voor de start.

We stapten voorbij het Afrika museum en verdwenen met een forse klim in het nog steeds grote Zoniëenwoud om even verder af te dalen naar de mooie vijvers, hier konden we al volop genieten van de mooie uitzichten, alles werd nog eens benadrukt door de zon die de herfstkleuren extra deed schitteren in dit unieke landschap.

Het was soms moeilijk de groep niet te lang te laten worden want iedereen was in de weer om al dat moois op de gevoelige plaat vast te leggen.

We stapten verder via een “goe vettig” wegeltje naar de vallei van de Voer (?).

Inderdaad deze Voer is een klein riviertje, dat ontspringt in het Capucienenbos in Tervuren om ten slotte in Leuven uit te monden in de Dijle.

De vallei van de Voer was een van die pareltjes waarvan de meesten nog nooit gehoord hadden.

Onze tocht ging verder door prachtige bossen en voorbij de Spaanse villa terug richting Tervuren, ondertussen fotografeerden we paddenstoelen die hier weelderig groeiden.

In de bossen werd het nu verrassend vlug donker, temeer daar er nu dreigende wolken kwamen opzetten.

Al vlug zagen we het Afrika museum opdoemen tussen de bomen, dichterbij was het een heel mooi zicht zoals het daar lag achter de vijvers. De olifanten die kwamen aangewandeld uit Beaufort 2006 maakten het plaatje kompleet.

Het was mooi, voor velen onder ons was dit stukje natuurpracht een ware ontdekking.

Bedankt Fons

Theo

26-10-2009, 19:39 geschreven door Mariette

12-10-2009, 19:07 geschreven door Mariette

12-10-2009, 18:58 geschreven door Mariette

Vrijdag 9 oktober.

Al rond 10.30 uur mogen we onze eerste vrienden verwelkomen in het inmiddels vertrouwde hotel Cajou. De een na de ander komen ze binnen, de stemming zit er direct in en al snel wordt het een gezellige boel.

Na een welkomdrink gaan we aan tafel en slaan ons kaske vol met al het lekkers dat ons wordt voorgeschoteld. Nu zijn nog maar met dertien (?), de rest komt later.

Rond 14 uur starten we voor onze eerste wandeling, met 11 rijden we naar Koksijde bad.  Door wegenwerken starten we, iets eerder dan gepland, aan de “Normandie”, een gekend restaurant.

Onder een stralende zon starten we onze tocht door de “Doornpanne”, richting

“Hoge Blekker” de hoogste duin aan onze kust. Onze tocht gaat verder door een mooie woonwijk met vele mooie optrekjes. We steken de straat over en vervolgen onze tocht op het strand. Gelukkig staat de wind achter de duinen zodat het hier zalig wandelen is.

Na ongeveer 6 km komen wij terug voorbij ons vertrekpunt waar de tweede lus van onze wandeling begint, maar aangezien er dreigende wolken komen opzetten besluiten we wijselijk dat het voor vandaag genoeg geweest is en nemen we de auto’s en rijden terug naar ons hotel. Bij aankomst gaan de hemelsluizen open en vandaag gaan ze niet meer dicht…

Zaterdag 10 oktober.

Het is terug droog, maar nog niet erg betrouwbaar. De treinreizigers worden aan het station op het afgesproken uur afgehaald terwijl de rest van de groep langzaam binnen sijpelt. We zijn nu met 21.

De meeste van ons trekken naar de markt. Voor alle veiligheid bellen we even naar boven en bestellen we de zon voor deze namiddag… en kijk, het helpt!

Na het middageten schijnt de zon!!!

Met een goed gevoel trekken we door het immense duinengebied van het natuurreservaat “De Westhoek”. De tocht gaat verder naar het “Palais du Picon” pal op de Franse grens. Hier vervoegen we onze vrienden die spijtig genoeg de wandeling niet konden meedoen.

Na de gesmaakte Picon trekken we met 19 moedigen verder richting zee en sommigen ondervinden dat het toch wat moeilijker lopen is in de duinen met een Picon in de benen… Enkelen vinden hier soelaas door hun schoenen uit te trekken en door het zilte water de tocht verder te zetten.

Van één zaak zijn we nu overtuigd: In De Panne hebben ze nog zand en water genoeg!

Rond 18 uur stappen we moe maar voldaan ons hotel binnen, net op tijd om ons wat op te frissen vóór we weeral aan tafel gaan. Enkelen van de groep hebben van het speciale aanbod van de hotelbaas gebruik gemaakt en genieten van een overheerlijke schotel “schaal en schelpdieren”, al moet worden benadrukt dat de anderen eveneens een heerlijke maaltijd kregen voorgeschoteld.

Zondag 11 oktober.

We beginnen de dag zoals het past op een zondag: ontspannen en niet te haastig.

Na het overvloedige ontbijt pakken we onze koffers en maken de kamers leeg. Toch is de pret nog niet over. Na een heerlijk middagmaal trekken we naar de “Oosthoekduinen” voor een verrassend mooie wandeling in dit bijna onbekende duinenlandschap.

Bij terugkeer hebben we nog tijd voor een kort bezoekje aan het educatieve centrum “De Nachtegaal”, de uitvalsbasis van onze wandeling. Na een verfrissend pintje wordt langzame tijd voor het afscheid, onze treinreizigers moeten immers op tijd in het station zijn en iedereen heeft nog een flinke rit voor de boeg.

We hebben ervan genoten en komen volgend jaar terug!

Theo en Frie

12-10-2009, 18:54 geschreven door Mariette

27-09-2009, 20:49 geschreven door Mariette

Wandeling zondag 27 september 2009

Provinciaal Domein Het Leen te Eeklo

Gidsen:Liliane, Walter en Monika, afstand 6 km

De nachten lengen, de bladeren verkleuren en vallen van de bomen: tijd voor een herfstwandeling. Het bos had zijn herfstkleed al aan met schitterende kleuren, de natuur in al zijn glorie!

We beginnen onze wandeling in het arboretum van “Het Leen” waar  we de collectie van dit bomen- en struikenmuseum (met meer dan 7 000 planten) konden bewonderen.  Niet alleen de rijkdom van de collectie, maar ook de wetenschappelijke nauwkeurigheid van de naamgeving en de zorgvuldige aanleg van de perken maken een bezoekje de moeite waard. We vonden er heel wat vreemde planten die we nooit eerder gezien hadden, heel bijzonder!

We gaan het bos in en genieten van de mooie boswandeling, grotendeels een gemengd loofbos.

Hoe het bos is ontstaan

Graaf Gwijde van Dampierre bezat rond 1250 heel wat bossen in deze streek. Een deel daarvan schonk hij als leengoed aan een Heer Van Steenhuize, via zijn dochter werd het leengoed eigendom van de familie van Spiere. Tot in de 18de eeuw werd over het gebied gesproken met de naam Het Leen-Spiersbos: het bos werd “Het Leen”.

In de loop van de volgende jaren kreeg Het Leen (toen vooral De Wilde Moer genoemd), een kwalijke reputatie. Roversbenden vonden er een geschikte schuilplaats, er leefden wolven, everzwijnen en er kwamen toen ook al vervelende muggen voor. Ook de 'haastige ziekte', een vorm van malaria, zorgde voor veel slachtoffers.

In de leenbossen werden kilometers en kilometers sloten gegraven die er nog altijd liggen. Op de hogere stukken tussen de sloten in werden er bomen aangeplant. Waar het zeer vochtig bleef handhaafde zich het elzenbroek met kernsoorten zoals zwarte els, moerasvaren , koningsvaren, blauw gildkruid, wolfspoot, gele lis en enkele soorten veenmos.

Vanaf 1938 werd Het Leen een militair munitiedepot, maar in 1972 werd de militaire bezetting van het bos opgeheven. Het ministerie van Defensie verkocht het gebied van zo'n 150 ha. aan het Oost-Vlaamse provinciebestuur het gebied. Het grootste deel van de munitiegebouwtjes werd gesloopt en op de vrijgekomen ruimte kreeg het bos weer vrij spel.

In 1973 mochten de eerste bezoekers komen genieten van de natuur en de rust van deze groene oase in de provincie. Waar mogelijk worden aanpalende stukken groen aangekocht en ondertussen is de oppervlakte van het domein al meer dan 260 ha.

We kwamen veel wandelaars en fietsers tegen op deze zalige dag. Het weer was perfect, alsook het gezelschap.

Maar niet alleen de bladeren vallen van de bomen. Helemaal op het einde kreeg één van onze wandelaars een “eikel” op haar kop, pets! Dat kwam hard aan!

Onze wandeling eindigt in cafetaria “Het Leen” met een drankje en een snoepje. Bedankt Liliane, Walter en Monika voor deze prachtige wandeling!

Alida 

27-09-2009, 20:47 geschreven door Mariette

 Mariette

21-09-2009, 16:29 geschreven door Mariette

21-09-2009, 16:16 geschreven door Mariette

21-09-2009, 16:12 geschreven door Mariette

06-09-2009, 20:52 geschreven door Mariette

06-09-2009, 20:51 geschreven door Mariette

Vandaag waren we op stap in Wijnegem waar we het Vogelzangpad volgden.

Bijeenkomst op de parking van taverne “The Old Birdy” en de “Vogelenzang”, aan de grens van Wijnegem en Schilde. De opkomst was: 14 deelnemers, het weer: perfect.

Vroeger moest men in deze cafés tol betalen voor het gebruik van de wegen in ‘s-Gravenwezel.

Bij aankomst kregen wij meteen een lekker geschenk, voor de 28e verjaardag van Kris, mmm, lekker ….. Bedankt Kris, dat heeft ons goed gesmaakt!

Wij stappen de Victor Frislei in, een residentiële villawijk. De eerste kastanjes lagen al voor het rapen. De regen van de laatste dagen heeft de paddestoelen letterlijk uit de grond doen “schieten”. Van sommige werd al lekker gegeten door de knaagdiertjes.

In de Wijnegemlei zien we het “domein Villers”. Vroeger was het een abdij en de geschiedenis ervan gaat terug tot 1148, toen de Heer van Schooten, Engelbrecht, de helft van het grondgebied van Schoten schonk aan de abdij van Villers. Tot onder de Franse revolutie bleef de abdij eigenares van dit gedeelte. In die periode brandde het klooster af en al de onroerende goederen werden verbeurd verklaard. Het nadien heropgerichte gebouw bleef tot een tiental jaar geleden nog een klooster.

We komen aan de Lusthofdreef en blijven zo in het grote villagebied waar we de verschillende bouwstijlen van de villa’s door de jaren heen bekijken. Ook komen we voorbij het Vijverhof, waar je bij mooi weer in de tuin of in de taverne kan verpozen.

We volgen verder en komen aan een smal pad waar we een bruggetje oversteken. Hier volgen we een aarden pad naast de kronkelende rivier de “Kleine Schijn”.

We gaan het kasteeldomein “Hof ter Linden” binnen, langs de dreef.

Het was één van de vele Hoven van Plaisantie uit de 16e en 17e eeuw die in de omgeving van Antwerpen gebouwd werden en de buitenverblijven waren van de heren. Later kwam het domein in het bezit van de familie Gilles de Pélichy. Tot in 1930 was de burgemeester van ‘s-Gravenwezel meermaals een Gilles de Pélichè. Het oorspronkelijk domein bevatte een paar honderd hectaren. Door o.a. verkavelingen na 1950, is het gebied met park, bossen en weilanden thans beperkt tot 100 ha.

We volgen de dreef +/- 800 m en draaien rechtsaf aan de houten bareel. Over de hofgracht zien we een boswachterswoning, rustig gelegen midden in het bos.

Verderop, aan de witte sierpoort, zien we in de verte een glimp van het kasteel. Daar volgen we een smaller bospad door een prachtig gemengd loofbos, waar je de natuur nog in al haar facetten kan bewonderen. Met wat toeval en geduld kan je hier zelfs nog veel reeën waarnemen.

De bomen zijn bezaaid met paddestoelen en we vinden er ook borden met “spinazie” en “kaas”. De tafel voor de eekhoorns is al gedekt. Hoewel de naam van deze wandeling anders deed vermoeden, hebben we vandaag geen enkele zingende vogel gezien.

Onze wandeling eindigt aan het startpunt, waar we in “The Old Birdy” kunnen genieten van een hapje en een drankje.

 Alida

06-09-2009, 20:42 geschreven door Mariette

09-08-2009, 21:36 geschreven door Mariette

09-08-2009, 21:32 geschreven door Mariette