Vraag 70 Hebben sprookjes (zoals bijvoorbeeld sneeuwwitje) een diepe inwijdingsbetekenis?
Er was eens een vrouw, de mooiste van de wereld. Als zij in de spiegel keek werd zij daarin bevestigd. Er was geen verschil tussen het denken van de vrouw en de levende werkelijkheid. Alles is goed: de oorspronkelijke eenheid. Dan komt er om onverklaarbare reden een andere vrouw op het toneel. De tegenpool ontstaat. Dat gebeurt gewoon. In geen enkel sprookje of scheppingsverhaal wordt uitgelegd waarom de oorspronkelijke eenheid verbroken wordt. Sneeuwwitje is goed en de stiefmoeder slecht. Zij stuurt Sneeuwwitje weg. De jager neemt haar mee, maar wil haar niet doden en stuurt haar het bos in. Symbolisch verlaat Sneeuwwitje hier het paradijs en komt op aarde, en daar heerst de zevengeleding.
De zeven dwergen zijn te vergelijken met de zeven chakra-energieën die in de mens ontstaan als hij op aarde komt. Zoals de mens op aarde alle zeven chakra's moet ontwikkelen, zo verbindt Sneeuwwitje zich met de zeven dwerg-energieën. Zij heeft honger en eet van het bordje van een dwerg. Eten is overleven, de eerste chakra. Dan drinkt zij uit het bekertje van de tweede dwerg. Drinken is vocht, water verbonden met de tweede chakra. Zo gaat ze verder tot ze van alle dwergen wat gebruikt heeft en dan rust zij uit. Het werk is gedaan.
Als de mens volledig bewust is, als alle zeven chakra's zijn ontwikkeld, komt er een nieuwe fase, de laatste en beslissende stap voor de mens. De mogelijkheid om door het verbinden van de twee tegenpolen de oorsponkelijke eenheid weer te realiseren. Dit gebeurt door wat je bent, los te laten om zodoende een grotere realiteit in jezelf toe te laten.
In het verhaal van Sneeuwwitje gebeurt dit doordat de stiefmoeder terugkomt met de vergiftigde appel. De tegenpolen ontmoeten elkaar. Altijd een spannend moment waarin een mens zich kan ingraven achter de veilige zekerheid van zijn vooroordelen, of de moed kan hebben om een echte ontmoeting aan te gaan.
Sneeuwwitje heeft geen weerstand. Ze neemt het leven zoals het komt en eet de vergiftigde appel. Ze heeft geen oordeel meer. Ze ziet de boze stiefmoeder als een lief oud vrouwtje. Zij doet het laatste wat een mens kan doen en dat is sterven zonder dood te gaan. Je overgeven aan een grotere realiteit.
Sneeuwwitje lijkt gestorven maar ze is niet echt dood. Dan verschijnt de schone prins ten tonele. Door zijn toedoen komt Sneeuwwitje weer tot leven. Ze leven lang en gelukkig in het paradijs.
Een aardige vraag is hier; "Waar komt de prins opeens vandaan en waar is de stiefmoeder gebleven?". De oplossing is dat de stiefmoeder en de prins dezelfde zijn. De stiefmoeder was de schaduwzijde van Sneeuwwitje, datgene wat onbewust in Sneeuwwitje leeft. Om dat te kunnen ontwikkelen moest Sneeuwwitje eerst wat opgeven.
De mens heeft de neiging om datgene wat hij in zichzelf niet kent, buiten zichzelf te plaatsen, te projecteren en als slecht te benoemen. Als men zijn schaduwzijde accepteert, kan hij "heel" worden.
De oorspronkelijke eenheid, een ongevormde zuivere levensenergie splits zich in twee energieën, twee tegenpolen. Daaruit ontstaat de zevengeleding. Vanuit de zevengeleding gaat de weg terug en ontstaan weer de tegenpolen. Uiteindelijk ontstaat door een versmelting van de tegenpolen weer de oorspronkelijke eenheid.
