Van de eerste twee dagen in het ziekenhuis ,weet ik alleen dat ik veel geslapen heb,en dat Coen naast mij zat.
De volgende dagen ging het beter,was ik weer helemaal bij.
Verpleegkundige hulp is er genoeg,ze komen regelmatig kijken en een praatje met je maken,daar nemen ze alle tijd voor.
De dieëtiste kwam iedere morgen vragen waar ik trek in had en wat ik kon eten.Je krijgt daar 4 maaltijden per dag,2x warm eten en het ziet er allemaal prachtig uit,echt met zorg klaargemaakt.
Sávonds om half twaalf kwamen ze langs met koffie ,thee of chocolademelk met koekjes en om 12 uur kwam er een zuster of broeder welterusten wensen en of je nog wat nodig had.
Toen ik van alle slangen verlost was ,heeft Coen me heerlijk naar buiten gebracht en kon ik daar een sigaretje roken.
De volgende dag heb ik me aangekleed en zijn we op het terras aan de overkant van het ziekenhuis koffie gaan drinken.Dat vinden ze heel gewoon hier.
Coen was er iedere dag tussen 10 en half elf (lag aan het verkeer) en bleef tot half vier.
Wij hebben samen heel wat puzzeltjes gemaakt.
Een ziekenhuis is nooit leuk,maar wij zijn vol lof over de behandeling hier.