Ik ben lenie
Ik ben een vrouw en woon in Mezquitilla (Spanje) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: de computerde tuin en lezen.
Ik ben Lenie en 43 jaar getrouwd met Coen.
Wij hebben twee zonen en 4 kleinkinderen.
Vanwege mijn gezondheid wonen Coen en ik al 20 jaar in het zuiden van Spanje
Picudo rojo is een rode kever,die oorspronkelijk uit zuid Azië komt. De laatste jaren komt hij voor in Italië,Spanje en de Canarische eilanden. Ze zijn uitgegroeid tot de belangrijkste insectenplaag voor dadelpalmen. In Zuid Spanje hebben zijn er vanaf het begin van de plaag sinds een jaar al 3300 palmen onherstelbaar beschadigd. Het vrouwtje boort een gaatje in de stam van de palm en legt daar haar eitjes in.Uit die eitjes komen larven,de eigenlijke veroorzakers van de schade,die dank zij de palmboom tot kevers worden. Ze maken lange gangen in de stam en brengen ongemerkt grote schade aan. Plantsoendiensten langs de kust proberen te zoeken naar de geinfecteerde bomen om uitbreiding van de plaag te voorkomen. De eerste tekenen van infectie zijn verwelkte en slap hangende bladen in het midden van de palmkruin. Dit gelezen in een tijdschrift hier.
sap van 1 citroen 12 kleine ,jonge artisjokken 4-6 teentjes knoflook 6 eetlepels olijfolie versgemalen zwarte peper 2 citroenen
Vul een grote kom met water en voeg het citroensap toe. Snijd de steeltjes van de artisjokken vlak onder de bodem af. Verwijder de harde buitenbladeren ,maar laat wat binnenblaadjes staan.Snijd de bovenkant af. Snijd de artisjokken in vieren en leg ze in het citroenwater. Pel de teentjes knoflook en snijd ze in dunne plakjes. Verhit de olijfolie in een grote koekenpan. Haal de artisjokken uit het water en dep ze droog en bak ze in 10 minuten in de hete olie aan alle kanten goudbruin. Voeg de knoflook na 5 minuten toe. Bestrooi de artisjokken met peper en zout. Serveer het met citroenpartjes.
Eindelijk kan ik weer aan mijn blog werken. Moet wel om de dag naar het ziekenhuis en ben erg moe,maar het gaat steeds een beetje beter. Nu maar weer mooie verhalen maken.
Voor iedreen een gelukkig en gezond 2007. Ik zal mijn blog weer even moeten missen ,want morgen ga ik weer het zieknhuis in en hoop snel weer thuis te zijn.
Er is een stadje in Andalucia waar bijna iedere bewoner meewerkt aan zoete Spaanse kerstlekkernijen. Rute ligt mooi en wit tegen een helling in het natuurpark Sierra de Subbética. Na de zomervakantie beginnen ze al met het maken van deze lekkernijen. Alfajores,Almendradas,Hojas,Mantecados,Polverónes.Roscos de Anis en Bombónes Navideños zijn enkele namen voor deze zoetigheden,die gemaakt worden van amandelen,meel anijszaad,chocola ,honing,suiker en varkensvet (manteco) Als de koekjes klaar zijn worden ze stuk voor stuk verpakt en liggen in grote bergen in de winkels en je pakt zelf wat je lekker vind. In Rute wordt ook een enorme kerstsal van chocola met marsepein gemaakt. Een Kerstmis zonder dulces (zoetigheid) bestaat hier niet.
Voor alle bloggers een zalig ,vredig en gezellig Kerstfeest. Al schijnt hier volop de zon,de kerstboom staat er wel. De lampjes in de boom zijn nog van mijn ouders ,ze zijn gekocht in 1947. Jammer genoeg zijn de twee reservelampjes ter ziele.Een paar jaar geleden schreef ik naar Philips of zij nog lampjes hadden.We hadden er een hele beschrijving bij gedaan en een foto van de doos waar ze in zitten.Hun reactie,nee dat hadden ze niet,maar wilden wel graag onze doos hebben dan kregen wij voor niets nieuwe lampjes. Nee dus ,was mijn antwoord. Maar een tijdje terug was mijn nichtje hier met haar man ,en wij hadden het over kerstmis en de boom wat daar inzat.Hij vroeg of hij de lampjes kon zien ,dan zou hij erop afgaan in Nederland en laat hij er nu wel twee gevonden hebben. Dus we hopen nog lang plezier te hebben van onze oude lampjes. Trouwens de meeste zijn ook oude ballen en heel veel vogeltjes. Ieder jaar geniet ik weer als hij in de kamer staat.
Er staan langs de weg en in de stad veel sinaasappelbomen,ze zitten op het ogenblik vol. Ze worden vaak geplukt of van de grond geraapt. Ik weet dat er mensen zijn die er zoveel rapen dat ze er jam van maken.
Vorige week woensdag moest ik vroeg naar de huisarts voor mijn medicijnen.Hij bekeek mijn nek en zei:ik zal een briefje maken voor het ziekenhuis,want het is wel een grote bult. Wij weer naar Malaga,en de chirurg vond het ook niet zo mooi en heeft het vocht weg geknepen.Ik had het gevoel of mijn hoofd in een bankschroef zat. We kregen wel te horen dat ik moest blijven en dat was iets minder. Ik kwam op de zelfde kamer als de vorige keer en mijn buurvrouw lag daar nog en had de opmerking,Lenie wat fijn dat je er weer bent.Ik dacht er anders over. Coen weer het hele stuk terug naar huis om een koffertje in te pakken en weer naar Malaga. Zaterdagmiddag mocht ik naar huis ,met de mededeling,als de bult groter werd moest ik gisteren terug komen en anders vandaag. Wij vanmorgen weer naar Malaga ,alles werd nog eens goed bekeken en het vocht werd er uitgezogen,drukverband erop en U moet blijven tot vrijdag,want iedere dag moet er een nieuw drukverband op . Ik zei,dat ik toch liever naar huis ging,want om alleen te blijven voor het verbinden zag ik niet zo zitten.Nu ,als ik dan maar iedere dag naar de huisdokter ging om het te laten zien ,dan kon ik wel naar huis,maar moet vrijdag terugkomen. Dus nu maar hopen dat er vrijdag geen vocht meer inzit.
Verwarm de oven voor op 180 graden. Was de aubergines.Breng ze in een grote pan met water en citroensap aan de kook.Snijd ze in de lengte doormidden. Kook de helften nog 5 minuten op laag vuur. Snijd met een scherp mes het vruchtvlees uit de aubergines,maar laat het vlees tot 2 cm van de schil zitten. Snijd het uitgesneden vruchtvlees klein. Snijd de bakjes aan de onderkant recht af,zodat ze stevig staan. Pel de uien en hak ze fijn.Verhit de olijfolie in een koekenpan en fruit hierin de uitjes.Voeg de stukjes aubergine toe en bak ze 10 minuten. Laat het mengsel afkoelen. Was de munt,dep hem droog en hak hem fijn.Voeg de blaadjes toe aan de gebakken aubergine.Roer er de losgeroerde eieren met broodkruim en 3 eetlepels geraspte kaas doorheen,Strooi er veel zout,peper en kaneel bij. Vul de auberginebakjes met het mengsel,bestrooi ze met de resterende kaas. Vet een ovenschaal in plaats de bakjes erin en laat het gerecht 15 minuten middenin de voorverwarmde oven gratineren. Lekker met een salade en stokbrood
Dit is dan een van de maaltijden die ik in het ziekenhuis kreeg. Ze waren allemaal zo prachtig verzorgd. De bestraling is nog niet doorgegaan ,de wond is nog te vers en ik moet naar Granada om een Petscan te laten maken ,zodat men weet waar de tumor vandaan komt. Dus voorlopig zijn we nog even bezig,maar ik zit gelukkig weer achter mijn computer.
Van de eerste twee dagen in het ziekenhuis ,weet ik alleen dat ik veel geslapen heb,en dat Coen naast mij zat. De volgende dagen ging het beter,was ik weer helemaal bij. Verpleegkundige hulp is er genoeg,ze komen regelmatig kijken en een praatje met je maken,daar nemen ze alle tijd voor. De dieëtiste kwam iedere morgen vragen waar ik trek in had en wat ik kon eten.Je krijgt daar 4 maaltijden per dag,2x warm eten en het ziet er allemaal prachtig uit,echt met zorg klaargemaakt. Sávonds om half twaalf kwamen ze langs met koffie ,thee of chocolademelk met koekjes en om 12 uur kwam er een zuster of broeder welterusten wensen en of je nog wat nodig had. Toen ik van alle slangen verlost was ,heeft Coen me heerlijk naar buiten gebracht en kon ik daar een sigaretje roken. De volgende dag heb ik me aangekleed en zijn we op het terras aan de overkant van het ziekenhuis koffie gaan drinken.Dat vinden ze heel gewoon hier. Coen was er iedere dag tussen 10 en half elf (lag aan het verkeer) en bleef tot half vier. Wij hebben samen heel wat puzzeltjes gemaakt. Een ziekenhuis is nooit leuk,maar wij zijn vol lof over de behandeling hier.
Zo voorlopig hebben we dit ook weer gehad. 20 November ben ik geopereerd en het viel wat tegen. De operatie zou 40 minuten duren en dat was ook tegen Coen gezegd,helaas het duurde wat langer. Na anderhalf uur kwamen twee zusters hem vertellen dat het nog wel anderhalf uur kon duren ,want er zat iets meer dan alleen een tumor. Er bleken aan die tumor nog twee cyste te zitten waarvan er een geïnfecteerd was. Toen ik eindelijk wakker was zag ik alleen maar slangetjes en had ik een drain in mijn hoofd ,wat niet lekker aanvoelde. 3 Dagen later mochten de slangen en drain eruit,dat was al een opluchting en afgelopen donderdagmiddag mocht ik naar huis. Nog wel steeds doodmoe en morgen de eerste bestraling,maar ik ben van mijn tumor af. De verzorging in dit ziekenhuis is grandioos,morgen meer daarover.
Helaas zal ik even niet kunnen schrijven in mijn blog. Morgen moet ik om 6 uur naar het ziekenhuis in Malaga en maandag word ik geopereerd. Ik hoop weer snel terug te zijn ,want mijn computer moeten missen vind ik wel heel jammer.
Verwarm de oven op 180 graden Verhit de olie in een braadpan en braad het vlees aan alle kanten aan. Neem de pan van het vuur en bestrooi het vlees met peper en zout. Blus de jus af met de wijn en giet de bouillon erbij.Voeg rozijnen en pijpkaneel toe en het vlees. Zet de afgedekte pan circa drie kwartier middenin de oven. Overgiet de amandelen met kokend water en druk ze uit hun vliezen.Dep de amandelen droog en rooster ze zonder vet goudbruin in een koekenpan.Hak de helft fijn. Haal het vlees uit de saus en houd het warm.Verwijder de pijpkaneel.Roer de gehakte amandelen door de saus. Kook de saus ongeveer 5 minuten zonder deksel. Snijd het vlees in plakjes en giet de saus erover. Bestrooi het vlees met de geroosterde amandelen.
Bijnamen Het spaanse woord mote of apodo betekent iets meer dan ¨bijnaam¨ Vaak heeft het te maken met de fysieke toestand of een lichamelijk gebrek.Het is overdraagbaar van vader op zoon en moeder op dochter. De gewoonte is waarschijnlijk ontstaan in de tijd dat de helft van het dorp uit Antonio´s en Juan´s bestond en de andere helft Antonia´s en Juana´s. De aanduiding Juan El Listo (de slimme) of Antonia La Guapa (de attractieve)was dan ook noodzakelijk om te weten wie er bedoeld werd. Tegenwoordig door komst van de televisie zijn er nieuwe namen en komt het in dorpen niet meer voor dat men met 2000 inwoners 1000 motes moest gebruiken om aan te kunnen geven wie wie is. Het gevoel voor humor in Spanje draagt wel bij tot het instand houden van allerlei bijnamen. Mooi voorbeeld is de naam Longines(zwitsers horlogemerk) gegeven aan een manke omdat hij zo goed liep. Perla (parel) wordt gebruikt voor iemand die altijd goed gekleed is. El Pulgo (de vlo) is vaak een naam voor kleine mannen of Pulgorcito (vlooitje) Als Spaanse artiesten bekend worden zet men er graag een lidwoord voor. Isabel Pantoga is La Pantoga Flamenco artiesten zijn hoofdzakelijk bekend onder hun mote. José Fernandez Torres is El Tomatito ( het tomaatje) José Monje Cruz is Camaron de la Isla (garnaal ven het eiland ) Ik las dit artikel in een tijdschrift,wist wel dat er bijnamen waren maar niet waar vandaan. OP Marken waar wij gewoond hebben had je het ook ,bv ,Klaas van Luut of Hein van Jan van het licht etc.
Na anderhalve week heerlijk te hebben genoten van onze zonen en ook nog twee dagen van mijn schoonzusje,gingen wij gisterenmorgen vroeg naar het ziekenhuis in Malaga. In de hoop dat na een gesprek met de narcotiseur gezegd zou worden wanneer ik ze mij zouden helpen. Hij vroeg het hemd van mijn lijf ,bekeek mijn nek en zei:ik moet even overleg plegen met de hematoloog. 10 minuten wachten en daar kwam hij aan met assistent ,nog een keertje kijken en voelen.Nee opereren gaat nog niet ,er zit een infectie in de tumor,eerst maar weer 10 dagen antibiotica.Ik heb net zo´n kuur achter de rug. Jammer dus en een beetje pech hebben ,want ik wil er wel graag vanaf.
De Sierra de Arcena ligt in het noordwesten van Andalucia. Het is wereld beroemd omdat hier,vooral in en rond het dorpje Jabugo pata negra geproduceerd wordt.(afkomstig van het Iberische varken met zwarte poten). Via volle weilanden met grazende zwarte varkens kronkelen wandelpaden door eiken-en kastanje bossen. Ze gaan langs kastelen,kerkjes ,kloosters en een kleine moskee. In deze streek zijn 28 veelal piep kleine dorpjes. Castaño del Robledo is een prachtig dorpje waar 190 mensen wonen tussen uitgestrekte kastanje bossen. Linares de la Sierra is een pittoresk dorpje,ooit was dit de grootste plaats in de omgeving tot de Engelsen kwamen om de mijnen in Riotinto een eeuw lang te exploiteren. Het dorpje heeft enkele smalle hobbelige straatjes bekleed met bolle keien. Voor de deuren van de huizen liggen tweekleurige stenen mozaïken. Deze mooie patronen worden llanos genoemd. Midden in het dorp bij een mooie oude brug is een publieke wasplaats met een antieke fontein. Voor wandel liefhebbers is dit een prachtig gebied,je gaat langs oude muilezelpaden. Alle typen eiken-met name steen-en kurkeiken groeien er en je ziet de laatste kastanjebossen van Spanje. Je ziet er de koningsarend,bergkat,Iberische lynx,ook havikken,verschillende soorten gieren ,dassen ,etc.
Woensdagavond kwam de tweede verrassing. Jeroen had het eten gemaakt ,dacht wel het is een beetje veel,maar ach,de volgende dag komt ook. Wij zaten gezellig op ons terras een glaasje te drinken ,maar het werd 9 uur en zei tegen Jeroen ,nu wordt het tijd om te eten.Ja nog een sigaretje,oke. Daarna ging hij de keuken in en ik hoorde zijn mobiel gaan en verder,nee ik heb geen tijd sta nu achter het fornuis. Hij loopt de gang in en komt even later terug met broer Vincent,wat stonden wij raar te kijken. Ja ze vonden het zo leuk om eens samen met ons te zijn. De bedoeling was dat ze zondag allebei zouden komen ,maar Vincent had nog een opdracht. Het is heerlijk om die twee gozers hier te hebben. Gisteren met zijn allen naar Malaga ,waar de jongens graag winkelen en zich vergapen in de markthallen. Lekker uit eten geweest en vanvond brengen wij Jeroen naar het vliegveld en Vincent blijft nog tot woensdag. Heerlijk om zulke zonen te hebben.
Zondagavond hadden wij een super verrassing. Om half zes zat ik te chatten met onze Vincent en hij vroeg:wat schaft de pot vanavond? Nu voor het eerst deze week voel ik me goed en gaan we op de boulevard eten. Wij lopen daar om kwart voor 9 en horen ineens achter ons, waar gaat dat naartoe? En daar stond onze Jeroen ,hij was net een kwartier in Mezquitilla en had van Vincent al gehoord dat we uit eten gingen,en heeft ons mooi opgewacht. Zoiets is geweldig,wij hadden hem anderhalf jaar niet gezien,natuurlijk wel veel gebeld,mailtjes etc. Maar om hem hier echt een weekje te hebben is geweldig en we genieten dan ook uitbundig ,dus weinig tijd voor mijn blog ,deze week.
Het spookhuis van Malaga. Vlakbij Malaga staat op een kale heuvel een gammel restant van wat ooit een riante villa was. Deze villa behoorde aan een van de meest invloedrijke families die Malaga ooit gekend heeft. In deze villa schijnt het te spoken. Aan het einde van de 18 de eeuw bestond de meest welgestelde klasse van Malaga uit 2 families. Hereda en Larios. Door deze machtige ondernemers was Malaga de op een na belangrijkste stad van Spanje. Hereda richtte staalfabrieken en ijzersmelterijen op en bouwde spoorlijnen. Larios werd groot met textielindustrie. Rond 1850 bouwde Hereda een villa met 365 ramen,100 kamers,een mirador,kapel,stallen en koetshuizen. Het was Angelsaksich met Gotische elementen. Veel generaties hebben daar gewoond tot de crisis kwam en toen kwam het in handen van Larios. De familie Hereda zou tot een satanische sekte behoren,die rituele moorden pleegden. Vanaf 1890-1920 verdwenen er regelmatig meisjes uit de omgeving. De stoffelijke resten van die meisjes zouden nog steeds onder de cortigo liggen. Wie er ging kijken kwam doodsbleek terug,hadden schaduwen gezien,horen roepen etc. De villa heeft jaren lang leeggestaan maar in 2001 heeft een projectontwikkelaar het gekocht en komt er een luxe hotel.Het zou er komen. Alles zou gerestaureerd worden ,maar bij navraag ,wordt de datum wanneer? steeds uitgesteld. Toch bang voor spoken?
Ik ben lenie
