Vraag 84 Wat is de bedoeling van de rol die we spelen in het kosmisch toneelspel?
De wereld op zich is een kosmisch toneelspel. Alle levende wezens zijn acteurs op dit toneel. Op het toneel kan men de rol van een dief spelen, een ander kan de rol van een koning toegewezen krijgen, een derde kan een clown zijn en weer een ander een bedelaar. Ze gaan af wanneer het doek valt of wanneer hun rol voorbij is.
Als je acteert, concentreer je je dan op hoe de ander het doet? Nee. Je moet je aandacht houden bij hoe jij je rol succesvol neerzet. Je verblijf op dit toneel is van korte duur en elke rol moet je goed spelen. Maar als je je met welke rol dan ook gaat vereenzelvigen zal je worden teleurgesteld. Blijf je aandacht richten op wat er vanbinnen gebeurt. Maak je niet bezorgd over wat er om je heen gebeurt.
Voor al de karakters in het spel is er één die souffleert. De souffleur zal niet het toneel opgaan om in het zicht van iedereen voor te zeggen. Als hij dat doet zou het drama niet meer aantrekkelijk zijn. Daarom staat hij achter de coulissen en souffleert alle toneelspelers, ongeacht hun rol - of het nu een dialoog, een gesprek of een lied is.
Steeds wanneer er iemand hulp nodig heeft staat de Heer op het toneel van de schepping om alle acteurs hun uiteenlopende rollen te souffleren. Alle rollen die wij in het leven spelen zijn voor onze Schepper allemaal even belangrijk. Hij is de regisseur, Hij is de doener die in en door ons hart werkt. Er is een hoger bewustzijn, een hoger plan, een hoger schouwtoneel waarop wij allen de acteurs zijn, die de tekst uitspreken die Hij ons gegeven heeft. Wij verdwijnen door de zijdeur als Hij zegt "ga" en wij komen op als Hij zegt "binnenkomen". Op toneel sterft er in werkelijkheid niemand van de acteurs en huilt er niemand van hen.
Al de wereldse relaties zijn onwerkelijk, net als de acteurs. In deze wereld heeft iedereen het over mijn vader, mijn moeder, mijn kinderen enz., maar in werkelijkheid bestaan zulke relaties niet. Dit is een soort spel op het fysieke niveau. Je moet het gevoelen ervaren dat alles slechts een voorbijgaande show is. Zolang men geen helder inzicht heeft in het spel waarin men zijn rol speelt, wordt de misvatting gekoesterd van afgescheiden individuen en verspilt men zijn leven door zich te laten heen en weer slingeren tussen blijdschap en verdriet. Wanneer het mysterie is opgehelderd en duidelijk is geworden dat het maar om een spel gaat, dan beseft die mens dat hij het ondoorgrondelijke, ondefinieerbare Goddelijke is, dat niet beperkt wordt door de illusie van opgelegde namen en vormen.
Er is slechts één goddelijk principe. "Eén ben ik, veelvoudig wil ik zijn". Wij zijn allen één. Wij allen maken deel uit van dezelfde kosmische vorm. Wij zijn allen belichamingen van hetzelfde goddelijk principe.
