Vraag 123
Waarom is het zo moeilijk om te stoppen met je vast te houden aan pijnlijke zaken die al lang voorbij zijn?

Om de eenvoudige reden dat dit alles is wat je hebt. Je blijft met je oude wonden spelen zodat ze actueel blijven in je herinnering. Je laat nooit toe dat ze genezen. Mensen blijven dingen met zich meedragen die ze haten. Ze leven in hun haat. Ze blijven aan hun wonden friemelen, dus ze helen niet; ze staan niet toe dat ze genezen - hun hele leven is afhankelijk van hun verleden.

Totdat je in het heden gaat leven, ben je niet in staat het verleden te vergeten en vergeven. Je moet niet alles wat in het verleden gebeurt is vergeten en vergeven; leef in het heden. Dat is de positieve manier om het bestaan te benaderen. Dit is een andere manier om te zeggen meer meditatief te zijn, meer gewaar zijn, meer alert, want wanneer je alert bent, gewaar, ben je in het heden.

Gewaar zijn kan niet in het verleden plaatsvinden en niet in de toekomst. Gewaar zijn kent enkel het heden. Gewaar zijn heeft maar één tijd; de tegenwoordige tijd.

Wees gewaar en terwijl je steeds meer van het heden gaat genieten, terwijl je de gelukzaligheid ervaart van in het heden zijn, stop je ermee deze domme dingen te doen die iedereen blijft doen. Je stopt ermee het verleden in te gaan. Je hoeft niet te vergeten en vergeven, dat verdwijnt eenvoudig vanzelf. Zodra het verleden er niet meer is, verdwijnt ook de toekomst, omdat de toekomst enkel een projectie is van het verleden.

Vrij te zijn van verleden en toekomst betekent voor het eerst vrijheid te proeven. In die ervaring word je heel en gezond, alle wonden zijn dan geheeld. Plotseling zijn er geen wonden meer, je gaat een intens welbevinden in je voelen opkomen. Dat welbevinden is het begin van transformatie.